Οδεύοντας προς τα Χριστούγεννα.

Να΄μαστε και πάλι εδώ! Αισίως μετά από πολλές μέρες παύσης, επανερχόμαστε όχι μόνο διαδικτυακά αλλά και κυριολεκτικά. Που λέτε, την προηγούμενη βδομάδα επισκεφτήκαμε την Αθήνα και είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε φίλους κι αγαπημένους, κόσμο που είχαμε να δούμε ίσως και πάνω από μισό χρόνο. Αχ, αυτές οι αλλαγούλες είναι πολύ αναζωογονητικές, με καταλαβαίνετε, ε;

Όσο ήμασταν στην Αθήνα, ξεθάψαμε και διάφορα χριστουγεννιάτικα στολίδια και τα φέραμε μαζί μας στην Κέρκυρα. Εννοείται ότι στολίσαμε το δέντρο μας, φυσικό, όπως κάθε χρονιά.

Όμως, αυτή τη φορά, το έλατό μας είναι ένα πανέμορφο έλατο Νορμανδίας, φυτεμένο σε περίοπτη θέση του κήπου μας. Ο Βασίλης ανέλαβε το στολισμό του κι εγώ σήμερα έβγαλα λίγες φωτογραφίες για σας. 

Πολύ θα θέλαμε να του βάζαμε και φωτάκια, αλλά φοβηθήκαμε τα ατυχήματα με τα γατιά που περιφέρονται στον κήπο μας. Ξέρετε, φυσικά, πόσο περίεργα όντα είναι... Δε θα θέλαμε να τα δούμε να διακοσμούν κι αυτά το δεντράκι μας κυνηγώντας φωτάκια για κάποιο αδιανόητο λόγο! 

Στολίσαμε και διάφορες γωνιές του σπιτιού με διάφορα αντικείμενα που έχουν και συναισθηματική αξία για μας: καρτούλες που λάβαμε πέρυσι για τις γιορτές, ξύλινα στολίδια που αγοράσαμε όσο μέναμε στην Κρήτη και τη Σάμο, τσόχινα δεντράκια που μας είχε φτιάξει η αδερφή μου... 

Το πιο ξεχωριστό, βέβαια, είναι μια μικρή, ξύλινη φάτνη που μας είχε φέρει η γιαγιά μου από το ταξίδι της στα Ιεροσόλυμα. Τώρα που η γιαγιά πια δε ζει η φάντη παίρνει μια άλλη αξία... 

Σήμερα δεν παραλείψαμε να ταχυδρομήσουμε -αν και πολύ καθυστερημένα- και τις ευχετήριες κάρτες μας, μια παράδοση που αρχίσαμε με το Βασίλη το 2012, τότε που για πρώτη φορά μετακομίσαμε και θα κάναμε γιορτές μακριά από τον περίγυρό μας. 

Πλέον, οι παραλήπτες έχουν αυξηθεί, αφού περιλαμβάνουν κι άτομα που γνωρίσαμε κι αγαπήσαμε σε όλα τα μέρη στα οποία έχουμε ζήσει κατά καιρούς. Έχει κάτι το νοσταλγικό το να λαμβάνεις γράμμα κι εμείς που μεγαλώσαμε με τη συνήθεια της αλληλογραφίας βλέπουμε με άλλα μάτια αυτή την παράδοση. Δε σταματάει να με εκπλήσσει που οι περισσότεροι μαθητές μου δεν έχουν δει ποτέ από κοντά γραμματόσημο!

Τα μαγειρέματα ξέρετε πόσο πολύ μας αρέσουν και ότι περιμένουμε πώς και πώς να έρθουν αυτές οι μέρες για να φτιάξουμε τα παραδοσιακά, σπιτικά γλυκά μας. Φέτος, οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα αναβάλλονται... 

Μιας και τα ξαδέρφια μου διατηρούν φούρνο στη Λευκίμμη μας εφοδίασαν με τα δικά τους γλυκά! Σήμερα μου ήρθε το πεσκέσι, φρεσκότατα και νοστιμότατα! Ωστόσο, το χριστόψωμο και τις μπαλούμπες μας θα τα ψήσουμε και θα τα πάρουμε στη Λευκάδα, μιας και θα γιορτάσουμε εκεί οικογενειακώς. Δε θα παραλείψουμε και το σοκολατένιο ψωμί που πάντα έχει μεγάλη επιτυχία. Μπορείτε να βρείτε εδώ τις συνταγές καθώς κι άλλα αγαπημένα μας χριστουγεννιάτικα ζυμώματα.    

Για το τέλος σας άφησα και λίγα ραπτικά που έκανα με αφορμή τα γενέθλια της αδερφής μου. Ήθελα οπωσδήποτε να της ράψω δυο μπλουζίτσες που θα τις φοράει και θα τις χαίρεται. Την πρώτη σας την έδειξα στην προηγούμενη ανάρτηση και τη φωτογράφησα πάνω μου. Τη δεύτερη την ολοκλήρωσα μια μέρα πριν το ταξίδι μας στην Αθήνα και πρόκειται για το πατρόν "Zoey Blouse" της γαλλικής εταιρίας Atelier Jupe. Ήμουν βέβαιη ότι θα ταίριαζε γάντι στην Ευαγγελία κι έτσι δεν έχασα λεπτό. 

Αγόρασα από την Κέρκυρα ένα πολύ όμορφο και ιδιαίτερο ύφασμα σε βισκόζη που κάνει αυτό το παιγνίδισμα με τους γκρι τόνους και τις γεωμετρίες ενώ η ύφανσή του δημιουργεί και μια όμορφη γυαλάδα. 

Είχα την ευκαιρία να της δώσω τα δωράκια της ανήμερα των γενεθλίων της κι εκείνη πόζαρε για χάρη του μπλογκ μας! Τί λέτε, δε της ταιριάζει πολύ;;  

Σας χαιρετώ και σας εύχομαι καλές γιορτές με αγάπη και υγεία!

Ευγενία 

Lazy top pattern: αξιοποιώντας τα καλοκαιρινά ρετάλια

Γεια χαρά σε όλους σας!

Η προετοιμασία των μαθητριών μου για τις εξετάσεις των ισπανικών του Νοέμβρη με κράτησε μακριά από κάθε ράψιμο τον τελευταίο ενάμιση μήνα, αλλά με το που τελείωσε το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βάλω μπρος όλες εκείνες τις ιδέες που δούλευα στο μυαλό μου. 

Γιατί, μπορεί να μην έραβα τόσο καιρό, αλλά στο Pinterest μου γινόταν χαμός από όλες εκείνες τις ιδέες που αποθήκευα, αναζητώντας κατάλληλα πατρόν για τα ρετάλια που μου απέμειναν από τα καλοκαιρινά ραψίματα. Γιατί έτσι και καταχωνιαστούν σε μια γωνιά του συρταριού θα ξεχαστούν κι απλώς θα πιάνουν χώρο. 

Επειδή είχα δουλέψει τα υφάσματα και γνώριζα τις ιδιοτροπίες τους, έψαχνα για πατρόν χωρίς κουμπότρυπες, γιατί ήξερα ότι έχω περιορισμένο χρόνο και οι κουμπότρυπες θα μου δημιουργούσαν πρόβλημα. Το πρώτο, λοιπόν, πατρόν το αγόρασα από το Etsy Shop και λέγεται Lazy Top. Πραγματικά, πολύ πετυχημένος τίτλος για γρήγορο και ταυτόχρονα κομψό αποτέλεσμα! 

Αυτό που με δελέασε πιο πολύ είναι ότι είναι unisex σχέδιο (οπότε επιτέλους θα μπορέσω να ράψω και κάτι για το Βασίλη!!) με αρκετές παραλλαγές. Πραγματικά, αν είχα λίγο παραπάνω ύφασμα, θα δοκίμαζα να ράψω και τη φάσα με τις σούρες. 

Αφού εκτύπωσα το πατρόν σε Α4, άρχισα να ενώνω τις σελίδες κι έπειτα μετέφερα σε ρυζόχαρτο τα μέρη του σχεδίου επιλέγοντας το μέγεθος L. Το ρούχο είναι σχεδιασμένο σε φαρδιά γραμμή, οπότε έριξα μια ματιά και στον πίνακα με τις τελικές διαστάσεις που αντιστοιχούν σε κάθε νούμερο κι αφού μέτρησα και μια δικιά μου, παρόμοια μπλούζα κατέληξα ότι το Large ήταν το ιδανικό μέγεθος για μένα. 

Έπειτα, σιδέρωσα κι έκοψα το ύφασμα αναλόγως. Επέλεξα να μη βάλω την τσέπη στο πέτο κι επειδή δεν είχα αρκετό ύφασμα για να φτιάξω μακριά μανίκια, τα έκανα κοντύτερα. Το πατρόν είναι σχεδιασμένο για να ραφτεί με γαλλικές ραφές, πράγμα εξαιρετικό για την περίπτωσή μου, μιας και είχα τη δυνατότητα να μάθω καλύτερα αυτή την τεχνική. 

λεπτομέρειες από τις γαλλικές ραφές

Επίσης, επειδή το ύφασμά μου είναι πολύ λεπτό και γλιστράει ήξερα ότι το καρίκωμα με ζικ ζακ βελονιά δεν θα ήταν και πολύ πετυχημένο. Οπότε, οι γαλλικές ραφές ήρθαν κι έδεσαν! 

αρχίζοντας το ράψιμο με τα υφάσματα
να είναι ανάποδη με ανάποδη

Αν δεν τις ξέρετε είναι ένα είδος ραφής με το οποίο τα ξέφτια ουσιαστικά εσωκλείονται μέσα σε ένα κανάλι, ας πούμε. Αρχικά ράβουμε με ένα μικρό περιθώριο ραφής τα δυο πανιά από την ανάποδη μεριά. 

μετά το ράψιμο ανοίγω τα περιθώρια
στη μέση

Μετά ανοίγουμε στη μέση τα περιθώρια της ραφής και τέλος ξαναράβουμε τα πανιά με ελαφρώς μεγαλύτερο περιθώρια, αλλά

αυτή τη φορά καλή με καλή.  

ξαναράβω στην ίδια ραφή αυτή τη φορά
με τα πανιά καλή με καλή

η λαιμόκοψη τελειωμένη με ρέλι και 
η γαλλική ραφή στον ώμο

Οι οδηγίες που περιέχονται στο πατρόν είναι κατατοπιστικότατες, ενώ ο σχεδιαστής έχει δημιουργήσει και βίντεο που δείχνει αναλυτικά όλα τα βήματα για τη σύνθεση της μπλούζας. 

Το ρέλι που έφτιαξα από το ίδιο ύφασμα το χρησιμοποίησα όχι μόνο για το τελείωμα της λαιμόκοψης, αλλά και για το στρίφωμα της μπλούζας και των μανικιών. Βρίσκω ότι είναι ιδανικός τρόπος όταν δουλεύω με λεπτά υφάσματα που τείνουν να ξεφτίζουν και να γλιστράνε. 

Το μπλουζάκι ράφτηκε γρήγορα κι έγινε πολύ χαριτωμένο. Το μόνο που βρήκα να με δυσκόλεψε στο συγκεκριμένο πατρόν είναι η τελική ραφή της μπλούζας. Καθώς ένωνα τις πλαϊνές ραφές και τα μανίκια δημιουργούταν μια χοντράδα στη μασχάλη και δεν έστρωνε καλά η ραφή. Εν τέλει ξήλωσα τις γαλλικές ραφές κι έραψα τη μπλούζα με το συνηθισμένο τρόπο (καλή με καλή και καρίκωμα με ζικ ζακ). 

Επίσης, στην αρχή είχα πρόβλημα με την τάνυση της κλωστή και το γαζί μου γινόταν πολύ σφιχτό. Αρχικά άλλαξα βελόνα, το πρόβλημα παρέμενε. Μετά, ξαναμασούρισα την κλωστή στη μασουρίστρα, πάλι τα ίδια. Άλλαξα και κλωστή, το πρόβλημα παρέμενε πεισματικά. Τελικώς, μου ήρθε μια αναλαμπή κι άλλαξα ποδαράκι στη μηχανή. 

Έβαλα ένα από τεφλόν, που είναι ειδικό για να μην κολλάει πάνω σε επιφάνειες όπως δέρμα και βινύλ . Το γαζί βγήκε μια χαρά, χωρίς κανένα πρόβλημα! Με το που διόρθωσα το πρόβλημα, η μπλούζα ράφτηκε στο πι και φι!

Λοιπόν, αν κι αγορασμένο το καλοκαίρι αυτό το ύφασμα, μου φαίνεται ότι είναι τέλειο για όλες τις εποχές. Χυτό κι ανάλαφρο, έδωσε όμορφη φόρμα στο πατρόν μου και το ανέδειξε. Τα χρώματά  και τα σχέδιά του μου αρέσουν πολύ και το κάνουν ένα ευκολοφόρετο μπλουζάκι για διάφορες περιστάσεις! Συμφωνείτε; 

Σειρά έχει ένα άλλο μπλουζάκι σε βισκόζ ύφασμα, πάλι ρετάλι του καλοκαιριού. Έχω ήδη κόψει τα κομμάτια του πατρόν και είμαι έτοιμη για νέες περιπέτειες! Φαντάζομαι ότι μέσα στο Σαββατοκύριακο θα το έχω ολοκληρώσει. 

Σας αποχαιρετώ κι εύχομαι χρόνια πολλά σε όσους κι όσες γιορτάζουν σήμερα!

Ευγενία

Γλυκιά κολοκυθόπιτα με κίτρινη κολοκύθα

Αν και η σημερινή μέρα προστάζει πολυσπόρια, μιας κι εθιμοτυπικά οι νοικοκυρές τα μαγειρεύουν στις 21 Νοέμβρη, που γιορτάζει η Παναγία η  Μεσοσπορίτισσα, εγώ θα στρώσω μια πίτα παρέα σας! Πίτα στο πνεύμα της εποχής, μιας και οι κολοκύθες αφθονούν αυτή την περίοδο. Στο σπίτι μας δεν περνάει Φθινόπωρο που να μην φτιάξουμε κολοκυθόπιτα γλυκιά. 

Ήταν βασικό εποχιακό γλυκό στα λευκαδίτικα σπίτια και τρωγόταν σαν κολατσιό κι απογευματινό. Τις προάλλες που βρεθήκαμε στη Λευκάδα η μαμά μου μας έδωσε μια κολοκύθα κιτρινοπράσινη, άγνωστης ποικιλίας για μας και την Κυριακή αδράξαμε την ευκαιρία για να φτιάξουμε την πιτούλα μας. 

Αν και παραδοσιακά την κολοκύθα την κόβουμε και την ξύνουμε είτε με το κουτάλι είτε την τρίβουμε με τον τρίφτη, εγώ εδώ και κάμποσα χρόνια την κόβω σε μικρούς κύβους, μιας και το βρίσκω πιο εύκολο και γρήγορο. Πιστέψτε με, θυμάμαι αρκετές φορές μικροατυχήματα με τον τρίφτη και δε μου ήταν ευχάριστο. 

Τα υλικά θα σας τα δώσω προσεγγιστικά, γιατί δεν τα μέτρησα προτού βάλω μπρος την πίτα για να φτιάξω ένα μικρό ταψάκι των 20 εκατοστών. Δώστε βάση  στη διαδικασία και είμαι βέβαιη ότι θα προσαρμόσετε τις αναλογίες στις απαιτήσεις σας. 

Υλικά στο περίπου:

700 γρ. κολοκύθα καθαρισμένη και κομμένη σε κυβάκια

1 χούφτα μαύρες σταφίδες

1 χούφτα ξανθές σταφίδες

1-2 χούφτες σπασμένα καρύδια ή αμύγδαλα

1 πρέζα κανέλα 

1 χούφτα πλιγούρι ή ρύζι γλασέ ή φρυγανιά

σουσάμι 

5 φύλλα έτοιμα για χωριάτικη πίτα ή δικής μας παρασκευής

ελαιόλαδο

Εκτέλεση:

Σε βαθύ τηγάνι ή κατσαρόλα βάζουμε την κολοκύθα με ένα φλιτζανάκι νερό και μια πρέζα αλάτι, καπακώνουμε και την αφήνουμε να σιγοβράσει σε χαμηλή ένταση μέχρι να μαλακώσει εντελώς και να μπορούμε να τη λιώσουμε με ένα πιρούνι. 

Τότε αφαιρούμε το καπάκι κι αφήνουμε να εξατμιστούν όλα τα υγρά. 

Μεταφέρουμε τη λιωμένη κολοκύθα σε μπολ και προσθέτουμε τις σταφίδες, τους ξηρούς καρπούς, την κανέλα, το πλιγούρι ή το ρύζι ή τη φρυγανιά και μια κουταλιά ελαιόλαδο κι ανακατεύουμε. 

Παίρνουμε το ταψί, προσθέτουμε λίγο λάδι και με το πινέλο το αλείφουμε και στον πάτο και στα πλαϊνά. 

Τοποθετούμε το πρώτο μας φύλλο, το πατάμε να κάτσει καλά και το αλείφουμε κι αυτό με λάδι στον πάτο και τα πλαϊνά. Προσθέτουμε το δεύτερο με τον ίδιο τρόπο. 

Ακολουθούμε τα ίδια βήματα και για το τρίτο φύλλο κι από πάνω ρίχνουμε τη γέμιση και την απλώνουμε να πάει παντού.

Προσπαθούμε πάντα η πίτα να μη γίνει ούτε πολύ χοντρή ούτε πολύ ψιλή. Γυρνάμε τις άκρες του τρίτου φύλλου προς τα μέσα και τις λαδώνουμε. 

Προτού συνεχίσουμε με την πίτα βάζουμε το φούρνο να προθερμαίνεται στις αντιστάσεις στους 170 βαθμούς Κελσίου. Σκεπάζουμε την πίτα με το τέταρτο φύλλο, το οποίο το σουφρώνουμε και το αλείφουμε με λάδι. 

Αν θέλουμε πασπαλίζουμε και με σουσάμι. Ακολουθούμε τα ίδια βήματα και για το πέμπτο φύλλο. Πλέον η πίτα έχει σκεπαστεί και μας μένει να φτιάξουμε τον κόθρο, δηλαδή το γύρω γύρω. Γυρνάμε τις άκρες του δεύτερου φύλλου προς τα μέσα, σουρώνοντάς τες κι αλείφουμε με λάδι. Από πάνω τους τοποθετούμε τις άκρες του πρώτου φύλλου, σουρώνουμε κι αλείφουμε με λάδι. Δεν πιέζουμε με τα δάχτυλά μας τα φύλλα, δε θέλουμε να κολλήσουν αλλά να είναι αέρινα για να ψηθούν και να γίνουν τραγανά. 

Πασπαλίζουμε με σουσάμι αν θέλουμε και με κοφτερό μαχαίρι χαρακώνουμε την επιφάνεια της πίτας, για να ψηθεί καλά και στο εσωτερικό της. Νομίζω ότι αυτές οι χαρακιές βοηθάνε τα πάνω φύλλα να παραμείνουν τραγανά αφού ψήσουμε την πίτα, γιατί από εκεί θα φύγει εύκολα η εγκλωβισμένη θερμότητα. Όσες φορές δεν έχω χαρακώσει την πίτα, αφού την ψήσω και την αφήσω να κρυώσει τα πάνω φύλλα μαλακώνουν αισθητά.   

Ψήνουμε την πίτα στην μεσαία σχάρα για 45-50 λεπτά, μέχρι η πίτα να ροδίσει. Αν πάρει χρώμα γρήγορα τη καλύπτουμε με λαδόκολλά ή αλουμινόχαρτο. Επειδή η κολοκύθα κατεβάζει ζουμιά κι ενδεχομένως να έχει ροδίσει από πάνω αλλά από κάτω να θέλει ακόμα ψήσιμο μπορούμε να αναποδογυρίσουμε την πίτα με τη βοήθεια ενός πιάτου και να ελέγξουμε. Την επαναφέρουμε στο ταψί της κι αν θέλει κι άλλο, την ψήνουμε για λίγο ακόμα στη χαμηλή σχάρα στο πρόγραμμα της κάτω αντίστασης. Αυτό το κολπάκι μου το έμαθε ο Βασίλης. 

Αφού ψηθεί τη βγάζουμε απ' το φούρνο και την αφήνουμε να κρυώσει προτού την κόψουμε. Πραγματικά, αξίζει τον κόπο να τιμάμε τα παραδοσιακά γλυκά του τόπου μας, τα οποία είναι τόσο πλούσια σε γεύση, διατροφική αξία και γεμάτα παιδικές αναμνήσεις. 

Χρόνια πολλά σε όσες κι όσους γιορτάζουν με υγεία!

Ευγενία

     

Συντηρούμε πράσινες ντομάτες σε λάδι και ξύδι.

Οι ντοματιές μας μας γέμισαν περηφάνεια φέτος! Από φιντανάκια τις είδαμε να μεγαλώνουν και να δένουν τους πρώτους καρπούς τους. Ο Βασίλης από πάνω τους να τις φροντίζει συνέχεια, να τις βοτανίζει, να τις στηρίζει, να τις ποτίζει. Κι αυτές ανταπέδωσαν τις περιποιήσεις με τους πιο γευστικούς τους καρπούς.

Πράγματι, τόσο νόστιμε ντομάτες καιρό είχαμε να φάμε, ενώ τα ίδια τα φυτά αποδείχτηκαν πολύ παραγωγικά, αφού ελάχιστες φορές αγοράσαμε ντομάτες απ' το μανάβη. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι τον Οκτώβρη, που εξακολουθούσαν να βγαίνουν ντομάτες, μας φαίνονταν ακόμα πιο νόστιμες. Ίσως, γιατί πια είχε γίνει πιο ήπιο το κλίμα και οι λιγοστές βροχούλες τις ωφέλησε. 

Με το που μπήκε όμως ο Νοέμβρης οι θερμοκρασίες έπεσαν ριζικά στην περιοχή μας και πολλές ντομάτες σταμάτησαν να κοκκινίζουν. Στα χωριά της Κόνιτσας, απ' όπου και κατάγονται οι πεθεροί μου, οι πράσινες ντομάτες γίνονται τουρσί. Επίσης, ένας συνάδελφος του Βασίλη από τη Νάξο του είχε πει ότι τις πράσινες ντομάτες τις κόβουν σε φέτες, τις πανάρουν και τις τηγανίζουν. Το δοκιμάσαμε, αλλά δεν μας ενθουσίασε το αποτέλεσμα. Ίσως να θέλει και τ' απαιτούμενα συνοδευτικά αυτό το πρωτότυπο μεζεδάκι, οπότε το κρατάμε σα σκέψη για το μέλλον. Συνεχίσαμε, λοιπόν την αναζήτηση συνταγών και τελικώς καταλήξαμε να δοκιμάζουμε μια ιταλική συνταγή, τόσο λιτή αλλά και τόσο γευστική.

Αυτά που χρειαζόμαστε για τη συνταγή πέρα από τις ντομάτες είναι αλάτι και ξύδι. Η διαδικασία είναι απλούστατη και παίρνει κάτι παραπάνω από δύο εικοσιτετράωρα. 

Αρχικά πλένουμε και στεγνώνουμε τις ντομάτες. Έπειτα τις κόβουμε σε κανονικές φέτες (όχι πολύ λεπτές, γιατί θα χάσουν εν τέλει τα υγρά τους) κι αρχίζουμε να τις τοποθετούμε σε στρώσεις μέσα σε σουρωτήρι. 

Μετά από κάθε στρώση πασπαλίζουμε με αλάτι. Συνεχίζουμε τη διαδικασία μέχρι να μας τελειώσουν οι ντομάτες. 

Βάζουμε ένα πιάτο πάνω από την τελευταία στρώση ώστε να καλύπτεται όλη η επιφάνεια κι από πάνω βάζουμε μια κατσαρόλα μισογεμάτη με νερό ώστε να λειτουργήσει ως βάρος και να πιέσει τις ντομάτες για να χάσουν όλα τα υγρά τους. Αφήνουμε έτσι τις ντομάτες για εικοσιτέσσερις ώρες. Δεν ξεχνάμε να βάλουμε κάτω από το σουρωτήρι ένα μπολ ή ταψί για να μαζέψει τα υγρά. 

Αφού περάσει το εικοσιτετράωρο θα δούμε ότι οι ντομάτες έχουν "σταφιδιάσει" κι ότι έχουν χάσει τα υγρά τους. Χύνουμε τα υγρά και μεταφέρουμε τις ντομάτες σε μπολ. 

Περιχύνουμε με το ξύδι ώστε να καλυφθούν όλες οι ντομάτες κι αφήνουμε γι' άλλο ένα εικοσιτετράωρο να μαριναριστούν.

Αν δε θέλουμε οι ντομάτες να έχουν πολύ έντονη την όξινη γεύση, μπορούμε να βάλουμε μισή ποσότητα ξύδι και μισή ποσότητα νερό. Η αλήθεια είναι ότι αυτό κάναμε κι εμείς. 

Αφού περάσει το εικοσιτετράωρο αφαιρούμε τις ντομάτες απ' το ξύδι και τις βάζουμε σε αποστειρωμένο βάζο. Τις στοιβάζουμε όσο καλύτερα μπορούμε ώστε να μην υπάρχει αέρας. Καρυκεύουμε με σκελίδες σκόρδου (ανάλογα με την ποσότητα που έχουμε φτιάξει) και με κλαράκια ρίγανης ή τριμμένη. 

Τέλος, γεμίζουμε το βάζο μας με λάδι μέχρι πάνω και σφραγίζουμε. Εμείς, χρησιμοποιήσαμε κατά βάση ελαιόλαδο, αλλά κι ένα μέρος σπορέλαιου, γιατί δεν πήζει στις χαμηλές θερμοκρασίες. Διατηρούμε τις ντομάτες στο ψυγείο και προσέχουμε πάντα να είναι καλυμμένες με λάδι για ν' αποφύγουμε τη μούχλα. 

Θεωρητικά αφήνουμε τις ντομάτες για περίπου ένα μήνα στο βάζο και μετά αρχίζουμε να τις τρώμε. Εμείς, που ήδη δοκιμάσαμε, ξετρελαθήκαμε με τη γεύση! Φανταστείτε πώς θα είναι μετά! 

Αν σας περίσσεψαν στον κήπο σας ντομάτες, δοκιμάστε τη συνταγή. Θ' ανακαλύψετε κι εσείς τί γεύση κρύβεται μέσα σ' αυτή τη λιτή παρασκευή! 

Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε, 

Ευγενία 

Confetti patchwork και τα ραψίματα του καλοκαιριού που πέρασε.

Γεια χαρά σε όλους σας!

Πάει καιρός από την προηγούμενη ανάρτηση και η αλήθεια είναι ότι είμαι γεμάτη ιδέες για να σας παρουσιάσω, αλλά ο ελεύθερος χρόνος είναι πολύ περιορισμένος τώρα που άρχισα τα μαθήματα της νέας χρονιάς. Με το που μπήκε ο Οκτώβρης όλοι οι μαθητές κάθισαν και πάλι στα θρανία τους κι έτσι τα ραπτικά μου περιορίζονται σε μια γωνιά κι εγώ περιμένω καρτερικά να ξεκλέψω λίγο χρόνο για να ράψω και κάτι. 

Το confetti patchwork είναι μια ωραία λύση ακόμη κι αν έχω μόνο μια ώρα ελεύθερη. Διαλέγω πέντε έξι ρεταλάκια κι αρχίζω να τα ενώνω μέχρι να φτιάξω μια μεγαλύτερη επιφάνεια. 

Για να κάνω πιο πρακτική και τη διαδικασία αποφάσισα κάθε φορά να διαλέγω υφάσματα από ένα βασικό χρώμα και να προθέτω ένα δύο αντιθετικά για μεγαλύτερο οπτικό ενδιαφέρον. Επίσης, πλέον προσπαθώ να φτιάχνω τετράγωνα των 6,5 ιντσών, ώστε μετά να μπορώ να τα ράβω εύκολα μεταξύ τους. 

Το Σεπτέμβρη είχα αρκετό χρόνο για να ενώσω όσα είχα ήδη φτιάξει και μπορώ να πω ότι δημιουργήθηκε μια αρκετά ικανοποιητική επιφάνεια. 

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι περπατάει πολύ αργά το συγκεκριμένο πάτσγορκ, εφόσον θέλω ν' αξιοποιήσω και το πιο μικρό μου ρεταλάκι, αλλά στο τέλος νομίζω ότι θα έχω μειώσει κατά πολύ όλα μου τ' απομεινάρια! 

Είναι γεγονός ότι σε αυτή τη μετακόμιση πήρα ελάχιστα υφάσματα, πράγμα που δε συνήθιζα παλιότερα. Στις προηγούμενες μετακομίσεις τα κουτιά με όλα τα ραπτικά συμπράγκαλα είχαν περίοπτη θέση: υφάσματα, βάτες, θερμοκολλητικά, μεταλλικά στοιχεία, ιμάντες και φερμουάρ για τσάντες έμπαιναν στη μεταφορική με ευλάβεια.  Τώρα, έφερα μόνο τα ρετάλια, λίγα μονόχρωμα υφάσματα και κάποια βιβλία και πατρόν για ρούχα, που είχα αγοράσει κατά καιρούς και που ποτέ δεν είχα αξιοποιήσει. Ένα τέτοιο είναι και το βιβλίο Love at first stitch, το οποίο και αγόρασα το μακρινό 2017. 

Μόλις φέτος το καλοκαίρι αποφάσισα να πειραματιστώ με ένα πουκάμισο που θαύμαζα και που ονομάζεται Mimi blouse. Αυτό που πάντα φοβάμαι με τα ρούχα είναι η αποτυχία, ν' αγοράσω ένα ύφασμα και τελικά να πάει στράφι. 

Φέτος, όμως είχα την τέλεια ευκαιρία μιας και διέθετα άφθονο broderie anglaise και για το οποίο σας μίλησα εδώ. Το πατρόν έχει πολύ όμορφα στοιχεία, όπως για παράδειγμα είναι ο γιακάς του και οι γαλλικές ραφές και πάνω απ' όλα φτιάχνεται εύκολα. Το ολοκλήρωσα σε λίγες μέρες και το μόνο που έλειπε ήταν να κάνω τις κουμπότρυπες. Καθώς αποφάσισα να το χαρίσω στη μαμά μου, όταν πήγα στη Λευκάδα κάναμε μια πρόβα και διαπιστώσαμε ότι θέλει στένεμα στις πλαϊνές ραφές, οπότε και το ξήλωσα για να το διορθώσω. Τώρα περιμένω πότε θα έρθει για να ολοκληρώσουμε το πουκάμισο και να το φωτογραφίσουμε! 

Από το ίδιο ύφασμα έφτιαξα κι ένα άλλο μπλουζάκι, το οποίο αποτελεί μια εκδοχή του Ravello dress από το Sew Over It. Επί της ουσίας είναι μέρος του Summer Dreaming ebook, που αγόρασα στα τέλει του Ιουνίου. Το συγκεκριμένο πατρόν μου κέντρισε εξ αρχής το ενδιαφέρον, αλλά για τα δικά μου γούστα τελικώς είναι κάπως κοντό. 

Θα έπρεπε να είχα σκεφτεί να το μακρύνω γύρω στους 5 πόντους ώστε να αισθάνομαι πιο άνετα φορώντας το. Η αλήθεια είναι ότι αν και το ολοκλήρωσα δε το φόρεσα καθόλου. Σκέφτομαι όμως να το μετατρέψω, να αφαιρέσω τις λωρίδες και να του βάλω 2 κουμπάκια χαμηλά στο ζωνάκι για να κλείνει. Ελπίζω να μου πετύχει η μετατροπή και να σας δείξω το μπλουζάκι σύντομα. 

Το Emily top από το Sew over it ήταν η απόλυτη επιτυχία του καλοκαιριού. Τις δυο πρώτες εκδοχές σας τις έδειξα εδώ κι εδώ. Το τρίτο το έφτιαξα για την αδερφή μου με ένα πολύ ενδιαφέρον ύφασμα, αέρινο κι ανάλαφρο, που μοιάζει με γκοφρέ. 

Ήταν λίγο δύσκολο στο ράψιμο, κυρίως στο καρίκωμα με το ζικ ζακ και στο στρίφωμα. Παρ' όλ' αυτά, πραγματικά ταίριαξε γάντι στην Ευαγγελία, αλλά δυστυχώς δεν καταφέραμε εν τέλει να το φωτογραφίσουμε. Άλλο ένα ρουχαλάκι ετοίμασα για την αδερφή μου, μιας και ξέρω το πόσο πολύ τις αρέσουν οι παντελόνες. 

Το Winslow cullotes από το Helen's closet ήταν το απόλυτο πατρόν για το αδερφάκι μου. Επειδή δεν είχα τα μέτρα της αποφάσισα να της ράψω μια εκδοχή που προτείνει η σχεδιάστρια με λάστιχο στο μισό ζωνάκι, διατηρώντας τις 2 μπροστινές κουφόπιετες. 

Την παντελόνα την έραψα με ένα απαλό βισκόζ ύφασμα σε λαδί χρώμα, υπέροχα απαλό κι αέρινο, ό,τι πρέπει για καλοκαιρινό ρούχο. Στις φωτογραφίες αλλοιώνεται εντελώς το χρώμα του, δυστυχώς. Πάλι με δυσκόλεψε η ζικ ζακ βελονιά και κατά καιρούς έχω σκεφτεί ν' αγοράσω κοπτοράπτη για πιο όμορφα τελειώματα στα ρούχα.  Ούτε κι αυτό το φωτογραφίσαμε, αλλά είμαι βέβαιη ότι είναι από εκείνα τα πατρόν που τα ράβεις συνέχεια. 

Για το τέλος, με ό,τι ρετάλι μου έμεινε έφτιαξα λίγα λαστιχάκια -τα περιβόητα scrunchies- για τις ανηψιές μου, σαν αυτά που σας είχα παρουσιάσει εδώ. 

Οπως βλέπετε, αυτή τη φορά εστίασα πιο πολύ στα ρούχα και πραγματικά το χάρηκα πάρα πολύ. Είναι πολύ ευχάριστο να φοράς κάτι που εσύ έφτιαξες και να προσφέρεις χαρά σε κάποιον που του έραψες κάτι ειδικά για εκείνον! 

Αν και είναι δύσκολο λόγω του περιορισμένου μου χρόνου, αυτό το Φθινόπωρο θα ήθελα να ράψω μια φούστα για μένα ακολουθώντας το πατρόν Beignet από το Colette καθώς κι ένα τζιν μπουφάν που περιέχει το Summer Dreaming ebook. Αν και ακούγονται μεγαλεπήβολα σχέδια, ελπίζω να καταφέρω να ράψω κάποιο.   

Καλή βδομάδα σας εύχομαι, 

Ευγενία