Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2023

Lazy top pattern: αξιοποιώντας τα καλοκαιρινά ρετάλια

Γεια χαρά σε όλους σας!

Η προετοιμασία των μαθητριών μου για τις εξετάσεις των ισπανικών του Νοέμβρη με κράτησε μακριά από κάθε ράψιμο τον τελευταίο ενάμιση μήνα, αλλά με το που τελείωσε το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να βάλω μπρος όλες εκείνες τις ιδέες που δούλευα στο μυαλό μου. 

Γιατί, μπορεί να μην έραβα τόσο καιρό, αλλά στο Pinterest μου γινόταν χαμός από όλες εκείνες τις ιδέες που αποθήκευα, αναζητώντας κατάλληλα πατρόν για τα ρετάλια που μου απέμειναν από τα καλοκαιρινά ραψίματα. Γιατί έτσι και καταχωνιαστούν σε μια γωνιά του συρταριού θα ξεχαστούν κι απλώς θα πιάνουν χώρο. 

Επειδή είχα δουλέψει τα υφάσματα και γνώριζα τις ιδιοτροπίες τους, έψαχνα για πατρόν χωρίς κουμπότρυπες, γιατί ήξερα ότι έχω περιορισμένο χρόνο και οι κουμπότρυπες θα μου δημιουργούσαν πρόβλημα. Το πρώτο, λοιπόν, πατρόν το αγόρασα από το Etsy Shop και λέγεται Lazy Top. Πραγματικά, πολύ πετυχημένος τίτλος για γρήγορο και ταυτόχρονα κομψό αποτέλεσμα! 

Αυτό που με δελέασε πιο πολύ είναι ότι είναι unisex σχέδιο (οπότε επιτέλους θα μπορέσω να ράψω και κάτι για το Βασίλη!!) με αρκετές παραλλαγές. Πραγματικά, αν είχα λίγο παραπάνω ύφασμα, θα δοκίμαζα να ράψω και τη φάσα με τις σούρες. 

Αφού εκτύπωσα το πατρόν σε Α4, άρχισα να ενώνω τις σελίδες κι έπειτα μετέφερα σε ρυζόχαρτο τα μέρη του σχεδίου επιλέγοντας το μέγεθος L. Το ρούχο είναι σχεδιασμένο σε φαρδιά γραμμή, οπότε έριξα μια ματιά και στον πίνακα με τις τελικές διαστάσεις που αντιστοιχούν σε κάθε νούμερο κι αφού μέτρησα και μια δικιά μου, παρόμοια μπλούζα κατέληξα ότι το Large ήταν το ιδανικό μέγεθος για μένα. 

Έπειτα, σιδέρωσα κι έκοψα το ύφασμα αναλόγως. Επέλεξα να μη βάλω την τσέπη στο πέτο κι επειδή δεν είχα αρκετό ύφασμα για να φτιάξω μακριά μανίκια, τα έκανα κοντύτερα. Το πατρόν είναι σχεδιασμένο για να ραφτεί με γαλλικές ραφές, πράγμα εξαιρετικό για την περίπτωσή μου, μιας και είχα τη δυνατότητα να μάθω καλύτερα αυτή την τεχνική. 

λεπτομέρειες από τις γαλλικές ραφές

Επίσης, επειδή το ύφασμά μου είναι πολύ λεπτό και γλιστράει ήξερα ότι το καρίκωμα με ζικ ζακ βελονιά δεν θα ήταν και πολύ πετυχημένο. Οπότε, οι γαλλικές ραφές ήρθαν κι έδεσαν! 

αρχίζοντας το ράψιμο με τα υφάσματα
να είναι ανάποδη με ανάποδη

Αν δεν τις ξέρετε είναι ένα είδος ραφής με το οποίο τα ξέφτια ουσιαστικά εσωκλείονται μέσα σε ένα κανάλι, ας πούμε. Αρχικά ράβουμε με ένα μικρό περιθώριο ραφής τα δυο πανιά από την ανάποδη μεριά. 

μετά το ράψιμο ανοίγω τα περιθώρια
στη μέση

Μετά ανοίγουμε στη μέση τα περιθώρια της ραφής και τέλος ξαναράβουμε τα πανιά με ελαφρώς μεγαλύτερο περιθώρια, αλλά

αυτή τη φορά καλή με καλή.  

ξαναράβω στην ίδια ραφή αυτή τη φορά
με τα πανιά καλή με καλή

η λαιμόκοψη τελειωμένη με ρέλι και 
η γαλλική ραφή στον ώμο

Οι οδηγίες που περιέχονται στο πατρόν είναι κατατοπιστικότατες, ενώ ο σχεδιαστής έχει δημιουργήσει και βίντεο που δείχνει αναλυτικά όλα τα βήματα για τη σύνθεση της μπλούζας. 

Το ρέλι που έφτιαξα από το ίδιο ύφασμα το χρησιμοποίησα όχι μόνο για το τελείωμα της λαιμόκοψης, αλλά και για το στρίφωμα της μπλούζας και των μανικιών. Βρίσκω ότι είναι ιδανικός τρόπος όταν δουλεύω με λεπτά υφάσματα που τείνουν να ξεφτίζουν και να γλιστράνε. 


Το μπλουζάκι ράφτηκε γρήγορα κι έγινε πολύ χαριτωμένο. Το μόνο που βρήκα να με δυσκόλεψε στο συγκεκριμένο πατρόν είναι η τελική ραφή της μπλούζας. Καθώς ένωνα τις πλαϊνές ραφές και τα μανίκια δημιουργούταν μια χοντράδα στη μασχάλη και δεν έστρωνε καλά η ραφή. Εν τέλει ξήλωσα τις γαλλικές ραφές κι έραψα τη μπλούζα με το συνηθισμένο τρόπο (καλή με καλή και καρίκωμα με ζικ ζακ). 

Επίσης, στην αρχή είχα πρόβλημα με την τάνυση της κλωστή και το γαζί μου γινόταν πολύ σφιχτό. Αρχικά άλλαξα βελόνα, το πρόβλημα παρέμενε. Μετά, ξαναμασούρισα την κλωστή στη μασουρίστρα, πάλι τα ίδια. Άλλαξα και κλωστή, το πρόβλημα παρέμενε πεισματικά. Τελικώς, μου ήρθε μια αναλαμπή κι άλλαξα ποδαράκι στη μηχανή. 


Έβαλα ένα από τεφλόν, που είναι ειδικό για να μην κολλάει πάνω σε επιφάνειες όπως δέρμα και βινύλ . Το γαζί βγήκε μια χαρά, χωρίς κανένα πρόβλημα! Με το που διόρθωσα το πρόβλημα, η μπλούζα ράφτηκε στο πι και φι!

Λοιπόν, αν κι αγορασμένο το καλοκαίρι αυτό το ύφασμα, μου φαίνεται ότι είναι τέλειο για όλες τις εποχές. Χυτό κι ανάλαφρο, έδωσε όμορφη φόρμα στο πατρόν μου και το ανέδειξε. Τα χρώματά  και τα σχέδιά του μου αρέσουν πολύ και το κάνουν ένα ευκολοφόρετο μπλουζάκι για διάφορες περιστάσεις! Συμφωνείτε; 

Σειρά έχει ένα άλλο μπλουζάκι σε βισκόζ ύφασμα, πάλι ρετάλι του καλοκαιριού. Έχω ήδη κόψει τα κομμάτια του πατρόν και είμαι έτοιμη για νέες περιπέτειες! Φαντάζομαι ότι μέσα στο Σαββατοκύριακο θα το έχω ολοκληρώσει. 

Σας αποχαιρετώ κι εύχομαι χρόνια πολλά σε όσους κι όσες γιορτάζουν σήμερα!

Ευγενία

Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2023

Γλυκιά κολοκυθόπιτα με κίτρινη κολοκύθα

Αν και η σημερινή μέρα προστάζει πολυσπόρια, μιας κι εθιμοτυπικά οι νοικοκυρές τα μαγειρεύουν στις 21 Νοέμβρη, που γιορτάζει η Παναγία η  Μεσοσπορίτισσα, εγώ θα στρώσω μια πίτα παρέα σας! Πίτα στο πνεύμα της εποχής, μιας και οι κολοκύθες αφθονούν αυτή την περίοδο. Στο σπίτι μας δεν περνάει Φθινόπωρο που να μην φτιάξουμε κολοκυθόπιτα γλυκιά. 


Ήταν βασικό εποχιακό γλυκό στα λευκαδίτικα σπίτια και τρωγόταν σαν κολατσιό κι απογευματινό. Τις προάλλες που βρεθήκαμε στη Λευκάδα η μαμά μου μας έδωσε μια κολοκύθα κιτρινοπράσινη, άγνωστης ποικιλίας για μας και την Κυριακή αδράξαμε την ευκαιρία για να φτιάξουμε την πιτούλα μας. 

Αν και παραδοσιακά την κολοκύθα την κόβουμε και την ξύνουμε είτε με το κουτάλι είτε την τρίβουμε με τον τρίφτη, εγώ εδώ και κάμποσα χρόνια την κόβω σε μικρούς κύβους, μιας και το βρίσκω πιο εύκολο και γρήγορο. Πιστέψτε με, θυμάμαι αρκετές φορές μικροατυχήματα με τον τρίφτη και δε μου ήταν ευχάριστο. 

Τα υλικά θα σας τα δώσω προσεγγιστικά, γιατί δεν τα μέτρησα προτού βάλω μπρος την πίτα για να φτιάξω ένα μικρό ταψάκι των 20 εκατοστών. Δώστε βάση  στη διαδικασία και είμαι βέβαιη ότι θα προσαρμόσετε τις αναλογίες στις απαιτήσεις σας. 

Υλικά στο περίπου:

700 γρ. κολοκύθα καθαρισμένη και κομμένη σε κυβάκια

1 χούφτα μαύρες σταφίδες

1 χούφτα ξανθές σταφίδες

1-2 χούφτες σπασμένα καρύδια ή αμύγδαλα

1 πρέζα κανέλα 

1 χούφτα πλιγούρι ή ρύζι γλασέ ή φρυγανιά

σουσάμι 

5 φύλλα έτοιμα για χωριάτικη πίτα ή δικής μας παρασκευής

ελαιόλαδο

Εκτέλεση:

Σε βαθύ τηγάνι ή κατσαρόλα βάζουμε την κολοκύθα με ένα φλιτζανάκι νερό και μια πρέζα αλάτι, καπακώνουμε και την αφήνουμε να σιγοβράσει σε χαμηλή ένταση μέχρι να μαλακώσει εντελώς και να μπορούμε να τη λιώσουμε με ένα πιρούνι. 



Τότε αφαιρούμε το καπάκι κι αφήνουμε να εξατμιστούν όλα τα υγρά. 

Μεταφέρουμε τη λιωμένη κολοκύθα σε μπολ και προσθέτουμε τις σταφίδες, τους ξηρούς καρπούς, την κανέλα, το πλιγούρι ή το ρύζι ή τη φρυγανιά και μια κουταλιά ελαιόλαδο κι ανακατεύουμε. 

Παίρνουμε το ταψί, προσθέτουμε λίγο λάδι και με το πινέλο το αλείφουμε και στον πάτο και στα πλαϊνά. 

Τοποθετούμε το πρώτο μας φύλλο, το πατάμε να κάτσει καλά και το αλείφουμε κι αυτό με λάδι στον πάτο και τα πλαϊνά. Προσθέτουμε το δεύτερο με τον ίδιο τρόπο. 

Ακολουθούμε τα ίδια βήματα και για το τρίτο φύλλο κι από πάνω ρίχνουμε τη γέμιση και την απλώνουμε να πάει παντού.

Προσπαθούμε πάντα η πίτα να μη γίνει ούτε πολύ χοντρή ούτε πολύ ψιλή. Γυρνάμε τις άκρες του τρίτου φύλλου προς τα μέσα και τις λαδώνουμε. 

Προτού συνεχίσουμε με την πίτα βάζουμε το φούρνο να προθερμαίνεται στις αντιστάσεις στους 170 βαθμούς Κελσίου. Σκεπάζουμε την πίτα με το τέταρτο φύλλο, το οποίο το σουφρώνουμε και το αλείφουμε με λάδι. 

Αν θέλουμε πασπαλίζουμε και με σουσάμι. Ακολουθούμε τα ίδια βήματα και για το πέμπτο φύλλο. Πλέον η πίτα έχει σκεπαστεί και μας μένει να φτιάξουμε τον κόθρο, δηλαδή το γύρω γύρω. Γυρνάμε τις άκρες του δεύτερου φύλλου προς τα μέσα, σουρώνοντάς τες κι αλείφουμε με λάδι. Από πάνω τους τοποθετούμε τις άκρες του πρώτου φύλλου, σουρώνουμε κι αλείφουμε με λάδι. Δεν πιέζουμε με τα δάχτυλά μας τα φύλλα, δε θέλουμε να κολλήσουν αλλά να είναι αέρινα για να ψηθούν και να γίνουν τραγανά. 

Πασπαλίζουμε με σουσάμι αν θέλουμε και με κοφτερό μαχαίρι χαρακώνουμε την επιφάνεια της πίτας, για να ψηθεί καλά και στο εσωτερικό της. Νομίζω ότι αυτές οι χαρακιές βοηθάνε τα πάνω φύλλα να παραμείνουν τραγανά αφού ψήσουμε την πίτα, γιατί από εκεί θα φύγει εύκολα η εγκλωβισμένη θερμότητα. Όσες φορές δεν έχω χαρακώσει την πίτα, αφού την ψήσω και την αφήσω να κρυώσει τα πάνω φύλλα μαλακώνουν αισθητά.   


Ψήνουμε την πίτα στην μεσαία σχάρα για 45-50 λεπτά, μέχρι η πίτα να ροδίσει. Αν πάρει χρώμα γρήγορα τη καλύπτουμε με λαδόκολλά ή αλουμινόχαρτο. Επειδή η κολοκύθα κατεβάζει ζουμιά κι ενδεχομένως να έχει ροδίσει από πάνω αλλά από κάτω να θέλει ακόμα ψήσιμο μπορούμε να αναποδογυρίσουμε την πίτα με τη βοήθεια ενός πιάτου και να ελέγξουμε. Την επαναφέρουμε στο ταψί της κι αν θέλει κι άλλο, την ψήνουμε για λίγο ακόμα στη χαμηλή σχάρα στο πρόγραμμα της κάτω αντίστασης. Αυτό το κολπάκι μου το έμαθε ο Βασίλης. 


Αφού ψηθεί τη βγάζουμε απ' το φούρνο και την αφήνουμε να κρυώσει προτού την κόψουμε. Πραγματικά, αξίζει τον κόπο να τιμάμε τα παραδοσιακά γλυκά του τόπου μας, τα οποία είναι τόσο πλούσια σε γεύση, διατροφική αξία και γεμάτα παιδικές αναμνήσεις. 

Χρόνια πολλά σε όσες κι όσους γιορτάζουν με υγεία!

Ευγενία

     


Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2023

Συντηρούμε πράσινες ντομάτες σε λάδι και ξύδι.

Οι ντοματιές μας μας γέμισαν περηφάνεια φέτος! Από φιντανάκια τις είδαμε να μεγαλώνουν και να δένουν τους πρώτους καρπούς τους. Ο Βασίλης από πάνω τους να τις φροντίζει συνέχεια, να τις βοτανίζει, να τις στηρίζει, να τις ποτίζει. Κι αυτές ανταπέδωσαν τις περιποιήσεις με τους πιο γευστικούς τους καρπούς.

Πράγματι, τόσο νόστιμε ντομάτες καιρό είχαμε να φάμε, ενώ τα ίδια τα φυτά αποδείχτηκαν πολύ παραγωγικά, αφού ελάχιστες φορές αγοράσαμε ντομάτες απ' το μανάβη. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι τον Οκτώβρη, που εξακολουθούσαν να βγαίνουν ντομάτες, μας φαίνονταν ακόμα πιο νόστιμες. Ίσως, γιατί πια είχε γίνει πιο ήπιο το κλίμα και οι λιγοστές βροχούλες τις ωφέλησε. 

Με το που μπήκε όμως ο Νοέμβρης οι θερμοκρασίες έπεσαν ριζικά στην περιοχή μας και πολλές ντομάτες σταμάτησαν να κοκκινίζουν. Στα χωριά της Κόνιτσας, απ' όπου και κατάγονται οι πεθεροί μου, οι πράσινες ντομάτες γίνονται τουρσί. Επίσης, ένας συνάδελφος του Βασίλη από τη Νάξο του είχε πει ότι τις πράσινες ντομάτες τις κόβουν σε φέτες, τις πανάρουν και τις τηγανίζουν. Το δοκιμάσαμε, αλλά δεν μας ενθουσίασε το αποτέλεσμα. Ίσως να θέλει και τ' απαιτούμενα συνοδευτικά αυτό το πρωτότυπο μεζεδάκι, οπότε το κρατάμε σα σκέψη για το μέλλον. Συνεχίσαμε, λοιπόν την αναζήτηση συνταγών και τελικώς καταλήξαμε να δοκιμάζουμε μια ιταλική συνταγή, τόσο λιτή αλλά και τόσο γευστική.

Αυτά που χρειαζόμαστε για τη συνταγή πέρα από τις ντομάτες είναι αλάτι και ξύδι. Η διαδικασία είναι απλούστατη και παίρνει κάτι παραπάνω από δύο εικοσιτετράωρα. 

Αρχικά πλένουμε και στεγνώνουμε τις ντομάτες. Έπειτα τις κόβουμε σε κανονικές φέτες (όχι πολύ λεπτές, γιατί θα χάσουν εν τέλει τα υγρά τους) κι αρχίζουμε να τις τοποθετούμε σε στρώσεις μέσα σε σουρωτήρι. 

Μετά από κάθε στρώση πασπαλίζουμε με αλάτι. Συνεχίζουμε τη διαδικασία μέχρι να μας τελειώσουν οι ντομάτες. 

Βάζουμε ένα πιάτο πάνω από την τελευταία στρώση ώστε να καλύπτεται όλη η επιφάνεια κι από πάνω βάζουμε μια κατσαρόλα μισογεμάτη με νερό ώστε να λειτουργήσει ως βάρος και να πιέσει τις ντομάτες για να χάσουν όλα τα υγρά τους. Αφήνουμε έτσι τις ντομάτες για εικοσιτέσσερις ώρες. Δεν ξεχνάμε να βάλουμε κάτω από το σουρωτήρι ένα μπολ ή ταψί για να μαζέψει τα υγρά. 

Αφού περάσει το εικοσιτετράωρο θα δούμε ότι οι ντομάτες έχουν "σταφιδιάσει" κι ότι έχουν χάσει τα υγρά τους. Χύνουμε τα υγρά και μεταφέρουμε τις ντομάτες σε μπολ. 

Περιχύνουμε με το ξύδι ώστε να καλυφθούν όλες οι ντομάτες κι αφήνουμε γι' άλλο ένα εικοσιτετράωρο να μαριναριστούν.

Αν δε θέλουμε οι ντομάτες να έχουν πολύ έντονη την όξινη γεύση, μπορούμε να βάλουμε μισή ποσότητα ξύδι και μισή ποσότητα νερό. Η αλήθεια είναι ότι αυτό κάναμε κι εμείς. 

Αφού περάσει το εικοσιτετράωρο αφαιρούμε τις ντομάτες απ' το ξύδι και τις βάζουμε σε αποστειρωμένο βάζο. Τις στοιβάζουμε όσο καλύτερα μπορούμε ώστε να μην υπάρχει αέρας. Καρυκεύουμε με σκελίδες σκόρδου (ανάλογα με την ποσότητα που έχουμε φτιάξει) και με κλαράκια ρίγανης ή τριμμένη. 

Τέλος, γεμίζουμε το βάζο μας με λάδι μέχρι πάνω και σφραγίζουμε. Εμείς, χρησιμοποιήσαμε κατά βάση ελαιόλαδο, αλλά κι ένα μέρος σπορέλαιου, γιατί δεν πήζει στις χαμηλές θερμοκρασίες. Διατηρούμε τις ντομάτες στο ψυγείο και προσέχουμε πάντα να είναι καλυμμένες με λάδι για ν' αποφύγουμε τη μούχλα. 

Θεωρητικά αφήνουμε τις ντομάτες για περίπου ένα μήνα στο βάζο και μετά αρχίζουμε να τις τρώμε. Εμείς, που ήδη δοκιμάσαμε, ξετρελαθήκαμε με τη γεύση! Φανταστείτε πώς θα είναι μετά! 

Αν σας περίσσεψαν στον κήπο σας ντομάτες, δοκιμάστε τη συνταγή. Θ' ανακαλύψετε κι εσείς τί γεύση κρύβεται μέσα σ' αυτή τη λιτή παρασκευή! 

Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε, 

Ευγενία