Μαρμελάδα με αχλάδι και μήλο.

Γεια χαρά σε όλους σας!

Είναι θεσμός πια τα καλοκαίρια μας στη Λευκάδα να φτιάχνουμε μαρμελάδες με τα φρούτα του περιβολιού μας και με όσα μας τρατάρει η καλή μας γειτόνισσα Αντωνία. Ανάλογα με τη σοδειά μας έχουμε φτιάξει μαρμελάδα μήλο, κορόμηλο, σύκο με μεγάλη επιτυχία. 

Φέτος η αχλαδιά της γειτόνισσάς μας ήταν πολύ παραγωγική και μας χάρισε πολλά ζουμερά αχλάδια κρυστάλλια, τα οποία τα παντρέψαμε με τα μήλα της μηλιάς μας και ο συνδυασμός ήταν υπέροχος. 

Υλικά:

1 κιλό αχλάδια

μισό κιλό μήλα

25 γρ. φρέσκο τζίντζερ τριμμένο (προαιρετικά)

1 κιλό ζάχαρη

ξύσμα και χυμός από 1 λεμόνι

1 σακουλάκι πηκτίνη (προαιρετικά κατά τη γνώμη μου) 

Εκτέλεση:

Πλένουμε, ξεφλουδίζουμε και ψιλοκόβουμε τα φρούτα. Τοποθετούμε τα μήλα και τη μισή ποσότητα των αχλαδιών σε μια φαρδιά κατσαρόλα με βαρύ πάτο και ρίχνουμε από πάνω τους τόσο νερό ώστε ίσα ίσα να σκεπαστούν. Σιγοβράζουμε μέχρι τα φρούτα να μαλακώσουν και ν' αρχίσουν να διαλύονται.

Αφαιρούμε την κατσαρόλα από τη φωτιά, προσθέτουμε τη ζάχαρη, το τζίντζερ, το ξύσμα και το χυμό λεμονιού, τα υπόλοιπα αχλάδια και την πηκτίνη (σε περίπτωση που τη χρησιμοποιήσουμε. Κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζεται, γιατί το δικό μου μείγμα έπηξε μια χαρά από την πηκτίνη που διαθέτουν τα μήλα.).   

Ξαναβάζουμε στη φωτιά την κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά κι ανακατεύουμε για να λιώσει η ζάχαρη. Έπειτα, αυξάνουμε την ένταση της φωτιάς ώστε ν' αρχίσει να βράζει το μείγμα για να  δέσει η μαρμελάδα. Αυτό θα πάρει περίπου 15 λεπτά. Ανακατεύουμε τακτικά για να μην κολλήσει η μαρμελάδα στον πάτο της κατσαρόλας.  Σ' αυτό το στάδιο είναι καλό ν' αρχίσουμε ν' αποστειρώνουμε τα γυάλινα βάζα μας. Προτιμώ την αποστείρωση στο φούρνο, γιατί με το βραστό νερό μένουν θαμπάδες στο γυαλί από τα άλατα.  

Μόλις γίνει η μαρμελάδα, τη βγάζουμε από τη φωτιά και την αφήνουμε για 5-10 λεπτά προτού αρχίσουμε να γεμίζουμε τα βάζα μας. Αφού τα γεμίσουμε, τα καπακώνουμε και τα γυρίζουμε ανάποδα και δεν τα πειράζουμε μέχρι να κρυώσουν εντελώς. Με αυτό τον τρόπο θα σφραγίσουν και θα μπορούν ν' αντέξουν εκτός ψυγείου μέχρι να τ' ανοίξουμε. 

Έχω να σημειώσω ότι αυτή τη χρονιά χρησιμοποίησα το θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής που έχω, το οποίο δείχνει στους πόσους βαθμούς γίνεται η μαρμελάδα κι έτσι δε χρειάστηκε να πειραματιστώ με άλλες μεθόδους ποιό εμπειρικές σχετικές με το δέσιμο της μαρμελάδας. Αν διαθέτετε κι εσείς σας συστήνω να το χρησιμοποιήσετε, μιας και η μαρμελάδα δένει χωρίς να έχουμε αμφιβολίες για το τελικό αποτέλεσμα. 

Καλά να περνάτε, 

Ευγενία

  

 

Ενα καλοκαιρινό τοπάκι για την Ειρήνη.

Γεια χαρά και πάλι! 

Δύο πατρονάκια (εδώ κι εδώ) αγόρασα στα τέλη Ιουλίου για να φτιάξω από ένα φουστανάκι στην κάθε ανηψιά μου, αλλά λόγω της χρονικής πίεσης τελικώς έραψα το ίδιο πατρόν και στις δύο κι έτσι προέκυψαν τα φουστανάκια της προηγούμενης ανάρτησης. 

Ωστόσο, πάνω στη φούρια της στιγμής και με διάθεση να μην αφήσω πίσω μου πολλά ρετάλια, έραψα κι ένα τοπάκι για την Ειρήνη με το ρετάλι που περίσσεψε από το ριγέ φουστανάκι της. 

Επί της ουσίας το τοπάκι αυτό αποτελεί το πάνω μέρος από το πατρόν που έμεινε αναξιοποίητο και το οποίο όπως βλέπετε έχει όλη τη λεπτομέρεια στην πλάτη. Είναι άλλωστε κι αυτό που το κάνει ιδιαίτερο. 

Το ράψιμο δεν μου πήρε πολύ χρόνο και οι οδηγίες ήταν και πάλι πολύ κατατοπιστικές. Όπως βλέπετε είναι κι αυτό φοδραρισμένο για να κρύβονται οι ραφές και το άνοιγμα της πλάτης κλείνει με ένα κουμπάκι. 

Η Ειρήνη ξετρελάθηκε με το νέο μπλουζάκι της κι εννοείται ότι με το τέλος των διακοπών θα ράψω κι ένα για την Κωνσταντίνα. Ομολογώ ότι ήδη έχω αγοράσει και λίγο τζιν ύφασμα για να τους ράψω από μια φουστίτσα. 

Πάντως, η Ειρήνη προτίμησε να το συνδυάσει με μια μαύρη παντελόνα για τη χθεσινή μας φωτογράφιση και νομίζω ότι ταιριάζει πολύ! Το look είναι πολύ καλοκαιρινό κι ανάλαφρο!

Καλό Σαββατοκύριακο, 

Ευγενία

Καλοκαιρινά φορεματάκια για τις ανηψιές.

Γεια χαρά σε όλους σας!

Ακολουθώντας και φέτος την καλοκαιρινή μου παράδοση, ετοίμασα δυο φουστανάκια για τις ανηψιές μου για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. 

Το πατρόν το είχα χρόνια αποθηκευμένο στο Pinterest και μιας και είχα πολύ λίγο χρόνο στη διάθεσή μου, έραψα την πιο απλοποιημένη εκδοχή. Όπως βλέπετε το πάνω μέρος αποτελείται από ένα τιραντέ, φοδραρισμένο μπουστάκι, που κλείνει με κουμπιά, και το κάτω μέρος από μια φούστα με σούρες. 

Άρχισα με το ριγέ φόρεμα της Ειρήνης, φτιαγμένο με βαμβακερό ύφασμα, το οποίο είναι ανάλαφρο και δροσερό. 

Για να του δώσω μια τσαχπινιά έπαιξα με την κατεύθυνση των ριγών, ιδέα που συνηθίζεται πολύ απ' ότι παρατήρησα. 

Για την Κωνσταντίνα επέλεξα ένα μπροντερί ύφασμα, που αν δεν κάνω λάθος είναι βαμβακερή γάζα. Επειδή είναι πιο βαρύ ύφασμα, πέφτει πιο ωραία η σούρα της φούστας και δίνει άλλο τόνο στο πατρόν. 

Ομολογουμένως, τα φορεματάκια ράφτηκαν πολύ γρήγορα και οι οδηγίες ήταν σαφέστατες. Ακόμα και κάποιος αρχάριος στη ραπτική μπορεί να ράψει κάτι ανάλογο. 

Το μόνο που με δυσκόλεψε ήταν οι κουμπότρυπες. Παρότι η ραπτομηχανή μου ράβει αυτόματες κουμπότρυπες, αυτή τη φορά η ρύθμιση δε λειτουργούσε καθόλου. 

Δεν ξέρω για ποιό λόγο συνέβη αυτό, αλλά δεν πτοήθηκα, αφού στην πραγματικότητα η κουμπότρυπα γίνεται με ζικ ζακ βελονιά. Βρήκα ένα βιντεάκι, έκανα πολλεεεεές πρόβες κι αφού σιγουρεύτηκα, τις έραψα στα φουστανάκια. 

Βέβαια, δεν τις έκοψα μέχρι να τις δει η μαμά μας για να πάρω έγκριση. Όπως καταλαβαίνετε, είχα και δεύτερο πλάνο, να τις ράψει η ίδια στο χέρι σε περίπτωση που οι δικές μου δεν ήταν και τόσο πετυχημένες!   

Οι ανηψούλες ξετρελάθηκαν με τα καινούργια φορεματάκια τους και ως συνήθως μου πόζαραν για τη σημερινή ανάρτηση. 

 

Τα φουστανάκια είναι άνετα, ανάλαφρα και κατάλληλα για πολλές στροφές. 

Την επόμενη φορά που θα χρησιμοποιήσω το ίδιο πατρόν ελπίζω να έχω χρόνο για να προσθέσω και τις λεπτομέρειες του σχεδίου. 

Καλά να περνάτε, 

Ευγενία