Birgit's travel organizer.

'Εχω μια φίλη. Μια φίλη καλή κι αγαπημένη, μια φίλη που γνώρισα όσο ζούσαμε στη Χίο και για την οποία σας έχω ξαναμιλήσει. Τη λένε Birgit και είναι γερμανίδα, αλλά εδώ και πολλά χρόνια μένει στη Χίο και είναι μαστιχοπαραγωγός. 

Συναντηθήκαμε στο μάθημα της βιβλιοδεσίας κι ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που την είδα να μπαίνει στην αίθουσα εντυπωσιάκη και καθυστερημένη με μια μεγάλη τσάντα κουβαλώντας όλα τα εργαλεία, τα χαρτιά και μια τεράστια επιφάνεια κοπής.

Λίγους μήνες πριν γιόρτασε τα γενέθλιά της και το δωράκι μου δεν θα μπορούσε παρά να είναι χειροποίητο! Μιας και σχεδίαζε ένα ταξίδι στη Γερμανία για τα μέσα του Μάη σκέφτηκα να της φτιάξω ένα organizer για το ταξίδι της. 

'Εβγαλα λοιπόν κι εγώ τα σύνεργά μου και σ' ένα κομμάτι χαρτί άρχισα να σχεδιάζω την ιδέα μου. Προσπάθησα να κρατήσω λιτές τις γραμμές μιας και μου αρέσουν γενικώς τα μίνιμαλ αντικείμενα κι έτσι προέκυψε το παρακάτω δίπτυχο. 

Χωράει άνετα ταυτότητα, διαβατήριο, τραπεζικά βιβλιάρια και κινητό σε περίπτωση που έχει μεσαίο μέγεθος. Μια μεγάλη τσέπη με φερμουάρ κρατάει ασφαλή χρήματα, ψιλά και ό,τι άλλο χρειάζεται την προσοχή μας, ενώ στο γαντζάκι κρεμιέται το κλειδί από το λουκέτο της βαλίτσας και όχι μόνο. 

Για την υλοποίησή του διάλεξα ένα αγαπημένο ύφασμα με αναφορές στην Ιαπωνία, μιας και ξέρω ότι στη φίλη μου αρέσει πολύ η ιαπωνική κουλτούρα, τα λεπτεπίλεπτα μοτίβα της και ιαπωνικά χαρτιά βιβλιοδεσίας. Το δε magenta χρώμα είναι απλώς τέλειο! Δυστυχώς στις φωτογραφίες μου δεν μπορεί ν' αποτυπωθεί αυτό το πλούσιο χρώμα. 

Η εσωτερική μεριά του organizer και οι λίγες λεπτομέρειες έγιναν με λινό ύφασμα σε φυσικό τόνο για να μπορέσω να κρατήσω μια ισορροπία στο τελικό αποτέλεσμα. 

Επίσης, για πρώτη φορά χρησιμοποίησα αυτά τα μεταλλικά κουμπιά, τα οποία νομίζω δίνουν ένα πολύ εκλεπτισμένο αποτέλεσμα. Τέλος, είμαι πολύ χαρούμενη για το το ασορτί ρέλι, το οποίο αυτή τη φορά το έραψα εξ' ολοκλήρου στη μηχανή κι έδωσε ένα πολύ ωραίο και καθαρό φινίρισμα. 

Μπορεί βέβαια, τα πλάνα της φίλης μου να ματαιώθηκαν λόγω των συγκυριών αλλά τίποτα δεν μας απαγορεύει να κάνουμε σχέδια και να ονειρεύομαστε μελλοντικά ταξίδια ακόμα και στα πιο παράδοξα κι εξωτικά μέρη! 

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία     

Οι πατροπαράδοτες ετοιμασίες για τη μεγάλη γιορτη!

Γεια χαρά σε όλους σας!

Τί κάνει άραγε ξεχωριστή την κάθε γιορτή; Μα φυσικά οι ετοιμασίες, ετοιμασίες που κάποιες φορές διαρκούν μέρες κι εχουν τον δικό τους συμβολισμό. Ετοιμασίες που κατά βάση λαμβάνουν χώρα στην κουζίνα της κάθε νοικοκυράς, που δίνει κι αυτή με τη σειρά της τον εορταστικό τόνο και αφήνει πάντα το στίγμα της. 

Μπορεί να μην τα σκεφτόμαστε όλα αυτά όταν μπαίνουμε στην κουζίνα για να βάψουμε τ' αυγά ή να πλάσουμε τα κουλουράκια ακολουθώντας πιστά την αγαπημένη μας συνταγή, αλλά μια γιορτή χωρίς τις ετοιμασίες της μοιάζει σαν μια οποιαδήποτε άλλη μέρα. 

Φέτος δεν πτοηθήκαμε. Φυσικά και ακυρώθηκαν όλα τα σχέδιά μας, οι διακοπές μας στη Λευκάδα, οι ωραίες παρέες με φίλους και συγγενείς, οι επισκέψεις στα βαφτιστήρια. Αλλά, πώς είναι δυνατό να μην τιμήσουμε το Πάσχα χωρίς τα όμορφα έθιμα που το συνοδεύουν; 

Ετσι, λοιπόν βάψαμε τ' αυγά μας όπως τα βάφαμε παρέα με τη μαμά μας, όταν ήμασταν μικρές. Βγαίναμε στη γειτονιά και κόβαμε όμορφα μικρά φυλλαράκια απ' τις γλάστρες μας κι αγιόκλημα από τη μάντρα της θεια Λόπης που έμενε δίπλα μας. 

Επειτα με κομμάτια από καλσόν σφίγγαμε τα φύλλα πάνω στ' αυγά και μετά τα βάζαμε στη βαφή. Αφαιρούσαμε το καλσόν, αφήναμε τη βαφή να σταθεί και μετά βγάζαμε προσεχτικά και τα φυλλαράκια.   

Φέτος κάποια απ' τα τσουρέκια μας γεμίσανε με πραλίνα φουντουκιού. 

Ακολουθώντας την κλασσική συνταγή μας, μετά το πρώτο φούσκωμα του ζυμαριού κόψαμε μικρά κομμάτια, τ' ανοίξαμε με τον πλάστη δίνοντας ένα μακρόστενο σχήμα και μετά τοποθετήσαμε κατά μήκος του κέντρου κάμποση ποσότητα πραλίνας και πασπαλήσαμε με χοντροκομμένα φουντούκια. 

Μετά τυλίξαμε τις λωρίδες κατά μήκος της μεγάλης διάστασης φτιάχνοντας επί της ουσίας κορδόνια. 

Στο τέλος τα τυλίξαμε σε σχήμα σαλιγκαριού και συνεχίσαμε τα βήματα της βασικής συνταγής. 

Αναμένοντας το χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης του Κυρίου σας στέλνω τις ευχές μας για Καλή Ανάσταση, υγεία κι ευτυχία με μια ζωγραφία που επιμελήθηκε η Ειρήνη για όλους μας! Τα παιδικά μάτια βλέπουν πάντα μ' αισιοδοξία τον κόσμο. Ας μην τη χάσουμε κι εμείς ποτέ.  

Ευγενία

Black and White Redwood tote: μια τσαντούλα για την αδερφή μου.

Γεια χαρά σε όλους σας και καλή Μεγάλη Εβδομάδα να έχουμε!

Αυτήν εδώ την τσαντούλα την ετοίμασα με πολλή αγάπη και φροντίδα για την αδερφούλα μου με αφορμή την ονομαστική γιορτή της. 

Εν μέσω καραντίνας και με τα καταστήματα κλειστά το χειροποίητο δωράκι ήταν μονόδρομος, αλλά και μια ωραία ευκαιρία για ραψίματα με σκοπό! 

Ευτυχώς, τον μαύρο καμβά τον είχα αγοράσει από τον Γενάρη κάνοντας μια βόλτα στα υφασματάδικα της Αθήνας και ταίριαξε υπέροχα με το ασπρόμαυρο εμπριμέ μου ύφασμα. Τα δε μεταλλικά στοιχεία, τα φερμουάρ και οι κλωστές δεν λείπουν ποτέ από τα συρτάρια μου για να τα έχω πάντα πρόχειρα όταν μου έρχονται αναλαμπές της τελευταίας στιγμής. 

Για το σχέδιο της τσάντας επέλεξα ένα έτοιμο πατρόν που αγόρασα σε μορφή pdf από εδώ μιας και ήθελα ένα σίγουρο αποτέλεσμα και ν' αποφύγω τους πειραματισμούς. Όσοι ασχολούνται με το ράψιμο και τις τσάντες σίγουρα θα έχουν κάνει κάποια φορά μια βόλτα απο το μπλογκ της Noodlehead για να πάρουν αν μη τί άλλο ιδέες. Η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι το τρίτο πατρόν που αγοράζω από την συγκεκριμένη μπλόγκερ κι ομολογώ ότι όλα είναι καλογραμμένα και πάντα έχω κάτι νέο να μάθω. Επίσης, αυτό που μου αρέσει στα πατρόν της είναι οι λιτές γραμμές τους.

Η τσάντα, που επι της ουσίας είναι μια tote bag, ράφτηκε μέσα σε δυο μέρες. Είναι μεσαίου μεγέθους και πέρα από τις δύο εξωτερικές τσέπες, περιέχει κι άλλες δυο μεγάλες στο εσωτερικό της. Ετσι, όλα μένουν τακτοποιημένα και στη θέση τους! Ο πάτος είναι κι αυτός πολύ σταθερός κι ενισχύεται με ένα θερμοκολλητικό που λέγεται peltex. 

Αν και το είχα αγοράσει κι αυτό εδώ και μήνες διαδικτυακά από την Μ. Βρετανία φοβόμουν να το χρησιμοποιήσω. Να, που βρέθηκε η κατάλληλη ευκαιρία και ομολογουμένως αυτός ο σταθερός πάτος κάνει τη διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα! Το μόνο που επέλεξα να αφαιρέσω είναι τα δυο κοντά λουράκια, τα οποία τα βρήκα άβολα. Αν και τα έφτιαξα, τελικώς τα ξήλωσα κι άφησα την τσαντούλα μόνο με τον μεγάλο ιμάντα, ο οποίος αυξομειώνεται σε μήκος. 

Η τσαντούλα έφτασε επιτέλους στα χεράκια της Ευαγγελίας και της ήρθε κουτί! Εγώ δε, είμαι βέβαιη ότι με την πρώτη ευκαιρία θα ράψω άλλη μια Redwood Tote!

Καλή συνέχεια σε ότι κάνετε και καλές πασχαλινές ετοιμασίες!

Ευγενία