Φτιάχνουμε εύκολο υγρό λίπασμα από αγριόχορτα

Γεια χαρά σε όλους!

Οι υψηλές καλοκαιρινές θερμοκρασίες ομολογουμένως επηρέασαν πολύ τις κολοκυθιές μας, σε σημείο που πιστεύαμε ότι δεν θα έβγαζαν ούτε τον Αύγουστο. Ωστόσο, οι πολλές σεπτεμβριανές βροχές και η πτώση της θερμοκρασίας μάλλον τους έδωσαν σημαντική παράταση ζωής. Έτσι και οι φθινοπωρινές μας κολοκυθιές -που τις φυτέψαμε για πρώτη φορά- μας εξέπληξαν θετικά όταν καταλάβαμε ότι άρχιζαν να δένουν τους πρώτους τους καρπούς δειλά δειλά.   

Για να ενδυναμώσει τα ταλαιπωρημένα φυτά, ο Βασίλης ανέλαβε να φτιάξει ένα τονωτικό διάλυμα ακολουθώντας μια συνταγή που βρήκε στο διαδίκτυο και κάνοντας το προσωπικό του πείραμα. Η διαδικασία είναι απλούστατη. 

Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να μαζέψουμε αγριόχορτα απ' τον κήπο μας και να τα στοιβάξουμε σε ένα κουβά που μετά θα τον γεμίσουμε με νερό. Καλό είναι να βάλουμε και μια μεγάλη πέτρα από πάνω για να παραμένουν βυθισμένα τα αγριόχορτα. 

Αφήνουμε τον κουβά για δέκα μέρες ξεχασμένο σε μια γωνία του κήπου μας μέχρι τα χόρτα να αρχίζουν να σαπίζουν. Μόλις το λίπασμα ετοιμαστεί -το χρώμα του νερού θα έχει γίνει καφέ- μεταφέρουμε το νερό στο ποτιστήρι μας σε μια αναλογία 1 προς 10: αραιώνουμε ένα λίτρο λιπάσματος σε δέκα λίτρα καθαρό νερό. 

Σας προειδοποιώ, το νερό θα μυρίζει απαίσια, όπως κάθε οργανική ύλη που σαπίζει, αλλά μετά το πότισμα τα φυτά θεωρητικά θα μας ευγνωμονούν για την τόνωση που θα τους έχουμε προσφέρει! 

Και μιας και μιλάμε για τόνωση, θεωρητικά όλα τα θρεπτικά συστατικά των αγριόχορτων διοχετεύονται στο νερό κι εν τέλει στα φυτά μέσα από το πότισμα. Επίσης, το μικροβίωμα που έχει αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της ζύμωσης βοηθά τα φυτά μας ν' απορροφήσουν όλα τα θρεπτικά συστατικά του χώματος. 

τα περίεργα γατάκια μας δεν πτοήθηκαν 
από τη μυρωδιά...

Για να πούμε την αλήθεια, εμείς έχουμε ως ώρας χρησιμοποιήσει τρεις φορές αυτή την τεχνική και μάλλον έχουμε παρατηρήσει μια σχετική βελτίωση στην ανάπτυξη κάποιων κηπευτικών μας, που ήταν κάπως καχεκτικά. 

Όσο για τις κολοκύθες μας, πλέον μετράμε εφτά! Πρώτη φορά φυτέψαμε κολοκύθες όπως σας είπα και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε πότε πρέπει να τις κόψουμε! 

Ειδικά η πρώτη έχει μεγαλώσει πολύ, αλλά παραμένει πράσινη στο χρώμα της. Αναρωτιόμαστε αν είναι έτσι ο τύπος της ή αν θα πάρει πιο πορτοκαλί χρώμα...Αν ξέρετε κάτι, βοηθήστε μας!

Οδεύοντας πια στον τελευταίο μήνα του Φθινοπώρου, η αλλαγή του καιρού είναι εμφανής στη γειτονιά μας. Η πρωινή θερμοκρασία κάποιες φορές είναι κάτω από τους δέκα βαθμούς και η ομίχλη αρκετά πυκνή. 

Το κρυφτό με τον ήλιο δημιουργεί υπέροχα τοπία γύρω από το σπίτι μας κι αν έχεις χρόνο να τα απολαύσεις δεν υπάρχει καλύτερο ξεκίνημα ημέρας. 

Η δροσιά καλά κρατεί μέχρι να σηκωθεί ο ήλιος και ν' αρχίζει να ζεσταίνει τα καλοκαιρινά λουλούδια μας, τα οποία παραδόξως ακόμα είναι κραταιά! 

Οι ντάλιες μας, στρεσαρισμένες μάλλον όλο το καλοκαίρι, τώρα δε σταματούν ν' ανθίζουν και να μεγαλώνουν. Αυτή η σομόν είναι πραγματικά εξαιρετική και δε χορταίνω να την παρατηρώ. 

Όπως βέβαια τις ζίννιες και τα κόσμος μας, τα οποία ίσως ήταν τα μοναδικά που άντεξαν τις υψηλές θερμοκρασίες. Κι ενώ πέρυσι όλα είχαν ξεραθεί τέτοια εποχή φέτος εξακολουθούν να δίνουν χρώμα στον φθινοπωρινό μας κήπο και τροφή σε μέλισσες και πεταλούδες.  

Ελπίζω να σας άρεσε το μικρό μου φωτορεπορτάζ και να σας έβαλα στο κλίμα! Καλό υπόλοιπο τριήμερου σας εύχομαι με υγεία!

Ευγενία   

Μαγειρεύοντας κυδώνια, μια συνήθεια λευκαδίτικη

Γεια χαρά σε όλους και πάλι!

Φθινόπωρο και κυδώνια πάνε αντάμα και όταν η νοικοκυρά έχει μεράκι τότε θα φτιάξει γλυκό του κουταλιού σε διάφορες παραλλαγές: κυδώνι κοφτό, κυδώνι πελτέ (το αγαπημένο μου), κυδωνόπαστο, το οποίο δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ ως ώρας. 

Άλλοτε, θα τα ψήσει στο φούρνο και τότε θα πάρουν ένα σκούρο, βαθυκόκκινο χρώμα που θα λιώνουν στο στόμα και θα είναι σκέτο μέλι! 

Εμείς στο σπίτι μας είμαστε πολύ χαρούμενοι όταν πέσουν στα χέρια μας κυδώνια, γιατί επιτέλους θα μπορούμε να μαγειρέψουμε το λευκαδίτικο σοφιγάδο μας, ένα πιάτο ξεχωριστό με κρέας, ξύδι και πετιμέζι. Ένα είδος στιφάδου, όπως το περιγράφει η Εύη Βουτσινά στο βιβλίο της. 

Και σύμφωνα με μια μαρτυρία του βιβλίου της, την κατοχή συνήθιζαν να προσθέτουν κυδώνια για ν' αυγατίσει το φαγητό μετριάζοντας τη στυφή τους γεύση με λίγο πετιμέζι. 

Σύμφωνα τώρα με την Τούλα Σκληρού, αυτό το πιάτο το μαγείρευαν οι κάτοικοι της χώρας, οι πρωτευουσιάνοι δηλαδή, και πρόκειται για μια παλιά συνταγή που κρατάει από την Ενετοκρατία.  

Όποια κι αν είναι η ιστορία αυτού του ξεχωριστού πιάτου, ένα έχω να σας πω: ότι είναι εξαιρετικά γευστικό με τα κυδώνια παίρνουν μια ανεπανάληπτη γεύση. Μάλιστα, όσες φορές το έχουμε μαγειρέψει για φίλους, έχουν εντυπωσιαστεί με το πώς μεταμορφώνονται και γίνονται καλύτερα κι από πατάτες. Αν θέλετε να το δοκιμάστε κι εσείς, θα βρείτε τη συνταγή σε πολλές ιστοσελίδες.

Η κυδωνιά της αυλής μας φέτος μας χάρισε μεγάλα και γερά κυδώνια, τόσα πολλά που σκεφτήκαμε να βρούμε κι άλλους τρόπους μαγειρέματος. Έτσι, μετά από έρευνα, ο Βασίλης μου έστειλε μια ολόκληρη λίστα με προτάσεις και συνταγές. 

Η πρώτη που φτιάξαμε είναι μια πρόταση με βασικά υλικά το κοτόπουλο, τα κυδώνια και τα μήλα. Εύκολη και γευστική, αλλά προσωπικά, βρήκα τα μήλα αδιάφορα -ίσως αν είχα βάλει ξινόμηλα να γίνονταν καλύτερα- οπότε, την επόμενη φορά που θα μαγειρέψω τη συνταγή θα βάλω μόνο τα κυδώνια.  

Σειρά έχει μια αλμυρή τάρτα με κυδώνια, μπέικον κι αμύγδαλα. Μάλιστα, αυτή την δρομολογώ για το Σαββατοκύριακο, οπότε θα σας ενημερώσω για το αποτέλεσμα με την πρώτη ευκαιρία!

Κι επειδή εμάς η μάνα μας μαγείρευε πολύ συχνά τις πατάτες γιαχνί -που τους είχα και αδυναμία- σκέφτομαι πολύ σοβαρά να δοκιμάσω και τα κυδώνια γιαχνί. Είμαι βέβαιη, ότι θα γίνονται τόσο υπέροχα όσο και στο σοφιγάδο. 

Αυτές είναι λίγες από τις συνταγές που τράβηξαν την προσοχή του Βασίλη. Εγώ πάλι βρήκα στα αγγλόφωνα βιβλία μου ένα τσάτνει με κυδώνια και κολοκύθα καθώς και μια μαρμελάδα με μήλα και κυδώνια. 

Όπως καταλάβατε, το Φθινόπωρο θα μας γεμίσει πειραματισμούς και θα φέρει νέες γεύσεις στο πιάτο μας. Άραγε, εσάς σας αρέσουν τα φρούτα στη μαγειρική; Μπορεί να παραπέμπουν σε άλλες κουζίνες, αλλά είμαι βέβαιη ότι και σε άλλα μέρη της Ελλάδας θα υπάρχουν φρούτα στην παραδοσιακή μαγειρική. Ίσως σας έχω μιλήσει για την ξινάδα, μια σάλτσα από κορόμηλα που έφτιαχναν στο χωριό του Βασίλη για να ξινίζουν τα φαγητά τους, μιας και τα λεμόνια δεν ευδοκιμούσαν στο κλίμα της Κόνιτσας. 

Καλά να περνάτε, 

Ευγενία 

 

Ράβοντας ένα τσουβαλάκι για τα φουντούκια μας

Γεια χαρά σε όλη τη γειτονιά!

Μετά τις απανωτές αναρτήσεις με τα καλοκαιρινά ραψίματα πλέον έχω πέσει στην απόλυτη αδράνεια λόγω βλάβης.  Είχε η ραπτομηχανή τα προβληματάκια της με την κουμπότρυπα, που δεν ανταποκρινόταν εδώ και δυο χρόνια, πριν όμως δυο βδομάδες έφυγε κι ένα εξάρτημα από τη θέση του κι έτσι το γάζωμα έγινε αδύνατο... Πακεταρίστηκε και στάλθηκε στο Αγρίνιο, στο υποκατάστημα της Singer, για σέρβις κι έτσι εδώ και δυο βδομάδες ζω σε κατάσταση ραπτικής στέρησης. 

Το τελευταίο όμως πράγμα που πρόλαβα να ράψω ήταν ένα πάνινο τσουβαλάκι για ν' αποθηκεύσουμε τα φουντούκια της φετινής μας σοδειάς. Όπως ξέρετε, το σπίτι μας στην Κέρκυρα είναι προικισμένο μ' ένα κήπο γεμάτο δέντρα και λουλούδια, που μας έδωσε την ευκαιρία να καταπιαστούμε με την κηπουρική πιο εντατικά. 

Μετά τις πρώτες περσυνές απόπειρες του Βασίλη στο κλάδεμα φέτος τα δεντράκια μας φουντώσανε με νέους βλαστούς και μας χάρισαν απλόχερα τους καρπούς τους. 

Έτσι, στα τέλη του Ιούλη τα φουντουκάκια μας ήταν έτοιμα να συγκομιστούν κι αφού τα μαζέψαμε, τα απλώσαμε σε μεγάλα ταψιά και τα λιάσαμε για κάμποσες μέρες με σκοπό να ξεραθούν. Μετά από παρότρυνση του Βασίλη, έραψα ένα μεγαλωπό, βαμβακερό πουγκί για να τ' αποθηκεύσουμε. 

Το τσουβαλάκι μας είναι ομορφούλικο, πρακτικό, οικολογικό κι επαναχρησιμοποιούμενο. Τα έχει όλα και συμφέρει με άλλα λόγια! Το ράψιμο έγινε στο άψε σβήσε. Δεν είναι και τίποτε το ιδιαίτερο, μεταξύ μας. Ουσιαστικά ακολούθησα αυτά τα βήματα προσαρμόζοντας τις διαστάσεις του υφάσματος αναλόγως. Και για να πούμε την αλήθεια, τα φουντούκια μας είναι πεντανόστιμα. Ήδη τα δοκιμάσαμε σε ένα κέικ που φτιάξαμε με μήλα από τον κήπο μας και που έγινε υπέροχο!

Όπως βλέπετε, τη μέρα της φωτογράφισης είχα και μικρούς βοηθούς, τα δυο μικρά γατάκια που έγιναν κι αυτά του σπιτιού. 

Όσο περιμένω να επιδιορθωθεί η ραπτομηχανή, σημειώνω όλα εκείνα τα ρούχα που θα ήθελα να δοκιμάσω να ράψω για το Χειμώνα. Ένα μπουφάν είναι πολύ ψηλά στη λίστα μου αν και μου φαίνεται ταυτόχρονα πολύ φιλόδοξο. Επίσης, από πέρυσι έχω αγοράσει ένα πατρόν για αθλητικά ρούχα (φόρμα και φούτερ) που θέλω να ράψω. Ευελπιστώ, λοιπόν, να παραλάβω γρήγορα τη μηχανούλα μου και ν' αρχίσω πάλι τους πειραματισμούς!

Σας χαιρετώ, 

Ευγενία