Επίσημες καταστάσεις...!

Είναι γεγονός, είμαστε γυναικοκρατούμενο σόι. Είμαστε έξι πρωτοξαδέρφες και δύο πρωτοξάδερφα. Και τώρα που έχουμε κάνει τις δικές μας οικογένειες ως ώρας έχουμε έξι ανηψούλες και δύο ανηψάκα. Κι όπως έχετε διαπιστώσει τα ραψίματά μου μονοπωλούνται από κοριτσίστικα θέματα: κορδέλες, τσαντάκια, φουστανάκια κι άλλα τέτοια! Τ' αγόρια βολεύονται με λίγα και καλά: μια μπάλα, ένα παζλ, ένα αυτοκινητάκι. 

Αλλά, να, τώρα που κοντεύουν οι ονομαστικές γιορτές τους θέλησα κάτι να κάνω και γι' αυτά. Κι αφού πλέον πλησιάζουν τα πέντε και μπορούν ν' ανεχθούν πιο πολλά πράγματα σκέφτηκα να τους φτιάξω παπιγιόν. Παπιγιόν αστεία αλλά και πιο σοβαρά! 

Βρήκα τις οδηγίες στο ιντερνέτ κι έφτιαξα το πρώτο για να δω πώς θα πάει. Το πείραμα πέτυχε και μέσα σε λίγη ώρα είχα φτιάξει και τα τέσσερα. 

Τα παπιγιόν είναι πανεύκολα, το ράψιμο στο χέρι είναι ελάχιστο και κλείνουν με velcro ώστε να προσαρμόζονται άνετα στο λαιμό του κάθε παιδιού και να μπορούν να τα φοράνε για πολλά χρόνια (λέμε τώρα, γιατί έχω και μια περιέργεια να δω πώς θα τους φανούν!!!! Μη σας πω ότι προβλέπω να τα φοράνε οι μπαμπάδες!).  

  

Κι αν έχετε όρεξη να φτιάξετε κι εσείς κάτι αντίστοιχο, θα βρείτε τις οδηγίες εδώ. Μη σας πω ότι σκέφτομαι να φτιάξω ένα και για μένα!! Είναι πραγματικά τόσο χαριτωμένα! 

Σας αποχαιρετώ, 

Ευγενία

Καταπολεμώντας τον καύσωνα!

Αγαπημένοι μου φίλοι, 

σας περιγράφω μια σουρεαλιστική σκηνή που βιώσαμε χθες: να αντικρίζουμε τη χιονισμένη κορφή του Ψηλορείτη και στην πόλη να λιώνουμε από τους 38 βαθμούς Κελσίου! Το μπάνιο στη θάλασσα ήταν μονόδρομος όπως καταλαβαίνετε και τα παγωμένα νερά αυτό που χρειαζόμασταν για να συνέλθουμε!! 

Σήμερα το πρωί η ατμόσφαιρά ήταν τόσο βεβαρημένη που δεν μπορούσαμε ούτε το βουνό ν' αντικρίσουμε ούτε τον ορίζοντα, που μπερδευόταν ανάμεσα στα νερά της θάλασσας και τον ουρανό. Η ζέστη, λοιπόν, καλά κρατεί και το βοριαδάκι αρκετά ασθενές ακόμα για να μας δροσίσει. Μια έρχεται μια φεύγει κι εμείς έχουμε ρίξει τους βιορυθμούς για να τα βγάλουμε πέρα. 

Κι επειδή αυτή τη μέρα το αντίδοτο στον καύσωνα είναι η παραλία, σκέφτηκα να σας δείξω λίγες φωτογραφίες από τον εξωτικό Μπάλο, που βρίσκεται στο βορειοδυτικότερο άκρο της Κρήτης, στο νομό Χανίων. Είχαμε την τύχη να τον επισκεφτούμε πέρυσι το καλοκαίρι, στο πλαίσιο των θερινών μας διακοπών και μείναμε έκπληκτοι από την ομορφιά του τοπίου. 

Η ευρύτερη περιοχή έχει ενταχθεί το πρόγραμμα Natura 2000 οπότε και για να προσεγγίσουμε την παραλία χρειάστηκε να περπατήσουμε κάμποση διαδρομή. Ο πηγαιμός είναι πάντα άνετος, ο γυρισμός είναι το δύσκολο...

Η πρώτη άποψη της παραλίας μας γέμισε ανάμεικτα συναισθήματα, μιας και το τοπίο δεν είναι καθόλου οικείο, σχεδόν αλλόκοτο θα έλεγα... Λευκή άμμος, στη μέση μια ρηχή λιμνοθάλασσα με νερά απροσδιόριστου χρώματος -γαλάζια τα λες, πράσινα τα λες, και πάλι σε ξεγελάνε- κι απ' έξω η παραλία. 

Στο βάθος και δεξιά το νησάκι της Γραμβούσας, δοξασμένο ορμητήριο της κρητικής επανάστασης του 1821 ενάντια στους Οθωμανούς.

Καθίσαμε κάμποση ώρα απολαμβάνοντας τη γαλήνη του τοπίου και λίγο πριν το μεσημέρι αναχωρήσαμε. Την κατάλληλη στιγμή, δηλαδή, προτού αρχίσει να βράζει ο τόπος και να δημιουργείται συνωστισμός. Μάλιστα η ουρά με τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα εκείνη την ώρα έφτανε τα 2 χμ. 

Φεύγοντας πέσαμε και πάνω σε γίδες που ήταν πλήρως αφομοιωμένες με το περιβάλλον τους. 

Αν σας βγάλει ποτέ ο δρόμος σας σε αυτά τα μέρη μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε κι εσείς αυτό τον ιδιαίτερο τόπο. 

Ελπίζω να σας δρόσισα και να καταπολεμήσαμε παρέα έστω και λίγο την αφόρητη ζέστη του Σαββατοκύριακου! 

Φιλάκια, 

Ευγενία     

    

Τσάντα-ψυγειάκι για την παραλία, την εξοχή και κάθε λογής εξόρμηση

Μπήκε ο Μάης και πήραμε φόρα!! Η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε, η θάλασσα φαντάζει δελεαστική και η διάθεση για εξορμήσεις μας κάνει να σχεδιάζουμε πικ νικ στην εξοχή και τις παραλίες! 

Είχα ένα ύφασμα χρόνια τώρα που δεν ήξερα τί να το κάνω. Δε μου γέμιζε και πολύ το μάτι, αλλιώς το περίμενα, αλλιώς μου βγήκε, το σνόμπαρα συστηματικά εδώ και 4-5 χρόνια. Όταν μου ήρθε η ιδέα για την θερμομονωμένη τσάντα σκέφτηκα να κάνω πρόβα με ένα πρόχειρο ύφασμα, έτσι ώστε αν δεν πήγαινε κάτι καλά να μη σκεφτόμουν ότι χαράμισα το ύφασμα τσάμπα και βερεσέ...

Σχεδίασα πρόχειρα, λοιπόν, την τσάντα και είπα: "Θέλω να χωράει το μπουκάλι του νερού όρθιο, να χωράει το μεγάλο μου τάπερ άνετα" κλπ, κλπ κι έτσι προέκυψε μια τσάντα ευρύχωρη, που χωράει ένα σωρό πράγματα αλλά που είναι και πανάλαφρη! Της έβαλα μια τσεπούλα μπροστά, τη φόδραρα με ένα πανί που είναι αδιάβροχο -για να προλάβουμε κάθε λογής ατυχήματα- και της φόρεσα λευκούς ιμάντες για τα χερούλια. 

Τέλος, προσάρμοσα το φερμουάρ πάνω στην τσάντα με λευκό ρέλι κι έτοιμη η τσάντα! Το παράδοξο είναι ότι δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο πολύ λόγω του υφάσματος αλλά τελικώς νομίζω ότι πατρόν και ύφασμα ταίριαξαν μια χαρά μεταξύ τους!  

Και μιας και Σάββατο πήγαμε στην παραλία έγινε και η επίσημη φωτογράφιση της τσάντας!! Μετά τη φωτογράφιση είπα να δοκιμάσω τη θάλασσα αλλά μόνο μέχρι τον αφρό των κυμάτων έφτασε η αφεντιά μου! 

Βέβαια, τώρα πάλι ο καιρός μας κάνει τα τσαλίμια του αλλά κάτι πήρε το αφτί μου για 35 βαθμούς το Σαββατοκύριακο που έρχεται, όποτε μάλλον όλοι θα τρέξουμε στη θάλασσα χωρίς δεύτερη σκέψη! 

Φιλιά πολλά, 

Ευγενία 

Πρωτομαγιάτικες εξορμήσεις στη ρεθυμνιώτικη φύση

Γεια χαρά σε όλους σας και καλό μήνα!

O Μάης είναι τόσο αγαπημένος μήνας, γεμάτος χρώματα, ευωδιές και με μια ζεστασιά που σε κάνει να θες να τριγυρνάς και να χαίρεσαι τη φύση. 

Με αφορμή, λοιπόν, το τριήμερο επισκεφτήκαμε γι' άλλη μια φορά τα ξαδέρφια μας στο Ρέθυμνο, τα οποία μερίμνησαν να μας ξεναγήσουν στην όμορφη φύση του νομού τους. Και είναι γεγονός ότι το τοπίο είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό του Ηρακλείου. Βρεθήκαμε μέσα σε εκτάσεις γεμάτες βελανιδιές, πλατάνια και ψηλές φτέρες, τοπίο που στο Βασίλη θύμισε τα δικά του μέρη.

Η πρώτη μέρα ήταν αφιερωμένη σε μια βόλτα προς το φράγμα των Ποταμών στο Αμάρι και το φαράγγι του Αγίου Αντωνίου στο χωριό Πατσός. Η τεχνητή λίμνη που δημιουργήθηκε με αφορμή το φράγμα είναι πολύ εντυπωσιακή και η ηρεμία της ξεκουράζει το βλέμμα του επισκέπτη. 

Αφού τραβήξαμε μερικές φωτογραφίες συνεχίσαμε για το φαράγγι, το οποίο παίρνει τ'όνομα του από τον Άγιο στον οποίο είναι αφιερωμένο το μικρό σπηλαιώδες εκκλησάκι, γεμάτο από αφιερώματα και τάματα, προς τιμή του θαυματουργού Αγίου. 

Το φαράγγι είναι πολύ βατό, ασφαλές και η οργιώδης φύση εγκλωβίζει το βλέμμα! 

Καθώς περπατούσαμε το μονοπάτι δεν χόρταινα να βλέπω το ποταμάκι που τρέχει στο κέντρο του φαραγγιού.

Στη διαδρομή του σχηματίζονται μικρές λιμνούλες κι εντυπωσιακοί, μικροί καταρράκτες,ενώ το παιγνίδισμα του φωτός και του νερού είναι ασταμάτητο! 

Αφού προσκυνήσαμε την εκκλησία πήραμε το δρόμο της επιστροφής. 

Τον Μάη τον πιάσαμε στο χωριό Κάστελλος, στον όμορφο περίβολο της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής. 

Κι αν κι ο καιρός δεν ήταν στην αρχή και πολύ φιλικός μαζί μας, τελικώς ο ήλιος έλαμψε πάνω από τα κεφάλια μας! Η παρέα μεγάλη και κεφάτη, ετοιμοπόλεμη ως συνήθως για ένα μεγαλιώδες πικ νικ!! Καθώς μαζεύαμε τα λουλούδια για το στεφάνι μας περιπλανηθήκαμε για να εξερευνήσουμε τις ομορφιές κι αυτού του χωριού. 

Απόγευμα πια, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Ηράκλειο, αναζωογονημένοι και γεμάτοι όμορφες στιγμές και εικόνες! Κρεμάσαμε το στεφάνι στο μπαλκόνι μας κι ευχηθήκαμε και του χρόνου με υγεία! 

Ελπίζω να περάσατε κι εσείς όμορφα και ν' ανανεωθήκατε!!

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία