Φθινοπωρινή κηπουρική στο μπαλκόνι και λίγα ραψίματα.

Γεια χαρά και πάλι!

Η επιστροφή στην Αθήνα σημαίνει κι επιστροφή στις παλιές κι αγαπημένες συνήθειες. Μια απ' αυτές είναι τα φυτά μας, που κατακλίζουν το μικρό μας μπαλκονάκι. Μπαλκόνι χωρίς πράσινο δε γίνεται, ακόμη κι αν οι συνθήκες είναι αντίξοες μιας και ο προσανατολισμός του είναι βορινός, ο ήλιος λίγος έως κι ελάχιστος κι ο αέρας μπόλικος... Σίγουρα, δεν είναι και οι καλύτερες συνθήκες!

Ευτυχώς που κι εμείς από νωρίς καταλάβαμε ότι πολλά από τα λουλούδια που μας αρέσουν δεν θα πρόκοβαν, οπότε και προσανατολιστήκαμε κατά βάση σε παχύφυτα, βολβούς, κάκτους και γεράνια. Προσπαθούμε πάντα να έχουμε και λίγα βότανα και μυρωδικά για τη μαγειρική μας, αν και πολλές φορές δεν αντέχουν. 

Μετά, λοιπόν, από τόσο καιρό απουσίας έπρεπε ν' αναμορφώσουμε το μπαλκονάκι μας και να το ανανεώσουμε. Φυτέψαμε καινούργια γεράνια και τα βότανά μας όπως μαϊντανό, ρίγανη, δεντρολίβανο διαλέγοντας με προσοχή τις γλάστρες, προσέχοντας τα φυτά να φαίνονται υγιή και οι ρίζες τους να μην βγαίνουν κάτω από τον πάτο της κάθε γλάστρας, ειδάλλως είναι ευάλωτα σε αρρώστιες και σπάσιμο των ριζών.

Οι βολβοί πάντα είναι ένα στοιχείο που δεν λείπει από τις γλάστρες μας. Είναι ανθεκτικοί, με πανέμορφα λουλούδια κι αρώματα και πάντα φέρνουν την Άνοιξη πρόωρα γεμίζοντάς μας ευδαιμονία κι αισιοδοξία. Μου προκαλεί πάντα τεράστια χαρά να βλέπω να φυτρώνουν τα νέα βλασταράκια και να περιμένω με ανυπομονησία να δω τί θα ξεπροβάλει!

Αυτή τη φορά σκέφτηκα να "μετακομίζω" κάποιους βολβούς από κρίνους, που είχαν μήνει για χρόνια μέσα στις γλάστρες και να τους βάλω σε άλλη γλάστρα, μπερδεύοντάς τους και με άλλα είδη για ένα πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα (ας ελπίσουμε τουλάχιστον). Ετσι, αφαίρεσα κάμποσο χώμα και μετά προσεχτικά έβγαλά τους βολβούς και τους εξέτασα για να δω αν είναι εντάξει. 

Μετά τους φύτεψα σε μεγαλύτερη γλάστρα βάζοντας όλους τους βολβούς σε στρώσεις: πιο βαθιά τους πιο μεγάλους, έπειτα το μεσαίο μέγεθος και κοντά στην επιφάνεια της γλάστρα έβαλα τους πολύ μικρούς. 

Μετά από την κηπουρική βρέθηκε και λίγος χρόνος για να μπει σε λειτουργία η ραπτομηχανή μου. Μια ιδέα απλή που είχα συγκρατήσει εδώ και πολύ καιρό έβαλα στα σκαριά χθες. Αφού έκανα ένα πρόχειρο σχέδιο για τις τελικές διαστάσεις της χειροτεχνίας βρήκα ένα ρετάλι για να κάνω την πρόβα μου! 

Ηταν λίγο δύσκολο να βάλω μια σειρά, να θυμηθώ πού έχω τις καρφίτσες, πού το ψαλίδι, πού το ένα και πού το άλλο...Κινήσεις που τόσα χρόνια γίνονταν μηχανικά! Σας υπόσχομαι να σας δείξω άμεσα το αποτέλεσμα. 

Μέχρι τότε σας αποχαιρετώ και σας θυμίζω ότι έδω μπορείτε να βρείτε ανάρτηση σχετικά με τη φύτευση των βολβών.  

Ευγενία

    

Η πτεροφάλαινα του Καστού

Γεια χαρά σε όλους σας! 

Τις φετεινές μας διακοπές τις κλείσαμε κάνοντας μια μικρή εκδρομή σε κάποια απ' τα νησάκια της Λευκάδας που ανήκουν στο σύμπλεγμα των Τηλεβοϊδων Νήσων. Μερικά από αυτά είναι πολύ κοντά στις ανατολικές ακτές του νησιού μας -απέναντι από το Νυδρί- αλλά ο Καστός και ο Κάλαμος είναι πολύ απομακρυσμένα γι' αυτό και η συστηματική πρόσβαση σε αυτά γίνεται από το Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας.  

Το μικρό αρχιπέλαγος της Λευκάδας είναι η χαρά του ιστιοπλόου, μιας κι έχει τη δυνατότητα ν' αρμενίσει σε ήρεμα νερά, ν΄απολαύσει τις κρυφές ομορφιές ερημικών νησιών και ν' αράξει σε γραφικά κολπάκια που δημιουργούν φυσικά κι ασφαλή λιμάνια. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια προσφέρονται μικρές, καλοκαιρινές κρουαζίερες σε αυτά τα μέρη από τη Λευκάδα κι έτσι είχαμε κι εμείς τη δυνατότητα να θαυμάσουμε το τοπίο,  να κολυμπήσουμε σ' εξαιρετικά νερά και να βιώσουμε μικρές κι όμορφες εκπλήξεις! 

Μια τέτοια ήταν και η επίσκεψή μας στο Ναυτικό Μουσείο του Καστού. Οταν μπαίναμε μέσα σίγουρα δεν είχαμε και πολλές προσδοκίες μιας και το νησάκι διαθέτει πλέον μόλις 35 κατοίκους. Αλλά, βέβαια, πέσαμε έξω, αφού το συγκεκριμένο μουσείο ήταν άκρως γοητευτικό και από άποψη μουσειολογικής μελέτης αλλά κι εκθεμάτων. 

Το βασικό και κυρίαρχο έκθεμα είναι ο σωζόμενος σκελετός μιας πτεροφάλαινας που εκβράστηκε στο νησί το 1979. Σύμφωνα με τη μελέτη του κητολόγου, επρόκειτο για μωρό περίπου 5 μηνών που ακόμη θήλαζε, με μήκος 10,2 μέτρα. 

Το μουσείο πλαισιώνουν και άλλα είδη θαλάσσιων οργανισμών που κατά βάση ζουν στα νησιά του Ιονίου. Πρόκειται για βαλσαμωμένα και ταριχευμένα είδη στα οποία έχουν τονίσει τα φυσικά τους χρώματα. 

Εντυπωσιακή φυσικά είναι και η χελώνα καρέτα-καρέτα, αλλά το πιο εντυπωσιακό θα έλεγα είναι μια ανάμνηση θείας μας να κολυμπάει σαν παιδί στις παραλίες του Νυδριού παρέα με χελώνες! 

Φυσικά, από τις προθήκες του μουσείου δεν μπορούσαν να λείπουν και διάφορα κοχύλια, κοράλλια κι αστερίες, τα οποία δίνουν μια άκρως εξωτική νότα!   

Η ξενάγηση στο μουσείο έκλεισε με μια ενημέρωση σχετικά με την πτεροφάλαινα (balaenoptera physalus), η οποία είναι το δεύτερο σε μέγεθος είδος πάνω στη γη, μετά τη γαλάζια φάλαινα, το πιο υδροδυναμικό είδος απ' όλα τα μεγάλα κητώδη και το πιο γρήγορο μεταξύ των φαλαινών. Εντυπωσιακό είναι ότι η πτεροφάλαινα κατοικεί σταθερά βόρεια του Ιονίου και κατά βάση βοριοδυτικά της Λευκάδας. 

Εννοείται ότι απότερος στόχος της ξενάγησης ήταν και η ευαισθητοποίηση του κοινού απέναντι στο είδος, δεδομένου του ότι οι συγκρούσεις με τα πλοία προκαλούν το θάνατο των φαλαινών, ενώ η διέλευση των σκαφών και η παρατήρηση φαλαινών αποτελούν λόγο  ανησυχίας για τη μείωση του είδους, μιας κι επηρεάζουν το ζευγάρωμά τους.

Στο νησάκι του Καστού παραμείναμε μιάμιση ώρα, οπότε και είχαμε τη δυνατότητα να σεργιανίσουμε στο λιμανάκι και τον οικισμό, να θαυμάσουμε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τους ελαιώνες. 

Η βόλτα έκλεισε με μπάνιο σε κοντινή, ερημική παραλία με μόνιμους επισκέπτες τα κατσικάκια που κατέβαιναν στην ακρογιαλιά για να πιούν νερό και να δροσιστούν. 

Σας αποχαιρετώ και υπόσχομαι να τα λέμε πιο συχνά τώρα που επιστρέψαμε στην καθημερινότητα.

Ευγενία