Υπέροχη μαρμελάδα μήλου από την καλοκαιρινή σοδειά μας.

Γεια χαρά σε όλους σας!

Όπως σας είπα και στην προηγούμενη ανάρτησή μου το διάστημα αυτό στην κουζίνα μας κυριαρχούν τα μήλα. Ήδη φτιάξαμε μηλόπιτες, δοκιμάσαμε νέες συνταγές όπως για παράδειγμα apple galette, που γίνεται με απλά υλικά και που είναι πολύ γρήγορη στην παρασκευή της. Ιδανική για να συμμετέχουν και μικρά παιδιά μιας και τρελαίνονται για το συνδυασμό μήλου και κανέλας! 

Σήμερα σας δείχνω τη μαρμελάδα που έφτιαξα ακολουθώντας αυτή τη συνταγή που βρήκα στην ιστοσελίδα "Κρήτη: γαστρονομικός περίπλους". 

Η διαδικασία απλή και το αποτέλεσμα εξαιρετικό. Το δε χρώμα είναι το κάτι άλλο! 

Σκέφτομαι ότι θα είναι πολύ ταιριαστή ως γέμιση σε πάστα φλώρα αλλά και ως γέμιση σε ατομικά γλυκά ψωμάκια ή σε κρουασανάκια. 

Αν διαθέτετε ένα κιλό μήλα σας συστήνω να τη δοκιμάσετε τη συνταγούλα. 

Φιλάκια και καλό Σαββατοκύριακο!

Ευγενία    

Τα καλοκαιρινά δώρα της Φύσης.

Γεια χαρά και πάλι!

Η επιστροφή στη Λευκάδα σημαίνει κι επιστροφή σε παιδικές αναμνήσεις και γεύσεις που κατακλύζουν το μυαλό σχεδόν αυτομάτως, χωρίς να το πολυσκεφτείς. Συνήθειες αγαπημένες, τόποι που αγαπάς και στους οποίους έζησες τόσα πολλά. Σαν τις βόλτες στο χωράφι της μαμάς και του μπαμπά για τις απαραίτητες αγροτικές εργασίες για εκείνους. Για μας ατελείωτο παιγνίδι, εξερευνήσεις, σκαρφάλωμα στα δέντρα, να πιάσουμε τζιτζίκια, να κόψουμε το πιο κόκκινο και λαχταριστό μήλο, να ταϊσουμε τις γίδες μιας γειτόνισσας στο διπλανό χωράφι με φλούδες από καρπούζι.

Κι αυτή η ανάγκη της επιστροφής παραμένει ακόμη και σήμερα πολύ έντονη μέσα μας. Να πάμε στο χωράφι του παππού και της γιαγιάς πια, να δούμε τα δέντρα να μεγαλώνουν, να κόψουμε τους καρπούς τους και να τους γευτούμε. Το χωράφι είναι συναρπαστικό για τα εγγονάκια. Να ποτίσουν κι αυτά, να κόψουν ντοματάκια απ' το μποστάνι, να ψάξουν για φραουλίτσες...

Αυτές τις μέρες αφιερωθήκαμε κυρίως στην αγαπημένη μας μηλιά. Μια μηλίτσα που είχε φυτέψει ο παππούς μας και που πραγματικά κάνει τα πιο γευστικά μήλα! Τραγανά, μυρωδάτα, απολαυστικά. 

Η θεία μας από την Κρήτη συνήθιζε να περνάει τα καλοκαίρια της μαζί μας, τα μάζευε και μας τα έφτιαχνε το πιο απίθανο γλυκό του κουταλιού, με το σιροπάκι του, με τη νοστιμιά του, με τ' αρώματά του! Τα περιμέναμε πώς και πώς κάθε καλοκαίρι. Φέτος και μετά από πολλά χρόνια, η μαμά τα έφτιαξε για να τα δοκιμάσουν για πρώτη φορά τα εγγόνια! 

Να το, λοιπόν το γλυκάκι, μόλις έδεσε! Θα το βάλουμε σε γυάλινα βάζα και θα το γευόμαστε για πολύ καιρό!

Κι επειδή το δέντρο μας είναι πολύ παραγωγικό σκέφτομαι να φτιάξω μαρμελάδα καθώς και τσάτνεϊ με σταφίδες. Ελπίζω να μου πετύχουν οι προσπάθειες και να τις μοιραστώ μαζί σας. Περιμένω και τις δικές σας συνταγές με μήλα! 

Ως τότε, φιλάκια πολλά!

Ευγενία      

Lunchbox tote bag με φρούτα εποχής και λίγες πληροφορίες για freehand machine embroidery.

Γεια χαρά σε όλους σας και καλό Ιούλη!

Για να λέμε την αλήθεια, σήμερα σας γράφω από τη Λευκάδα...Γιούπι, οι διακοπές άρχισαν και για μας με μπανάκι, ξεκούραση κι επιτέλους εξοχή παντού! Άλλο να είσαι περιορισμένος μέσα στην μεγαλούπολη κι άλλο στο νησί. 

Λίγο πριν φύγουμε από την Αθήνα ολοκλήρωσα τις εκκρεμότητές μου και φωτογράφισα γρήγορα γρήγορα μια τσανούλα ειδικού σκοπού. Θυμάστε τα φούτα που απλίκαρα τις προάλλες πάνω σε καμβά;

Πλέον διακοσμούν μια τσάντα σχεδιασμένη για να χωρά κολατσιό, φρούτα και το μεσημεριανό φαγητό. Άνετη, ευρύχωρη, κλείνει και με τον αγαπημένο μου τρόπο για τέτοιες περιπτώσεις. 

Αναλογίζομαι ξαφνικά πως κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι από τότε που αποπειράθηκα την πρώτη μου πάνινη τσάντα, το Μάρτη του 2011. Τότε που εγώ είχα κεντήσει με κλωστές DMC τα μοτίβα και η πεθερά μου τη σχεδίασε και τη γάζωσε. Μετά, η ζωή στη Χίο μου άνοιξε νέους ορίζοντες αφού αγόρασα τη ραπτομηχανή μου και βάλθηκα να μάθω μόνη όσα περισσότερα μπορούσε κι από εκείνη τη στιγμή ράφτηκαν κάμποσες lunchbox tote bags.

δείτε εδώ

δείτε εδώ

δείτε εδώ

Τη σημερινή όπως είδατε τη διακόσμησα με απλικέ στοιχεία που τα γάζωσα πάνω στον καμβά με σκούρα κλωστή για να τονίσω τα περιγράμματα, να "ζωγραφίσω" τα κοτσάνια και να γράψω μια λεξούλα. 

Έμπνευση γι' αυτή την τεχνική βρήκα στην Poppy Treffry και σ' ένα βιβλίο της που είχα αγοράσει εδώ και χρόνια. Οι περιγραφές και οι οδηγίες της ήταν κατατοπιστικότατες και η ίδια η συγγραφέας ήθελε πραγματικά να μοιραστεί την τέχνη της μέσα από το γράψιμό της. 

Η αλήθεια είναι ότι η λογική είναι παρόμοια με αυτή του καπιτοναρίσματος ενός παπλώματος κι έχοντας παρακολουθήσει κάποια σχετικά διαδικτυακά μαθήματα προσάρμοσα μερικά στοιχεία σύμφωνα με αυτό που εξυπηρετεί καλύτερα εμένα. Για παράδειγμα, δεν χρησιμοποιώ ποτέ τελάρο κεντήματος για να κάνω τα απλικέ μου και δεν καλύπτω ποτέ τις ερπύστριες της μηχανής. Θυμάμαι τη Leah Day να λέει ότι είχε παρατηρήσει ότι η ραπτομηχανή της δούλευε καλύτερα όταν δεν κάλυπτε τις ερπύστριες (μιας και είναι σχεδιασμένες να λειτουργούν με αυτό τον τρόπο) κι έτσι υιοθέτησα κι εγώ τον τρόπο που καπιτονάρει: μηδενίζω το μήκος του γαζιού ώστε να γίνει πολύ μικρό και ανάλογα με το πόσο γρήγορα ανεβοκατεβάζω τη βελόνα της μηχανής κουνάω και το πανί. 

Προσπαθώ να βρω το δικό μου ρυθμό ώστε το γαζί να δείχνει καλά κατανεμημένο. Πάντα κάνω μια πρόβα σ' ενα ρετάλι κι αν δω ότι το γαζί είναι πολύ σφιχτό τότε ρυθμίζω την τάνυση της κλωστής από την αντίστοιχη ροδέλα και χαλαρώνω κάπως το γαζί. 

Για το τέλος, σας έχω κι ένα βιντεάκι που βρήκα από την εταιρία Singer που δείχνει τον τρόπο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα ποδαράκι κεντήματος για να κεντήσουμε, να μαντάρουμε και να καπιτονάρουμε. 

Ελπίζω να σας έδωσα τροφή για μελέτη και πειραματισμούς και περιμένω να δω τις δικές σας απόπειρες! 

Φιλάκια και καλές βουτιές!

Ευγενία