Tulip bag: νέο σχέδιο, νέα πρόκληση!

Γεια χαρά σε όλους σας!

Ξέρω τί σκέφτεστε..."Κι άλλη τσάντα;;;". Ναι, ναι κι άλλη τσάντα, αλλά τ' ορκίζομαι δεν είναι για μένα. Είναι για τη μαμά μου. Και ξέρω τί θα ξανασκεφτείτε..."Κι άλλη τσάντα για τη μαμά σου;;;" Είναι ξεκάθαρο ότι έχω μια προσωπική αδυναμία στην κατασκευή τσάντας και σίγουρα αρκετές φορές είναι με περίπλοκη διαδικασία η υλοποίησή της, αλλά η χαρά που παίρνω όταν ολοκληρώνω μια τσαντούλα είναι απερίγραπτη. Από τη μικρότερη ως τη μεγαλύτερη!

Το πατρόν ήταν μέσα σ' ένα βιβλίο μαζί με άλλα σχέδια για τσάντες και ούτε που είχα προγραμματίσει να το υλοποιήσω. Μάλιστα, το συγκεκριμένο βιβλίο το αγόρασα για να ράψω ένα σακίδιο, που μεταξύ μας δεν τολμώ να του βάλω μπρος! Σύνθετο και περίπλοκο, το αφήνω για τις γιορτές που δεν θα δουλεύω. Έτσι όταν γύρισα από τη Λευκάδα το Σεπτέμβρη σκέφτηκα να κάνω λίγο ζέσταμα με άλλες τσάντες μέχρι να πάρει σειρά και το σακίδιο... 

Κι έτσι κατέληξα να κόβω το πατρόν από αυτή την τόσο χαριτωμένη και κομψή τσάντα, που ονομάζεται tulip bag λόγω του σχήματός της. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ράψει ποτέ κάτι ανάλογο και είχα περιέργεια να δω πώς θα βγει. Οι δυο εξωτερικές, πλαϊνές τσεπούλες είναι πολύ εξυπηρετικές και χαρίζουν πολύ στο περίγραμμα της τσάντας. 

Το εσωτερικό της είναι ενιαίο, δεν περιλαμβάνει τσέπες, πράγμα που πρέπει να το λάβω υπόψη την επόμενη φορά που θα την ξαναράψω για να της προσθέσω εγώ μια δυο. 

Το ράψιμο της φόδρας είναι ενδιαφέρον και ραμμένο στο χέρι, αν κι έπρεπε ν' αυτοσχεδιάσω λιγάκι στο τέλος, γιατί δεν πολυκαταλάβαινα τις τελικές οδηγίες. Χαλάλι όμως, αφού ο αυτοσχεδιασμός πέτυχε! 

Για να πω την αλήθεια, θα ήθελα και τα λουράκια λίγο πιο μακρυά για να μπορεί να μπαίνει άνετα στον ώμο και να μη χρειάζεται να την κρατάς όλη την ώρα. Σίγουρα είναι κάπως άβολο, ειδικά αν είναι γεμάτη πράγματα, γι' αυτό κι εγώ της προσάρμοσα εκ των υστέρων δυο υποδοχές για να μπορεί να μπαίνει ιμάντας και να κρεμιέται κι απ' τον ώμο. 

Εννοείται πως όταν έραβα την τσάντα δεν είχα αποφασίσει τι θα την έκανα, αλλά με το που την τελείωσα ήμουν βέβαιη ότι θα την έκανα δωράκι στη μαμά μου, μιας και της αρέσει να κουβαλάει πολλά πράγματα μαζί της. 

Κι αυτή η tulip bag φαινόταν ιδανική για εκείνη. Η μαμά το παρέλαβε το δωράκι της και η τσάντα έκανε το πρώτο της crash test και το πέρασε με επιτυχία! Τί λέτε εσείς για την tulip bag, είναι του στυλ σας;

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία  

  

Scrap buster project: μαξιλαροθήκες φτιαγμένες με ρετάλια.

Γεια χαρά σε όλους σας!

Ελπίζω να είστε καλά και να δημιουργείτε καθημερινά! Είναι αλήθεια ότι τις τελευταίες μέρες έφτιαξα μια σειρά υφασμάτινες μάσκες για την οικογένεια της αδερφής μου, μιας και οι ανηψούλες μου μεγάλωσαν και χρειάζονταν μεγαλύτερες μάσκες για το σχολείο και τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες. 

Αλλά, σήμερα είχα χρόνο για να φωτογραφίσω δυο μαξιλαροθήκες που έφτιαξα τον προηγούμενο μήνα  με τί άλλο...με ρετάλια που μου περίσσεψαν από προηγούμενες κατασκευές. Και αν σας θυμίζουν κάτι τα χρώματα και τα σχέδια, ρίξτε μια ματιά στις παρακάτω φωτογραφίες. 

Αρχικά ετοίμασα το πάπλωμα με τις λωρίδες που σας έδειξα εδώ και μετά, με ό,τι μου περίσσεψε έφτιαξα ένα quilt top με σχέδιο το ψαροκόκαλο. 

Οι μαξιλαροθήκες μου προέκυψαν πρακτικά από τα απομεινάρια που μου προέκυψαν όταν ίσιωνα τις λωρίδες του ψαροκόκαλου. 

Ήταν τόσο όμορφες που δεν μπορούσα να τις πετάξω. Την ιδέα για την κατασκευή μου την έδωσε ο Βασίλης. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα και πρακτική κι έτσι έβαλα λίγο το μυαλό μου να σκεφτεί, έψαξα και στο Pinterest τον φάκελο που έχω αφιερωμένο στα μαξιλάρια κι άρχισα τα ραψίματα. 

Μετά από κάμποσες πρόβες κατέληξα να ράψω τις λωρίδες μου ώστε να δημιουργούν το μοτίβο του ψαροκόκαλου κι αφού έφτιαξα την επιφάνεια του πάτσγορκ, μετά την καπιτόναρα βάζοντας ανάμεσα ένα κομμάτι βαμβακερής βάτας και από κάτω ένα ροζ ύφασμα. 

Το σχέδιο του καπιτοναρίσματος, απλό γαζί σε ευθείες γραμμές. Το πυκνό αποτέλεσμα δίνει κατά τη γνώμη μου μια πολύ ωραία υφή στις μαξιλαροθήκες! 

Για την πλάτη της μαξιλαροθήκης χρησιμοποίησα το ύφασμα που μου είχε περισσέψει από το πάπλωμα. Απέφυγα τα φερμουάρ κρατώντας την κατασκευή όσο πιο απλή γίνεται κι έτσι με λίγες μόλις ραφές ετοιμάστηκε στο άψε σβήσε! 

Εδώ στη Σάμο δεν είχα κατάλληλα μαξιλαράκια, οπότε οι μαξιλαροθήκες μου γέμισαν με απομεινάρια βάτας και διάφορα ρετάλια. 

Βρήκαν τη θέση τους στον καναπέ μας και δίνουν μια φωτεινή και χαρούμενη νότα στο σαλόνι μας, ενώ ταίριαξαν απίθανα και με το πάπλωμά μας. 

Ποιός να μου το 'λεγε ότι θα έφτιαχνα ολόκληρο σετάκι εν τέλει κι εντελώς απρογραμμάτιστα... 

Σας αποχαιρετώ κι εύχομαι να σας έδωσα λίγη έμπνευση για τις δικές σας δημιουργίες!

Ευγενία