Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Κρίταμο τουρσί

Καλημέρα σε όλους!

Σήμερα κάνουμε μια παύση από το ταξίδι μας στην Ιταλία, γιατί φιλοξενούμε μια συνταγούλα που μας προώθησε η φίλη μας Μελίνα, η οποία τώρα τελευταία "ψάχνεται" και ψάχνει
συνταγές νόστιμες, ξεχασμένες και διαφορετικές!

Πάμε λοιπόν κατευθύαν να δούμε τί μας λέει η Μελίνα...


"Η όλη διαδικασία έχει ως εξής: Μαζεύουμε τα τρυφερά βλαστάρια του φυτού, προσέχοντας να μην το ξεριζώσουμε. (Μαζεύουμε μόνο όσο μας χρειάζεται, δε θα γεμίσουμε δα και καμιά νταμιτζάνα!) Το πλένουμε καλά. Το βουτάμε σε νερό που βράζει για 3 λεπτά, το αποσύρουμε, το βουτάμε σε κρύο νερό για να σταματήσει ο βρασμός και μετά το στραγγίζουμε. Φτιάχνουμε άλμη με τη μέθοδο του αυγού που επιπλέει: Βάζουμε ένα ωμό, άσπαστο και καλά πλυμένο αυγό σε ένα δοχείο με νερό. Αρχικά το αυγό μένει στον πάτο. Προσθέτουμε αλάτι και ανακατεύουμε (προσοχή μη σπάσει το αυγό!). Η άλμη είναι έτοιμη όταν το αυγό ανέβει στην επιφάνεια και το τμήμα που εξέχει έχει μέγεθος περίπου ενός πενταλέπτου του ευρώ. Αφού αποστειρώσουμε το βαζάκι μας με το γνωστό τρόπο ;-) , το γεμίζουμε με κρίταμα και προσθέτουμε άλμη και ξύδι (εγώ έβαλα λευκό) σε αναλογία 90% άλμη, 10% ξύδι (αναλόγως με τα γούστα μας, μπορούμε να το κάνουμε λιγότερο ή περισσότερο ξυδάτο). Τέλος, βάζουμε λίγο λάδι τόσο ώστε να καλυφθεί η επιφάνεια του βάζου. Το φυλάμε στο ψυγείο. Το χρησιμοποιούμε αντί για κάπαρη στις σαλάτες, ή για μεζεδοκατάσταση. Γιαμ!"

Τάδε έφη Μελίνα, αλλά αν ακόμα αναρωτιέστε πού θα βρείτε το κρίταμο, μα φυσικά στην παραλία!!!Ναι, ναι, σίγουρα το έχετε δεί. Μαζέψτε το προτού ανθίσει για τα καλά ο θάμνος και κόψτε και κανένα λουλουδάκι. Δίνει ωραία γεύση.

Φιλάκια πολλά!


Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Γλυκά ραβιόλια και λουκουμάδες με σταφύδες από τη Liguria

Γλυκάκι σας υποσχεθήκαμε σήμερα και μιας και είναι Σάββατο αξίζει τον κόπο να γλυκαθούμε, ίσως και να φτιάξουμε το κάτι τις μας.

Το πρώτο γλυκό είναι ιδιαίτερο μιας και πρόκειται για γλυκά ραβιόλια, κάτι που εμείς το έχουμε συνδυάσει με αλμυρές γεύσεις.

Ravioli dolci

Υλικά:
200γρ. ricotta (αν δεν μπορείτε να βρείτε χρησιμοποιείστε ανθότυρο)

1 πορτοκάλι
150 γρ. κοντιτα (γλασαρισμένα κυβάκια φρούτων)
300 γρ. έτοιμη, νωπή σφολιάτα
ζάχαρη άχνη
λάδι για τηγάνισμα
αλεύρι για πασπάλισμα

Εκτέλεση:
Σουρώνουμε τη ricotta, τη βάζουμε σε μπωλ και προσθέτουμε το ξύσμα του πορτοκαλιού και τα κόντιτα. Αναμειγνύουμε. Πασπαλίζουμε μια επιφάνεια με αλεύρι και ανοίγουμε τη σφολιάτα μας με τον πλάστη σε λεπτο φύλλο. Είναι καλό να το κάνουμε αυτό αν και είναι ήδη ανοιγμένη σε φύλλο, γιατί "ζωντανεύει" και γίνεται πιο τραγανή. Με ένα κουταλάκι τοποθετούμε στη μισή επιφάνεια γέμιση αφήνοντας ικανοποιητικά κενά ανάμεσα. Διπλώνουμε τη ζήμη με το άλλο
μισό και με ένα κουπάτ κόβουμε τα ραβιόλια μας. Πιέζουμε τις άκρες για να κολλήσει καλά η ζήμη. Σε βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε καλά το λάδι. Βάζουμε μια ξήλινη κουτάλα κι όταν δούμε ότι σχηματίζονται φυσαλίδες τρυγύρω ρίχνουμε τα ραβιόλια, λίγα κάθε φορά και τα τηγανίζουμε ώσπου να χρυσίσουν. Τα τοποθετούμε σε χαρτί κουζίνας, πασπαλίζουμε με άχνη και σερβίρουμε.

Το δεύτερο γλυκό είναι ουσιαστικά ένα είδος λουκουμάδων (=frittelle) με σταφύδες.

Frittelle dolci
Υλικά:

1/2 κιλό αλεύρι
2 κουτ. γλυκού bakin powder
100 γρ. ζάχαρη
250 μλ. γάλα

ξύσμα από ένα λεμόνι
200 γρ. σταφύδες
ηλιέλαιο για τηγάνισμα
σοκολάτα μαύρη για γαρνίρισμα

Εκτέλεση:
Κοσκινίζουμε το αλεύρι με το bakin σε μπωλ. Προσθέτουμε τη ζάχαρη, το γάλα, το ξύσμα και ανακατεύουμε καλά μέχρι να μαλακώσει το μίγμα και να μην υπάρχουν σβώλοι. Σκεπάζουμε το μπωλ και τα αφήνουμε για 1 ώρα, ώσπου το μίγμα να φουσκώσει. Μουλιάζουμε τις σταφύδες σε ζεστό νερό μέχρι να μαλακώσουν, μετά τις σουρώνουμε και τις πιέζουμε να φύγει το επιπλέον νερό. Τις σκουπίζουμε με χαρτί κουζίνας και τις ρίχνουμε στο μπωλ με το χυλό. Ζεσταίνουμε καλά το λάδι σε βαθύ τηγάνι και ρίχνουμε κουταλιές από το χυλό. Όταν χρυσίσουν κι από τις δυο πλευρές αποσύρουμε τους λουκουμάδες με τρυπητή κουτάλα. Τους βάζουμε σε χαρτί κουζίνας. Τους σερβίρουμε σε πιατέλα με τρυμμένη σοκολάτα από πάνω.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Σήμερα ταξιδεύουμε στη Liguria

Η μέρα εδώ στην Αθήνα είναι φωτεινή και ηλιόλουστη, οπότε η διάθεσή μου νοερά κι αυτομάτως με ταξίδεψε στη Liguria, Λιγκούρια στα ιταλικά, Λιγουρία στα ελληνικά.


Το τρίτο μικρότερο γεωγραφικό διαμέρισμα της Ιταλίας με πρωτεύουσα τη Γένοβα, με κορυφαίες πρoσωπικότητες να κατάγονται από εκεί, με νεοφώτιστους τραγουδιστές να ξεπετάγονται από το San Remo


o Domenico Modugno τραγουδα το 1958
το "Nel blu dipinto di blu" καθιερωμένο ως "Volare
"

και με αξιοθαύμαστα τοπιά (ιταλική ριβιέρα, Cinque terre, ...) για να επισκεφτείς.

Monterosso al mare, Vernazza, Corniglia, Manarola, Riomaggiore
είναι τα 5 χωριά που αποτελούν τις Cinque terre (πέντε γαίες),
προστατευόμενες από την Unesco
ως παγκόσμια κληρονομία

Οι ντόπιοι έχουν τη φήμη των μη φιλόξενων απέναντι στους ξένους (βλέπε τί λένε οι κακές γλώσσες για τους Κεφαλλονίτες), των ανθρώπων που αγαπούν τον τόπο τους και τα προϊόντα τους. Προτιμούν τα δικά τους ψάρια, τα δικά τους κρασιά, τα δικά τους χορταρικά! Ως και τη δική τους εκδοχή πίτσας έφτιαξαν προσαρμοσμένη στα μέτρα τους, τη λεγόμενη Pizza all' Andrea.

H Liguria παινεύεται για το λάδι της, ελαφρύ, αρωματικό και ντελικάτο, αλλά σπάνια βγαίνει εκτός περιοχής, λόγω της μικρής παραγωγής. Όμως παινεύεται και για τον πλατύφυλλο βασιλικό της κι όταν αυτά τα δύο παντρεύονται μας δίνουν το pesto alla genovese! Κατά πώς φαίνεται οι ντόπιοι το χρησιμοποιούν πολύ το γουδί και το γουδιχέρι, εφόσον κάνουν κι άλλη μια σαλτσούλα με καρύδια!!

Salsa di noci
(=σάλτσα από καρύδια)
Υλικά:
18 καρύδια (ψύχα)
1/3 φλ. κουκουναρόσποροι
1/2 σκελίδα σκόρδο
1 ματσάκι μαϊντανό
1 φλ. ελαφριά κρέμα γάλακτος
αλατοπίπερο

Εκτέλεση:
Βράζουμε τα καρύδια κι αφαιρούμε τη φλούδα. Τα ρίχνουμε στο μπλέντερ μαζί με τα κουκουνάρια, το μαϊντανό και το σκόρδο και τα τεμαχίζουμε καλά. Μεταφέρουμε το μίγμα σε μπώλ και αργά αργά προσθέτουμε την κρέμα ανακατεύοντας συνεχώς. Αλατοπιπερώνουμε.
Σημείωση: σε αυτή την πολύ παλιά συνταγή έχουν γίνει διάφορες παραλλαγές, πχ. προσθήκη μουσκεμένου ψωμιού, που ουσιαστικά μοιάζει με ένα είδος σκορδαλιάς καρυδάτης που κάνουν στην Ήπειρο.
Χρησιμοποιείστε τη σάλτσα πάνω από φρεσκομαγειρεμένα μακαρόνια και προσθέστε τυράκι και βουτυράκι ή λαδάκι. Για να το κάνετε το πιάτο εντελώς αυθεντικό χρησιμοποιείστε pansoti, ένα ντόπιο είδος ravioli γεμισμένα με τυρί. Μούρλια!


pansoti

Ο ναυτικός αυτός πληθυσμός είχε ένα διατροφικό πρόβλημα να επιλύσει. Το ψωμί δεν τους πετύχαινε με καμία δύναμη. Η μαγιά έκοβε από τον αλμυρό αέρα και η πολλή υγρασία διαπερνούσε τη φλούδα του ψωμιού, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να συντηρηθεί! Το πρόβλημα το έλυσαν σκεπτόμενοι να δημιουργήσουν ένα πλακουτσό ψωμί χωρίς μαγιά, που θα τρωγόταν κατευθύαν από το φούρνο... Και εγένετω η focaccia! Για να του δώσουν γεύση το πασπάλιζαν με αλάτι, έριχναν και λίγο λαδάκι. Ανάλογα την περιοχή πρόσθεταν τυράκι, κρεμμύδια, μαραθόσπορους.


Focaccia ligure
Υλικά:
1 1/3 φλ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/2 φλ. λάδι
1/2 κουτ. σούπας αλάτι
Κρύο μερό
γαρνιτούρα της αρεσκείας σας!

Εκτέλεση:
Αναμειγνύουμε το αλεύρι με το λάδι και ζυμώνουμε μέχρι να γίνουν μια ζύμη. Προσθέτουμε κρύο νερό με το μάτι, ώσπου η ζύμη να γίνει μαλακή. Σκεπάζουμε με μεμβρανη κι
αφήνουμε να ξεκουραστεί για 1 ώρα. Ξαναζυμώνουμε καλά το ζυμάρι και το αφήνουμε για άλλα 5 λεπτά. Με τον πλάστη ανοίγουμε το ζυμάρι και το κάνουμε λεπτούτσικο σαν φύλλο πίτσας. Τη μεταφέρουμε σε ταψί στρωμένο με λαδόκολλα και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 220 βαθμούς για 10 λεπτά. Μόλις ξεφουρνίσουμε προσθέτουμε από πάνω ό,τι μας κάνει όρεξη.



focaccia ligure


Αύριο συνεχίζουμε με γλυκάκια της περιοχής!


Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Το ταξίδι στο Πιεμόντε συνεχίζεται...

Σε συνέχεια της χθεσινής ανάρτησης και με την ιδέα να φιλοξενήσουμε ένα μικρό αφιέρωμα στις τοπικές κουζίνες της Ιταλίας συνεχίζουμε το ταξίδι μας στο Πιεμόντε.



Απ'όσο καταλαβαίνω στην Ελλάδα το Piemonte δεν πρωτοστατεί στις ταξιδιωτικές προτιμήσεις μας, αλλά δεν έχουμε συνείδητοποιήσει πόσα πολλά έχει προσφέρει αυτό το γεωγραφικό διαμέρισμα στην Ιταλία και παγκοσμίως σε επίπεδο γαστρονομίας και οικονομίας. Πού να αναφερθούμε; Στις σοκολατοβιομηχανίες των Caffarel και Ferrero;


nutella φουντουκιού και χάσαμε το νού...


Στις τρούφες και τα άλλα άγρια μανιτάρια, τους καρπούς όπως φουντούκια, κάστανα... Τα κρασιά όπως Barolo, Barbaresco και Barbera, τους αφρώδεις οίνους από το Asti και το μερμούτ Martini; Και φυσικά τα τυριά σαν την Gorgonzola και Castelmagno!




εντυπωσιακό το χρώμα του Moscato d' Asti
γλυκό κρασί με υπέροχη γεύση


Το Piemonte όμως το διαπερνά και ο Po, δηλαδή ο ποταμ
ός Πάδος, με αποτέλεσμα να καλλιεργούνται στους ορυζώνες ποικιλίες όπως: Roma, Balilla, Vialone, Arborio.


Στο Piemonte συναντούμε ωστόσο και πολύ ραφιναρισμένες γεύσεις σαν αυτές των μπισκότων savoiardi (γνωστά εδώ ως σαβαγιάρ) και grissini (τα κριτσίνια μας). Και η κρέμα zabaione από δω μας ήρθε. Αυτές οι εκλεπτισμένες γεύσεις οφείλονται κατά βάση στη δυναστεία των Savoia, η οποία μεσουρανούσε πριν 800 χρόνια και στην οποία περιλαμβάνονταν εδάφη της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Ελβετίας. Οι ικανότατοι σεφ του βασιλείου έκαναν τα πάντα για να ευχαριστήσουν τους βασιλιάδες τους με αποτέλεσμα να αφήσουν σ' εμάς παρακαταθήκη τέτοιες υπέροχες γεύσεις.

Στο δια ταύτα της σημερινής ανάρτησης, σήμερα σας έχουμε δυο συνταγούλες γλυκές, γλυκές.


Savoiardi
Θα μας πείτε γιατί να τα φτιάξετε αφού υπάρχουν έτοιμα στο εμπόριο; Ε, μα γιατί είναι καλύτερα, γιατί ξαφνικά ξεμείνατε και θέλετε όπως και δήποτε να φτιάξετε ένα tiramisu, ε βρείτε μια αφορμή μόνοι σας στο κάτω κάτω!


Υλικά:
3 αυγά
100 γρ. ζάχαρη (μισό φλυτζάνι)
90 γρ. αλεύρι (μισό φλυτζάνι)
αλάτι
μια κουταλιά κοφτή βούτυρο
30 γρ. ζάχαρη άχνη

Εκτέλεση:
Χωρίζουμε τα αυγά και σε μπωλ χτυπάμε τους κρόκους με 1/3 φλ. ζάχαρη μέχρι να αρχίζει το μίγμα να γίνεται αφράτο. Σταδιακά προσθέτουμε 1/3 φλ. αλεύρι και μια πρέζα αλάτι κι ανακατεύουμε. Σε άλλο μπωλ χτυπάμε τα ασπράδια σε μαρέγκα και απαλά την προσαρμόζουμε στο μίγμα των κρόκων. Βουτυρώνουμε ένα ταψί με το βούτηρό μας και πασπαλίζουμε με αλεύρι. Γεμίζουμε ένα κορνέ (με οπή 14mm) με το μίγμα μας και σχηματίζουμε μπαστούνια 10 εκατοστών. Αφήνουμε ανάμεσα αρκετό κενό, γιατί θα φουσκώσουν. Αναμιγνύουμε την


εναπομείνασα ζάχαρη με την άχνη και πασπαλίζουμε με τη μισή ποσότητα τα savoiardi.
Περιμένουμε 10 λεπτά μέχρι να απορροφηθεί το μίγμα και ξαναπασπαλίζουμε. Περιμένουμε για λίγα λεπτά ακόμα και στο μεταξύ προθερμαίνουμε το φούρνο στους 150 βαθμούς. Ψήνουμε τα μπισκότα μέχρι να χρυσίσουν, τα βγάζουμε από το φούρνο και προσεχτικά τα τοποθετούμε σε σχάρα μέχρι να κρυώσουν.


Bonet



Πρόκειται για μια πυχτή, καραμελωμένη κρέμα

Υλικά:
2 κρόκοι
130 γρ. ζάχαρη
50 gr. Amaretti μπισκότα
2 κουταλιές της σούπας κακάο
250 μλ. γάλα
1 ποτηράκι ρούμι

Εκτέλεση:
Χτυπάμε τους κρόκους με 100γρ. ζάχαρη μέχρι να αφρατέψουν. Θρυμματίζουμε τα Amaretti και τα προσθέτουμε στους κρόκους. Προσθέτουμε και το κακάο, το γάλα και το ρούμι και ανακατεύουμε ώσπου να γίνει ένα κρεμώδες κι απαλό μίγμα. Καραμελώνουμε την υπόλοιπη ζάχαρη και καλύπτουμε με αυτή τα τοιχώματα και τον πάτο μιας φόρμας. Τη γεμίζουμε με την κρέμα και την ψήνουμε σε μπεν-μαρί σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 1 ώρα. Προσέχουμε να μην έρθει σε βρασμό το νερό προσθέτοντας κάθε τόσο χλιαρό. Βγάζουμε τη φόρμα από το φούρνο, την αφήνουμε για 15 λεπτά και μετά την αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα και τη σερβίρουμε. Τρώγεται είτε ζεστή είτε κρύα!

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Προσπαθώντας να εξιλεωθώ...μια συνταγή από το Τορινο

Καλά γιορτάσαμε χθες τα γεννέθλια του μπλογκ μας και τη χαρήκαμε πολύ τη συμμετοχή σας, ελάτε όμως που σήμερα οφείλω να εξιλεωθώ μπροστά στα μάτια της αγαπημένης μας Χαράς! Κι όλα αυτά γιατί ξεστόμισα τις ωραίες μου εμπειρίες από τη Βενετία!

Σας εξιστορώ τα καθέκαστα: Στην τελευταία της ανάρτηση η Χαρά είχε δημιουργήσει με θέματα από την Ιταλία και δή, τη Βενετία. Στο σχόλιό μου ανέφερα ότι αγαπώ αυτή την πόλη κι ότι έκανα εκεί το μεταπτυχιακό μου. Με διαβεβαίωσε, λοιπόν με τη σειρά της ότι την πλήγωσα θανάσιμα (υπερβολές!!!!!!), μιας και η ίδια είναι Ιταλόπληκτη!

Έτσι με τη σειρά μου, θα ήθελα να εξιλεωθώ στα μάτια της με μια συνταγή όχι από τη Βενετία, μα από το Τορίνο. Πρόκειται για κάτι διαφορετικό, που το ανακάλυψα στο περσυνό μου ταξίδι εκεί. Το περίφημο "Bicerin" (μπικερίν=το ποτηράκι). Είναι ρόφημα ζεστό, βασισμένο στη σοκολάτα, τον καφέ και την κρέμα γάλακτος! Τώρα που κρυώνει ο καιρός θα μας κάνει καλή παρέα!!




ορίστε και το ομόνυμο κατάστημα
με την κρυφή συνταγή!



Ποιό είναι το Bicerin; Είναι ένα ρόφημα, που άρχισε να γίνεται γνωστό στα εκλεπτισμένα καφέ του Τορίνου γύρω στα 1840. Σερβιριζόταν το πολύ μέχρι το μεσημέρι και υπήρχαν τρεις διαφορετικοί τύποι: "pur e fior", δηλαδή γάλα με καφέ, "pur e barba", δηλαδή σοκολάτα με καφέ και "po' di tut' ", λίγο απ' όλα. Τελικά καθιερώθηκε ο τελευταίος τύπος, σερβιρισμένος σε γυάλινο, κολονάτο ποτήρι.

Ορίστε και η συνταγή κατά προσέγγιση, μιας και η αυθεντική παραμένει μυστικό!!
Υλικά:
Σοκολάτα για ρόφημα
Γάλα για τη σοκολάτα
Μια δόση καφέ espresso ή γαλλικό
Κρέμα γάλακτος

Εκτέλεση:
Ουσιαστικά θέλουμε ένα μέρος από κάθε υλικό.
Παρασκευάζουμε τη σοκολάτα σύμφωνα με τις οδηγίες. Τη σιγοβράζουμε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να γίνει αρκετά πυχτή. Μετά ετοιμάζουμε μια δόση καφέ για ένα φλυτζάνι του espresso. Παίρνουμε το ποτήρι και ρίχνουμε πρώτα τη σοκολάτα και μετά τον καφέ. Στο τέλος ρίχνουμε την κρέμα γάλακτος. Αν θέλουμε μπορούμε να τη χτυπήσουμε σε ελαφριά σαντυγί. Το μυστικό είναι τα υλικά να μην ανακατευτούν εξ αρχής, αλλά να μπουν στο ποτήρι με τη σειρά.

Μιας και μιλάμε για το Τορίνο και γενικώς για το γεωγραφικό διαμέρισμα του Πιεμόντε (το γνωστότατο Πεδεμόντιο στην καθαρεύουσα!!) να θυμηθουμε ότι εκεί εδρεύει η τεράστια σοκολατοβιομηχανία του Caffarel, που η ιστορία του μας πάει πίσω στο 1826.

χαζέψτε με τις ώρες...


Το 1852 γεννιέται το γνωστό σοκολατάκι gianduiotto, διάσημο για την απαλή και βελούδινη υφή του. Δείτε παρακαλώ το βιντεάκι και θα το λατρέψετε (κλικάρετε στη φωτογραφία)!!




Και μιας και η αφεντιά μου είναι Ιταλόπληκτη σκέφτομαι να κάνω ένα αφιέρωμα
στην τοπική κουζίνα της γείτονας χώρας.

Φιλάκια πολλά!

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Τα κορίτσια για σπίτι μεγάλωσαν κατα ένα χρόνο!!!

Καλημέρα!!!!!

Ναι, ναι καλά το καταλάβατε...σήμερα γιορτάζουμε, γιορτάζουμε γιατί σαν σήμερα πέρυσι συντάξαμε την πρώτη μας ανάρτηση! Τότε οι φίλοι μας ήταν τρεις: τα δυο κορίτσια για σπίτι κι ο Βασίλης, βασικός συμπαραστάτης από την αρχή. Τον βάζαμε να διαβάζει όλες τις αναρτήσεις, μας έγραφε και τα σχολιάκια του κάπου κάπου, έγραψε κι αυτός δυο τρία πραγματάκια.

Από τότε η παρέα μας μεγάλωσε, η θεματολογία μας αυξήθηκε κι αυτό εδώ το μπλόγκ που όταν στηνόταν δεν είχε και πολλές βλέψεις έγινε η αφορμή μας για νέες δημιουργίες, διάβασμα, αναζήτηση. Έγινε με λίγα λόγια το μεράκι μας. Και το ερέθισμά μας αυξήθηκε εξ' αιτίας σας, γιατί είστε μια ωραία παρέα και συντροφιά για μας.


Γι' αυτό και σήμερα έχουμε γιορτή

θα σας κεράσουμε γλυκάκι...




και ποτάκι



θα στολίσουμε και το σπίτι με λουλούδια



και θα ξεφαντώσουμε!


Και δε θα σας αφήσουμε έτσι, θα σας έχουμε και δωράκι!!!!


Μονο που αυτό θα καθυστερήσει, γιατί θα περιμένουμε και το άλλο κορίτσι για σπίτι να επιστρέψει, να ανασκουμπωθούμε και να ετοιμάσουμε κάτι για σας.

Φιλάκια, λοιπόν και να περνάτε πάντα καλά!!

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Brezel ή αλλιώς μπρέτσελ

Καλημέρα και καλή εβδομάδα να 'χουμε!

Στη σημερινή ανάρτηση φιλοξενούμε μια συνταγή γερμανική, τα γνωστά μας brezel!

Πρόκειται για αυτά τα σκανταλιάρικα ψωμάκια που είναι τόσο αφράτα και λαχταριστά και που

συνήθως είναι καλυμμένα με χοντρό αλάτι και τα σερβίρουν στις μπυραρίες! Τη συνταγή μου την έδωσε μια καλή συνάδελφος της γερμανικής φιλολογίας, η Κατερίνα κι εγώ με τη σειρά μου τη μοιράζομαι μαζί σας, γιατί πράγματι αξίζει τον κόπο η προσπάθεια!

Υλικά:
500 γρ. αλεύρι

1 φακελάκι μαγιά

λίγο αλάτι

1/8 – 1/4 του λίτρου ζεστό νερό ή γάλα (όσο πάρει για να γίνει σφιχτή η ζύμη)

λίγο λάδι

100 γρ. σόδα (κρυσταλλική σόδα, NaOH)

2 λίτρα νερό

χοντρό αλάτι


Εκτέλεση:

Ετοιμάζουμε σφιχτή ζύμη με το αλεύρι, τη μαγιά, το λάδι και το νερό (να μην κολλάει, αλλά ούτε να είναι και στεγνή). Ζυμώνουμε πολύ καλά.

Σκεπάζουμε και αφήνουμε να φουσκώσει μέχρι να διπλασιαστεί περίπου ο όγκος του .

Πλάθουμε τα brezel (ό,τι σχήμα καταφέρνουμε, πάντως με μικρές επιφάνειες)

Στο νερό με τη σόδα που βράζει ρίχνουμε τα brezel και τα αφήνουμε μέχρι ν’ ανέβουν στην επιφάνεια. Τα βγάζουμε προσεκτικά με ρηχή τρυπητή κουτάλα και τα βάζουμε σε ταψί με λαδόκολλα. Πασπαλίζουμε με χοντρό αλάτι και ψήνουμε σε αρκετά ψηλή θερμοκρασία (225ο ) για 20 λεπτά περίπου.


Τη σημερινή ανάρτηση θα μου επιτρέψετε να την αφιερώσω στον άντρα μου, ο οποίος τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία στα brezel και δεν μπορεί να τους αντισταθεί! Είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσε να κάνει βουτιά στην παρακάτω φωτογραφία!!!

Φιλάκια πολλά και καλημέρα!

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Παιδικά μαξιλάρια με σταυροβελονιά

Χαιρετούμε την όμορφη παρέα μας με άλλο αέρα σήμερα μιας και η σύνδεση στο ίντερνετ πλέον δεν είναι αυταπάτη! Αν και με ημίμετρα καταφέρνουμε να είμαστε πιστές στο μπλογκ μας και να επικοινωνούμε μαζί σας.


Σήμερα θα σας δείξουμε άλλα δυο χειροποίητα μαξιλαράκια που επιμεληθήκαμε το καλοκαίρι για δυο νεαρές κυρίες! Το πρώτο χαρίστικε σε μια απίστευτη, μικρή Ολλανδέζα, κόρη δύο καλών μας φίλων, την Olivia Poppy Sue και το άλλο στην ανηψιούλα μας Ελένη. Και τα δύο μωρά είναι περίπου δέκα μηνών γι' αυτό και διαλέξαμε μωρουδιακά μοτίβα και κεντήσαμε με σταυροβελονιά τα ονόματά τους. Δύο δωράκια προσωπικά και ιδιαίτερα για να κοσμούν την κούνια τους! Ενταξει, στη μικρή Ολλανδέζα περιοριστήκαμε στο πρώτο όνομα, αλλιώς ακόμα θα κεντούσαμε! Άστε που τελικά θα γινόταν στρώμα κι όχι μαξιλάρι.



μαξιλάρι κεντημένο σε ψάθα με κοτόν περλέ
καλλιτεχνική φωτογράφιση by Ευαγγελία


η αφεντιά μου επί τω έργω!

μικρότερης διάστασης μαξιλάρι
κεντημένο σε ψάθα με κοτόν περλέ

λεπτομέρεια: παραμάνα και καρδούλα
λεπτομέρεια: κουδουνίστρα


Και τα δύο δώρα άρεσαν! Ειδικά τους φίλους από την Ολλανδία τους συγκίνησε πολύ η χειρονομία μας και κυρίως το χειροποίητο του δώρου. Περιμένουμε και τη δική σας γνώμη.


Φιλάκια πολλά.

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Το ίντερνετ μας κάνει νερά!!

Αγαπημένη γειτονιά,

το ίντερνετ μας κάνει νερά και υπήρξε η αφορμή να μας σπάσει ελαφρώς τα νεύρα όλες αυτές τις μέρες. Ετσι κι εμείς για να ξεδώσουμε φτιάξαμε τις κοσέρβες μας, τις μαρμελάδες μας...όχι τίποτε άλλο για να πνίξουμε τον πόνο μας και να ξεχαστούμε. Βέβαια, δεν άντεχα, έτρεχα στο μόντεμ κάθε λιγο και λιγάκι για να δω αν ήρθε πίσω το περιβόητο ADSL σήμα που το χρυσοπληρώνουμε αλλά αυτό δε μας θέλει.

Είδα κι απόειδα και μέχρι να 'ρθει ο ηλεκτρολόγος ήρθε ο από μηχανής Θεός, στικάκι internet on the go (το πληρώσαμε κι αυτό χρυσό!!) κι έτσι ξαναβρήκα το διαδικτυακό μου φως!

Τώρα τρέχω για το γάμο του ξαδέρφου, αύριο θα βάλουμε καμιά σοβαρή ανάρτηση και να σας ενημερώση ότι σήμερα το αδερφάκι κλείνει πανυγυρικά το εστιατόριο και θα επιστρέψει στο άστυ και τη γειτονιά μας λίαν συντόμως! Αντε, και καλή ξεκούραση θα της ευχηθώ εγώ.

Φιλάκια!!

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Δύο ιδιαίτερες τεχνικές φύτευσης βολβών

Είναι γεγονός, τα λουλούδια θέλουν την περιποίησή τους, το χάδι τους για να μας αποζημιώσουν και η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε όλοι ούτε πολύ ελεύθερο χρόνο ούτε ίσως και ιδιαίτερο μεράκι. Αρέσει όμως σε όλους μας να τα θαυμάζουμε! Και είναι πράγματι εύκολο να θαυμάζουμε τα δικά μας λουλούδια, αρκεί να τα φέρουμε στα μέτρα μας.

Μια πρώτη ιδέα είναι να φυτέψουμε βολβούς ακολουθώντας την τεχνική "λαζάνια". Ναι, ναι, όπως το ακούτε! "Bulb lasagna" αγγλιστί ή "layered bulbs" και βγάζει όντως νόημα, γιατί οι βολβοί φυτεύωνται σε στρώσεις!! Ρίξτε μια ματιά.


Η λογική έχει ώς εξής: στον πάτο της γλάστρας φυτεύουμε τους βολβούς που θα ανθίσουν
τελευταίοι, πιο πάνω αυτούς που θα ανθίσουν νωρίτερα, και στην επιφάνεια της γλάστρας αυτούς που θα ανθίσουν πρώτοι και καλύτεροι. Γιατί να το κάνουμε όλο αυτό; Επειδή θα έχουμε μια γλάστρα ολάνθιστη από το Μάρτη μέχρη και το Μάη, να μας γεμίζει εκπλήξεις, χρώμα κι άρωμα. Επίσης, αν δεν έχουμε ιδιαίτερο χώρο ή βαριόμαστε τα πολλά πολλά, ξεμπερδεύουμε με μια γλάστρα!

Η δεύτερη τεχνική είναι εκείνη της υδροκαλλιέργειας. Πέρυσι συνάντησα για πρώτη φορά αυτά τα ειδικά ανθοδοχεία και φέτος έχουν ξεπροβάλλει σε όλα τα καταστήματα κηπουρικής.

Η τεχνική αυτή λειτουργεί ως εξής: γεμίζουμε το ειδικό δοχείο με νερό μέχρι το λαιμό του. Από πάνω τοποθετούμε το βολβό (αμαρυλλίδα ή υάκινθο) και προσέχουμε να βρέχεται αυστηρά μόνο η κάτω επιφάνειά του. Διατηρούμε το ανθοδοχείο εντώς σπιτιού και σε σκιερό μέρος. Καθώς θα περνούν οι μέρες θα αναπτύσσονται οι ρίζες του φυτού. Ελέγχουμε τακτικά για να συμπληρώνουμε το νερό ως το σωστό ύψος. Η αλήθεια είναι ότι αν διαθέτουμε κάποιο δοχείο με στενό στόμιο κάνει εξίσου καλή δουλειά. Αυτή η τεχνική όπως βλέπετε δε χρήζει ιδιαίτερων περιποιήσεων και μπορούμε να έχουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα μέσα στο χώρο μας σαν κι αυτά...