Τα τελευταία καλοκαιρινά ραψίματα της χρονιάς: Mimi blouse και Ava top

Καλή εβδομάδα σε όλη τη γειτονιά!

Τελευταία και καταϊδρωμένα καταφτάνουν τα καλοκαιρινά μπλουζάκια που σας δείχνω σήμερα, τα οποία κατά σύμπτωση έχουν δύο κοινά σημεία: είναι το αποτέλεσμα ανακύκλωσης και είναι φτιαγμένα με βαμβακερό broderie anglaise ύφασμα. 

Ε, είναι πια πιθανό να αναγνωρίσατε αυτό το λευκό broderie, το οποίο απ' όταν έφτασε στα χέρια μου σχεδόν μονοπωλεί το ενδιαφέρον μου. Τα κουρτινάκια, που ποτέ δεν κρεμάστηκαν στο μεζεδοπωλείο της αδερφής μου, έχουν μετατραπεί σε ουκ ολίγα μπλουζάκια το τελευταίο διάστημα. Ένα από αυτά είναι και τούτο το αμάνικο πουκαμισάκι προορισμένο για τη μαμά μου. 

Το πατρόν, το οποίο ονομάζεται Mimi Blouse, το είχα ερωτευτεί από την πρώτη ματιά. Μη σας πω ότι ήταν και ο λόγος που είχα αγοράσει το βιβλίο "Love at first stitch". Κατευθείαν σκέφτηκα να ράψω ένα για τη μαμά μου, η οποία μου ζήτησε να αφαιρέσω τα μανίκια του. 

Με μια δυο προβούλες που κάναμε όταν ήρθε στην Κέρκυρα αποφασίσαμε ότι ήθελε και λίγο στένεμα στα πλαϊνά και με βοήθησε να κάνω τις επιδιορθώσεις. Το μπλουζάκι ετοιμάστηκε γρήγορα αλλά έπεσε κι αυτό θύμα της ραπτομηχανής μου, η οποία αρνούταν πεισματικά να ράψει τις κουμπότρυπες. 

Κι έτσι, μετά από μισό χρόνο αναμονής το μπλουζάκι ολοκληρώθηκε στα τέλη του φετινού Αυγούστου. Το σχέδιό του είναι πολύ απλό, αλλά όλες οι λεπτομέρειες με τις σουρίτσες και το γιακά το κάνουν πολύ κολακευτικό. 

Σίγουρα θέλω να ράψω ένα και για μένα και να δοκιμάσω και τα μανίκια του, τα οποία έχουν μια ιδιαιτερότητα. 

Το δεύτερο μπλουζάκι, το οποίο ονομάζεται Ava top, ράφτηκε για την Κωνσταντίνα. Το φορεματάκι που της έραψα δυο χρόνια πριν πλέον ήταν μικρό, αλλά επειδή η φούστα ήταν σχετικά μακριά και φτιαγμένη με πολλή σούρα αποφασίσαμε να του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία. 

Αυτό το πατρόν μου φάνηκε πολύ χαριτωμένο και ταιριαστό κι έτσι άρχισα την κατασκευή του. Το ξήλωμα ήταν το πιο χρονοβόρο κομμάτι, γιατί πρόκειται για διπλή γάζα και ήθελε πολλή προσοχή.

Τα υπόλοιπα έγιναν εύκολα κι όπως βλέπετε δεν περίσσεψε τίποτε. Χρησιμοποίησα το παραμικρό κομμάτι για να φτιάξω ρέλι, με το οποίο τελείωσα τα μανίκια. 

Όπως βλέπετε έχει γίνει η αγαπημένη μου μέθοδος, όταν το πανί είναι δύσκολο στη μεταχείρισή του. 

Το μόνο που άλλαξα στο πατρόν ήταν να κάνω κόψω σε δύο φύλλα την πλάτη της μπλούζας (αφού έκανα πρώτα όλους τους υπολογισμούς για τα περιθώρια ραφής) γιατί δε με έφτανε το ύφασμα για να την κόψω μονοκόμματη, αλλά νομίζω ότι δε δημιουργεί κανένα πρόβλημα οπτικά.

Δυστυχώς, δεν καταφέραμε να του κάνουμε μια αξιοπρεπή φωτογράφιση, αλλά πιστεύω ότι θα το ευχαριστηθεί πολύ το νέο της μπλουζάκι. 

Ανάλαφρο, με όμορφα μανίκια σε σχήμα καμπάνας και με λάστιχο για να δημιουργεί μια ελαφριά σούρα, νομίζω είναι ό,τι πρέπει για το καλοκαιράκι. Το έραψα ούτως ή άλλως ένα μέγεθος μεγαλύτερο ώστε να το ευχαριστηθεί του χρόνου. Ποιός ξέρει, ίσως τότε προλάβουμε να το φωτογραφίσουμε καλύτερα!

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία      

Το πρώτο μου πανωφόρι: the Ilford jacket (Friday Pattern co)

Γεια χαρά και πάλι!

Το ράψιμο ενός εποχιακού μπουφάν ήταν ο περσινός μου ανοιξιάτικος στόχος. 

Τα τελευταία χρόνια είχα ξεμείνει κι όλο κατέληγα να κλέβω ένα του Βασίλη, που ήταν τέλειο και στα μέτρα μου. Ωστόσο, ήμουν αποφασισμένη. Ήθελα να έχω ένα για το Πάσχα και να είναι σε ουδέτερο τόνο. 

Μετά από μεγάλη αναζήτηση στο Pinterest και στις ανεξάρτητες ιστοσελίδες που πουλάνε ηλεκτρονικά πατρόν κατέληξα ότι μου άρεσε πολύ το Ilford jacket. Απλό, unisex και με κάμποσες παραλλαγές στο μήκος και το μανίκι, μου φάνηκε βατό ως προς το ράψιμό του, γι' αυτό και είπα να το τολμήσω. 

Το ύφασμα, μια καμπαρτίνα με λίγη ελαστικότητα, το είχα αγορασμένο από το 2015 και με ακολουθούσε από τότε σε όλες τις μετακομίσεις!! Φυσικά το πατρόν είναι σχεδιασμένο για σταθερά υφάσματα και η ελαστικότητα του υφάσματος με προβλημάτιζε, αλλά αποφάσισα να το θυσιάσω. Μετά από τόσα χρόνια έπρεπε κι αυτό το ύφασμα να βρει την πορεία του. 

Το πατρόν είναι ξεκάθαρα oversized -μεγάλη τάση τα τελευταία χρόνια- και σύμφωνα με τα μέτρα μου έπρεπε να κόψω το XL μέγεθος. Ευτυχώς είχα τη σύνεση να κάνω πρώτα πρόβα πάνω σε ένα φθηνό σατέν ρετάλι που διέθετα από τις αποκριάτικες στολές που είχα ράψει, για να καταλήξω ότι τελικώς στο σώμα μου ταίριαζε το S μέγεθος, γιατί προφανώς ήθελα ένα πανωφόρι σε πιο στενή γραμμή. 

Άλλο ένα ενδιαφέρον σημείο είναι ότι επειδή το συγκεκριμένο πανωφόρι δεν διαθέτει φόδρα, μπορείς να ρελιάσεις όλες τις άκρες των υφασμάτων για να δημιουργήσεις ένα ωραίο τελικό φινίρισμα στο εσωτερικό του. Αυτό αποφάσισα να κάνω κι εγώ και βρήκα ένα χαριτωμένο βαμβακερό ύφασμα που διέθετα για να φτιάξω το ρέλι.

Μάλιστα το έραψα χρησιμοποιώντας την ελαστική βελονιά για να είμαι σίγουρη ότι θα στρώσει καλά πάνω στο γκρι ύφασμα. Μπορεί να φαίνεται μπελαλίδικό το να ρελιάσεις τόσα πολλά κομμάτια, αλλά έχω συνηθίσει πια από τα παπλώματα κι έτσι δεν το βρίσκω δύσκολο. Ίσα ίσα με ανταμείβει να βλέπω ότι κάτι γίνεται ακόμα πιο όμορφο.      

Οι οδηγίες για την κατασκευή του ενδύματος είναι πολύ κατανοητές και συνοδεύoνται από βιντεάκια που δείχνουν πολύ αναλυτικά την όλη διαδικασία. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν στην μανικοκόλληση. 

Δεν ξέρω αν εγώ έκανα κάτι λάθος ή αν έφταιγε η ελαστικότητα του υφάσματος, όσες φορές κι αν το ξήλωσα, δεν έστρωνε με τίποτα. Δεν υπήρχε περίπτωση να τα παρατήσω, όμως! 

Αποφάσισα να ράψω τα μανίκια στο χέρι (ευχαριστώ μαμά που μας έμαθες από μικρές τί σημαίνει βελόνα και κλωστή) κι όλα έγιναν τέλεια!  

Κι αφού έφτασα στο τέλος, κι αφού μπήκε κι ο γιακάς κι έγιναν και τα στριφώματα (στα μανίκια πάλι έβαλα ρέλι για να μη μου παρακοντύνουν)  το μόνο που έλειπε ήταν τα κουμπιά και οι κουμπότρυπες. 

Στο τοπικό κατάστημα της Κέρκυρας βρήκα κάτι πολύ ωραία που νομίζω ότι ταίριαξαν απολύτως και μάλιστα δεν ήταν ακριβά. Γιατί καμιά φορά τα κουμπιά μπορεί να στοιχίσουν περισσότερο κι από το ύφασμα! Οι κουμπότρυπες από μόνες τους ήταν μια περιπέτεια. Εμένα η ραπτομηχανή μου δεν ανταποκρινόταν από πέρυσι χωρίς να ξέρω το γιατί. Έτσι, η μαμά προσφέρθηκε να μου τις κάνει στο χέρι. Μια το ένα, μια το άλλο, το Πάσχα πέρασε, το πανωφόρι ξεχάστηκε κι εν τέλει τις κουμπότρυπες τις ανέλαβε μια μοδίστρα στη Λευκάδα στα τέλει του Αυγούστου. 

Στην τελευταία μας επίσκεψη το έργο είχε αισίως ολοκληρωθεί. Και με την αλλαγή του καιρού μου ήρθε κουτί το πανωφόρι! Το φωτογραφήσαμε κι αυτό μαζί με το μπλουζάκι της προηγούμενης ανάρτησης και πλέον είναι πλυμένο και σιδερωμένο, έτοιμο στην κρεμάστρα για τις φθινοπωρινές εξόδους. 

Να σας πω την αλήθεια, μου άνοιξε η όρεξη κι επειδή η συγκεκριμένη εταιρία διαθέτει κι ένα βιντεάκι για να το φοδράρεις, φλερτάρω με την ιδέα να ράψω κι ένα μπουφανάκι, με βάτα στο εσωτερικό για να είναι πιο χειμερινό. Τί λέτε, να το τολμήσω; Σας συστήνω να το τολμήσετε κι εσείς. Αλλά θυμηθείτε, κάντε μια πρόβα πρώτα σε ένα φθηνό ύφασμα για να βρείτε το μέγεθος που σας αρέσει πάνω σας!

Φιλάκια και καλό Σαββατοκύριακο!

Ευγενία

Ένα ακόμη μπλουζάκι για τη μαμά μου: Emily top, long version

Γεια χαρά και πάλι και καλό Φθινόπωρο!

Σας θυμίζει κάτι το μπλουζάκι και το ύφασμα; Δεν κάνετε λάθος, με το ίδιο ύφασμα έραψα στα μέσα του Αυγούστου ένα τοπάκι για την αδερφή μου με αυτό το πολύ όμορφο ύφασμα από βισκόζι. 

Μόλις το είδε η μαμά μου ενθουσιάστηκε και μιας και είχα αρκετό περίσσευμα σκέφτηκα να της ράψω κι εκείνης ένα καλοκαιρινό μπλουζάκι. 

Η επιλογή του πατρόν ήταν πολύ εύκολη: το Emily top από το Sew Over It, που ήδη το έχω ράψει τέσσερις φορές σε διάφορες παραλλαγές. Αυτή τη φορά επέλεξα να ράψω ένα μακρύτερο για να φαίνεται και η ωραία καμπύλη που έχει στα πλαϊνά του. 

Για το ράψιμό του επέλεξα τις γαλλικές ραφές και πάλι μιας και είναι ό,τι καλύτερο για μένα, που δε διαθέτω κοπτοράπτη,  αφού με αυτή την τεχνική τα ξέφτια δεν είναι ορατά. 

Επίσης, αντί να ράψω στο εσωτερικό μόστρες (facings όπως λέγονται στα αγγλικά) προτίμησα να ρελιάσω τις μασχάλες και τη λαιμόκοψη. 

Τέλος, για το στρίφωμα προτίμησα να το κάνω στο χέρι με κρυφοβελονιά ώστε ν' αποφύγω τα μπόλικα που θα δημιουργούνταν στις καμπύλες αν το έραβα στη μηχανή. 

Μπορεί να μου πήρε λίγη παραπάνω ώρα, αλλά το στρίφωμα έστρωσε πολύ όμορφα. Άλλωστε, η χειροποίητη λεπτομέρεια κάνει πιο προσωπικό το καθετί που φτιάχνουμε. Και το δωράκι στη μαμά ήθελα να είναι περιποιημένο!

Το Σαββατοκύριακο πήγαμε στη Λευκάδα κι έτσι έδωσα αυτοπροσώπως το δωράκι στη μαμά. Δε χάσαμε την ευκαιρία να το φωτογραφίσουμε σε μια από τις κοντινές παραλίες της πόλης, στην Αμμόγλωσσα. 

Εκεί δίπλα βρίσκεται και το ενετικό Φρούριο της Αγίας Μαύρας καθώς και ο δίαυλος, από τον οποίο εισέρχονται τα πλεούμενα στην ανατολική πλευρά του νησιού. 

Από κει περνάνε κάθε καλοκαίρι άπειρα ιστιοπλοϊκά και καραβάκια, τα οποία είτε παραμένουν στην πόλη είτε κινούνται πιο νότια για να εξερευνήσουν τις ομορφιές του Ιονίου πελάγους. 

Μπορεί ο καιρός να άλλαξε και να μας ανάγκασε να φορέσουμε μπουφανάκι, είχαμε όμως την ευκαιρία να θαυμάσουμε τα υπέροχα σύννεφα του ουρανού καθώς και την καθαρή, σεπτεμβριανή ατμόσφαιρα! 

Εδώ μπορείτε να δείτε και τα άλλα Emily top που έχω αναρτήσει (εδώ, εδώ, εδώ). 

Καλή εβδομάδα σας εύχομαι, 

Ευγενία      

Αποδράσεις στα ποτάμια της Ηπείρου: Αχέροντας και Σαραντάπορος

Καλώς ήρθατε και πάλι στο σπιτάκι μας!

Μια μέρα πριν να υποδεχτούμε τον όμορφο Σεπτέμβρη μας κάνουμε μια αναδρομή στις φετινές, καλοκαιρινές εξορμήσεις μας με βάση την Κέρκυρα, στην οποία ζούμε τα τελευταία δυο χρόνια. 

Όπως διαβάσατε και στον τίτλο, φέτος πιάσαμε γι' άλλη μια φορά τα βουνά! Στην πρώτη μας αυγουστιάτικη εξόρμηση επισκεφτήκαμε την περιοχή του Αχέροντα, ο οποίος είναι σχετικά κοντά στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Όπως πάντα ο Βασίλης σχεδίασε πολύ ωραία την εκδρομή μας και μέσα σ' ένα Σαββατοκύριακο είχαμε χρόνο να κάνουμε μια πεζοπορία στο φαράγγι του Αχέροντα, να επισκεφτούμε το Νεκρομαντείο και την Πάργα, καθώς και να κολυμπήσουμε και στις γύρω παραλίες της περιοχής.    

Πρώτη φορά πήγαμε και οι δυο μας στον Αχέροντα και πολύ την ευχαριστηθήκαμε την πεζοπορική μας διαδρομή, η οποία διήρκησε 3 ώρες περίπου. Το μονοπάτι ήταν βατό και καλοσυντηρημένο, με πολλή βλάστηση ώστε να δημιουργείται σκιά σχεδόν σε όλο το μήκος του μονοπατιού, πράγμα που έκανε το περπάτημά μας ευχάριστο. 

Σε αρκετά σημεία της διαδρομής είτε βλέπαμε την κοίτη του ποταμού είτε ακούγαμε τις εύθυμες φωνές των ανθρώπων που περπατούσαν ή κολυμπούσαν μέσα σ' αυτήν. 

Κάποια στιγμή ο μονοπάτι μας έβγαλε στην όχθη και είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε το τοπίο και να βουτήξουμε στα δροσερά νερά, ενώ μετά την τσιμεντένια γέφυρα βρεθήκαμε σε μια λιμνούλα που σχηματίζεται και που είναι χάρμα οφθαλμών. Όπως είναι φυσικό, το ποτάμι κλέβει την παράσταση, αλλά και το υπόλοιπο τοπίο αξίζει της παρατήρησής μας. 

Όπως για παράδειγμα στην πλαγιά του βουνού είναι ορατά το κάστρο της Κιάφας, που αποτελούσε σημαντικό οχηρό των Σουλιωτών ενάντια στον Αλή πασά, και το θρυλικό Κούγκι.

Αφού βρεθήκαμε στην περιοχή θα ήταν παράληψη να μην επισκεφτούμε το Νεκρομαντείο του Αχέροντα, στο οποίο θεωρητικά υπάρχει η υπόγεια κρύπτη, στην οποία γίνονταν οι συνομιλίες με τα πνεύματα των νεκρών. 

Αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι η δομική κατασκευή της κρύπτης και των τειχών, που φανερώνουν ακρίβεια στη λεπτομέρεια και ταυτόχρονα στιβαρότητα. 

Το Δεκαπενταύγουστο την τιμητική του την είχε ο Σαραντάπορος, ο παραπόταμος που είναι στα ριζά του χωριού του Βασίλη και που διασχίζει την περιοχή των Μαστοροχωρίων της Κόνιτσας. 

Πήραμε την ομπρελίτσα μας, κατεβήκαμε στο γεφύρι του χωριού κι απολαύσαμε το πιο όμορφο μπάνιο του καλοκαιριού. Τα νερά ακόμα πιο δροσερά, μα καλοδεχούμενα λόγω της ζέστης που επικρατούσε, και με ένα τοπίο καθηλωτικό όλο για μας! Πραγματικά το χαρήκαμε εκείνο το διαφορετικό μπάνιο και μη σας πω ότι προσμένω να το επαναλάβω και του χρόνου. 

Ωραίες οι θάλασσές μας, κανείς δεν το αμφισβητεί, αλλά και τα βουνά έχουν τη δική τους χάρη. Αξίζει τον κόπο να τα επισκεπτόμαστε και να τα τιμάμε! 

Ευγενία

Πικάντικη σάλτσα ροδάκινου

Γεια χαρά και πάλι!

Κάνουμε μια μικρή παύση από τα ραπτικά κι επανερχόμαστε στα ροδάκινα, που πραγματικά έχουν κατακλύσει την κουζίνα μας φέτος. Εγώ ήξερα τη φράση "Θέρος, τρύγος, πόλεμος, αποσταμό δεν έχουν." αλλά, εδώ και τρεις βδομάδες έχω που πολεμάω με ροδάκινα. Σας είπα, μας ήρθαν εξίμισι κιλά από τη Λευκάδα και είχαμε κι ένα δέντρο τόσο γεμάτο, που στηρίξαμε τα κλαδιά του για να μη σπάσουν απ' το βάρος των καρπών. 

Βέβαια, έχουν και τη...νοστιμιά τους τέτοιες περιπέτειες μιας και μας δίνεται η ευκαιρία να εξερευνήσουμε νέες γεύσεις, σαν και τη σημερινή. Τη φανταζόσασταν; Μια ωραία, πηχτή σάλτσα ροδάκινου, πικάντικη όσο πρέπει, οριακά εθιστική στην πρώτη δοκιμή της. 

Δεν ξέρω αν σας έπεισα, αλλά αν έχετε πρόχειρα ροδάκινα -κατάλληλα κι αυτά που δεν είναι πολύ ώριμα- σας προτρέπω να δοκιμάσετε τη συνταγή. 

Υλικά

1,5 κιλό ροδάκινα

1 φλυτζάνι μηλόξυδο

1 φλυτζάνι καστανή ζάχαρη

1 κουταλιά σούπας κύμινο τριμμένο

1 κουταλιά σούπας αλάτι

500 γρ. ντομάτες, χοντροκομμένες

1 κόκκινη πιπεριά σε κομμάτια

1 καυτερή πιπεριά σε κομμάτια

1 κρεμμύδι ξερό σε κομμάτια

1 ματσάκι φρέσκος κόλιαντρος ψιλοκομμένος ή 1 κουταλιά σούπας κόλιαντρος ξερός σπασμένος στο γουδί

Εκτέλεση

Αρχικώς πλένουμε και στεγνώνουμε τα ροδάκινα και τις πιπεριές. 

Σε μια βαθιά κατσαρόλα προσθέτουμε το ξύδι, τη ζάχαρη, το κύμινο και το αλάτι. 

Ξεφλουδίζουμε τα ροδάκινα, με τον ίδιο τρόπο που καθαρίζουμε το μήλο. Τα τεμαχίζουμε πετώντας τα κουκούτσια και τα προσθέτουμε στην κατσαρόλα. 

Προσθέτουμε στην κατσαρόλα τις ντομάτες, τις πιπεριές, τον κόλιαντρο και το κρεμμύδι, ανάβουμε το μάτι της κουζίνας και φέρνουμε σε βρασμό. Μόλις πάρει μια βράση, κατεβάζουμε τη θερμοκρασία στο μέτριο κι αφήνουμε να σιγοβράσουν τα υλικά μας, ανακατεύοντας πού και πού. 

Μόλις μαλακώσουν, μετά από 10 λεπτά περίπου, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και με τη βοήθεια του ραβδομπλέντερ πολτοποιούμε το μείγμα. 

Στο μεταξύ αρχίζουμε τη διαδικασία για να αποστειρώσουμε τα γυάλινα βάζα στα οποία θα διατηρήσουμε τη σάλτα μας. 

Βάζουμε και πάλι την κατσαρόλα στο μάτι και αφήνουμε να δέσει το μείγμα μέχρι να γίνει πηχτό. Για να δούμε αν είναι έτοιμο, ρίχνουμε σε ένα ένα πιάτο μια κουταλιά από τη σάλτσα. Άμα τριγύρω δε σχηματιστεί ένας κύκλος από ζουμιά τότε πάει να πει ότι είναι έτοιμη. 

Γεμίζουμε τα βάζα, τα καπακώνουμε σφιχτά και τ' αναποδογυρίζουμε με σκοπό να εμφιαλωθούν. Τα αφήνουμε έτσι για 24 ώρες, μέχρι να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου και τα ξαναγυρίζουμε όρθια. Τα φυλάμε σφραγισμένα σε σκιερό μέρος και μόλις τ' ανοίξουμε τα διατηρούμε στο ψυγείο. 

Αν είστε λάτρεις των εξωτικών γεύσεων, νομίζω ότι δε θα δυσκολευτείτε να συνδυάστε αυτή τη σάλτσα με τα γεύματά σας. Εμείς όταν την πρωτοδοκιμάσαμε ταξιδέψαμε σε μεξικανικες γεύσεις. Και σκεφτείτε, ήταν μόνο η πρώτη δοκιμή...

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία

Ράβοντας ένα μπλουζάκι για την αδερφή μου: Ogden cami pattern

Γεια χαρά σε όλους!

Όπως κάθε καλοκαίρι, έτσι και φέτος έραψα ένα ρουχαλάκι για την Ευαγγελία πραγματικά δυο μέρες προτού συναντηθούμε στο πατρικό μας, στο σταθερό μας αυγουστιάτικο ραντεβού. 

Το πατρόν το είχα αγοράσει κι εκτυπώσει λίγες μέρες πριν χωρίς να έχω ιδιαίτερο πλάνο. Το ύφασμα, ένα ωραίο κι ανάλαφρο βισκόζι το είχα αγοράσει την Άνοιξη από την Καλαμιώτου, με σκοπό να έραβα κάτι για μένα. 

Αυτό το ιδιαίτερο ύφασμα σε πράσινο φόντο με τις αφηρημένες ροζ γεωμετρίες εν τέλει με μπέρδεψε πολύ. Αρχικά έλεγα να έκανα ένα φορεματάκι, μετά σκέφτηκα να έραβα ένα πουκάμισο, τελικώς έμεινε σε εκκρεμότητα. 

Όταν την τελευταία στιγμή αποφάσισα ότι διέθετα λίγο χρόνο για να ράψω κάτι για την αδερφή μου, μου ήρθε η αναλαμπή. Σκέφτηκα ότι αυτό το κάπως φασαριόζικο ύφασμα θα ταίριαζε σε ένα λιτό κι αεράτο τοπάκι. Κι επειδή η αδερφή τα φοράει πολύ αυτά τα μπλουζάκια πήρα το ρίσκο. 

Η αλήθεια είναι ότι εξ όψεως το πατρόν δεν έδειχνε δύσκολο στην υλοποίησή του, ενώ φαίνεται να είναι κι ένα από τα αγαπημένα των vloggers που ασχολούνται με την ραπτική. Όλες το εκθειάζουν για τις ωραίες αναλογίες του, το γρήγορο ράψιμο και το στυλ του. 

Ως συνήθως το κόψιμο του υφάσματος ήταν το πιο χρονοβόρο μέρος, κυρίως γιατί το ύφασμα γλιστρούσε. Οι οδηγίες της κατασκευής ήταν πολύ κατανοητές, αν και υπάρχουν ένα σωρό βιντεάκια που δείχνουν όχι μόνο πώς ράβεται βήμα βήμα, αλλά και που παρουσιάζουν εύκολες μετατροπές, όπως το πώς να φαρδύνεις τις τιράντες, πώς να γίνει φόρεμα, κλπ. 

Εμένα μου πήρε μιάμιση μέρα για να κατασκευάσω αυτό το χαριτωμένο τοπάκι! Νομίζω ότι το πατρόν τελικώς ταίριαξε υπέροχα με το ύφασμα κι έτσι γεννήθηκε ένα αέρινο και τσαχπίνικο μπλουζάκι, που άρεσε πολύ στην Ευαγγελία. 

Είχαμε την ευκαιρία να βγάλουμε και λίγες φωτογραφίες στην όμορφη γειτονιά μας για να σας το παρουσιάσουμε. Αν ψάχνετε κι εσείς να ράψετε κάτι ανάλογο σας συστήνω το πατρόν Ogden cami. Νομίζω θα το ευχαριστηθείτε κι εσείς εξίσου.   

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία