Ανεβαίνοντας προς την κορυφή "Λάζαρος" στα 1.025 μέτρα.

Γεια χαρά σε όλους!

Η χρονιά μας άρχισε θέτοντας κατευθείαν υψηλούς στόχους -ευτυχώς, μόνο αναφορικά με τις εξορμήσεις μας στο βουνό- μιας και τη δεύτερη μέρα της Πρωτοχρονιάς αποφασίσαμε να περπατήσουμε μέχρι την κορυφή "Λάζαρος", μια κορυφή στα 1.025 μέτρα. 

Το σχέδιο ήταν να φτάσουμε με το αυτοκίνητο μέχρι τη Μονή Βροντά, στα 480 μέτρα από τη θάλασσα και να ανηφορήσουμε καλύπτοντας σταδιακά 500 μέτρα υψομετρικής διαφοράς. Και μιας και ο καιρός αναμενόταν εξαιρετικός, δε θέλαμε να χάσουμε αυτή την ευκαιρία και πρόκληση μαζί.

Το πρώτο πράγμα που αντικρύσαμε ήταν η Μονή Βροντά, ένα μοναστήρι που ιδρύθηκε στα 1566 μ.Χ. και που θεωρείται το αρχαιότερο της Σάμου. Χτισμένο σε στρατηγική θέση και μέσα στο πράσινο, η θέα προς τη θάλασσα ήταν υπέροχη μια τέτοια ηλιόλουστη μέρα. Πραγματικά η ατμόσφαιρα ήταν ιδανική, ο ήλιος ζεστός και η γαλήνη που επικρατούσε τριγύρω μας ήταν αυτό που χρειαζόμασταν για να μας κάνει ποδαρικό η νέα χρονιά! 

Για την ανάβασή μας χρησιμοποιήσαμε σε πολλά σημεία τον δασικό δρόμο, ο οποίος ήταν φαρδύς και καλοδιατηρημένος κάνοντας το περπάτημά μας ξεκούραστο κι ασφαλές. 

Όταν μπαίναμε μέσα στα μικρά μονοπάτια το κλίμα άλλαζε και γινόταν παραμυθένιο, με κισσούς και μανιτάρια να μπλέκονται ανάμεσα στους κορμούς των δέντρων και τα ξερά φύλλα να θροΐζουν στο πάτημά μας. 

Μικρές στάσεις ήταν αναμενόμενες για φωτογραφίες αλλά και κλάδεμα στα σημεία όπου το πέρασμα είχε κλείσει από κλαδιά και βάτα. 

Είναι αλήθεια ότι το κλαδευτήρι βρίσκεται πάντα μέσα στο σακίδιο του Βασίλη για ν' αντιμετωπίζουμε αυτά τα απρόοπτα. Και μπορώ να πω ότι ήταν μια απ' τις σημαντικότερες συμβουλές που δίνει ο οδηγός με τις πεζοπορικές  διαδρομές που έχουμε προμηθευτεί. 

Η ηλιοφάνεια και η καθαρή ατμόσφαιρα ήταν σύμμαχοί μας και είχαμε την ευκαιρία να χαρούμε τη φύση και το τοπίο. Άλλοτε περπατούσαμε ανάμεσα σε πεύκα, βελανιδιές και καστανιές κι άλλοτε σε πλαγιές γεμάτες αμπέλια. 

Οι πεζούλες πραγματικά χρύσιζαν στην αντανάκλαση του ηλίου δημιουργώντας ένα ειδυλλιακό σκηνικό. 

Όσο βέβαια ανεβαίναμε άλλαζαν και τα χαρακτηριστικά της βλάστησης.

Από ένα σημείο και μετά άρχισε να κυριαρχεί η μαύρη πεύκη με τους ψηλούς κι ανθεκτικούς κορμούς της στις χαμηλές θερμοκρασίες, οι πέτρες και οι πλαγιές ήταν καλυμμένες με βρύα, ενώ εδώ κι εκεί ξεπρόβαλαν και μερικοί φλόμοι.

Η πινακίδα πριν τον τελικό μας προορισμό μας ενημέρωνε ότι μας είχαν απομείνει μόλις δέκα λεπτά περπατήματος για την κορυφή, οπότε είπαμε να συνεχίσουμε ακάθεκτοι παρά του ότι ο καιρός είχε πια αλλάξει. 

Κατά βάση φύσαγε και ήταν εντυπωσιακό το πόσο ευμετάβλητη είχε γίνει η ατμόσφαιρα. Τα σύννεφα έτρεχαν με απίστευτη ταχύτητα κι ο ήλιος μια χανόταν μια εμφανιζόταν. 

Όλα ήταν διαφορετικά, κάπως απόκοσμα κι εμείς δυο κουκίδες μέσα στο μεγαλείο της Φύσης. 

Η ανάβαση μέχρι την κορφή πραγματικά δεν φαινόταν δύσκολη αν και δε διακρίναμε εύκολα το μονοπάτι. Όμως, το γεγονός του ότι δεν είχαμε καλή ορατότητα μας έκανε να σταματήσουμε παρά του ότι βρισκόμασταν πέντε λεπτά πριν το τέρμα της διαδρομής.

Σταθήκαμε για λίγο κι ατενίσαμε τη θέα. Απέναντί μας η κορφή του Προφήτη Ηλία, γνώριμη πια για μας, με τα δυο ραντάρ να ξεχωρίζουν στη μέση του πουθενά. Γεμίσαμε με αισθήματα ευφορίας, ικανοποίησης και με μια δύναμη που σου προσφέρει το βουνό κι έπειτα αρχίσαμε να κατηφορίζουμε. Βρήκαμε ένα σημείο για να καθίσουμε προστατευμένοι από ένα βράχο και μετά τη μικρή μας παύση συνεχίσαμε το περπάτημα για το αυτοκίνητο. Συνολικά η βόλτα μας κράτησε τεσσεράμισι ώρες και μόλις φτάσαμε στη Μονή Βροντά καθίσαμε σ' ένα παγκάκι για να πάρουμε το κολατσιό μας. Μια γατούλα εμφανίστηκε από το πουθενά για να μας κάνει παρέα και να σφραγίσει αυτή την όμορφη περιπέτεια. 

Μια νέα διαδρομή μας περιμένει με την πρώτη ευκαιρία, μια νέα εξερεύνηση, μια νέα μικρή κατάκτηση!

Ευγενία          

  

Ιδέες για να μετατρέψω τα ρετάλια σε χρηστικά αντικείμενα για την κουζίνα.

Γεια χαρά σε όλους σας!

Στην σημερινή ανάρτηση θέλω να σας δείξω πώς αξιοποιώ συνήθως τ' απομεινάρια από τις χειροτεχνίες μου, είτε πρόκειται για μικρά κομματάκια υφάσματος, είτε για ρετάλια από τα παπλώματα είτε είναι λάθη που προκύπτουν κατά τη διάρκεια του ραψίματος. Είναι ωραίο να μπορώ ν' αξιοποιώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα περισσεύματα και να μετατρέπονται σε χρηστικά αντικείμενα, όπως για παράδειγμα σε σουβέρ, σουπλά, πιάστρες και γάντια για τα κατσαρολικά.  

Εννοείται ότι το πάτσγορκ εμπεριέχει ως έννοια και τεχνική τη λογική της ανακύκλωσης και είναι πολύ εύκολο να δημιουργήσουμε μια νέα επιφάνεια ενώνοντας κομμάτια υφάσματος μεταξύ τους. Κι από ιδέες άλλο τίποτα...ενώνουμε τετράγωνα, λωρίδες, εξάγωνα (δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα), ακόμα και με τυχαίο τρόπο, το λεγόμενο crazy quilt block (ούτε αυτό το έχω δοκιμάσει). 

Όταν, λοιπόν, έχω χρόνο και διάθεση αφού φτιάξω το πάτσγορκ το μόνο που χρειάζομαι είναι βάτα (εγώ χρησιμοποιώ βαμβακερή) και ύφασμα κάμποτο (δεν κοστίζει πολύ κι επειδή είναι πυκνό, κάνει πιο σταθερή την κατασκευή μου) για να φτιάξω ένα σουβέρ ή ένα σουπλά. 

κάμποτο ύφασμα διακοσμημένο
με βαμβακερή κορδέλα

Συνήθως καπιτονάρω μόνο το πάτσγορκ μαζί με τη βάτα και μετά προσθέτω το κάμποτο για να ολοκληρώσω την κατασκευή βάζοντας που και που μια μικρολεπτομέρεια. Για το τελείωμα της κατασκευής ακολουθώ δύο τρόπους:

-ή θα βάλω τριγύρω ρέλι ή θα κάνω ένα εξώγαζο (topstitching).

-ή θα διατηρήσω τις ορθές γωνίες του παραλληλόγραμμου ή θα σχηματίσω καμπύλες με τη βοήθεια ενός φλυτζανιού.  

Η απόφαση κάθε φορά εξαρτάται -πέρα από τη διάθεση- από το χρόνο και τα υλικά που διαθέτω. Αν δεν έχω πολύ χρόνο ή ένα ταιριαστό ρέλι τότε θα κάνω απλώς εξώγαζο, αποφεύγοντας τις καμπύλες. Σημειώστε ότι για τις καμπύλες είναι αναγκαία η χρήση λοξού ρελιού, κομμένο στη διαγώνιο.  Τα έτοιμα ρέλια του εμπορίου είναι έτσι κατασκευασμένα. Επίσης, εδώ μπορείτε να δείτε ένα tutorial για να φτιάξετε λοξό ρέλι.  

Όπως σας είπα είναι αρκετά και τα απομεινάρια από τις κατασκευές των παπλωμάτων, που προκύπτουν αφού έχω τελειώσει το καπιτονάρισμα και πρέπει να κόψω τις περίσσειες. Αυτά λοιπόν είναι ήδη καπιτοναρισμένα και τα κρατάω για δύο κυρίως λόγους. Αρχικά τα χρησιμοποιώ ως δείγματα για να δοκιμάσω το μήκος και την τάνυση μιας βελονιάς (το πόσο σφιχτή είναι η βελονιά) κι έπειτα γιατί μπορώ να τα ενώσω και να φτιάξω μια νέα επιφάνεια που είναι είναι εξ αρχής καπιτοναρισμένη. Άρα γλυτώνω χρόνο! 

Τρία δείγματα από περισσεύματα.
Τη λευκή λωρίδα τη χρησιμοποίησα για να προβάρω
την τάνυση της βελονιάς

ενώνοντας δυο κομμάτια θερμομονωτικής
βάτας με ζιγκ ζαγκ

Για να ενώσω δυο τέτοιες επιφάνειες χρησιμοποιώ ζιγκ ζαγκ βελονιά (υπάρχει σε όλες τις ραπτομηχανές). Με αυτό τον τρόπο ενώνω και πολλά κομμάτια βάτας, πράγμα πολύ πρακτικό. Κι επειδή η μηχανή μου έχει διάφορες βελονιές, μέσα στις γιορτές έκανα πειράματα για πρώτη φορά και με τη βελονιά ψαροκόκαλο. Αν και θεωρητικά είναι μια διακοσμητική βελονιά, τη βρήκα ιδανική για να ενώσω δυο κομμάτια, γιατί κάνει πολύ σταθερή την ένωση και κρύβει πολύ όμορφα τα ξέφτια. 

Κι αφού έβαλα μπρος τις πρόβες, του έδωσα και κατάλαβε κι έκανα πειράματα ακόμη και με το χρώμα των κλωστών. Στο τέλος, αυτό που προέκυψε δε μου γέμισε και πολύ το μάτι (πολύ φασαριόζικο για τα γούστα μου) αλλά το μετέτρεψα σε σουβέρ για τις κατσαρόλες. Η κατσαρόλα θα το κρύβει μια χαρά!!! 

Αυτό, λοιπόν, το παρδαλό σουβέρ προέκυψε από την ποδιά που έφτιαξα για την αδερφή μου. Από τα ρετάλια αρχικώς σκέφτηκα να φτιάξω ένα ασορτί γάντι για το φούρνο με τη βοήθεια θερμομονωτικής βάτας. Κι από τα απομεινάρια της δεύτερης χειροτεχνίας δημιουργήθηκε και το σουβέρ!

Η πιάστρα που ακολουθεί είναι το αποτέλεσμα της ένωσης ενός tutorial κι ενός λάθους! Το tutorial είχε να κάνει με το quilt-as-you-go patchwork που σας είχα δείξει σ' αυτή την ανάρτηση. Αυτό το δείγμα, που έμενε εδώ και καιρό αναξιοποίητο, βρήκε το κατάλληλο ταίρι από ένα λάθος που έκανα ράβοντας πρόσφατα μια τσάντα-ψυγειάκι. 

Το πάτσγορκ μπήκε μπροστά ως βασικό μοτίβο και το κίτρινο ύφασμα μπήκε στην πλάτη. Για να ολοκληρώσω την κατασκευή χρησιμοποίησα και λίγο μοβ ύφασμα, από το οποίο έφτιαξα και το ρέλι.

Κι όπως βλέπετε κι από τις φωτογραφίες, στο τέλος βγήκε κι ένα μικρό σουβέρ από δυο κομμάτια που ενώθηκαν με βελονιά ψαροκόκαλο. Το ρέλι εδώ είναι έτοιμο και  για την πλάτη έβαλα κάμποτο. 

Με το σουπλά που ακολουθεί μπορώ να πω ότι αξιοποίησα πλήρως ό,τι απομεινάρι είχα από το πάπλωμα που σας παρουσίασα εδώ. 

Από αυτό το πάπλωμα προέκυψαν ένα σωρό χειροτεχνίες: δυο επιπλέον quilt tops, δυο μαξιλαροθήκες κι ένα σουπλά! Η χαρά της ανακύκλωσης και της ευρηματικότητας. 

Τώρα βέβαια προκύπτουν δύο ερωτήματα:

-αξίζει τον κόπο να κρατάω τόσα ρετάλια για να φτιάξω αυτά τα μικροπράγματα καταναλώνοντας ενέργεια και προσωπικό χρόνο, ενώ μπορώ να τ' αγοράσω;

-τί να τις κάνω τόσες χειροτεχνίες; 

Αναφορικά με το πρώτο, θα πω ότι το ράψιμο για μένα είναι το χόμπι μου, οπότε ψάχνω αφορμή για δημιουργία. Εννοείται ότι είναι προκλητικό να φτιάχνω μεγάλα projects, όπως παπλώματα και τσάντες, αλλά και τα ρετάλια έχουν την αξία τους και με καλή διαχείριση γεννιούνται όμορφα πράγματα. Επίσης, πλέον ασχολούμαι μαζί τους μόνο όταν έχω κέφι. Παλιότερα με έπιανε εμμονή και προσπαθώντας να φτιάξω οπωσδήποτε κάτι με αυτά κατέληγα να στρεσάρομαι και να εκνευρίζομαι. Τέλος, η βιομηχανία του υφάσματος στις μέρες μας είναι πολύ ρυπογόνος για το περιβάλλον μας και πλέον το σκέφτομαι πολύ σοβαρά προτού αγοράσω ένα νέο ύφασμα. Ως ώρας ο σκοπός μου είναι να μπορέσω ν' αξιοποιήσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ό,τι διαθέτω κι αγοράζω νέο ύφασμα μόνο όταν είναι απαραίτητο.

Αναφορικά με το δεύτερο ερώτημα, αρκετά πράγματα τα δωρίζω. Για παράδειγμα έχω δωρίσει κάποιες τσάντες-δείγματα στην αδερφή μου και τη μαμά μου, ενώ αυτό το quilt top θα γίνει πάπλωμα για την ανηψιά μου την Κωνσταντίνα. Επίσης πιάστρες και σουβέρ είναι πολύ αγαπητά δώρα σε όλες τις νοικοκυρές και πολλά έχουν γίνει δώρο σε φίλες και κουμπάρες μου. 

Το χειροποίητο δωράκι μπορεί να μην είναι φαινομενικά ακριβό, αλλά είναι πραγματικά μονάκριβο. Κρύβει μέσα του φροντίδα, περιποίηση και νοιάξιμο. Και είναι ωραίο να έχω έτοιμα πραγματάκια που μπορώ να τα δωρίσω ανά πάσα στιγμή!  

Ελπίζω να σας έδωσα ιδέες και πρακτικές συμβουλές για τις δικές σας χειροτεχνίες και περιμένω να μοιραστείτε μαζί μου τις δικές σας προτάσεις. 

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία

 

   

  

 

Παρατηρώντας τα πουλιά στην αλυκή της Σάμου.

Γεια χαρά σε όλους σας.

Θυμάμαι πολύ έντονα την πρώτη φορά που κατέφθασαν στη λιμνοθάλασσα της Λευκάδας μεγάλα κοπάδια κύκνων στο μέσο του χειμώνα για να βρουν το δικό τους καταφύγιο στο νησί μας. Ήταν τόσο υπέροχο κι αναπάντεχο θέαμα, που όλοι οι Λευκαδίτες ξεχυνόμασταν καθημερινά στη Γύρα για να θαυμάσουμε αυτά τα επιβλητικά και ντελικάτα πουλιά. Οι δε φωτογράφοι της πόλης είχαν επιδοθεί σ' ένα φεστιβάλ φωτογραφίας διακοσμώντας τις βιτρίνες τους με στιγμιότυπα από την καθημερινότητα των κύκνων. 

Αυτή η ανάμνηση από τα χρόνια που πήγαινα δημοτικό εντυπώθηκε πραγματικά στο μυαλό μου κι έγινε η αφορμή ώστε αργότερα να επιστρέφω στη λιμνοθάλασσα για να παρατηρώ τα πουλιά. Τα καλοκαίρια είναι απαραίτητες οι βόλτες στη γύρω περιοχή για να δούμε φλαμίνγκο ή αλλιώς φοινικόπτερα, τσικνιάδες, πελαργούς, καλαμοκανάδες κι άλλα. 

Είμαστε τυχεροί που εδώ στη Σάμο υπάρχει μια πρώην αλυκή στην περιοχή της Μυκάλης, που ενώ το καλοκαίρι ξηραίνετε, τον υπόλοιπο χρόνο μετατρέπεται σε υδροβιότοπο για αποδημητικά πουλιά. 

Αυτό το σημείο, λοιπόν, έχει γίνει ο προορισμός μας κάθε φορά που θέλουμε να κάνουμε μια σύντομη βόλτα, κυρίως όταν ο καιρός δεν μας επιτρέπει να κάνουμε πεζοπορία.

Στην περιοχή αυτά που αρχικώς ξεχωρίζουν και αναμφισβήτητα πρωταγωνιστούν ακόμη και πληθυσμιακά είναι τα φλαμίνγκο. Τα έχουμε δει να τρώνε, να πετάνε, να κοιμούνται, να καβγαδίζουν, ν' απολαμβάνουν τον ήλιο...

Έχει πολύ γούστο το πώς κουλουριάζονται για να κοιμηθούν και να προφυλαχθούν απ' τον αέρα. Όπως επίσης είναι ενδιαφέρον να προσπαθούμε να καταλάβουμε τους ήχους, τις κινήσεις, τις αντιδράσεις τους. 

Στην αλυκή βρίσκουν καταφύγιο και διάφορα είδη πάπιας. Οι πιο χαρακτηριστικές είναι οι αγριόπαπιες και οι καστανόπαπιες. Οι αρσενικές αγριόπαπιες ξεχωρίζουν για το πράσινο κεφάλι τους ενώ οι θηλυκές είναι καφετί.  Οι καστανόπαπιες ξεχωρίζουν κι αυτές για το όμορφο καφεκόκκινο χρώμα των φτερών τους. Αυτές κολυμπούν λίγο πιο βαθιά και δεν μπορούμε να τις παρατηρήσουμε εύκολα δυστυχώς. 

Τέλος, υπάρχει κι ένα μικρό κοπάδι από φαλαρίδες, γνωστές κι ως λούφες. Είναι κυρίως μαύρες και ξεχωρίζουν για τα κόκκινα μάτια τους και το λευκό χρώμα στο μέτωπο και το ράμφος τους. 

Τους αρέσει πολύ να κολυμπάνε, να βουτάνε στο νερό, να κάνουν διάφορα παιγνιδίσματα. Μάλιστα,  αυτές και τα φλαμίνγκο είναι τα πιο θορυβώδη είδη του υδροβιότοπου! 

Οι βόλτες μας στην αλυκή είναι αφορμή για αναζωογόνηση, για ουσιαστική επαφή με τη Φύση και με τ' άλλα είδη του οικοσυστήματός μας. Εμείς μπορεί να το λέμε πολύ απλά "γεμίζω τις μπαταρίες μου" αλλά σύμφωνα με μελέτες, μερικά από τα οφέλη που προσφέρει η παρατήρηση πτηνών είναι τα εξής: 

-προάγει την ενσυνειδητότητα μιας και όλο μας το είναι προσηλώνεται στην παρατήρηση κι εστιάζουμε σ' αυτό που βιώνουμε εκείνη τη στιγμή. 

-η έκθεση στο πράσινο και στη Φύση μειώνει σημαντικά τα επίπεδα του άγχους. 

-δρα ως διαλογισμός, αφού καθόμαστε γι' αρκετή ώρα σχεδόν ακίνητοι και σιωπηλοί προσπαθώντας ν' αγνοήσουμε ό,τι μας αποσπά την προσοχή από την παρατήρηση των πουλιών. 

-μοιραζόμαστε εμπειρίες με την οικογένεια και τους φίλους κάνοντας ήπια φυσική άσκηση. 

Σίγουρα, το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι στις μεγάλες πόλεις είναι δύσκολο να έρθεις σ' επαφή με τη Φύση, αλλά ευτυχώς πάντα υπάρχει μια μικρή διέξοδος αρκεί να την αναζητήσουμε.

Εδώ βρήκα έναν οδηγό της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας με τους κυριότερους προορισμούς για παρατήρηση πτηνών στην Ελλάδα. Ίσως ένας να βρίσκεται κοντά σας. Και να σας πω, εμείς μόλις πρόσφατα αγοράσαμε ένα ζευγάρι κιάλια της τάξης των 25 ευρώ. Αυτά και η φωτογραφική μηχανή είναι τα μόνα που χρειαζόμαστε για να περάσουμε μια ώρα στην εξοχή. 

Καλή βδομάδα να έχετε, 

Ευγενία

Καλώς ήρθες 2022!

Γεια χαρά σε όλους και καλή Χρονιά!

Αυτές τις γιορτές τις χαρήκαμε πολύ! Και μπορεί ν' ακούγεται παράδοξο, αφού αποφασίσαμε να παραμείνουμε στη Σάμο μακριά από τ' αγαπημένα μας πρόσωπα, ωστόσο είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε πολλά και διαφορετικά πράγματα και να δωρίσουμε ποιοτικό χρόνο στους εαυτούς μας μέσα από τις δραστηριότητες που αγαπάμε. 

Έτσι, απολαύσαμε δυο καταπληκτικές πεζοπορίες στο βουνό, κάναμε πρωτοχρονιάτικο πικνίκ στην παραλία, διαβάσαμε τα βιβλία μας και παίξαμε τα επιτραπέζια παιγνίδια που μας δώρισε η αδερφή μου για τις γιορτές μας! Ήταν πραγματικά από τις πιο αναζωογονητικές διακοπές που κάναμε ποτέ!  

Οι μέρες των γιορτών είχαν όμως και πολλά ραψίματα για καλό σκοπό, αλλά και με κάμποσες προκλήσεις. Αρχικώς, λίγο πριν το τέλος του Δεκέμβρη έραψα μια ακόμα ποδιά για την αδερφή μου με αφορμή τα γενέθλιά της. 

Με ένα ύφασμα που είχα φυλαγμένο εδώ και πολλά χρόνια και ξεχασμένο σ' ένα συρτάρι στο σπίτι της Αθήνας, τελικώς έφτασε στα χέρια μου κι έγινε μικρό δωράκι για την Ευαγγελία. Έτσι, μαζί με τις άλλες δυο που της έραψα έχει μια μικρή κολεξιόν! 

Λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου κατάφερα να ολοκληρώσω και μια τσάντα-ψυγείο που είχα αρχίσει στις αρχές του Νοέμβρη, αλλά που με δυσκόλεψε πολύ και την έβαλα στην άκρη. Σας έχω δείξει την θερμομονωτική τσάντα που είχα ράψει στην Κρήτη, αλλά αυτή τη φορά θέλησα να της αλλάξω το σχέδιο και να φτιάξω μια σαν αυτές του εμπορίου. 

Τα βρήκα όμως σκούρα όταν έπρεπε να ράψω το καπάκι, γιατί ως συνήθως δεν ακολουθούσα ένα πατρόν, αλλά προσπαθούσα μόνη μου ν' ανακαλύψω τον τρόπο ραψίματος. Κάπου αγανάκτησα, μπλόκαρε και το μυαλό κι έτσι τα παράτησα, αλλά με λίγο ψάξιμο βρήκα ένα φωτογραφικό tutorial  από ένα νεσεσέρ κι έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τσάντα μου! Και ομολογώ ότι είμαι τριπλά χαρούμενη, όχι μόνο επειδή τα κατάφερα, αλλά κι επειδή έμαθα μια νέα τεχνική και γιατί αξιοποίησα ένα ύφασμα που είχα αγοράσει δέκα χρόνια πριν και που δεν ήξερα πώς να το αναδείξω. 

Δεν ξέρω πώς σας φαίνεται εσάς, εμένα ομολογώ ότι μου αρέσει πολύ ως αποτέλεσμα και θα συνοδέψει μ' επιτυχία τα φετινά μας πικνίκ! Λεπτομέρειες για τη ραφή της θα σας δώσω σε άλλη ανάρτηση. 

Τα πρώτα ραψίματα του νέου έτους κρύβουν κι ένα ευχάριστο συμβολισμό, μιας και πρόκειται για δωράκι που προορίζεται για μια μπεμπούλα ενός μήνα! Έτσι, για το κοριτσάκι δυο αγαπημένων μας φίλων έραψα σαλιάρες και πανάκια ρεψίματος χρησιμοποιώντας φανελένια υφάσματα και βαμβακερή πετσέτα για την πίσω όψη. 

Επίσης, ετοίμασα ένα βαθύ καλάθι μιας και ξέρω πόσο χρήσιμα είναι στα βρεφικά δωμάτια. Πάνε χρόνια από τότε που έραψα τα πρώτα για την Ειρήνη και την Κωνσταντίνα και κάθε φορά που ετοιμάζω παρόμοια δωράκια δεν ξεχνώ να συμπεριλάβω κι ένα. Εδώ μπορείτε να βρείτε και οδηγίες για να ράψετε κι εσείς τα δικά σας. Για το τέλος, έραψα κι ένα υφασμάτινο κύβο με ρετάλια συνδυάζοντας διάφορες υφές (βαμβακερό, minky, φανελένιο) ώστε να έχει κι ένα ενδιαφέρον μελλοντικά για το μωρό. 

Και μιας και δεν είχα γέμισμα για μαξιλάρια, τον γέμισα με τα απομεινάρια όλων των χειροτεχνιών. Πλήρης αξιοποίηση υλικών, φίλοι μου! Η αλήθεια είναι ότι έχω ράψει άπειρους κύβους. Κύβους που μετατράπηκαν σε μπομπονιέρες για τη βάφτιση του Ορφέα, του οποίου είμαστε νονοί, για παιδιά φίλων μας, κατά παραγγελία για να δωριθούν σε άλλα παιδάκια, με απλικέ... Αν και δεν του φαίνεται, ο κύβος είναι ένα παιγνίδι που αγαπάνε πολύ τα βρέφη. Το κρατάνε, το ζουλάνε, το πετάνε, το κυνηγάνε. Εμπεριέχει πολλή ενέργεια κι ομολογώ ότι ποτέ δε βαριέμαι να ράψω ένα καινούργιο! Ελπίζω ν' αρέσει το δωράκι μας και ν' αξιοποιηθεί στο έπακρο. Άλλωστε, στρατηγικά επέλεξα μόνο βαμβακερά υφάσματα, για ν' αντέχουν στο συνεχές πλύσιμο!

Κλείνοντας, με την έλευση της νέας χρονιάς αποφάσισα να εκμεταλλευτώ τις διακοπές μου για να ολοκληρώσω και το πάπλωμα της Ειρήνης. 

Παρά του ότι το quilt top είναι ραμμένο από το Δεκέμβρη του 2018, έπρεπε να περάσουν τρία χρόνια για να πάρει επιτέλους το δρόμο του. Να σας πω την αλήθεια όταν διάβαζα παλιότερα Αμερικανίδες bloggers να λένε ότι τους παίρνει δυο και τρία χρόνια να ολοκληρώσουν ένα πάπλωμα μου φαίνονταν υπερβολικές. 

Τώρα βέβαια, τις καταλαβαίνω απολύτως... Μπορεί το πάτσγορκ να είναι περίπλοκο και να θες χρόνο μέχρι να συνθέσεις ένα quilt top, είναι όμως το ευχάριστο και δημιουργικό κομμάτι της υπόθεσης. 

Το καπιτονάρισμα απαιτεί χρόνο, χώρο και μεράκι κι αν δεν έχεις κάτι απ' αυτά όλα πάνε πίσω... Ευτυχώς, αυτή τη φορά τα πράγματα πήγαν όπως τα είχα σχεδιάσει και σήμερα ευελπιστώ να τελειώσω το καπιτονάρισμα. Το ρέλιασμα πια θα είναι εύκολη υπόθεση! 

Έτσι, φίλοι μου περάσαμε τις μέρες των διακοπών κι ομολογουμένως το 2022 μπήκε δυναμικά όσον αφορά τα χόμπι μας. Για την νέα χρονιά δεν εύχομαι πολλά, ούτε και βάζω στόχους. Εύχομαι να κυλίσει ευχάριστα και να δεχτούμε ό,τι πρόκληση κι αν μας φέρει με ψυχραιμία κι αισιοδοξία. Άλλωστε, μας περιμένει και μια μετακόμιση στα τέλη της Άνοιξης!  

Καλή χρονιά με υγεία, 

Ευγενία