Από κουρτινάκι σε μπλουζάκι!

Γεια χαρά σε όλους σας! 

Λίγο προτού καλωσορίσουμε τον Αύγουστο ήθελα να σας δείξω άλλη μια μεταποίηση που έκανα τον τελευταίο μήνα. Τις προάλλες που βρέθηκα στη Λευκάδα καθώς βοηθούσα τη μαμά σε μια εκκαθάριση της αποθήκης της, βρέθηκα πάνε σε μια σακούλα γεμάτη από λευκό ύφασμα broderie anglaise ή αλλιώς cotton eyelet, αυτό το χαρακτηριστικό ύφασμα που είναι κεντημένο με ραπτομηχανή κι έχει αρκετές τρυπούλες. Το ύφασμα ήταν ήδη κομμένο και ραμμένο σε κουρτινάκια, τα οποία προορίζονταν για το μεζεδοπωλείο της αδερφής μου, αλλά ποτέ δεν κρεμάστηκαν λόγω συνθηκών. Τα κουρτινάκια έμειναν στην αποθήκη γύρω στα δεκαπέντε χρόνια (!!!) αν μπορείτε να το πιστέψετε, μέχρι που ήρθε το πλήρωμα το χρόνου. 

Όλη η σακούλα με το περιεχόμενό της απήχθη και μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα και στο λεπτό αρχίσαν τα πλάνα. Στο μεταξύ η βρετανική εταιρία με πατρον Sew Over It μόλις κυκλοφόρησε τη νέα της μπλούζα ονόματι Emily top. Κι ενώ είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα ασχοληθώ αποκλειστικά και μόνο με ό,τι πατρόν διέθετα, τελικώς υπέκυψα κι αγόρασα το ηλεκτρονικό πατρόν, το οποίο έχει δύο διαφορετικά μήκη και δύο διαφορετικά είδη λαιμόκοψης με την επιλογή και βολάν. 

Εγώ προτίμησα να ράψω αρχικώς την κοντή επιλογή (crop top) αν και μάκρυνα κατά μιάμιση ίντσα το μήκος της μπλούζας. Επίσης προτίμησα την λαιμόκοψη σε V μπρος και πίσω το βαθύ κόψιμο, χωρίς βολάν. 

Το σχέδιο όπως βλέπετε διαθέτει πένσες στο ύψος του στήθους για να δώσει σχήμα στο ύφασμα, ενώ στο εσωτερικό ράβονται μόστρες, facings στα αγγλικά (αυτό που φαίνεται σαν κοντή φόδρα) τριγύρω από τη λαιμόκοψη και τη μασχάλη, ώστε η μπλούζα να έχει ωραίο τελείωμα και να μην φαίνονται τα ξέφτια.

Ομολογώ ότι η όλη κατασκευή της μπλούζας ήταν πολύ εύκολη, αλλά όταν διάβαζα τις αγγλικές οδηγίες σχετικά με το τελικό ράψιμο της μόστρας δεν καταλάβαινα και πολλά. Αυτό όμως το βιντεάκι (από το 2.18 λεπτό)  μου έλυσε όλες τις απορίες κι έτσι το ράψιμο έγινε στη στιγμή! 

Τέλος, αντί να στριφώσω τη μπλούζα σύμφωνα με τις οδηγίες, προτίμησα να κάνω το τελείωμα με έτοιμο, λοξό ρέλι στην ίδια απόχρωση. Η ιδιαιτερότητα είναι ότι δεν έραψα το ρέλι με τον συνηθισμένο τρόπο, δηλαδή διπλώνοντας το ρέλι στη μέση για να καλύψω τα ξέφτια του υφάσματος. Αντιθέτως, χρησιμοποίησα αυτή την τεχνική, την οποία εφάρμοσα και σε άλλα πρόσφατα ραψίματα. 

Νομίζω ότι το μπλουζάκι μου έγινε πολύ όμορφο και πραγματικά το συγκεκριμένο ύφασμα δικαιούταν μια καλύτερη μοίρα!!! 

Ευτυχώς, οι κουρτίνες ήταν κομμένες σε αρκετά μεγάλη διάσταση κι έτσι οι δυνατότητες για μεταποίηση είναι πολλές. Δε σας κρύβω ότι έχω φτιάξει κι άλλα δύο ρουχαλάκια που θα σας δείξω λίαν συντόμως! 

Όσο για το νέο μου πατρόν, νομίζω ότι είναι ένα ωραίο κλασσικό μπλουζάκι με πολλές δυνατότητες και για όλες τις ηλικίες, ανάλογα με το ύφασμα που χρησιμοποιούμε κάθε φορά.   

Καλό μήνα σας εύχομαι με υγεία!

Ευγενία

Οι μεταποιήσεις του καλοκαιριού: κόντεμα φουστανιού

Γεια χαρά σας και πάλι!

Οι υψηλές θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών με έχουν κρατήσει μέσα στο σπίτι και οι εργασίες στον κήπο περιορίζονται μόνο στο πότισμα και τη συγκομιδή όταν έχει πια δύσει ο ήλιος. Επίσης, για να καταπολεμήσω τη ζέστη έφτιαξα για πρώτη φορά παγωτό με γεύση σοκολάτας, το οποίο έγινε υπέροχο! Με την πρώτη ευκαιρία θα αναρτήσω τη συνταγή, η οποία είναι πανεύκολη. Και μιας και περνάω πολλή ώρα εντός του σπιτιού αποφάσισα ν' ασχοληθώ με εκείνες τις μεταποιήσεις που σας έλεγα σε πρόσφατη ανάρτησή μου. 

Σήμερα σας παρουσιάζω την πρώτη και πιο απλή μεταποίηση που έκανα, κονταίνοντας ένα καλοκαιρινό  φουστάνι που μου έδωσε πριν καιρό η πεθερά μου, ξεσκαρτάροντας τη δική της ντουλάπα. Βρήκα το φόρεμα γουστόζικο, άνετο κι ευκολοφόρετο μιας και στην πλάτη έχει σφηκοφωλιά. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να το κοντύνω, μιας και μου έφτανε στο μέσο της γάμπας, μήκος που δεν πολυσυμπαθώ. 

Τις καρφίτσες τις είχα στερεώσει όσο μέναμε στη Σάμο, αλλά το φόρεμα επέστρεψε έτσι στην Αθήνα και λίγο πριν μετακομίσουμε για την Κέρκυρα το έχωσα σε μια κούτα με τα υπόλοιπα ραπτικά μου. Στο τέλος του Ιούνη το πήρα απόφαση και το κόντυνα, αφού πρώτα αγόρασα μια ασορτί κλωστή. 

Το πώς να κονταίνουμε ρούχα μας το έμαθε η μαμά μας να το κάνουμε στο χέρι. Βλέπετε, εκείνη  δεν κατάφερνε να συντονιστεί με την ποδοκίνητη μηχανή της γιαγιάς, οπότε όλες τις μεταποιήσεις έμαθε να τις κάνει στο χέρι. Για να πω την αλήθεια είναι πολύ χρήσιμο να ξέρει κανείς να κάνε τέτοιου είδους μικροδουλειές μόνος του κι αν υπάρχει και ραπτομηχανή γίνονται ακόμη πιο γρήγορα. Αν και στο διαδίκτυο υπάρχουν σχετικές οδηγίες τράβηξα κι εγώ λίγες φωτογραφίες για να σας δείξω πώς κόντυνα το φόρεμα. 

Αρχικά, αποφάσισα πού ήθελα να τελειώνει το φόρεμα κι έβαλα μια καρφίτσα για σημάδι. 

Έπειτα, μέτρησα με μεζούρα πόσο ήταν το ύφασμα που περίσσευε. Γύρισα το φόρεμα από την ανάποδη και δίπλωσα προς τα μέσα όλο το περισσευούμενο ύφασμα του υπάρχοντος ποδόγυρου. 

Στη φωτογραφία το φόρεμα είναι γυρισμένο
από την καλή. Πρώτα το στερέωσα όπως σας λέω 
στις οδηγίες και μετά γύρισα το φόρεμα από την καλή.

Με μια βελόνα και κλωστή σε διαφορετικό χρώμα από εκείνο του φορέματος έκανα τρύπωμα (μεγάλες βελονιές) κατά μήκος του νέου ποδόγυρου για να βάλω ουσιαστικά ένα σημάδι που να δείχνει πού θα τελειώνει ο νέος ποδόγυρος. 

Έπειτα, έχοντας πάντα το φουστάνι από την ανάποδη μεριά με τη βοήθεια ενός χάρακα μέτρησα 4 εκατοστά (μιάμιση ίντσα) κάτω από το σημάδι της άσπρης κλωστής (τρύπωμα) τραβώντας μια γραμμή με σαπουνάκι ραπτικής. 

Μετά έκοψα με το ψαλίδι το περιττό ύφασμα πατώντας πάνω στη μπλε γραμμή από το σαπουνάκι. 

Μετά, έχοντας πάντα το φόρεμα από την ανάποδη γύρισα το τελείωμα του φουστανιού προς τα πάνω και το δίπλωσα ώστε να φτάνει στο άσπρο σημάδι που είχα κάνει πιο πριν (τρύπωμα).  Καθώς έκανα αυτή τη δουλειά πάταγα με το σίδερο αυτή την δίπλωση ώστε να σταθεί καλά το ύφασμα στη θέση του. 

Μετά ξαναδίπλωσα προς τα πάνω το ύφασμα τόσο ώστε να φανεί το άσπρο σημάδι, με σκοπό να καλύψω τα ξέφτια του υφάσματος.

Καθ' όλη τη διαδικασία πάταγα με το σίδερο και στερέωνα με καρφίτσες. 

Για το τέλος, πέρασα στη μασουρίστρα και στη ραπτομηχανή την ασορτί που είχα αγοράσει και έκανα ένα ευθύ γαζί πολύ κοντά στο τελείωμα του στριφώματος για να το στερεώσω. 

Στο τέλος αφαίρεσα και την άσπρη κλωστή και το φουστανάκι μου ήταν πανέτοιμο!

Δεν ξέρω αν οι οδηγίες μου ήταν εντελώς κατανοητές, ελπίζω να σας βοήθησαν οι φωτογραφίες για να καταλάβετε τα βήματα που ακολούθησα. Γενικώς, η ιδέα είναι ότι διπλώνουμε δύο φορές το τελείωμα ενός υφάσματος για να κρύψουμε τα ξέφτια. Επίσης, εγώ προτίμησα το στρίφωμα (η τελική δίπλωση) να έχει πάχος δύο εκατοστά, γι' αυτό άφησα αρχικώς τέσσερα εκατοστά επιπλέον ύφασμα πιο κάτω από το άσπρο σημάδι που είχα βάλει. Ουσιαστικά, την πρώτη φορά δίπλωσα δύο εκατοστά και τη δεύτερη άλλα δύο. Βέβαια, το  φάρδος το στριφώματος εξαρτάται από το γούστο του καθενός κι από το τί ταιριάζει σε κάθε ένδυμα. 

Το φορεματάκι το έβαλα με την πρώτη ευκαιρία και το μήκος του μου φάνηκε άκρως ικανοποιητικό! 

Σας εύχομαι καλή βδομάδα και σύντομα θα σας δείξω και τις άλλες μεταποιήσεις που έχω κάνει ως ώρας!

Ευγενία  

Μαρμελάδα λεμόνι: η αποκάλυψη της φετινής χρονιάς

Γεια χαρά σε όλους!

Καλοκαιράκι στη Λευκάδα τα τελευταία χρόνια σημαίνει και παρασκευή μαρμελάδας, αποκλειστικά και μόνο με τα φρούτα από τα δικά μας δέντρα κι απ' όσα μας φιλεύουν οι γειτόνοι. Η αλήθεια είναι ότι εμείς μεγαλώσαμε με το μέλι, μαρμελάδα δεν πολυκυκλοφορούσε στο σπίτι μας και η μαμά πατροπαράδοτα έφτιαχνε γλυκά του κουταλιού. 

Τα τελευταία όμως χρόνια τα δέντρα μας έγιναν πολύ παραγωγικά και η παρασκευή μαρμελάδας είναι ένας ωραίος κι εύκολος τρόπος για ν' αξιοποιήσουμε όσα μας χαρίζει η Φύση. 

Συνταγή δεν είχα, διάβασα αρκετές αλλά τελικώς αποφάσισα να δοκιμάσω μια που βρήκα στο διαδίκτυο από μια Ιταλίδα σεφ. Άλλωστε, και οι Ιταλοί έχουν πολύ μεγάλη παράδοση με τα λεμόνια, ειδικά στο νότιο κομμάτι της χώρας, με το limoncello να είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ιταλικά προϊόντα εκτός συνόρων.

Τα υλικά για μια δόση (δύο βάζα των 400 μλ) είναι:

700 γρ. λεμόνια ακέρωτα (ζυγισμένα αφότου τους έχουμε αφαιρέσει τις δυο άκρες)

600 γρ. ζάχαρη

1.400 μλ. νερό  

Εκτέλεση:

Πλένουμε τα λεμόνια, αφαιρούμε τις δυο άκρες τους και τα κόβουμε σε λεπτές φέτες. Αφαιρούμε τα κουκούτσια καθώς κόβουμε τις φέτες. 

Στο μεταξύ βάζουμε σε βαθιά κατσαρόλα το νερό κι ανάβουμε το μάτι σε δυνατή φωτιά ώστε ν' αρχίσει να βράζει γρήγορα το νερό. Όταν αρχίσει να βράζει προσθέτουμε τις φέτες λεμονιού στην κατσαρόλα, μετριάζουμε την ένταση της φωτιάς (στο 6 αν το μέγιστο είναι το 9) κι αφήνουμε τα λεμόνια να βράσουν για 30 λεπτά. Αυτό το κάνουμε για να ξεπικρίσουν.  

Μόλις περάσουν τα 30 λεπτά αφαιρούμε τα λεμόνια από το νερό με τη βοήθεια μιας τρυπητής κουτάλας (κεψέ τη λέμε στη Λευκάδα) και τα βάζουμε σε ένα μπολ. Μπορούμε να τα σουρώσουμε και στο σουρωτήρι αλλά ίσως διαλυθούν, οπότε εγώ προτιμώ την κουτάλα. 

Χύνουμε το νερό από την κατσαρόλα, τη βάζουμε πάλι πάνω στο μάτι της κουζίνας σε μέτρια φωτιά, προσθέτουμε μέσα τα βρασμένα λεμόνια μαζί με τη ζάχαρη. Ανακατεύουμε καλά κι αφήνουμε τα υλικά να βράσουν. Ανακατεύουμε τακτικά. 

Όσο βράζει η μαρμελάδα γεμίζουμε μια κατσαρόλα με νερό και μέσα βάζουμε τα καθαρά, γυάλινα βάζα μας. Ανάβουμε το μάτι σε μέτρια ένταση κι αφήνουμε το νερό να βράσει για ν' αποστειρωθούν τα βάζα. Επίσης, σαπουνίζουμε και ξεπλένουμε με ζεστό νερό τα καπάκια και τα σκουπίζουμε καλά με καθαρή πετσέτα. Εγώ επειδή έφτιαξα πέντε δόσεις και χρειαζόμουν πολλά βάζα, τα αποστείρωσα  στο φούρνο, στους 130 βαθμούς Κελσίου.   

Μόλις αρχίσει να δένει η μαρμελάδα, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά κι αλέθουμε το μείγμα με ραβδομπλέντερ ή το αλέθουμε λίγο λίγο στο μούλτι και το ξαναβάζουμε πίσω στην κατσαρόλα για το τελικό δέσιμο της μαρμελάδας.  

Όπως σας έχω ξαναπεί για σίγουρη επιτυχία στο δέσιμο της μαρμελάδας χρησιμοποιώ το θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής. Μόλις το μείγμα πιάσει τους 104 βαθμούς Κελσίου η μαρμελάδα είναι έτοιμη  και την αποσύρω από τη φωτιά. 

Πολλές φορές μπορεί να φαίνεται νερουλή και να ξεγελάσει ότι δεν είναι έτοιμη, αλλά μόλις πέσει η θερμοκρασία παίρνει τη χαρακτηριστική, παχύρρευστη υφή της μαρμελάδας.

Επανέρχομαι στην εκτέλεση της συνταγής. Όταν είναι έτοιμη η μαρμελάδα (χοντρικά παίρνει μισή ώρα από την ώρα που προσθέτουμε στα λεμόνια τη ζάχαρη) βγάζουμε την κατσαρόλα απ' τη φωτιά κι αφήνουμε τη μαρμελάδα να ηρεμήσει για πέντε λεπτά. Βγάζουμε από το νερό ή από το φούρνο τα αποστειρωμένα βάζα προσεκτικά. Αν τα έχουμε βράσει τ' αφήνουμε να στεγνώσουν απ' τους υδρατμούς. 

Γεμίζουμε τα βάζα με μεγάλη προσοχή με τη βοήθεια βαθιάς κουτάλας. Δεν το παρακάνουμε, τα γεμίζουμε ως εκεί που αρχίζει το σπείρωμα σε κάθε βάζο. Κλείνουμε πολύ καλά τα βάζα με τα καπάκια τους κι αναποδογυρίζουμε τα βάζα ακουμπώντας τα πάνω σε μια πετσέτα. Τα αφήνουμε έτσι για 24 ώρες, μέχρι να κρυώσουν εντελώς. Την επόμενη μέρα τ' αναποδογυρίζουμε ώστε να στέκονται με το καπάκι ψηλά και θα διαπιστώσουμε ότι έχουν σφραγίσει. Τα φυλάμε σε ντουλάπι κι όταν ανοίξουμε ένα βάζο το συντηρούμε στο ψυγείο.      

Σας συστήνω να τη δοκιμάσετε, είναι μυρωδάτη και με μια γεύση φρεσκάδας. Εδώ θα βρείτε κι όλες τις άλλες καλοκαιρινές μαρμελάδες που έχουμε φτιάξει τα τελευταία χρόνια.   

μαρμελάδα με αχλάδι και μήλο

μαρμελάδα κορόμηλο

μαρμελάδα μήλο

μαρμελάδα σύκο (ο σύνδεσμος της συνταγής βρίσκεται στα σχόλια της ανάρτησης)

Καλά να περνάτε, 

Ευγενία

Η καλοκαιρινή μας σοδειά!

Γεια χαρά φίλοι μου!

Σήμερα σας γράφω από τη Λευκάδα στην οποία ήρθα την προηγούμενη Παρασκευή για να δω τους δικούς μου. Βλέπετε, τώρα νοιώθουμε προνομιούχοι, αφού από την Κέρκυρα η Λευκάδα είναι πολύ προσβάσιμη, αναλογιζόμενοι τη Χίο, τη Σάμο και την Κρήτη, περιοχές στις οποίες ζήσαμε την τελευταία δεκαετία. Τη σημερινή ανάρτηση την προετοίμαζα καιρό, παίρνοντας φωτογραφίες και βιντεάκια από τις προετοιμασίες που κάναμε όλο το διάστημα ώστε να φτιάξουμε τον καλοκαιρινό μας λαχανόκηπο. 

Και φυσικά, μετά την επιτυχία που είχε ο χειμερινός λαχανόκηπος όντες αρχάριοι, ο ενθουσιασμός και οι φιλοδοξίες αυξήθηκαν κατακόρυφα! Οι ετοιμασίες άρχισαν θα έλεγα με το φύτεμα της πατάτας κάπου στα μέσα του Φλεβάρη. Η βοήθεια της μαμάς μου ήταν καθοριστική, αφού επί της ουσίας μας έδειξε όλη τη διαδικασία. Διαλέξαμε να φυτέψουμε δυο ποικιλίες, κυρίως από περιέργεια, σπούντα, που είναι και η πιο διαδεδομένη στη Λευκάδα και την Πρέβεζα και την ποικιλία καρλίτα. Ο Βασίλης άνοιξε τα αυλάκια κι όταν οι πατάτες άρχισαν να βγάζουν "μάτια" της φύτεψε με τη βοήθεια της μαμάς. Συνολικά φύτεψαν ενάμισι κιλό. Εκείνη του έδωσε κι όλες τις οδηγίες για το αυλάκωμα, το πότισμα και τη συγκομιδή κι ο Βασίλης ως καλός μαθητής ακολούθησε τις οδηγίες και περιποιήθηκε πάρα πολύ τα φυτά. 

Δυστυχώς, ενώ ξέραμε ότι έπρεπε να της ρίξουμε χαλκό για να προλάβουμε την πιθανή προσβολή από περονόσπορο, δεν το κάναμε εγκαίρως κι έτσι ο Βασίλης αναγκάστηκε να ραντίσει δυο φορές τα φυτά με φάρμακο από το γεωπόνο για να σώσει τη σοδειά.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε και πολλές προσδοκίες, αλλά τελικώς στα τέλη του Ιούνη καταφέραμε και μαζέψαμε δεκαπέντε κιλά πατάτες, πράγμα που μας γέμισε μεγάλη χαρά!  

Παράλληλα είχαμε αγοράσει αρκετούς σπόρους για να φυτέψουμε: ρόκα, σπανάκι, καρότα, κόλιαντρο, κα. Μετατρέψαμε σε σπορεία ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, ακόμα και τα πλαστικά μπουκάλια. 

Η αλήθεια είναι ότι στην περιοχή που μένουμε παρατηρήσαμε ότι κάνει παγωνιά ακόμα και το Μάρτη, με αποτέλεσμα οι σπόροι να βλαστήσουν πολύ αργά κι έτσι πήγε πίσω και η μεταφύτευσή τους στο χωράφι. Μάλλον, κάπου το παρακάναμε κι εμείς με τις ποσότητες σπόρων που μπορούσαμε να διαχειριστούμε κι όλο αμελούσαμε να μεταφυτέψουμε εγκαίρως τα φυτά. Όταν επιτέλους το κάναμε παρατηρήσαμε ότι τα φυτά αν και μικρά άρχισαν ν'  ανθοφορούν πολύ γρήγορα και σαν να φαίνονταν γερασμένα... Σίγουρα κάτι δεν κάναμε καλά με τους σπόρους και είναι βέβαιο ότι του χρόνου πρέπει να βάλουμε όσους πραγματικά μπορούμε να διαχειριστούμε, λαμβάνοντας υπόψη και τις δουλειές μας.

Το μποστανάκι στην Ελλάδα δεν είναι κάτι άγνωστο. Μια ρίζα ντομάτα ή μια κολοκυθιά όλοι θα μεριμνήσουν να φυτέψουν, ακόμα και στο μπαλκονάκι. Το να βάλεις όμως ολόκληρο κήπο -όπως κάναμε εμείς φέτος- είναι άλλο πράγμα. Το δυσκολότερο όλων είναι η προετοιμασία του εδάφους. Κι αυτό σημαίνει πολύ τσάπισμα, ξεβοτάνισμα και πάλι από την αρχή. Το τσάπισμα το ανέλαβε αποκλειστικά ο Βασίλης. 

Το ξεβοτάνισμα, την αφαίρεση δηλαδή των αγριόχορτων και κατά βάσης της αγριάδας το κάναμε και οι δυο. Δε σας κρύβω ότι αποδείχθηκε και μια ευχάριστη διαδικασία για μένα. 

Όποτε είχα διαθέσιμο χρόνο έπαιρνα το σκαλιστηράκι μου και έβγαινα στον κήπο. Σας ομολογώ ότι καθάριζε εντελώς το μυαλό μου από κάθε έγνοια ενώ είχα την ευκαιρία να χαζεύω και τις πεταλούδες που έβρισκαν καταφύγιο στο χωράφι μας.   

Το Μάη αρχίσαμε να φυτεύουμε τα κλασσικά, καλοκαιρινά λαχανικά: ντοματιές, αγγουριές, πιπεριές, μελιτζανιές, κολοκυθιές, φασολάκια, ενώ τώρα τελευταία φυτέψαμε καρπουζιές, καλαμπόκια και ηλιοτρόπια. Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να βάλουμε λίγα φυτά, αλλά και από διάφορες ποικιλίες. Για παράδειγμα, φυτέψαμε δύο ρίζες ντοματάκια από σπόρους και ντοματιές που μας έδωσε ο πατέρας μου από τη Λευκάδα. 

Η ποικιλία τους λέγεται καρδιά βοδιού. Αν και δεν έχουν τόσο δελεαστικό όνομα είναι πεντανόστιμες και ο μπαμπάς μου τις φυτεύει με επιτυχία τα τελευταία χρόνια. Επίσης, βάλαμε τις κλασσικές κολοκυθιές που κάνουν μακρουλά κολοκυθάκια αλλά εντελώς τυχαία φυτέψαμε κι από αυτές που κάνουν στρογγυλά. 

Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη κι όταν κόψαμε ένα για να το δούμε από περιέργεια σκεφτήκαμε να το δοκιμάσουμε ωμό. Λοιπόν, μας θύμισε τα κλωσάκια που φυτεύουν στη Σάμο, που είναι κάτι ανάμεσα σε ξυλάγγουρο και πεπόνι. Μη σας τα πολυλογώ, τελικώς το πρώτο το φάγαμε ωμό σε ντοματοσαλάτα αλλά και ψητό και είναι θεσπέσιο! 

Όλα τα στηρίγματα για τα φυτά τα ανέλαβε ο Βασίλης κι αξιοποίησε τις καλαμιές που βρίσκονται στη ρεματιά δίπλα απ' το σπίτι μας. Τώρα που ο καιρός ζέστανε πραγματικά ελπίζουμε ν' αρχίζουμε ν' απολαμβάνουμε συστηματικά τους καρπούς των προσπαθειών μας. 

Τέλος, αν και δεν είμαι ειδική, έκανα μια απόπειρα να φτιάξω ένα βιντεάκι που συνοψίζει όλη την προσπάθεια που σας περιέγραψα. Ελπίζω να σας αρέσει και να σας βάζει στο καλοκαιρινό μας κλίμα!     

Σας αποχαιρετώ, 

Ευγενία