Το βιβλίο του μήνα Ιουνίου: "Μεταφυσική της ζωής και του έρωτα", Εκδόσεις Κέδρος

Παιδιά χαλαρά – μην τρομάζετε. Θα μιλήσουμε σήμερα για φιλοσοφία.

Κάποτε και εγώ ο αδαής είχα την ίδια αντίδραση και θεωρούσα τα αντίστοιχα κείμενα δυσνόητες αερολογίες, γραμμένες από διάφορους ιστορικά “κουλτουριάρηδές”, δίχως καμμία πρακτική σημασία και χρησιμότητα. Μέχρι που ........ μου ήρθε η αποκάλυψη!!!!

Σε κάποια στιγμή βαρεμάρας ανέσυρα έναν τόμο από τα ξεχασμένα - σχεδόν διακοσμητικά - “Απαντα του Πλάτωνος” από την σκονισμένη βιβλιοθήκη του πατέρα μου και με χτύπησε πραγματική κατραπακιά. Δεν ξέρω πώς ακριβώς να περιγράψω το αίσθημα. Πάθος και ακαταμάχητη έλξη, σαν από θείο φώς ή μελωδία Σειρήνων. Ίσως η λέξη έρωτας (αντίστοιχος της Ευγενίας) για την αλήθεια και την πραγματική ουσία των πραγμάτων να είναι η πιο σωστή περιγραφή.

Έκτοτε, κάθε άλλο προηγουμένως αγαπημένο ανάγνωσμα – τεχνικό, λογοτεχνικό, ιστορικό, πολιτικοοικονομικό - έχασε για μένα κάθε ενδιαφέρον του, αφού επισκιάστηκε από την ανώτερη αξία της φιλοσοφίας, την οποία πλέον διαβάζω μανιωδώς.

Σε αυτό το πλαίσιο, θα σας προτείνουμε αυτόν τον μήνα ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, του φημισμένου γερμανού φιλοσόφου του 19ου αιώνα ARTHUR SHCOPENHAUER με τον τίτλο “ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ & ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ”. Η αλήθεια είναι ότι ο τίτλος είναι κάπως παραπλανητικός, καθώς το βιβλίο περιλαμβάνει τρία επιπλέον δοκίμια του συγγραφέα, εκτός από εκείνο του τίτλου. Όλα ωστόσο, είναι εξίσου σημαντικά και ενδιαφέροντα.

Τί είναι ο έρωτας και από πού πηγάζει; Είναι η ζωή ωραία; Τί πρεσβεύει ως στάση ζωής ο “Κυνισμός” και ο “Στωικισμός” των αρχαίων Ελλήνων; Πώς γεννιέται το γέλιο; Αυτά είναι τα τέσσερα ζητήματα που αναλύονται διαδοχικά στις σελίδες του βιβλίου με τις “αιρετικές” θέσεις του συγγραφέα να ξαφνιάζουν, κλονίζοντας κάποιες “ρομαντικές” αντιλήψεις που μας καλλιεργεί η κοινωνία στα συγκεκριμένα θέματα.

Αν λοιπόν, δεν έχετε ξαναδιαβάσει ποτέ φιλοσοφία, το συγκεκριμένο βιβλίο είναι μία καλή ευκαιρία για αρχή. Εκτός από ενδιαφέρον, είναι μικρό (μόνο 140 μεσαίας πυκνότητας σελίδες), έχει πολύ στρωτό και ευνόητο λόγο, ξεκούραστη διάρθρωση και ποικίλη θεματολογία. Αν πάλι είσαστε παλιοί στο άθλημα, μία επιπλέον ερμηνευτική των πραγμάτων ματιά είναι πάντα χρήσιμη.

Τολμήστε το λοιπόν. Κάντε και εσείς το προσωπικό σας ξεκίνημα, διαβάστε κριτικά και σας εύχομαι σύντομα να βιώσετε τον δικό σας “φιλοσοφικό έρωτα”.

Όπως μάλλον καταλάβατε, τη σημερινή ανάρτηση την επιμελήθηκε ο Βασίλης!

Ελπίζω να την απολαύσατε και να σας έβαλε στο κλίμα. 

Ευγενία 

Χειροποίητη πραλίνα φουντουκιού

Καλοκαίρι χωρίς παγωτό γίνεται; Δε γίνεται, φυσικά. Κι αν το παγωτό είναι μια μπελαλίδικη διαδικασία σε περίπτωση που δεν έχεις μηχανή, τότε το ιταλικό semifreddo (μισοπαγωμένο, δηλαδή) είναι μια ιδανική κι εύκολη λύση! 

Παλιότερα μια συνταγή από το βιβλίο "Γυμνός σεφ" του Jamie Oliver δεν έλειπε σχεδόν ποτέ από τα γιορτινά μας τραπέζια. Και μιας και σχεδιάζουμε πάρτυ, ανοίξαμε τα παλιά κιτάπια, βρήκαμε τη συνταγή για σεμιφρέντο με άρωμα βανίλιας και κομμάτια πραλίνας κι αρχίσαμε τις ετοιμασίες. 

Σήμερα λοιπόν θα σας παρουσιάσω τον απλούστατο τρόπο του να παρασκευάσετε πραλίνα φουντουκιού στο σπίτι σε λιγότερο από 15 λεπτά. Αλλά, θέλει να είστε προσεκτικοί και να μην έχετε μικρά παιδιά μέσα στα πόδι σας, γιατί η καραμέκα καίει πραγματικά και θα καείτε.  

Τα υλικά είναι απλούστατα:

300 γρ. ψημένα ανάλατα φουντούκια

200 γρ. ζάχαρη λευκή

4 κουταλιές νερό

Παίρνουμε ένα τηγάνι με βαρύ πάτο και μέσα ρίχνουμε τη ζάχαρη και το νερό. Ανάβουμε το μάτι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά κι ανακινούμε το σκεύος ώστε να βραχεί όσο το δυνατό περισσότερο η ζάχαρη. 

Σιγά σιγά το μείγμα θα αρχίσει να ζεσταίνεται και να δημιουργούνται φυσαλίδες κυρίως στα τοιχώματα του τηγανιού. Με μια σπάτουλα σιλικόνης μπορούμε να ξύνουμε προς τα κάτω τη ζάχαρη που έχει κολλήσει στα πλαϊνά. 

Ανακινούμε τακτικά το τηγάνι ώστε να ομογενοποιείται η καραμέλα αλλά δεν ανακατεύουμε τη ζάχαρη με κουτάλι. Όταν αρχίσει να ξανθαίνει η ζάχαρη και να δημιουργείται η καραμέλα αποσύρουμε το τηγάνι από τη φωτιά και ρίχνουμε μέσα τα φουντούκια. Ανακινούμε το τηγάνι ώστε η καραμέλα να καλύψει όσο το δυνατόν περισσότερα φουντούκια. 

Ξανατοποθετούμε το σκεύος σε σιγανή φωτιά πλέον και αφήνουμε για λίγα λεπτά μέχρι η καραμέλα να γίνει καφετιά. Προσοχή, να μην παρασκουρύνει γιατί θα πικρίσει και θα πάρει δυσάρεστη γεύση. 

Αφαιρούμε το τηγάνι απ' τη φωτιά. Με γρήγορες κινήσεις στρώνουμε μια λαδόκολλα σε ένα δίσκο ή ταψί και πάνω της χύνουμε το μείγμα της πραλίνας. Την αφήνουμε να κρυώσει πολύ καλά κι έπειτα τη σπάμε σε κομμάτια είτε με τη βοήθεια του μούλτι. Μπορούμε βέβαια, να τυλίξουμε την πραλίνα καλά σε μια λαδόκολλα και να την σπάσουμε σε κομματάκια με τη βοήθεια ενός πλάστη, κοπανώντας την δυναμικά. 

Έτοιμη η πραλίνα μας, η οποία μπορεί να διακοσμήσει λογιών λογιών γλυκές συνταγές και κρέμες! 

Φιλάκια πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!

Ευγενία

       

Ψάρια που μοσχοβολούν!

Καλημέρα σας φίλοι μου!

Τί σας έχω εγώ σήμερα;; Τα πιο μοσχοβολιστά ψάρια που κυκλοφορούν στη γειτονιά!! Αυτά τα ψαράκια είναι γεμάτα λεβάντα αποξηραμένη και είναι έτοιμα να κρεμαστούν στη ντουλάπα μας για να κρατήσουν τους σκόρους μακρυά. 

Η ιδέα του ψαριού βγήκε αυθόρμητα, πήρα μολύβι και χαρτί και σχεδίασα το σχήμα του, μετά διάλεξα ρετάλια σε μπλε αποχρώσεις και τα συνδύασα με φυσικό λινό ύφασμα και να τα τα ψαράκια μου. Χαριτωμένα κι ευωδιαστά! 

Χθες φωτογραφήθηκαν στην κοντινή μας παραλία. Εμείς όπως καταλαβαίνετε εδώ δεν είχαμε ακραία καιρικά φαινόμενα οπότε τη βόλτα μας την κάναμε!!

Σας αποχαιρετώ. Καλή βδομάδα να έχετε όλοι.

Ευγενία 

Με διάθεση αφαιρετική...ένα διαφορετικό patchwork block

Χαζεύοντας στο Pinterest φωτογραφίες κατά βάση σχετικά με παπλώματα και patchwork κάποια στιγμή το μάτι μου έπεσε σε κάτι πολύ λιτό κι αφαιρετικό. Μου άρεσε πολύ και το σχέδιο με τις οδηγίες ήταν προς πώληση. Το κοίταζα από δω, το κοίταζα από κει, αλλά αποφάσισα να μην το αγοράσω, να δοκιμάσω τις δικές μου δυνάμεις...Να δω τί θα καταφέρω. 

Πήρα λευκό ύφασμα για το φόντο, λίγα αγαπημένα ρεταλάκια και τον τριγωνικό χάρακα, που μεταξύ μας μόνο για σημαιάκια τον είχα χρησιμοποιήσει. Άρχισα τα πειράματα, το ένα έφερε το άλλο και μετά από κάμποση ώρα βγήκε αυτό το μεγάλο μοτίβο. 

Σκέφτηκα να το κάνω μίνι παπλωματάκι, mini quilt με άλλα λόγια. Αλλά όσο το κοίταζα τόσο το φανταζόμουν να εξελίσσεται σε κάτι μεγαλύτερο. 

Ακόμη έτσι μένει, μετέωρο, μα σήμερα βρήκα λίγο χρόνο για να το φωτογραφίσω και να το μοιραστώ μαζί σας. 

Τί λέτε, πώς σας φαίνεται αυτό το μοντέρνο σκεπτικό, που ξεφεύγει από τα παραδοσιακά μοτίβα; 

Φιλάκια, 

Ευγενία