Καλημέρα σε όλους σας!
Ακούω ότι πλησιάζει ο πρώτος καύσωνας του καλοκαιριού, αλλά στο νέο μας σπίτι ακόμα και τώρα τα βράδια είναι ακόμη δροσερά και η ζακετούλα απαραίτητη. Βέβαια, για κακή μας τύχη το θερμό ρεύμα δε θα το αποφύγουμε μιας και το Σαββατοκύριακο θα βρεθούμε στην Αθήνα με αφορμή τις εκλογές. Νομίζω θα ευχόμαστε να γυρίσουμε γρήγορα στην Κέρκυρα και στη δροσιά του κήπου μας!
Όλο αυτό το διάστημα στον ελεύθερο χρόνο μου κατάφερα να φτιάξω αρκετά τετράγωνα patchwork βασισμένη στις φωτογραφίες που σας είχα δείξει στην προηγούμενη ανάρτησή μου. Μπορεί να είναι ένα σχέδιο χωρίς κανόνες, μετρήματα κι ακρίβεια, ωστόσο το αρμονικό αποτέλεσμα θέλει και κάποιο προγραμματισμό.
Για όσους θυμούνται, το ράψιμο το άρχισα εξαιτίας του ενθουσιασμού μου για το patchwork και το quilting κι ακριβώς με τον ίδιο ενθουσιασμό άρχισα ν' αγοράζω υφάσματα προορισμένα γι' αυτή την τεχνική διαλέγοντας σχεδόν αποκλειστικά εκείνα με τα μεγάλα κι εντυπωσιακά σχέδια. Μάζευα, μάζευα υφάσματα, πραγματικά πανέμορφα και με υπέροχους χρωματισμούς, αλλά όταν πήγαινα να τα φτιάξω κάτι έβλεπα ότι δε συνδυάζονταν μεταξύ τους, ακόμη κι αν επρόκειτο για κομμάτια της ίδιας συλλογής.
Άρχισα να παρατηρώ καλύτερα, να διαβάζω άρθρα σχετικά με το πώς να διαλέξεις σωστά τα χρώματα για ένα quilt κι ομολογουμένως άρχισα να κατανοώ και την αξία των υφασμάτων με τα πιο μικρά σχέδια -αυτά που στο χώρο του πάτσγορκ ονομάζουν low volume patterns- και φυσικά των μονόχρωμων. Έπειτα, παρατήρησα ότι η πλειοψηφία των γυναικών που ασχολούνταν επαγγελματικά με αυτή την τεχνική έκαναν χρήση ενός χρωματικού κύκλου (colour wheel) σαν αυτό που χρησιμοποιούν οι ελαιοχρωματιστές και μίλαγαν για χρωματικές χροιές (colour hue), συμπληρωματικά κι αντιθετικά χρώματα και πάνω απ' όλα έβλεπα ότι εκείνες διέθεταν τεράστιες ντουλάπες με άπειρα υφάσματα από κάθε χρώμα κι απόχρωση και τότε πλέον κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσα επ' ουδενί να φτάσω στα δικά τους αποτελέσματα, αφού ποτέ δε θα είχα πρόσβαση σε τόσα πολλά υφάσματα. Το πράγμα ξέφευγε από το οικιακό χόμπι και μετατρεπόταν σε ολόκληρη βιομηχανία. Σας έχω πει και στο παρελθόν το πόσο ακριβό ήταν ν' αγοράζω τέτοια υφάσματα από την Αμερική και τη Μ. Βρετανία, οπότε δε θα μπορούσα ποτέ ν' αγοράζω κάθε τόσο μια πλήρη σειρά με 16 διαφορετικά υφάσματα το λίγο λίγο.
Αυτό που έκανα από ένα σημείο και μετά ήταν να επενδύω σε low volume υφάσματα σε ουδέτερους τόνους για να μπορούσαν να πλαισιώσουν τα υπάρχοντα καθώς και σε μονόχρωμα, πάλι σε απαλούς τόνους. Και φυσικά, σύμμαχός μου έγινε το λευκό χρώμα που το χρησιμοποιώ κυρίως ανάμεσα σε υφάσματα που τελικώς δεν κολλάνε μεταξύ τους λόγω διαφορετικών αποχρώσεων.
Να ένα παράδειγμα στο οποίο το λευκό έπαιξε καθοριστικό ρόλο και τελικώς ανέδειξε όλα εκείνα τα υφάσματα που όταν τα είδα δίπλα δίπλα δεν μου άρεσαν καθόλου, παρά του ότι το καθένα μόνο του ήταν πολύ ωραίο. Βάζοντας ανάμεσα στο κάθε τετράγωνο μια λωρίδα λευκού υφάσματος άλλαξε όλη η όψη.
Γυρνώντας και πάλι στο τωρινό μου project, όταν συνθέτω ένα confetti block προσπαθώ να διαχέω παντού τα ρετάλια που έχω σε πλεόνασμα κι αυτή τη φορά είναι το κίτρινο, το ροζ και το μπλε. Προσπαθώ να τα επαναλαμβάνω σε όλες τις εκδοχές τους: σε μονόχρωμα, σε πουά, σε ριγέ, σε εμπριμέ ώστε ναι μεν να υπάρχει ποικιλία στα σχέδια, αλλά το βασικό χρώμα να είναι το ίδιο. Δείτε για παράδειγμα εδώ.
.jpg)
