Γεια χαρά σε όλους σας!
Σήμερα θέλω να σας μιλήσω για τα κουκιά μας. Είναι από τα πρώτα κηπευτικά που φυτέψαμε με το που αποφασίσαμε να βάλουμε κήπο στο νέο μας σπίτι στην Κέρκυρα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν τους κάναμε καμιά σπουδαία περιποίηση κι αποδείχτηκαν πολύ ανθεκτικά ακόμα και στις παρατεταμένες παγωνιές που μας έκανε ο καιρός. Αν και είμαστε σε νησί, ήταν εντυπωσιακό το ότι στην περιοχή μας η θερμοκρασία έπεφτε συχνά κάτω από το μηδέν μέσα στο Φλεβάρη και τις αρχές Μάρτη.
Οι κορυφές τους έγερναν και κάποια λουλούδια μαύριζαν, αλλά με το που έβγαινε ο ήλιος επανέρχονταν. Kάποια φορά που έτυχε να είναι εδώ η μαμά μου μας έδειξε πώς προστάτευαν παλιά τα κηπευτικά φτιάχνοντας ουσιαστικά ένα υπόστεγο από καλάμια ή ό,τι άλλα ξερόκλαδα διέθεταν.
Στις αρχές του Απρίλη άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα λουβιά και με το που ζέστανε ο καιρός ήταν πολύ εντυπωσιακή η ανάπτυξή τους. Ήδη έχουμε φάει κάμποσες φορές κι επειδή έχουμε ακόμα πολλά για να συγκομίσουμε, μαζέψαμε κάμποσα για να τα συντηρήσουμε στην κατάψυξη για μελλοντική χρήση. Η μέθοδος του ζεματίσματος είναι γρήγορη και απλή κα μπορεί να εφαρμοστεί και στα φασολάκια και τον ξεσπυρισμένο αρακά.
Για να ζεματίσουμε τα φρέσκα κουκιά αρχικώς τα πλένουμε καλά και προσέχουμε να είναι γερά και χωρίς στίγματα. Τους κόβουμε τις κορυφές κι αφαιρούμε τα πλαϊνά νεύρα από κάθε λουβί.
Παράλληλα σε μια βαθιά κατσαρόλα βάζουμε νερό και το βράζουμε. Μόλις αρχίζει να κοχλάζει ρίχνουμε μέσα τα κουκιά και τα βράζουμε για 4-5 λεπτά περίπου, μέχρι δηλαδή να μαλακώσουν ελαφρώς. Αν είναι πάρα πολλά τα ρίχνουμε σε δόσεις.
Σουρώνουμε τα κουκιά σε σουρωτήρι και τ' αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς.
Μετά τα μεταφέρουμε σε σακούλες φαγητού υπολογίζοντας τις μερίδες που θέλουμε να μαγειρεύουμε κάθε φορά.
Προσπαθούμε να αφαιρέσουμε όσο περισσότερο αέρα μπορούμε από τις σακούλες. Ένα πρακτικό κόλπο είναι να ρουφήξουμε τον
αέρα με ένα πλαστικό καλαμάκι.
Τα φρέσκα κουκιά παντρεύονται τέλεια με τις αγκινάρες και για να πω την αλήθεια στο σπίτι μας δεν τα μαγειρεύαμε με άλλο τρόπο. Στην Κρήτη ανακαλύψαμε και την κουκόφαβα, η οποία φτιάχνεται με ξερά κουκιά και τρώγεται σαν ορεκτικό και συνοδευτικό σε άλλα πιάτα. Οι Ιταλοί τρέφουν μεγάλη αγάπη στα κουκιά και συχνά τα συνδυάζουν με τυρί πεκορίνο. Σε μια γρήγορη αναζήτηση που έκανα βρήκα δεκαοχτώ διαφορετικές τοπικές συνταγές και χθες δοκίμασα να φτιάξω κρέμα με κουκιά και δυόσμο. Μια εναλλακτική της κουκόφαβας, αλλά με φρέσκα κουκιά. Η συνταγή είναι απλή αν και χρειάζεται λίγη προετοιμασία.
Υλικά:
250 γρ. σπυριά από κουκιά φρέσκα
ένα μικρό ξερό κρεμμύδι κομμένο σε καρέ
μια σκελίδα σκόρδο κομμένη σε μικρά κομμάτια
λίγο ελαιόλαδο
4-5 φύλλα φρέσκου δυόσμου
Εκτέλεση:
Αφού ξεσπυρίσουμε τα κουκιά μας με ένα μαχαιράκι αφαιρούμε το κοτσανάκι τους και κάνουμε μια χαρακιά στο περίβλημά τους, όπως φαίνεται και στην εικόνα.
Στο μεταξύ βράζουμε σε ρηχή κατσαρόλα νερό και ρίχνουμε μέσα τα κουκιά. Τα αφήνουμε για 3-4 λεπτά, τα αφαιρούμε με τρυπητή κουτάλα και τα ρίχνουμε σε μπολ με κρύο νερό. Μετά αφαιρούμε το περίβλημα και κρατάμε το εσωτερικό των κουκιών.
Σε τηγάνι ζεσταίνουμε το λάδι και σοτάρουμε το κρεμμύδι με το σκόρδο. Αφού μαλακώσουν προσθέτουμε τα κουκιά, αλάτι και πιπέρι κατά βούληση και λίγο νερό (μισό φλυτζάνι του καφέ) και τ' αφήνουμε να σιγοβράσουν για δέκα λεπτά περίπου μέχρι να μαλακώσουν και να εξατμιστούν τα πολλά υγρά.
Ρίχνουμε όλο το περιεχόμενου του τηγανιού στο μπλέντερ και χτυπάμε καλά. Προσθέτουμε και τα φύλλα δυόσμου και ξαναχτυπάμε. Αν το μείγμα μας είναι πολύ σφιχτό μπορούμε να προσθέσουμε λίγο λάδι ή νερό.
Η κρέμα τρώγεται υπέροχα με φρυγανισμένο ψωμί και παξιμάδι κι όπως καταλαβαίνετε οι Ιταλοί τη χρησιμοποιούν και ως σάλτσα στις μακαρονάδες τους. Με τον ίδιο τρόπο που σας είχα πει κι εδώ χρησιμοποιώντας τη σκορδαλιά.
Σας εύχομαι καλή Πρωτομαγιά,
Ευγενία
4 σχόλια:
Πολύ ωραία ανάρτηση, ευχαριστούμε Ευγενία! Το ποσό σε χαίρομαι που έχεις κήπο δε λέγεται!
Χριστός Ανέστη!
Αυτή την εποχή,Ευγενία μου τα κουκιά έχουν την τιμητική τους!Θα σου προτείνω μία παραδοσιακή μας συνταγή όπως την έμαθα από την γιαγιά μου και την εφαρμόζω αφού όλη η οικογένεια τρελενεται για τα τηγανιτά κουκιά.Δεν γνωρίζω,όμως αν την συνάντησες στο διαδίκτυο.
Παίρνουμε τα τρυφερά κουκιά,αυτά που δεν έχουν κάνει ακόμη,παπουδιά τα καθαρίζουμε όπως τα φασολάκια,τα πλένουμε,τα βράζουμε σε ζεστό νερό,με λίγο αλάτι.Όταν είναι έτοιμα τ'αδειάζουμε σ'ένα τρυπητό να φύγουν τα νερά.Κατόπιν παίρνουμε ένα μπωλ,να ετοιμάσουμε το χυλό μας.Ανάλογα την ποσότητα που έχουμε από τα κουκιά μας,βάζουμε αλεύρι,για όλες τις χρήσεις,ρίχνουμε ένα κουτάκι μπύρα κι ελάχιστο αλάτι,τ'ανακατεύουμε να γίνει το μείγμα μας ένα αραιό χυλό.Βάζουμε το τηγάνι στην φωτιά,ρίχνουμε σπορέλαιο[ή ότι άλλο λάδι έχουμε κατά προτίμηση],τώρα έχουμε δύο εναλακτικές κατά βούληση, πως τα θέλουμε:ρίχνουμε τα κουκιά μας,μέσα στο χυλό,τ'ανακατεύουμε μ'ένα κουτάλι και παίρνουμε κουτάλια - κουτάλια και τα τηγανίζουμε σαν τηγανίτες.Ή ο άλλος τρόπος,που είναι και ποιο χρονοβόρος,αλλά και ποιο παρουσιαστικός στο πιάτο μας,παίρνουμε ένα ένα κουκί το βουτάμε στο χυλό κι έπειτα το ρίχνουμε στο τηγάνι.Είναι πεντάνοστιμα,φτιάξε τα και θα με θυμηθείς.
Μία άλλη συνταγή,τα φτιάχνουμε κοκκινιστά και βάζουμε μπόλικο μάραθο,που του πηγαίνει πάρα πολύ κι αν θέλουμε βάζουμε κι αρακά.Καλή επιτυχία!
Να με συγχωρείς που έγραψα τόσα πολλά,αλλά επειδή είναι ένα έδεσμα [κουκιά τηγανιτά], που δεν το γνωρίζουν οι περισσότεροι πήρα το θάρρος με βάση το θέμα της ανάρτησης σου,να μοιραστώ την παραπάνω συνταγή.
Φιλάκια!
Μαρία σε ευχαριστούμε πολύ για τις τόσο ωραίες συνταγές και συμβουλές! Εννοείται ότι δεν γνώριζα τα τηγανιτά κουκιά, αλλά τώρα μου έχεις ανοίξει την όρεξη και την περιέργεια να τα δοκιμάσω! Φιλάκια πολλά και καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις!
Με κουκιά στα περιβόλια μας μεγαλώσαμε. σαν παιδια τα ξεσπινίζαμε και τα τρωγαμε και ωμά.
Εδώ στη Βυτινα δυσκολα ευδοκιμούν, λόγω του κρύου.
Τη συνταγή για την κρέμα την κρατάω! δεν την είχα φανταστεί ποτέ!
Φιλιά κορίτσια!!
Δημοσίευση σχολίου