Τα ραψίματα του καλοκαιριού: σακίδια πλάτης.

Γεια χαρά σε όλους σας!

Τα καλοκαίρια μας σηματοδοτούν την επανένωση της οικογένειάς μας στη Λευκάδα, το σημείο αναφοράς μας όλα αυτά τα χρόνια που μένουμε εκτός του νησιού, η Ευαγγελία κι εγώ. 

Απ' όταν άρχισα να πειραματίζομαι με τα ραψίματα (στη Χίο, το 2012) κάθε καλοκαίρι φτιάχνω και κάτι για τις ανηψούλες μου και τους το χαρίζω όταν ανταμώνουμε στη Λευκάδα. 

Συνήθως τους ράβω φουστανάκια, αλλά φέτος ελλείψει υφασμάτων τους ετοίμασα πραγματικά την τελευταία στιγμή δυο σακίδια για την πλάτη, τα λεγόμενα drawstring backpacks. 

Η ιδέα ήταν να φτιάξω από ένα σακίδιο για την καθεμιά, για να κουβαλάνε τα προσωπικά τους αντικείμενα στις εξορμήσεις και τις παραλίες, να χωράνε μέσα μάσκες, μαγιώ, αναπνευστήρες κι ό,τι άλλο προκύψει. 

Γι' αυτό λοιπόν έγιναν σε σχετικά μεγάλη διάσταση και φοδραρίστηκαν με αδιάβροχο ύφασμα, για να γίνουν ακόμα πιο πρακτικά κι εργονομικά!

Το φούξια βαμβακερό ύφασμα που επέλεξα είναι από τα πιο αγαπημένα μου και βέβαια υπήρξε και μια ασφαλής επιλογή για τα γούστα των κοριτσιών! 

Για να φτιάξω τις εξωτερικές τσέπες διάλεξα ένα εμπριμέ ύφασμα με μεγάλα λουλούδια κι ένα με χαρούμενες φατσούλες, από τα τελευταία υφάσματα που είχα προμηθευτεί και παρέμενε αναξιοποίητο. 

Για να δώσω και λίγο σώμα στην κάθε τσάντα ώστε να γίνει πιο ανθεκτική χρησιμοποίησα βαμβακερή βάτα κι έκανα ένα πολύ ελαφρύ καπιτονάρισμα, ίσα ίσα για να σταθεροποιηθεί με το φούξια ύφασμα. 

Οι τσαντούλες ράφτηκαν γρήγορα και πανεύκολα και σήμερα, λίγο πριν τη λήξη των καλοκαιρινών μας διακοπών καταφέραμε να τις φωτογραφίσουμε στο σοκάκι μας, μετά την πρωινή μπόρα.

Τα μοντέλα μου ήταν πρόθυμα...στα λόγια όλες αυτές τις μέρες, μα στο τέλος όλο και αναβαλλόταν κάθε προσπάθειας φωτογράφισης. Η Ειρήνη σήμερα ήταν πιο πρόθυμη κι από την αρχή έκανε ό,τι της ζητούσα. Όταν όμως ήρθε η σειρά της Κωνσταντίνας είπε: " Α, εγώ θα κανω ό,τι μου αρέσει". Πάτησε πόδι εξ αρχής!

Όπως και να 'χει φωτογράφιση έγινε και νομίζω ότι την ευχαριστηθήκαμε και στο τέλος. 

Να και η εικόνα για το φινάλε, φωτογραφία χωρίς κερατάκια δεν νοείται!! 

Να περνάτε καλά, 

Ευγενία