Η πρώτη tote bag της χρονιάς.

Γεια χαρά σε όλους σας!

Η σημερινή ανάρτηση θα μπορούσε να έχει και τον τίτλο "Ράβοντας με δανεική ραπτομηχανή" κι όπως καλά καταλαβαίνετε η ραπτομηχανούλα μου με εγκατέλειψε εδώ και λίγες μέρες. 

Καθώς φαίνεται, δεν τα άντεξε τα εντατικά ραψίματα της Πρωτοχρονιάς και μετά τα σακίδια παρέδωσε πνεύμα...ή μάλλον μέσα της μπήκε ένα διαβολικό πνεύμα κι άρχισε να ράβει μόνη της ασταμάτητα! Μπορείτε να το πιστέψετε; Ο μόνος τρόπος για να την σταματήσω ήταν να τη βγάζω από την πρίζα. Κι ενώ την πήγα για σέρβις και την παρέλαβα χθες, σήμερα άρχισε να κάνει τα ίδια. Για να δούμε, θα καταφέρω να την επισκευάσω;; Ελπίζω πως ναι. Αν έχετε να μου συστήσετε κάποιον για αξιόπιστο σέρβις singer ραπτομηχανής πείτε μου!!!

Την τσάντα που σας παρουσιάζω σήμερα κατάφερα να τη φτιάξω με την ραπτομηχανή που μου δάνεισε η πεθερά μου. Μια παρόμοια είχα ράψει πριν δυο χρόνια στην Κρήτη για τα καθημέρα μου ψώνια. Κι επειδή είναι πραγματικά πολύ πρακτική, κομψή κι ευρύχωρη αποφάσισα να ράψω μια ακόμα για να τη δωρίσω στην πεθερά μου, που γιόρταζε τις προάλλες. 

Τα υφάσματα τα είχα πρόχειρα στο σπίτι. Τον καμβά σε μπεζ χρώμα τον έχω αγοράσει από την Καλαμιώτου και τον χρησιμοποιώ τακτικά σε τέτοια  projects. Ο καμβάς με τα μικρά σχέδια είναι ένα ιαπωνικό ύφασμα που είχα αγοράσει χρόνια πριν από τη Βαρκελώνη σε ένα ταξίδι με τις μαθήτριές μου. Το φύλαγα ως κόρη οφθαλμού μέχρι να βρω ένα ωραίο λόγο για να το χρησιμοποιήσω και φέτος ήρθε η σειρά του! 

Ένα μονόχρωμο, βαμβακερό ύφασμα σε ιδιαίτερο μπλε ήταν η ιδανική λύση γαι την μεγάλη εξωτερική τσέπη. Για τη φόδρα επέλεξα ένα ριγέ, ενώ πρόσθεσα και μια εσωτερική τσέπη χρησιμοποιώντας το ίδιο μπλε ύφασμα. Οι συνθετικοί ιμάντες είναι αρκετά φαρδείς για να είναι άνετοι στον ώμο και να μοιράζεται όσο καλύτερα το βάρος της τσάντας. 

Σήμερα βρήκαμε την ευκαιρία να βγούμε για φωτογράφιση και παρά την σχετική μουνταμάρα όλο και κάτι καταφέραμε! 

Σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι καλή εβδομάδα!

Ευγενία