My pale blue boxy bag

Επιτέλους μπορώ να σας παρουσιάσω ακόμα μια τσάντα που ολοκλήρωσα την περασμένη βδομάδα. Χρησιμοποιώντας το αγαπημένο μου πατρόν -γι' αυτό το διάστημα, αν μη τί άλλο- έραψα άλλη μια τσαντούλα με σκοπό ν' αξιοποιήσω ιδιαίτερα υφάσματα που για πολύ καιρό είχαν χαθεί στην αφάνεια των ραφιών μου...

Το συγκεκριμένο πατρόν είναι ιδανικό για όσους αγαπούν τις μικρές αλλά ευρύχωρες τσάντες. Επίσης, δεν είναι απαιτητικό σε μεγάλες ποσότητες υφάσματος ειδικά αν τα πλαϊνά κατασκευαστούν με άλλο ύφασμα. 

Έτσι, ακόμη και τα σχετικώς μικρά ρετάλια μπορούν να μεταμορφωθούν σ' ένα χρηστικό αντικείμενο, όπως είναι η τσάντα. 

Κι ενώ είχα ετοιμάσει τη τσάντα μου από τα τέλη Γενάρη μου έλειπε ένας ταιριαστός ιμάντας, μιας και αν έβαζα μπεζ η τσάντα γινόταν πολύ άτονη, ενώ άλλη επιλογή δεν μπορούσα να σκεφτώ. 

Όπως άλλωστε σας έχω πει είμαι αρκετά παρορμητική με το ράψιμο, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμη ράβω για τη χαρά της δημιουργίας, ακόμη κι αν αυτό εγκυμονεί μικρούς κινδύνους, όπως ας πούμε να μείνει μια τσάντα ημιτελής γιατί δεν προέβλεψα απ' την αρχή όοοολα τα υλικά που επρόκειτο να χρειαστώ!  

Κι ενώ εδώ η αγορά είναι σχετικά μικρή αναφορικά με τις ραπτικές πρώτες ύλες (ακόμα μνημονεύω τη "Νίτσα", το χιώτικο κατάστημα που ήταν συνώνυμο της αξιοπιστίας και της ποικιλίας) ευτυχώς το διαδίκτυο μ' έσωσε γι' άλλη μια φορά. Ψάχνοντας για τον ιδανικό ιμάντα -μιας και το μπλε του υφάσματος είναι πολύ ιδιαίτερο- κατέληξα σ' ένα αγγλικό ηλεκτρονικό κατάστημα κι επί τη ευκαιρία αγόρασα και κάτι εξτρά... Τώρα, αν θα καταφέρω να το ράψω το μπλουζάκι δεν ξέρω...

Κι έτσι, γρήγορα γρήγορα τη Δευτέρα προτού φύγουμε για το πικ-νικ τοποθέτησα τον ιμάντα και φύγαμε όλοι παρέα (Βασίλης, Ευγενία, ταπεράκια, φωτογραφική μηχανή και τσάντες). 

Ο Βασίλης σε ρόλο φωτογράφου κι εγώ σ' εκείνο του μοντέλου, με την αυστηρή οδηγία να μη φαίνομαι... Άλλωστε, η πρωταγωνίστρια ήταν η τσάντα! 

Τί λέτε, ωραία δεν έγινε; Όσο για τις προηγούμενες τσάντες μπορείτε να τις δείτε εδώ κι εδώ. 

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία