Συντηρούμε πράσινες ντομάτες σε λάδι και ξύδι.

Οι ντοματιές μας μας γέμισαν περηφάνεια φέτος! Από φιντανάκια τις είδαμε να μεγαλώνουν και να δένουν τους πρώτους καρπούς τους. Ο Βασίλης από πάνω τους να τις φροντίζει συνέχεια, να τις βοτανίζει, να τις στηρίζει, να τις ποτίζει. Κι αυτές ανταπέδωσαν τις περιποιήσεις με τους πιο γευστικούς τους καρπούς.

Πράγματι, τόσο νόστιμε ντομάτες καιρό είχαμε να φάμε, ενώ τα ίδια τα φυτά αποδείχτηκαν πολύ παραγωγικά, αφού ελάχιστες φορές αγοράσαμε ντομάτες απ' το μανάβη. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι τον Οκτώβρη, που εξακολουθούσαν να βγαίνουν ντομάτες, μας φαίνονταν ακόμα πιο νόστιμες. Ίσως, γιατί πια είχε γίνει πιο ήπιο το κλίμα και οι λιγοστές βροχούλες τις ωφέλησε. 

Με το που μπήκε όμως ο Νοέμβρης οι θερμοκρασίες έπεσαν ριζικά στην περιοχή μας και πολλές ντομάτες σταμάτησαν να κοκκινίζουν. Στα χωριά της Κόνιτσας, απ' όπου και κατάγονται οι πεθεροί μου, οι πράσινες ντομάτες γίνονται τουρσί. Επίσης, ένας συνάδελφος του Βασίλη από τη Νάξο του είχε πει ότι τις πράσινες ντομάτες τις κόβουν σε φέτες, τις πανάρουν και τις τηγανίζουν. Το δοκιμάσαμε, αλλά δεν μας ενθουσίασε το αποτέλεσμα. Ίσως να θέλει και τ' απαιτούμενα συνοδευτικά αυτό το πρωτότυπο μεζεδάκι, οπότε το κρατάμε σα σκέψη για το μέλλον. Συνεχίσαμε, λοιπόν την αναζήτηση συνταγών και τελικώς καταλήξαμε να δοκιμάζουμε μια ιταλική συνταγή, τόσο λιτή αλλά και τόσο γευστική.

Αυτά που χρειαζόμαστε για τη συνταγή πέρα από τις ντομάτες είναι αλάτι και ξύδι. Η διαδικασία είναι απλούστατη και παίρνει κάτι παραπάνω από δύο εικοσιτετράωρα. 

Αρχικά πλένουμε και στεγνώνουμε τις ντομάτες. Έπειτα τις κόβουμε σε κανονικές φέτες (όχι πολύ λεπτές, γιατί θα χάσουν εν τέλει τα υγρά τους) κι αρχίζουμε να τις τοποθετούμε σε στρώσεις μέσα σε σουρωτήρι. 

Μετά από κάθε στρώση πασπαλίζουμε με αλάτι. Συνεχίζουμε τη διαδικασία μέχρι να μας τελειώσουν οι ντομάτες. 

Βάζουμε ένα πιάτο πάνω από την τελευταία στρώση ώστε να καλύπτεται όλη η επιφάνεια κι από πάνω βάζουμε μια κατσαρόλα μισογεμάτη με νερό ώστε να λειτουργήσει ως βάρος και να πιέσει τις ντομάτες για να χάσουν όλα τα υγρά τους. Αφήνουμε έτσι τις ντομάτες για εικοσιτέσσερις ώρες. Δεν ξεχνάμε να βάλουμε κάτω από το σουρωτήρι ένα μπολ ή ταψί για να μαζέψει τα υγρά. 

Αφού περάσει το εικοσιτετράωρο θα δούμε ότι οι ντομάτες έχουν "σταφιδιάσει" κι ότι έχουν χάσει τα υγρά τους. Χύνουμε τα υγρά και μεταφέρουμε τις ντομάτες σε μπολ. 

Περιχύνουμε με το ξύδι ώστε να καλυφθούν όλες οι ντομάτες κι αφήνουμε γι' άλλο ένα εικοσιτετράωρο να μαριναριστούν.

Αν δε θέλουμε οι ντομάτες να έχουν πολύ έντονη την όξινη γεύση, μπορούμε να βάλουμε μισή ποσότητα ξύδι και μισή ποσότητα νερό. Η αλήθεια είναι ότι αυτό κάναμε κι εμείς. 

Αφού περάσει το εικοσιτετράωρο αφαιρούμε τις ντομάτες απ' το ξύδι και τις βάζουμε σε αποστειρωμένο βάζο. Τις στοιβάζουμε όσο καλύτερα μπορούμε ώστε να μην υπάρχει αέρας. Καρυκεύουμε με σκελίδες σκόρδου (ανάλογα με την ποσότητα που έχουμε φτιάξει) και με κλαράκια ρίγανης ή τριμμένη. 

Τέλος, γεμίζουμε το βάζο μας με λάδι μέχρι πάνω και σφραγίζουμε. Εμείς, χρησιμοποιήσαμε κατά βάση ελαιόλαδο, αλλά κι ένα μέρος σπορέλαιου, γιατί δεν πήζει στις χαμηλές θερμοκρασίες. Διατηρούμε τις ντομάτες στο ψυγείο και προσέχουμε πάντα να είναι καλυμμένες με λάδι για ν' αποφύγουμε τη μούχλα. 

Θεωρητικά αφήνουμε τις ντομάτες για περίπου ένα μήνα στο βάζο και μετά αρχίζουμε να τις τρώμε. Εμείς, που ήδη δοκιμάσαμε, ξετρελαθήκαμε με τη γεύση! Φανταστείτε πώς θα είναι μετά! 

Αν σας περίσσεψαν στον κήπο σας ντομάτες, δοκιμάστε τη συνταγή. Θ' ανακαλύψετε κι εσείς τί γεύση κρύβεται μέσα σ' αυτή τη λιτή παρασκευή! 

Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε, 

Ευγενία