Μαρμελάδα κουμκουάτ

Γεια χαρά σε όλους σας!

Έφτασε η στιγμή για μαρμελάδα κουμκουάτ. Άλλωστε Κέρκυρα και κουμκουάτ είναι ταυτόσημα. Δε νομίζω να καλλιεργείται συστηματικά πουθενά αλλού στην Ελλάδα αυτό το δέντρο με ιαπωνική και κινεζική καταγωγή. Μάλιστα, στα κινεζικά σημαίνει χρυσό πορτοκάλι και είναι σύμβολο της καλοτυχίας. Καθώς διάβασα, στην Ευρώπη εμφανίστηκε το 1846 ενώ στην Κέρκυρα το φύτεψε για πρώτη φορά στο κτήμα του ο Βρετανός γεωπόνος Sydney Merlin. Από τότε το κουμκουάτ είναι ο πρωταγωνιστής των τοπικών προϊόντων. Λικέρ, μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού αλλά και δημιουργικά παντρέματα ζαχαροπλαστικής κατακλύζουν όλες τις βιτρίνες της τοπικής αγοράς. 

Λίγες μέρες πριν η ξαδέρφη μου μου έστειλε μια τσάντα κουμκουάτ αλλά δεν ήξερα τί να τα κάνω! Καθάρισα ένα σαν να ήταν μανταρίνι, το έφαγα αλλά δε με ενθουσίασε καθόλου. Όταν τη ρώτησα μου εξήγησε ότι το τρώμε με τη φλούδα, μιας κι εκεί βρίσκεται όλη η γεύση. Και πράγματι είχε δίκιο. Και παρά του ότι φημίζονται για την ήπια πικράδα τους, τα δικά μας δεν ήταν πικρά. 

Αφού φάγαμε λίγα, τα υπόλοιπα τα κάναμε μαρμελάδα ακολουθώντας μια συνταγή ενός βρετανικού βιβλίου που έχω αφιερωμένο σε μαρμελάδες κι άλλους τρόπους συντήρησης φρούτων και λαχανικών. Με τον ίδιο τρόπο κάνουμε μαρμελάδες όλα τα εσπεριδοειδή. 

Υλικά για μαρμελάδα κουμκουάτ (περίπου ενάμιση κιλό): 

1 κιλό κουμκουάτ

75 μλ. χυμός λεμονιού

1 κιλό καστανή ζάχαρη (το βιβλίο πρότεινε 2 κιλά, αλλά εγώ ρίσκαρα κι έβαλα μόνο ένα)

2,5 λίτρα νερό

Εκτέλεση:   

Πλένουμε πολύ καλά τα φρούτα, κόβουμε τις κορυφές και τα κόβουμε στη μέση. Με ένα κοφτερό μαχαίρι τα κόβουμε σε χοντρές ή λεπτές φέτες, σύμφωνα με την αρέσκειά μας αφαιρώντας ταυτόχρονα και τα κουκούτσια. 

Βάζουμε τις φέτες σε βαθιά κατσαρόλα και σκεπάζουμε με τα 2,5 λίτρα νερού. Τις αφήνουμε να μουλιάσουν για όλη τη νύχτα. 

Την επόμενη μέρα βάζουμε την κατσαρόλα σε δυνατή φωτιά κι αφού πάρουν μια βράση καπακώνουμε την κατσαρόλα, χαμηλώνουμε στο μέτριο τη φωτιά κι αφήνουμε τα φρούτα να σιγοβράσουν για δύο με δυόμιση ώρες, μέχρι να μαλακώσουν οι φλούδες. Πλέον το περιεχόμενο της κατσαρόλας θα έχει μειωθεί στο ένα τρίτο. 

Προσθέτουμε το χυμό λεμονιού και τη ζάχαρη κι ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει η ζάχαρη. Προτείνω να ρίξετε πρώτα ένα κιλό ζάχαρη κι αν σας φαίνεται πικρή η γεύση τότε να προσθέτετε σταδιακά για να διορθώσετε τη γεύση. Επίσης, σε αυτό το σημείο μπορείτε να ομογενοποιήσετε τη μαρμελάδα με ραβδομπλέντερ, μιας και οι φλούδες γενικώς δε λιώνουν. 

Ανεβάζουμε τη θερμοκρασία ώστε ν' αρχίσει ο έντονος βρασμός για να δέσει η μαρμελάδα. Αυτό θα πάρει περίπου 20-25 λεπτά. Εγώ χρησιμοποιώ το θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής κι όταν η θερμοκρασία φτάσει στους 103-104 βαθμούς τότε η μαρμελάδα έχει δέσει. Στο μεταξύ αποστειρώνουμε τα γυάλινα βάζα μας. 

Όταν δέσει η μαρμελάδα την αποσύρουμε από τη φωτιά, την αφήνουμε να ηρεμήσει για 10 λεπτά και μετά τη μεταφέρουμε στα βάζα μας. Αφού τα βιδώσουμε πολύ σφιχτά με τα καπάκια τους, τα αναποδογυρίζουμε και τα αφήνουμε για 24 ώρες μέχρι να κρυώσουν εντελώς.

Εμένα αρχικώς η μαρμελάδα μου φαινόταν πολύ νερουλή, αλλά έβαλα 2-3 κουταλιές σ' ένα πιατάκι για να κρυώσει γρήγορα κι έτσι κατάλαβα ότι η μαρμελάδα ήταν μια χαρά δεμένη. 

Επίσης, αυτή τη διαδικασία ακολουθούμε και για τ' άλλα εσπεριδοειδή. Το μόνο βήμα που προσθέτουμε είναι αφού κόψουμε στα δύο τα φρούτα, τα στύβουμε και κρατάμε το χυμό. Τον προσθέτουμε στην κατσαρόλα μαζί με τις φλούδες και το νερό.

Τέλος, να πω ότι σε ελληνικές ιστοσελίδες διάβασα ότι πρώτα ξεπικρίζουν τα κουμκουάτ βράζοντάς τα και μετά τα κάνουν μαρμελάδα. Με προβλημάτισε αυτή η πληροφορία, αλλά έκρινα ότι αφού τα δικά μας δεν ήταν πικρά ν' αποφύγω αυτή τη διαδικασία. 

Σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο. 

Ευγενία