Νέα μετακόμιση, νέα σπορά!

Γεια χαρά φίλοι μου!

Δύο μήνες πέρασαν από την τελευταία μας ανάρτηση και πλέον σας γράφω από άλλη πόλη. Και τί πόλη; Πόλη σπουδαία, πόλη με αίγλη, πόλη φημισμένη, πρωτεύουσα της άλλοτε ποτέ Ιόνιας Πολιτείας. 

Και φυσικά σας μιλώ για την Κέρκυρα, το νησί που θα μας φιλοξενήσει για τα επόμενα τρία χρόνια, καλώς εχόντων των πραγμάτων. 

Βέβαια, όσοι είστε παλιοί φίλοι του μπλογκ, θα θυμάστε λίγο πολύ την πορεία που έχουμε χαράξει τα τελευταία χρόνια: Χίος, Κρήτη, Σάμος και πλέον Κέρκυρα. 

Φύσηξε, πια δυτικός άνεμος στο πρόσωπό μας. Και να σας πω την αλήθεια, είναι ένας άνεμος γνωστός, ανακουφιστικός, μιας και τα λημέρια μας είναι γνωστά. 

Εγώ από τη Λευκάδα, ο Βασίλης με καταγωγή από την Ήπειρο, όπως καταλαβαίνετε μια οικειότητα την αισθανόμαστε. Επίσης, έχουμε και συγγενείς εδώ, οπότε για πρώτη φορά δεν είμαστε άγνωστοι μέσα σε αγνώστους. 

Προσαρμοστήκαμε γρήγορα, σχεδόν αυτομάτως και χωρίς να το καταλάβουμε. Ανοίξαμε την πόρτα του σπιτιού κι αισθανθήκαμε σα στο σπίτι μας. 

Το καλύτερο όλων είναι ότι διαθέτουμε ένα μεγάλο κήπο, γεμάτο παλιές, εύοσμες τριανταφυλλιές και με χώρο για να καλλιεργήσουμε τα ζαρζαβατικά μας. 

Πράγματι, λοιπόν, οι γονείς μου μας βοήθησαν να φυτέψουμε τα πρώτα μας λαχανικά: μπρόκολα, λάχανα, αντίδια, μαρούλια, παντζάρια, κουκιά είναι όσα βάλαμε γι' αρχή. 

Να δούμε αν θα μας προκόψουν, αν θα έχουμε επιτυχία ως αρχάριοι καλλιεργητές! 

Κι όταν βέβαια ανοιχτεί η πρώτη πίτα και ψηθούν τα πρώτα κουλουράκια, τότε το σπίτι μετατρέπεται αυτομάτως σε σπιτικό. Κολοκυθόπιτα γλυκιά, με κίτρινη κολοκύθα, ζάχαρη, σταφίδες, σουσάμι, κανέλα, και σπασμένα αμύγδαλα και καρύδια από τη μία και μουστοκούλουρα φτιαγμένα με μούστο που μας έφερε η μαμά μας. 

Γεύσεις φθινοπωρινές, που παραπέμπουν κατευθείαν σ' ένα σπίτι με αναμμένη σόμπα και τη γιαγιά να δίνει οδηγίες για το πλάσιμο των κουλουριών. Η καλαισθησία και η φαντασία σε όλο τους το μεγαλείο. Κι όταν τα κουλουράκια δεν είχαν καλό σχήμα η γιαγιά μας συμβούλευε να τα ξαναπλάσουμε, να τα κάνουμε όμορφα, παρόμοια με τ' άλλα. Σημασία στη λεπτομέρεια και την αξία της ομορφιάς σε ό,τι πράτταμε μας δίδαξε μέσα από τα ζυμώματά της. Αφιερωμένες λοιπόν, ετούτες εδώ οι σκέψεις σε μια γιαγιά που κλείνει σχεδόν ένα χρόνο απ' όταν πέθανε. 

Η μετάβαση στην Κέρκυρα, όπως καταλαβαίνετε, υπήρξε ομαλή. Συνέπεσε, ωστόσο με τις εξετάσεις των μαθητριών μου στα ισπανικά και το μόνο πράγμα που ακόμη παραμένει πακεταρισμένο μέσα στο σπίτι είναι η ραπτομηχανή μου. Αδιανόητο μου φαίνεται, όταν τις προηγούμενες φορές έβρισκε αμέσως τη θέση της και τα ραψίματα άρχιζαν αμέσως. Είναι αλήθεια ότι αυτή τη φορά έφερα πολύ λιγότερα υφάσματα μαζί μου, με σκοπό να εστιάσω στο πατσγορκ και να ολοκληρώσω τα παπλώματα σε εκκρεμότητα. 

Αποχαιρετούμε σιγά σιγά το Φθινόπωρο προσμένοντας με περιέργεια και υπομονή τ' αποτελέσματα της νέας μας σποράς σ' αυτό το νέο τόπο. 

Να είστε καλά, 

Ευγενία