Ράβοντας μια κασετίνα για τα προϊόντα μακιγιάζ.

Καλημέρα και καλό μήνα!

Θήκη σας έδειξα σε πρόσφατη ανάρτηση, θήκη σας παρουσιάζω και σήμερα. Κι αν η προηγούμενη χαρακτηριζόταν για την απλότητά της, τούτη εδώ είναι από τα πιο σύνθετα πράγματα που έχω ράψει τώρα τελευταία! 

Η ιδέα μου ήρθε πραγματικά την τελευταία στιγμή, παίρνοντας έμπνευση από τις τελευταίες γραμμές της προηγούμενης ανάρτησης κι έτσι άρχισα να κατασκευάζω μια θηκούλα για να δωρίσω στην αδερφούλα μου, που γιόρταζε την ημέρα του Ευαγγελισμού! Το σχέδιο το βρήκα εύκολα εδώ. 

Αυτό που μου τρώει πάντα τον περισσότερο χρόνο είναι να επιλέξω τα υφάσματα, για να ταιριάζουν με τα γούστα του αποδέκτη του δώρου. Ανασκαλεύοντας μέσα στα συρτάρια μου βρήκα το πιο ταιριαστό για την Ευαγγελία. Ένα ύφασμα που μου είχαν στείλει κατά λάθος με θέμα τον Πίτερ Παν, μια από τις αγαπημένες ιστορίες της αδερφούλας μου. 

Τα παστέλ χρώματά μου φάνηκαν πολύ ταιριαστά για την κατασκευή και με βάση το κεντρικό ύφασμα διάλεξα και τα υπόλοιπα που θα πλαισίωναν την κατασκευή: ένα λινό σε φυσικό τόνο για το φόντο, ένα απαλό πράσινο για τις φόδρες κι ένα ροζ καρό για τις λεπτομέρειες. 

Ο χρόνος που είχα ήταν ελάχιστος, οπότε τη μια μέρα έκοψα όλα τα υφάσματα, κόλλησα ό,τι θερμοκολλητικό χρειαζόταν κι έραψα το νεσεσέρ με το φερμουάρ. Την Πέμπτη που θα αναχωρούσαμε για Αθήνα, άρχισα από νωρίς το υπόλοιπο ράψιμο κι έκανα προσευχές να προλάβω! 

Είχα δίπλα απ' τη ραπτομηχανή τον υπολογιστή, έβλεπα το βιντεάκι κι εκτελούσα. Όχι το πιο αγαπημένο μου, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια... Ευτυχώς, το βίντεο είναι αναλυτικό και κατανοητό για όποιον θέλει να φτιάξει κάτι παρόμοιο. 

Εννοείται ότι το κομμάτι που με ανησυχούσε ήταν η τοποθέτηση του νεσεσέρ. Άλλαξα τη βελόνα μου κι έβαλα 16 νούμερο, την πιο ανθεκτική που υπάρχει. Δεν ήθελα επ' ουδενί ούτε να ζορίσω τη μηχανή μου ούτε να σπάσει κάποια λεπτότερη βελόνα την τελευταία στιγμή. Τελικώς ράφτηκε εύκολα και για το τέλος έμεινε μόνο το ρέλιασμα. Ήμουν τόσο τυχερή που είχα έτοιμο ταιριαστό ρέλι, γιατί αν έπρεπε να το φτιάξω εγώ μπορεί και να μην προλάβαινα να ολοκληρώσω την κατασκευή. Είχα και μια βαλίτσα να ετοιμάσω... 

Μπήκε και το ρέλι λίγο πριν το μεσημέρι και με ανακούφιση αντίκρυσα την κατασκευή μου. Δεν το κρύβω, μου άρεσε πάρα πολύ αν και όταν άρχιζα το project μου έπαιρνα ένα ρίσκο, μιας και έπρεπε να δείξω απόλυτη εμπιστοσύνη στο βιντεάκι και να κάνω μια ευχή ότι είχα κάνει καλή επιλογή! 

Το δωράκι άρεσε πάρα πολύ στην Ευαγγελία, αλλά όχι μόνο! Οι ανηψούλες μου ήδη άρχισαν τις παραγγελίες κι έτσι κι εγώ σαν καλή θεία θα τους κάνω το χατήρι! Αλώστε, το ομολογώ, αυτή η κατασκευή είναι πολύ γουστόζικη και πρακτική. 

Προβλέπω οι ανηψιές μου να γεμίζουν τις δικές τους θήκες με μαρκαδόρους, ξυλομπογιές και τα δικά τους πολύτιμα αντικείμενα αν και δεν θα αργήσει ο καιρός που θα βάζουν τα δικά τους καλλυντικά!  

Σας αποχαιρετώ, 

Ευγενία