Καλοκαιρινή χιαστί τσαντούλα.

Καλημέρα σε όλους!

Αυτή η τσαντούλα είναι άλλο ένα project που έγινε από κεκτημένη ταχύτητα, αλλά πάνω απ' όλα από περιέργεια!! 

Και μπορεί να μη σας θυμίζει πολλά, αλλά πρόκειται για τη μινιόν εκδοχή της τσάντας που χαρίσαμε στο φετινό μας giveaway!

Το πατρόν πάνω στο οποίο βασίστηκα για την τσάντα διέθετε δύο μεγέθη. Αφού ολοκλήρωσα τη μεγάλη τσάντα ενθουσιάστηκα τόσο με το αποτέλεσμα που ήταν βέβαιο ότι ήθελα να φτιάξω και μια για μένα. Και γενικώς, αν και δεν είμαι τύπος που κάνει πρόβες και δοκιμές, σκέφτηκα να ράψω το μικρό μέγεθος για να δω πώς δείχνει.

Τα υλικά που άλλωστε απαιτούνταν ήταν λίγα και κατασκευάστηκε εξ' ολοκλήρου από ρετάλια: λίγο ύφασμα που μου είχε απομείνει από την τσάντα που είχα φτιάξει στην αδερφή μου, άσπρο για τη φόδρα, αφρώδες υλικό για να πάρει σχήμα η τσάντα και λίγα μεταλλικά στοιχεία για το κουμπί και το λουράκι.

Όταν έκοβα τα μέρη είχα μεγάλη αμφιβολία για το τελικό αποτέλεσμα και γι' αυτό άλλωστε χρησιμοποίησα ρετάλια... Μου φαίνονταν υπερβολικά μικρά και δεν μπορούσα να φανταστώ τί σόι τσάντα θα προέκυπτε μα ένα ήταν βέβαιο, ότι δεν ήθελε και πολύ χρόνο για να ραφτεί! 

Αν και πάει καιρός από τότε που την έραβα, νομίζω ότι δεν μου πήρε πάνω από δύο ώρες. Βρήκα κι ένα καφετί λουράκι που είχα αγοράσει παλιότερα, το έβαλα και κρέμασα την τσάντα σ' ένα πόμολο για να έβλεπα το τελικό αποτέλεσμα. Αν και δεν της το 'χα, η τσαντούλα φαινόταν χαριτωμένη και πρακτική. Χώραγε πορτοφόλι, κινητό, κλειδιά, ακόμη και το αντισηπτικό μου! 

Το πατρόν καταγράφτηκε στο μυαλό μου ως πετυχημένο, αλλά η τσαντούλα έμεινε κάπου στα αζήτητα, με μια τρύπα στη φόδρα που βαρέθηκα να κλείσω... Όταν πακετάρισα για τη μετακόμιση την έχωσα κι αυτή μέσα σε μια κούτα την τελευταία στιγμή χωρίς ιδιαίτερη σκέψη. 

Μια μέρα χρειαζόμουν ένα μικρό τσαντάκι και να' σου το μπροστά μου. Η τρύπα στη φόδρα κλείστηκε προσωρινά με μια καρφίτσα και η τσαντούλα βγήκε την πρώτη επίσημη βόλτα της. Από πρόβα εξαιτίας της περιέργειάς μου κατέληξε να γίνει το καθημερινό μου τσαντάκι...

Κι ομολογώ ότι την τρύπα στη φόδρα ακόμη δεν την έκλεισα, παραμένει με την καρφίτσα. Θα την δει η μάνα μου και το πρώτο που θα μου πει είναι ότι είμαι ανεπρόκοπη. Ότι ολόκληρη τσάντα έκανα, την τρύπα βαριόμουν να κλείσω;;

Καλό σας Σαββατοκύριακο, 

Ευγενία