Τα τελευταία ραψίματα του 2019: δύο αγορίστικα backpacks για μεγάλες περιπέτειες!

Μην πείτε ότι δε σας είχα προειδοποιήσει! Μετά το σακίδιο της Ελενίτσας, άλλα δυο ανηψάκια διεκδίκησαν τα προσωπικά τους ραψίματα κι έτσι η θεία βρέθηκε παραμονές Πρωτοχρονιάς να σχεδιάζει, να κόβει και να ράβει μανιωδώς!

Γι' αυτά τα σακίδια κάναμε επαγγελματική δουλειά σας λέω! Μιας και δε διέθετα κατάλληλα υφάσματα -είναι γεγονός ότι τα ραψίματά μου έχουν κοριτσίστικο χαρακτήρα- αναζητήσαμε τα υφάσματα στο διαδίκτυο, παραγγείλαμε δείγματα για ν' αποφασίσουν τ' αγόρια ποιό πραγματικά ύφασμα ήθελαν και μετά κάναμε την τελική αγορά. 

Οταν έφτασε η ώρα της κατασκευής και θέλοντας να δοκιμάσω κάτι καινούργιο και πιο αγορίστικο σε ύφος έκανα κάποια προσχέδια σ' ενα κομμάτι χαρτί σκεπτόμενη τα σακίδια του εμπορίου, που τώρα τελευταία είναι πολύ της μοδός. 

Έβαλε κι ο Βασίλης τις δικές του πινελιές κι έτσι αποφασίσαμε ότι το κάθε σακίδιο θα διέθετε δυο πλαϊνές τσέπες, εξωτερική τσέπη με φερμουάρ στην πλάτη κι απλή τσέπη στο εσωτερικό. 

Αρχικά σχεδιάσα τα κομμάτια για το μπλε σκούρο σακίδιο, που προοριζόταν για τον μικρότερο της παρέας, 5 χρονών! Μετρώντας και ξαναμετρώντας στο χαρτί όλες τις διαστάσεις για ν' αποφύγω δυσάρεστα λάθη, μιας και τα υφάσματα είχαν παραγγελθεί από τη Γερμανία. Αρά, περιθώριο λάθους...κανένα!

Το γεγονός ότι είχα φτιάξει εκ των προτέρων το σακίδιο της Ελενίτσας με βοήθησε στην κατασκευή των ιμάντως για την πλάτη. Επίσης, την τσέπη με το φερμουάρ την έκανα στο άψε σβήσε. Η μεγαλύτερη αγωνία ήταν να πετύχω τις σωστές αναλογίες για μια όμορφη οπτικά τσάντα που θα είναι και λειτουργική ταυτόχρονα. 

Ετσι, λοιπόν άρχισα την Παρασκευή το απόγευμα και την Κυριακή απόγευμα η πρώτη ήταν έτοιμη!! Μας ενθουσιάσε, δεν το κρύβω! Βγήκε πολύ όμορφη κι έτσι με αναπτερωμένο ηθικό έβαλα μπρος για τη δεύτερη. Θα έκανα ακριβώς την ίδια αλλά σε μεγαλύτερο μέγεθος, αφού ο μεγάλος ανηψιος είναι 8 χρονών. 

Ξανά λοιπόν σχεδιασμός, μετρήματα και μαθηματικά για να μεγαλώσει το πατρόν... Πλέον όμως η δεύτερη τσάντα ραβόταν πιο εύκολα. Τρίτη πρωί, παραμονή Πρωτοχρονιάς κολλημένη στη ραπτομηχανή για να κάνω τα τελικά ραψίματα. Ε, τότε βγήκαν και όλα τα μικροπροβλήματα, στα τελευταία γαζιά. 

Κι εκεί που πραγματικά έκανα το τελευταίο μου γαζί, έσπασε η βελόνα και μ' αυτό τον τρόπο μου έστειλε η καλή μου η ραπτομηχανή το δικό της μήνυμα. "Νισάφι πια" μου είπε, "τώρα βρήκες να με ξεπαστρέψεις, Πρωτοχρονιάτικα;;". 

Πέρασα το κορδόνι στο drawstring, τη σιδέρωσα και ικανοποιήθηκα κι από αυτό το αποτέλεσμα! Τα καταφέραμε, είπα. Αφού φωτογραφήθηκαν τις τυλίξαμε με χαρτί χριστουγεννιάτικο και τους τις δωρίσαμε την Πρωτοχρονιά μαζί μ' ένα βιβλίο για τον καθένα! 

Κι έτσι, λοιπόν, η χρονιά έκλεισε όπως της άξιζε, με περιπετειώδη ραψίματα γεμάτα αγάπη, δημιουργικότητα και προκλήσεις. Και βέβαια, μπορώ να πω ότι δικαιωματικά το 2019 ήταν για μένα η χρονιά της τσάντας, μιας και χωρίς να το καταλάβω δεν έραψα ούτε μια ούτε δυο αλλά...έντεκα! Δείτε και τα πειστήρια... Όλες δωράκια σε αγαπημένα μου πρόσωπα!

Εμένα όλες είναι αγαπημένες μου. Εσείς ποιό σχέδιο προτιμάτε άραγε;;

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία