Το βιβλίο του μήνα Σεπτέμβρη: "Η χαμένη αναγνώστρια", Εκδόσεις Ίκαρος

Αρχίζω τη σημερινή ανάρτηση, φίλοι μου, μ' ένα ερώτημα, έναν προβληματισμό. Ποιός είναι άραγε ο σκοπός της Λογοτεχνίας; Μπορεί πράγματι ένα μυθιστόρημα, μια φανταστική ιστορία να γιατρέψει τους πόνους μας και να δώσει λύσεις στα προβλήματά μας; 

Ο πρωταγωνιστής αυτού του βιβλίου, άνεργος φιλόλογος στη σύγχρονη Ρώμη, μετατρέπει τη "βιβλιοθεραπεία" σε επάγγελμα και προσπαθεί να δώσει λύσεις στα οικογενειακά, διαπροσωπικά και υπαρξιακά προβλήματα των πελατών του, που κατά βάση είναι γυναίκες. Εκείνες, άλλοτε δεκτικές, άλλοτε καχύποπτες αποδεικνύονται εν τέλει δύσκολο κοινό κάνοντας τη ζωή του Βίντσε Κόρσο πιο δύσκολη απ' ότι περίμενε. 

Κι ενώ η ζωή του είναι ήδη αρκετά περίπλοκη, εφόσον προσπαθεί να θεραπεύσει και τα προσωπικά του τραύματα, μια πρόκληση του ανοίγεται μπροστά του. Μια χαμένη γειτόνισσα, μια λίστα με βιβλία κι ένας γρίφος που δεν τον αφήνει αδιάφορο. Η ιστορία παίρνει νουάρ απόχρωση κι ο αναγνώστης προσπαθεί να λύσει το μυστήριο παράλληλα με τον συμπαθή πρωταγωνιστή.  

"Η χαμένη αναγνώστρια" είναι ένα μυθιστόρημα που αν μη τί άλλο σε φέρνει σ' επαφή μ' ένα σωρό ενδιαφέροντες λογοτεχνικούς τίτλους. Σε βάζει να σκεφτείς διαφορετικά και να διαβάσεις ανάμεσα στις γραμμές. Σε κάνει να ταυτιστείς με τις ηρωίδες που αναζητούν λύσεις στα προβλήματα που κατά κάποιο τρόπο είναι και δικά σου: στάσιμες διαπροσωπικές σχέσεις, τραυματισμένο εγώ, ανασφάλειες. Αλλά εκείνο που κρατώ εγώ από την ιστορία του συγγραφέα Φάμπιο Στάσι είναι ότι τελικώς στη ζωή μας όλη πορεία και ο αγώνας δεν είναι να γνωρίσουμε και να μάθουμε τους γύρω μας, αλλά τον ίδιο μας τον εαυτό. 

Το μυθιστόρημα είναι μεταφρασμένο από τη Δήμητρα Δότση και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις "Ίκαρος". Αξίζει τον κόπο να σημειωθεί ότι το 2016 κέρδισε το βραβείο Scerbanenco για το καλύτερο νουάρ μυθιστόρημα της χρονιάς.   

Σας χαιρετώ και σας υποβάλω ξανά το ερώτημα: εσείς πιστεύετε άραγε στη θεραπευτική ιδιότητα της Λογοτεχνίας;

Ευγενία