Μια τσάντα για όλα τα απαραίτητα ενός μωρού!

Χαίρεται, χαίρεται!

Όπως σας έλεγα τις προάλλες έστειλα στην ξαδέρφη μου την κατασκευή που μου είχε ζητήσει να της ετοιμάσω με τα υπέροχα υφάσματα από τη συλλογή "Windy day". 

Πρόκειται φυσικά για μια τσάντα φτιαγμένη για να μεταφέρει όλα τα απαραίτητα της μικρούλας της κόρης, που είναι μόλις λίγων μηνών. 

Μετά από διαβουλεύσεις και ανταλλαγή ιδεών μέσα από το Pinterest καταλήξαμε ότι μια Aragon bag θα ήταν η καλύτερη επιλογή. 

Αφού αγόρασα το πατρόν κι όλα τα υλικά ξεκίνησα την κατασκευή σχεδιάζοντας πρώτα το patchwork. Με το που έκοψα τα δυο πάνελ άρχισα να ενθουσιάζομαι με το όλο project μιας κι επιτέλους έπαιρνε σάρκα και οστά.

Το επόμενο στάδιο ήταν να  τρυπώσω τα πάνελ με το αφρώδες υλικό που χρησιμοποίησα, το οποίο θα έδινε βέβαια και το σχήμα της τσάντας. Σειρά είχαν τα χερούλια και η κατασκευή των πλαϊνών πάνελ.  

Μετά ακολούθησε η κατασκευή των τσεπών, οχτώ στο σύνολο: δύο με φερμουάρ, τέσσερις πλαϊνές(μέσα κι έξω), μια μπροστινή και μια μεγάλη εσωτερική, χωρισμένη σε δυο μέρη. 

Για τις εξωτερικές πλαϊνές τσέπες κάναμε μάλιστα και ιδιαίτερο casting γιατί πραγματικά θα επηρέαζαν κατά πολύ το τελικό ύφος της τσάντας. Καταλήξαμε στις φούξια για να δώσουν έναν κοριτσίστικο τόνο. 

Αφού φτιάχτηκαν όλα τα μέρη πέρασα στη τελική σύνθεση που ήταν και το πιο δύσκολο μέρος μιας και πλέον υπήρχαν πολλά στρώματα υφάσματος, αφρώδους υλικού και βλιζελίνης. 

Για να σιγουρευτώ ότι όλα θα έμεναν στη θέση τους τρύπωσα όλη την τσάντα και μετά άρχισα το ράψιμο. Αργά και σταθερά, γιατί ούτως ή άλλως η μηχανή ζοριζόταν κυρίως την ώρα που έφτανα στις καμπύλες. 

Αυτό ήταν και το κομμάτι στο οποίο έκανα και τις μεγαλύτερες παύσεις. Να σιγουρευτώ ότι όλα τα στρώματα είναι στη θέση τους, ότι ράβω διατηρώντας σωστά τα περιθώρια και χωρίς να είμαι ποτέ και τόσο σίγουρη για το αποτέλεσμα. Τελικώς τα κατάφερα, η τσάντα ράφτηκε σωστά και πήρα μια μεγάλη ανάσα. Αλλά δεν τελείωσα εκεί, σειρά είχε το ρέλι το οποίο θα κάλυπτε τις ραφές. Αφού το έφτιαξα από το ίδιο ύφασμα που διάλεξα για τη φόδρα το στερέωσα με τη ραπτομηχανή προσθέτοντας πρακτικώς  άλλο ένα στρώμα υφάσματος αλλά το τελικό ράψιμο το έκανα στο χέρι για να είναι απολύτως σίγουρη. Επρόκειτο άλλωστε για το τελευταίο βήμα και δεν ήθελα να ρισκάρω τίποτα!!!

Αυτό το τελευταίο στάδιο το απόλαυσα πραγματικά αφού πια ήμουν βέβαιη για το αποτέλεσμα. Άλλωστε, το ράψιμο στο χέρι έχει πάντα κάτι το προσωπικό και χαλαρωτικό για μένα, αφήνει το στίγμα του δημιουργού και βάνει κάτι από την ψυχή του. 

Η Aragon bag άρεσε πολύ, χωράει πολλααά πράγματα, κρεμιέται μια χαρά κι από το καρότσι και είναι έτοιμη να τεθεί στην υπηρεσία της μαμάς Έλενας. 

Κοιτώντας πίσω πιστεύω ότι πραγματικά άξιζε τον κόπο η όλη προσπάθεια, γιατί πρόκειται για ένα πολύ ωραίο πατρόν και μια τσάντα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με χίλιους δυο τρόπους. Ανυπομονώ να δοθεί η ευκαιρία και για μια δεύτερη!  

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία