Σφηκοφωλιά με ελαστική κλωστή στη μασουρίστρα... Τα καταφέραμε!

Τα καταφέραμε, τα καταφέραμε!!! Τα καταφέραμε;; Θεωρητικά ναι, πρακτικά θα φανεί στη χρήση και το πλύσιμο, αλλά ως ώρας θα μοιραστώ μαζί σας τον ενθουσιασμό μου και τη διαδικασία που ακολούθησα για να πετύχω αυτή την τεχνική. 

Την πρώτη αποτυχημένη μου πρόβα την έκανα μια βδομάδα πριν, όπως σας είπα σε προηγούμενη ανάρτηση. Στο μεταξύ αποφάσισα ν' αγοράσω ένα πατρόν για ν' αξιοποιήσω ένα ύφασμα και να ράψω ένα φόρεμα για μένα. 

Ωραίο, άνετο, γουστόζικο, χωρίς κουμπιά και φερμουάρ, δεν είχα παρατηρήσει εγκαίρως ότι στην πλάτη πρέπει να φτιάξεις σφηκοφωλιά για να φοριέται με κάποιο τρόπο το φόρεμα...! 

Αυτά παθαίνει όποιος δε διαβάζει όλες τις οδηγίες προτού αγοράσει κάτι, μα κι απ' την άλλη ουδέν κακόν αμιγές καλού! Μια νέα πρόκληση ανοιγόταν και πάλι μπροστά μου! 

Πήγα σε κατάστημα με ραπτικά για αναζήτηση άλλης μάρκας ελαστική κλωστή από αυτή που είχα χρησιμοποιήσει, για να κάνω τη νέα προσπάθεια.

Πραγματικά το νέο λαστιχάκι (μαύρο στη από πάνω φωτό) είναι σχετικά πιο λεπτό και κατά τη γνώμη μου δεν ξεφτάει το εξωτερικό προστατευτικό που έχει σε αντίθεση με το λαστιχάκι της εταιρίας Gutermann (λευκό). 

Μόλις έφτασα στο κομμάτι της σφηκοφωλιάς αποφάσισα ν' ακολουθήσω πιστά τις οδηγίες που έλεγε η σχεδιάστρια. Αφού πέτυχε η σφηκοφωλιά και το φόρεμα είναι σχεδόν τελειωμένο, σήμερα σκέφτηκα να κάνω ένα δείγμα και να τραβήξω μερικές φωτό για να σας δείξω όσο πιο αναλυτικά γίνεται τα βήματα που ακολούθησα. 

Έτσι, τύλιξα με το χέρι το λαστιχάκι στο μασουράκι προσπαθώντας να μην το τεντώνω καθόλου. 

Το πέρασα στη μασουρίστρα και το "ανέβασα" πάνω από τις ερπύστριες της μηχανής με τη βοήθεια ενός ψαλιδιού. Έπειτα βελόνιασα τη μηχανή  με τη λευκή, βαμβακερή κλωστή που χρησιμοποιώ πάντα για όλα τα ραψίματα.

Μετά επέλεξα το κλασσικό μονό γαζί κι άνοιξα ελαφρώς το μήκος του ενώ ρύθμισα την τάνυση της κλωστής στο +1 (τις ίδιες ρυθμίσεις είχα και για το φόρεμα).

Παρεπιπτόντως, κάποτε φοβόμουν ν' ακουμπήσω όλα αυτά τα κουμπάκια, αλλά τελικά κατάλαβα ότι θέλουν κι αυτά το πείραγμά τους!

Αρχισα το γάζωμα ως συνήθως κάνοντας μπρος πίσω το γαζί για να το στερεώσω. Καθως γάζωνα την πρώτη γραμμή το πανί άρχιζε να σουρώνει ελαφρώς από μόνο του (τί ευτυχία!!!). Μετά έραψα και μια δεύτερη γραμμή αφήνοντας απόσταση ένα ποδαράκι. 

Το ράψιμο έγινε πολύ εύκολα, ούτε το πανί δε χρειαζόταν να τεντώσω, αφού οι ερπύστριες κάνουν όλη τη δουλειά και το κρατούν πολύ σταθερό! 

Στο μεταξύ τέλειωσε το λαστιχάκι στο μασουράκι οπότε το ξαναγέμισα και συνέχισα το ράψιμο. Εδώ τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά. Για δείτε κι εσείς. 

Το γαζί ήταν πολύ χαλαρό, οπότε και το λαστιχάκι δεν κατάφερε να ραφτεί σωστά. Φαντάζομαι η αιτία είναι ότι μοιραία τη δεύτερη φορά που τύλιξα το λαστιχάκι   δεν είχε ακριβώς την ίδια τάνυση, οπότε και άλλαξα πάλι τις ρυθμίσεις της μηχανής. Μίκρυνα λίγο το μήκος στο γαζί κι επανέφερα τη ροδέλα της τάνυσης στο αυτόματο. Όλα διορθώθηκαν και το γαζί ήταν και πάλι τόσο σφιχτό ώστε να δημιουργήσει το επιθυμητό αποτέλεσμα. 

Αφού τελείωσα με το ράψιμο της σφηκοφωλιάς σειρά είχε το σιδέρωμα με μπόλικο ατμό κι από τις δυο μεριές του υφάσματος. Στην ουσία κράτησα το σίδερο λίγο πιο ψηλά από το πανί (για να μη φθαρεί το λάστιχο από τη θερμοκρασία) κι άτμισα με αποτέλεσμα η σφηκοφωλιά να σουρώσει ακόμη περισσότερο και να πάρει την τελική της μορφή. 

Αυτό ήταν!Οχι τελικώς και τόσο δύσκολο όσο μου φάνηκε την πρώτη φορά. Νομίζω ότι βοήθησε πολύ το λεπτότερο λαστιχάκι γιατί το άλλο ήταν σα να σφήνωνε κατά κάποιο τρόπο στη μασουρίστρα και δεν μπορούσε να γαζωθεί σωστά. Σας συστήνω να κάνετε κι εσείς τις δικές σας πρόβες και να παίξετε με τα κουμπάκια της μηχανής ώστε να πετύχετε το σωστό γαζί. 

Να και μια ακόμα φωτό από την ανάποδη πλευρά της σφηκοφωλιάς του φορέματος.

Τώρα μου απόμεινε να ρελάσιω τις μασχάλες και να κάνω το στρίφωμα! 

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία