Το πορτοφολάκι μου κι έφυγα!!!

Δεν είμαι της μεγάλης τσάντας, το ομολογώ. Παλιότερα ούτε που θα τις κοίταζα, ούτε που θα τις δοκίμαζα. Τώρα μου αρέσει να προσπαθώ να τις φτιάχνω, να τις ράβω μόνη μου. Κι αναρωτιέμαι τί θράσος είχα τρία χρόνια πριν, όταν έφτιαξα αυτή την τσάντα-βαλίτσα για τον Ορφέα, ούσα πολύ πολύ αρχάρια στο θέμα του ραψίματος!!

Οι προσωπικές προτιμήσεις δεν αλλάζουν, κι έτσι το καλοκαίρι έφτιαξα ένα μικρό πορτοφολάκι με αποσπώμενο χερούλι για τον καρπό. Να το κρεμάς και να φεύγεις, να είναι ελεύθερα τα χέρια να κρατάνε τις σακούλες του σουπερμάρκετ, να χωράει τη χρεωστική κάρτα και να στέκεσαι στην ουρά του ΑΤΜ ανέμελη κι ωραία.

Τελικά δε βγήκε και τόσο μικρό (15x10 εκ) και χωράει και το κινητό, κρεμάς και τα κλειδιά απ' το γατζάκι. Εξυπηρέτηση, σας λέω. 

Χθες έφτιαξα κι άλλο ένα σε πορτοκαλί τόνους. Αυτό το ύφασμα μου αρέσει πολύ, είναι τόσο φωτεινό και λουλουδάτο. Για το χερούλι ακολούθησα αυτό το tutorial. Φανταστικές οδηγίες με τέλειο αποτέλεσμα!!

Κλείνω με μερικές φωτογραφίες από τους κύβους του Νίκου, που βαφτίζεται σε μια βδομάδα. Να ζήσει και να είναι τυχερός!!!

Σας αφήνω, τρέχω για το γυμναστήριο, γιατί με τόοοοοοσο καθισιό δε με βλέπω πολύ καλά!

Φιλάκια πολλά και καλημέρα!