Αποχαιρετώντας την καλοκαιρινή Λευκάδα...

Φέτος τη Λευκάδα την απόλαυσα! Δυο μήνες γεμάτους έμεινα στο πατρικό σπιτι και τώρα που βρίσκομαι Αθήνα μόλις μια βδομάδα, ήδη μου λείπει! Μου λείπει το αδερφάκι μου -αν και θα το δω λείαν συντόμως- η καθημερινή ρουτίνα, το τοπίο. Και η αλήθεια είναι ότι είχα να πάω στη Λευκάδα δύο καλοκαίρια. 

το ανεπανάληπτο Πόρτο Κατσίκι

οι εξωτικοί Εγκρεμνοί

Αν και οι διακοπές μας ήταν πολύ διαφορετικες αυτή τη φορά, μιας και ήταν γεμάτες με baby-sitting, είχε κι αυτή η εμπειρία το γούστο της. Είδα κι εγώ από κοντά πόσο ευρηματικός πρέπει να είσαι αν έχεις παιδιά για να αντεπεξέλθεις των συνθηκών (!!!) ώστε όλοι να είναι ευτυχισμένοι. Βεβαίως, μεταξύ μας, πάντα η μαμά καταλήξει να είναι το πτώμα, αλλά αυτό μάλλον το ξέρετε!

Έτσι λοιπόν, φτιάξαμε κλόουν με φρούτα για να τα φάμε ευχάριστα και δημιουργικά, 

κάναμε βόλτες και κάτσαμε σε όοοοοολα τα πεζούλια για να ξεκουραστούμε και να φάμε το κάτι τις μας, 

απλαύσαμε τα απογεύματά μας "Στον Πόντε", το εστιατόριο της Ευαγγελίας και του Αποστόλη, και θαυμάσαμε τα ηλιοβασιλέματα γαληνεύοντας λιγάκι. 

Κάπου κάπου είχα την ευκαρία να κάνω βόλτες με το vintage, παδικό ποδήλατο της Ευαγγελίας, με προορισμό την παραλία του Κάστρου. 

Απ' όλ' αυτά δεν θα μπορούσε να λείπει και η Κιουρί, η οποία έγινε προσωρινά Λευκαδίτισσα. Εκανε κι αυτή το μεγάλο ταξίδι από Χίο Λευκάδα, μέσω Αθήνας. Και σε πλοίο μπήκε και τις Εθνικές Οδούς μας τις γνώρισε. Δεν ήταν το καλύτερό της, αλλά άντεξε και τώρα χαίρεται την ελευθερία της αλωνίζωντας στην εξοχή. Αρχόντισσα σας λέω!!!!

Τελευταία στάση προτού αναχωρήσω, η παραλία των Μύλων. Δεν κάναμε απολύτως τίποτε, απλώς καθόμασταν κι ακούγαμε τον παφλασμό των κυμάτων πίνοντας καφέ. Μόνο η θέα ενός συμπαθητικού σκυλάκου μας ξεκούνησε, ο οποίος απολάμβανε το μπάνιο του. Τρέξαμε με την Ειρήνη να τον δούμε και να τον χαϊδέψουμε!!

Τώρα βρισκόμαστε στην Αθήνα σε κατάσταση αναμονής για να δούμε πού θα βρεθούμε, εφόσον η επιστροφή μας στη Χίο είναι αβέβαιη ως ώρας. Βγάλαμε δυόμησι μήνες ο Βασίλης κι εγώ περιφερόμενοι ανάμεσα σε Λευκάδα, Αθήνα και Χίο κι έχοντας τα ρούχα μας σε μια βαλίτσα, αλλά δεν πειράζει, γιατί γεμίσαμε αγάπη, εικόνες κι εμπειρίες. 

Σας χαιρετώ κι εύχομαι αύριο να μην βρέχει για να απολαύσω τον αγαπημένο μου Φοίβο Δεληβοριά στο Γκάζι. Να κι ένα καλό της στάσης αναμονής!!!! Φιλάκια πολλά.