Και το ταπεράκι το δικαιούται το τσαντάκι του!!

Παρασκευή και 13, φίλοι μου, αλλά φυσικά δεν μας πτοεί! Ποιός άλλωστε πιστεύει πράγματι σε αυτά; Που λέτε, η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε αυτό το χαριτωμένο (κατά τη γνώμη μου, βέβαια) τσαντάκι που έφτιαξα για την καλή μου φίλη Μπίργκητ, δωράκι για τα γενέθλιά της!

Το δώρο ήθελα να είναι χειροποίητο και η ιδέα μου ήρθε από τις κοινές καλοκαιρινές εμπειρίες μας στα μαστιχόδεντρα. Το θέμα είναι ότι η Μπίργκητ και ο Γιάννης είναι μαστιχοπαραγωγοί και η δουλειά στα χωράφια απαιτεί και το απαραίτητο κολατσιό, βρε παιδί μου. Γιατί, φυσικά, νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Έτσι, σκέφτηκα να της κάνω μια τσαντούλα αποκλειστικά για αυτό το σκοπό.

Σχέδιο και οδηγίες τα βρήκα στο αγαπημένο Pinterest και για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά οι οδηγίες είναι πολύ κατανοητές. Μάλιστα, έχει πολύ ενδιαφέρον η τεχνική που χρησιμοποιεί η συγκεκριμένη blogger και πολλά "μυστικά" θα τα υιοθετήσω και για επόμενες περιπέτειες!!! Το μόνο που άλλαξα ήταν το μήκος των υφασμάτων, γιατί η τσάντα δε χωράει επ'ουδενί το...ελληνικό τάπερ, σύμφωνα με τις πρωτότυπες οδηγίες.

Για να στέκεται καλά η τσάντα (το lunch box bag αγγλιστί!!!) επέλεξα καμβά για τον πάτο και μάλιστα σε τέτοιο χρώμα για να μην πολυλερώνεται στα χωράφια. Τα χερούλια τα έκανα με φαρδιά, βαμβακερή φακαρόλα για να αντέχουν και το κορδόνι της σούρας το αγόρασα κι αυτό έτοιμο στα ήδη ραπτικής. 

Λοιπόν, εγώ πραγματικά ξετρελάθηκα με αυτή την τσαντούλα και τώρα ψάχνω αφορμή για φτιάξω 5-6. Προβλέπω το πρώτο ...θύμα μου να είναι ο Βασίλης, ο οποίος υφίσταται υπομονετικά όλα τα πειράματά μου. Το χειρότερό του είναι να τον ρωτάω χίλιες φορές τη γνώμη του για τους συνδυασμούς στα υφάσματα. Αλλά, τί να κάνουμε, τα οικογενειακά βάρη είναι αυτά. 

Και κλείνοντας, θα ήθελα να ευχηθώ καλή επιτυχία στο παζάρι της Βέροιας κι ελπίζω να λάβουμε άμεση ανταπόκριση από τις φίλες bloggers που θα παραβρεθούν εκεί. Να πάρουμε κι εμείς μια γεύση από αυτή τη μεγάλη γιορτή!

Φιλάκια πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!!