την υγεια σας και τα ματια σας!

Μια γλυκιά καλημέρα σε όλους!

Σκέφτομαι πολλές φορές πόσο λαθεμένη και στρεβλή είναι η αντιμετώπισή μας ως προς τους εαυτούς μας. Εκθέτουμε το σώμα μας πολλές φορές σε καταπονήσεις, σκεπτόμενοι ότι το να υπερβάλλουμε εαυτόν μας καθιστά δυνατούς, αυτόνομους, ή ακόμα και "οικονόμους" που δεν πληρώσαμε κάποιον να μας κάνει τη βαριά δουλειά. Το σώμα, όμως, δεν ξεχνά, αλλά θα μας ανταποδώσει την καταπόνηση, καθώς μεγαλώνουμε και τα κουσούρια δεν αργούν να εμφανιστούν. Το ίδιο, βέβαια, μπορεί να συμβεί και συναισθηματικά. Και η διατάραξη της συναισθηματικής ισορροπίας είναι, σαφώς, πολλές φορές βαρύτερη από τη σωματική καταπόνηση! 

Ίσως αυτή είναι και η νοοτροπία που κληρονομήσαμε. Οι εικόνες που έχω εγώ τουλάχιστον από την παιδική μου ηλικία είναι ξεκάθαρες: Οι μαμάδες να προσπαθούν να ανταπεξέλθουν σε κάθε ελαφριά ή απαιτητική δουλειά του σπιτιού, του μεγαλώματος των παιδιών και πόσα άλλα που επωμίζονταν, ενώ οι μπαμπάδες αρνούνται να κάνουν οποιαδήποτε δουλειά με κάποιο προστατευτικό, γιατί πρέπει να είναι οι σούπερ δυνατοί άντρες...! Και το χειρότερο, τόσο οι μαμάδες, αλλά κυρίως οι μπαμπάδες αναβάλουν διαρκώς όποια ιατρική επίσκεψη, λες και θεωρούν ότι όσο λιγότερο πας στο γιατρό, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχεις να αρρωστήσεις...

Μεγαλώνοντας και αφού εξέθεσα κι εγώ τον εαυτό μου σε διάφορες καταπονήσεις, συνειδητοποίησα πόσο λίγο έχουμε μάθει να αγαπάμε τον εαυτό μας και να τον προστατεύουμε. Κι αυτό το λέω χωρίς καμία δόση εγωισμού, ή αυταρέσκειας. Δεν αναφέρομαι σε τέτοιου είδους αγάπη, αλλά στο σεβασμό που πρέπει να έχουμε ως προς τον εαυτό μας, τον αυτοσεβασμό, που θα έπρεπε να έχει κυρίαρχη θέση στη λίστα των προτεραιοτήτων μας. 

Προηγουμένως, ουσιαστικά, έθεσα δύο θεματάκια, ένα αυτό της αυτοπροστασίας κι ένα της ιατρικής παρακολούθησης. Φίλοι μου, μην αμελείται τα ετήσια τσεκ απ. Η φράση "δεν έχω τίποτα" δεν πρόκειται να μας σώσει. Άλλωστε, μόνο η ιατρική εξέταση θα επαληθεύσει το ότι δεν έχεις τίποτα. Ξέρω, είναι απλή λογική, δε κάνω και καμιά διατριβή, αλλά πραγματικά είμαι καταρχήν πολύ θυμωμένη με τον εαυτό μου που είμαι τόσο αναβλητική με την απλή ετήσια ιατρική παρακολούθηση. Και δεν έχει προκύψει μέχρι τώρα κάτι ανησυχητικό σε μένα ή στην οικογένειά μου, αλλά θορυβούμαι και σκέφτομαι το τσεκ απ που έχω αμελήσει να κάνω, μόλις ακούω τα χειρότερα για κάποιο συγγενή, γνωστό, ή φίλο. Τι είναι, καλέ; Ένα ξεβολεματάκι κάθε τόσο...Γιατί, λοιπόν, να το αναβάλω;  Δεν έχω δικαιολογία. Και, τουλάχιστον, οι γυναίκες έχουν μια επαφή που και που με τα ιατρεία και το τεστ ΠΑΠ έχει μπει στο μυαλό τους. Οι άντρες θέλουν ακόμα πολλή εκπαίδευση μου φαίνεται. Πρόκειται για γενικές προσωπικές διαπιστώσεις, εννοείται ότι υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις σε όλα αυτά και μπράβο τους.

Συγνώμη, εάν σας κούρασα, αλλά σε αυτή τη χώρα δε φτάνει που δεν έχουμε Δημόσια Υγεία και Πρόνοια, αφήνουμε κι εμείς οι ίδιοι τους εαυτούς μας εκτεθειμένους. Αλήθεια, σε τι μας ωφελεί; Ένα είναι το μεγαλύτερο αγαθό και προαπαιτούμενο για την καλή καθημερινή ζωή, η ΥΓΕΙΑ μας. Προφυλάξτε κι αυτήν και το σώμα σας!

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ.

Φιλιά πολλά, 

δεν ήθελα να σας κουράσω, αλλά να σας ταράξω (καταλαβαίνεται τι εννοώ, έτσι)!!! 

Υ.Γ. πήρα φόρα με τα ιατρικά και ξεχάστηκα. Σήμερα γιορτάζει η Ιφιγένεια και ο Ματθαίος!