Τα καλοκαιρινά μας λουλούδια: πηγές, ιδέες, συμβουλές.

Γεια χαρά σε όλους!

Ποιός θα μας έλεγε χρόνια πριν ότι θα παίρναμε το πρωινό μας μέσα στη φύση και θ' απολαμβάναμε τις χαρές του κήπου μας; Οι όλες μας προσδοκίες άρχιζαν και τελείωναν στο μικρό μπαλκονάκι του Παγκρατίου καθώς και στις άκαρπες προσπάθειές μας να αναδείξουμε τον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας μας. Βέβαια, αν διαβάζετε από παλιά το μπλογκ μας ίσως θυμάστε την πορεία μας, αλλιώς μπορείτε να διαβάσετε ό, τι σχετικό έχουμε αναρτήσει εδώ.  

Ποτέ μη λες ποτέ, όπως λέει ο λαός μας και να που μετά από έντεκα χρόνια περιπλάνησης εντός Ελλάδας, βρεθήκαμε με το Βασίλη στην αγροτική Κέρκυρα. Καλύτερη επιλογή σπιτιού δε θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει όχι μόνο από άποψη άνεσης και θέσης, αλλά επειδή το μεγάλο χωράφι που περιτριγυρίζει το σπίτι μας έδωσε τη δυνατότητα να ξεδιπλώσουμε την αγάπη που είχαμε για την κηπουρική. 

Η αλήθεια είναι ότι το μποστανάκι δημιουργήθηκε πολύ γρήγορα , όπως άλλωστε σας έχω δείξει και σε πρόσφατες αναρτήσεις (δείτε εδώ κι εδώ). Μετά αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τα λουλούδια: πώς θα μπορούσαμε να φυτέψουμε λίγα λουλούδια για να δώσουν ακόμα περισσότερη ζωντάνια στο χωράφι, στο οποίο ήδη υπάρχουν νεαρά δέντρα (φουντουκιές, αμυγδαλιές, μηλιές, κα) και υπέροχες τριανταφυλλιές κατά μήκος της πρόσοψης του σπιτιού. 

Τότε αρχίσαμε να ψάχνουμε στο διαδίκτυο για ιδέες, κυρίως φωτογραφίες που είχα σώσει εγώ στο Pinterest κι επίσης συμβουλές για το πώς να φτιάξεις απ' την αρχή έναν ανθόκηπο. Έχοντας στο νου μας κι όλη αυτή την κουλτούρα που έχουν οι Βρετανοί σχετικά με τους κήπους,  αρχίσαμε να παρακολουθούμε βιντεάκια από το The Middle-Sized Garden, ένα κανάλι στο Youtube που επιμελείται μια Βρετανίδα.

Ένα από τα πιο διαφωτιστικά βιντεάκια του καναλιού μιλάνε για τα 12 βασικά στυλ κήπου. Φυσικά, στη Βρετανία όταν γίνεται λόγος για κήπο, μιλάνε στην πλειοψηφία για μεγάλες εκτάσεις, πράγμα που εμάς δεν μας ενδιέφερε, αλλά είναι πάντα μια καλή αρχή να δεις τί υπάρχει, τί απορρίπτεις και τί πραγματικά εσύ μπορείς να υλοποιήσεις. Κι αυτό που ήταν πιο κοντά στα μέτρα και τα γούστα μας ήταν το περίφημο cottage garden, ένας κήπος στον οποίο χωράνε περίφημα δέντρα, λουλούδια και λαχανόκηποι. 

Μοιραία το επόμενο βιντέακι που μελετήσαμε ήταν αφιερωμένο στο πώς να φτιάξουμε ένα τέτοιο κήπο (cottage garden). Κάνοντας σαφές ότι δεν υπάρχουν αρχιτεκτονικοί κανόνες, αλλά αντιθέτως ότι εμείς φτιάχνουμε τους δικούς μας σύμφωνα με τις ανάγκες μας, αυτό το είδος κήπου θα λέγαμε ότι είναι συνώνυμο της απλότητας και της ευκολίας: λουλούδια που "πιάνουν" στην περιοχή μας, χρώματα που αγαπάμε και μια εύκολη διαχείριση και συντήρηση του κήπου. Στο βίντεο αναφέρονται και τα χαρακτηριστικότερα λουλούδια του είδους, όπως οι δακτυλίδες και τα δελφίνια, ο μάραθος κι ο κόσμος. Φυσικά, δεν μπορούν να λείπουν οι βολβοί καθώς και τα αρωματικά φυτά, πχ. η λεβάντα. 

Το πολύ σημαντικό και διαφωτιστικό βιντεάκι που παρακολουθήσαμε με μεγάλη ευλάβεια αφορά στο πώς να σχεδιάσεις ένα flower border, μια μπορντούρα από λουλούδια να το πω, ένα παρτέρι; Από εκεί κρατήσαμε την οδηγία περί του σημείου εστίασης, καθώς και το πώς να επιλέξεις τα χρώματα των λουλουδιών. Επίσης, πολύ ουσιαστική ήταν η ανάδειξη της σημασίας των θάμνων, που είναι αειθαλείς και που κρατούν το σχήμα το κήπου το Χειμώνα, τότε που τα λουλούδια είναι ελάχιστα. Τέλος, βρήκαμε εξαιρετική την παρατήρηση σχετικά με τις φόρμες των φυτών και πώς είναι ενδιαφέρον να υπάρχει ποικιλία, πχ. ένα φυτό ψηλόλιγνο που σπάει τη μονοτονία πιο καμπυλωτών. 

Άλλα βιντεάκια του ίδιου καναλιού που βρήκαμε ενδιαφέροντα είναι τα παρακάτω:

πώς να σχεδιάσεις ένα κήπο

πώς να μειώσεις τα έξοδα ενός κήπου

πώς να μετατρέψεις μια αυλή (backyard) σε κήπο

πώς να επιλέξεις και να καλλιεργήσεις πολυετή φυτά

Έχοντας λάβει αρκετές πληροφορίες από το προηγούμενο κανάλι καθώς και από τη Sarah Raven, την οποία ήδη γνώριζα από τα βρετανικά περιοδικά που διαβάζω εδώ και χρόνια αρχίσαμε να κάνουμε δειλά δειλά τους σχεδιασμούς μας. Χωρίς να θέλουμε να κάνουμε μεγάλες παρεμβάσεις στο χωράφι, μιας και δε μας ανήκει αρχικώς σκεφτήκαμε ότι το σημείο εστίασής μας θα γινόταν το πηγάδι που βρίσκεται στην πρόσοψη του σπιτιού και τριγύρω του θα φυτεύαμε μια μπορντούρα από λουλούδια κι αρωματικά. Με το που βγήκαν τα πρώτα ανοιξιάτικα λουλούδια στα φυτώρια σπεύσαμε και προσπαθήσαμε να περιορίσουμε τη χρωματική παλέτα σε τρία τέσσερα χρώματα και παίζοντας με τις αποχρώσεις τους. 

Δεν είναι βέβαια εύκολο να συγκρατηθείς όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε τόσα λουλούδια, αλλά προσπαθήσαμε να επιλέξουμε με βάση όσα είχαμε μάθει: χρώμα, ανθεκτικότητα, ύψος και σχήμα. Σε τόνους μοβ αγοράσαμε λεβάντα, βερονίκη και καμπανούλες. Σε ροζ τόνους αγοράσαμε τις αγαπημένες ζέρμπερες, γαρύφαλλα, κάποιες ντάλιες, ένα γεράνι και πασχαλιές. Για το τέλος, μια ζέρμπερα σε πορτοκαλί τόνο και κάποιες πιο κοκκινωπές ντάλιες, καθώς κι ένα ευώνυμο, ένα θάμνο σε ανοιχτό πράσινο. Σε όλα αυτά προστέθηκαν  ζίνιες σε ρόζ και κίτρινο χρώμα κι έτσι άρχισε η πρώτη φύτευση. 

Η αλήθεια είναι ότι τα βάλαμε με χαριτωμένο τρόπο κι ενθουσιαστήκαμε με την πρώτη μας απόπειρα. Αυτό που δεν λάβαμε όμως υπόψη ήταν ο καιρός. Αν και μέσα Μάρτη, ένα βράδυ έκανε μια παγωνιά και κάηκαν ολοσχερώς οι ζίνιες και οι ζέρμπερες. Οι ντάλιες επηρεάστηκαν, μα τις ξεχώσαμε και τις βάλαμε σε γλάστρες κι έτσι εν τέλει επέζησαν! 

Όταν πια ήμασταν σίγουροι ότι πέρασαν οι παγωνιές -γύρω στο Πάσχα- κάναμε τη δεύτερη εξόρμηση στα φυτώρια. Ξαναγοράσαμε μία λεβάντα, μια βερόνικα κι ένα ροζ γεράνι, μιας και μας άρεσαν πολύ τα πρώτα που αγοράσαμε. 

Προσθέσαμε δύο σάλβιες ασπροκόκκινες (η μαμά μου το λέει θαλασσάκι) και μια μοβ, δύο σκούρα ροζ γεράνια, που απλώνουν και είναι εδαφοκαλυπτικά όπως παρατηρήσαμε. Η πεθερά μου τα είπε μαστιχάκια κι ο φυτοριούχος βαμβακούλες. Τις αγορές μας συμπλήρωσαν δυο φελίτσιες (μπλε, ψιλές μαργαριτούλες), μια πορτοκαλί ντάλια και μια αρμπαρόριζα. 

Όλα αυτά τα φυτά συμπλήρωσαν τα προηγούμενα κενά που είχαν δημιουργηθεί και η συνέχισαν να πλαισιώνουν το πηγάδι μας. Οταν αναπτύχθηκαν οι ντάλιες, μεταφέρθηκαν και πάλι στο χώμα, ενώ προσθέσαμε και αρκετά γκαζάνια (σα μαργαρίτες που ανοιγοκλείνουν με το φως του ηλίου) σε κίτρινους, πορτοκαλί, μοβ και άσπρους τόνους. 

Βέβαια, όλο και γίνονταν προσθήκες μέχρι το τέλος του Μάη, όπως για παραδειγμα ένα είδος κόσμος σε ένα καταπληκτικό, παλλόμενο πορτοκαλί, το οποίο προσελκύει πολύ τις πεταλούδες καθώς και λίγα σκυλάκια, γιατί είναι υπέροχα, κλασσικά κι έχουν τόσο ξεχωριστό σχήμα.    

Δεν θα μπορούσαν να λείπουν και λίγα φυτά από το πιο κλασσικό είδος κόσμος σε λευκές, ρόζ και φούξια αποχρώσεις. 

Εκεί κοντά στις φασολιές δημιουργούν την πιο όμορφη ατμόσφαιρα cottage garden, με φόντο καλαμποκιές, ντοματιές, κολοκυθιές και γιγάντιους ηλίανθους, επιλογή του Βασίλη! 

Τα φυτά μας όλα ευδοκίμησαν, μεγάλωσαν και μας χάρισαν το πιο όμορφο θέαμα. Μέλισσες, πεταλούδες κι έντομα βρήκαν ένα φιλόξενο περιβάλλον κι ακόμα που ο καιρός καλά κρατεί, έχουμε την ευκαιρία να θαυμάζουμε την ομορφιά τους. 

Όμως, αρκετά σύντομα θα αρχίσουν νέες φροντίδες, για τις οποίες θα σας μιλήσω σε άλλη ανάρτηση.  

Ευγενία

         

Μια τούρτα για το Σεπτέμβρη: μαρέγκες καρυδιού σε στρώσεις με κρέμα κάσταρντ.

Ένα γλυκάκι κάναμε για να υποδεχτούμε το νέο μας μήνα και να τον καλωσορίσουμε όσο πιο γλυκά γίνεται. Είχα διάθεση για κάτι παραπάνω από κέικ, ήθελα να έχει και κρέμα και στο τέλος κατέφυγα στο βιβλίο που είχα αγοράσει με σκανδιναβικά ψησίματα. 

Αυτό που μου τράβηξε το μάτι είναι κι αυτό που σας παρουσιάζω, ένα κέικ σε τρεις στρώσεις: ένα μεγάλο μακαρόν για την ακρίβεια φτιαγμένο με καρύδια και γεμισμένο με custard cream. Στην πρωτότυπη συνταγή η γέμιση είναι με σαντιγί, αλλά εγώ ήθελα μια πλούσια κρέμα γι' αυτό και την αντικατέστησα με την κάσταρντ. 

Υλικά για τις μαρέγκες

300 γρ. καρύδια ψίχα

200 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική

6 ασπράδια

βούτυρο ή λάδι για το άλειμμα των ταψιών

Υλικά για την κρέμα κάσταρντ

80 γρ. ζάχαρη

5 μεγάλους κρόκους αυγών

25 γρ. custard powder (είναι άμυλο αραβοσίτου, θα το βρείτε δίπλα στις κρέμες άνθους αραβοσίτου)

225 μλ. γάλα

300 μλ. κρέμα γάλακτος για ζαχαροπλαστική

1 λοβό βανίλιας ή εκχύλισμα βανίλιας

Εκτέλεση:

Αρχίζουμε προθερμαίνοντας το φούρνο στους 160 βαθμούς Κελσίου. Αλείφουμε 3 ταψιά των 24 εκατοστών με βούτυρο ή λάδι και στρώνουμε από πάνω λαδόκολλα. Αν δε διαθέτουμε 3 ταψιά, ψήνουμε σε δόσεις τις μαρέγκες.

Αλέθουμε τα καρύδια στο μούλτι με τη μισή ζάχαρη ώστε να γίνουν ψίχουλα. Αν δεν έχουμε μεγάλο κάδο, το κάνουμε σε δόσεις. 

Χτυπάμε τα ασπράδια με το μίξερ σε υψηλή ταχύτητα μέχρι να αρχίσουν να σχηματίζονται σε μαρέγκα. Συνεχίζουμε να χτυπάμε τη μαρέγκα προσθέτοντας σιγά σιγά την υπόλοιπη ζάχαρη μέχρι να ενσωματωθεί και να γίνει γυαλιστερή. 

Σταματάμε το μίξερ και προσθέτουμε τα καρύδια μέσα στη μαρέγκα σε δόσεις. Ανακατεύουμε απαλά με μαρίζ μέχρι τα καρύδια να ενσωματωθούν πλήρως στη μαρέγκα.  

Γεμίζουμε τα τρία ταψιά με το μείγμα και τα ψήνουμε για 35 λεπτά. Αν βάλουμε ταυτόχρονα και τα τρία ταψιά στο φούρνο δεν ξεχνάμε στα μισά του χρόνου να τους αλλάξουμε θέσεις ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα. 

Επίσης, αν δούμε ότι παίρνουν χρώμα γρήγορα, τα σκεπάζουμε με λαδόκολλα για να μην μας καούν. Εγώ έψησα πρώτα τα δυο και μετά το τρίτο, μιας και διαθέτω μόνο δύο ταψιά αυτού του μεγέθους.  

Αφού ψηθούν οι μαρέγκες τις αφήνουμε στις λαδόκολλες να κρυώσουν εντελώς. Αν προσπαθήσουμε να τις μετακινήσουμε προτού κρυώσουν είναι πιθανό να μας σπάσουν, μιας και είναι πολύ ευαίσθητες. 

Για να φτιάξουμε την κρέμα χτυπάμε τη ζάχαρη με τους κρόκους και την custard powder μέχρι να ομογενοποιηθούν. Μετά ζεσταίνουμε το γάλα, τη μισή κρέμα γάλακτος και τους σπόρους ή το εκχύλισμα της βανίλιας. Όταν πάρουν μια βράση αποσύρουμε και ρίχνουμε σιγά σιγά το ζεστό μείγμα στο μείγμα με τα αυγά ανακατεύοντας συνεχώς ώστε να μην ψηθούν και κόψουν. 

Μεταφέρουμε το νέο μείγμα στην κατσαρόλα και ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά ανακατεύοντας συνεχώς με σύρμα μέχρι να κοχλάσει και να δέσει η κρέμα. Τη μεταφέρουμε σε μπολ, σκεπάζουμε με μεμβράνη την επιφάνειά της για να αποτρέψουμε το σχηματισμό υδρατμών και τη βάζουμε στο ψυγείο για 2-3 ώρες. Έπειτα την χτυπάμε για να αποκτήσει λεία υφή. 

Χτυπάμε την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος σε σαντιγί και την ενσωματώνουμε στην κρύα κρέμα με απαλές κινήσεις.

Συνθέτουμε την τούρτα μας βάζοντας πάνω σε πιατέλα μια μαρέγκα. Από πάνω στρώνουμε τη μισή ποσότητα κρέμας. Επαναλαμβάνουμε με τη δεύτερη μαρέγκα και σκεπάζουμε την κρέμα με την τρίτη μαρέγκα. 

Το γλυκό μας έγινε εξαιρετικό! Η πλούσια καρυδάτη γεύση της μαρέγκας ταίριαξε υπέροχα με την custard cream και μετατράπηκε σε υπέροχο πρωινό! Τί καλύτερο για να ξεκινήσουν οι πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη. 

Βέβαια, εδώ και τρεις μέρες ο καιρός μας άλλαξε. Η θερμοκρασία έπεσε και οι βροχούλες ήρθαν ευπρόσδεκτα στα μέρη μας. Βροχούλες ποτιστικές, όπως θυμόμαστε τα πρωτοβρόχια των παιδικών μας χρόνων. 

Από αύριο ο καιρός καλυτερεύει, ο ήλιος θα ξαναβγεί και θα ξανακαταπιαστούμε με τις δουλειές του κήπου μας. Ενός κήπου που έχει γίνει το καταφύγιό μας και που μας τροφοδοτεί με χαρά κι αισιοδοξία! 

Καλό μήνα, 

Ευγενία

Ράβοντας ένα συνολάκι για τη μαμά: Emily top & φούστα με λάστιχο στην μέση.

Γεια χαρά και πάλι!

Μετά τις μεταποιήσεις που σας έλεγα σε προηγούμενες αναρτήσεις, σειρά πήραν τα ραψίματα για τη μαμά και την αδερφή μου. Αφού, λοιπόν, το Emily top ράφτηκε με επιτυχία σκέφτηκα να ράψω κι ένα για τη μαμά μου με μια βαμβακερή ποπλίνα που αγόρασα ειδικά για εκείνη από ένα κατάστημα της Κέρκυρας. 

Μόλις ήρθα στο σπίτι έβαλα το ύφασμα να μουλιάσει σε λεκάνη για τρεις ώρες σε χλιαρό νερό. Το μούλιασμα είναι απαραίτητο, γιατί φεύγει η κόλλα με την οποία κολλάρουν όλα τα υφάσματα για να διπλώνονται καλά στα τόπια τους. Επίσης, όσο μουλιάζει το ύφασμα, μαζεύει, οπότε είναι σωστό πρώτα να το μουλιάσουμε και μετά να το κόψουμε σε περίπτωση που ράψουμε κάτι που θα πλένεται, πχ. ένα ρούχο. 

Έτσι,  όταν πλύνουμε αυτό που έχουμε ράψει δεν θα "μπει" άλλο και θ' αποφύγουμε δυσάρεστες εκπλήξεις, όπως για παράδειγμα να μην μας πιάνει η μπλούζα που κατασκευάσαμε! 

Το μπλουζάκι της μαμάς ράφτηκε στο άψε σβήσε. Εφόσον της είχα πάρει τα μέτρα της (περιφέρεια στήθους, μέσης και γοφών) είδα ότι ήθελε το ίδιο μέγεθος με το δικό μου. 

Η μόνη αλλαγή που έκανα ήταν στη λαιμόκοψη της πλάτης, μιας και η μαμά την ήθελε κοντά στον αυχένα.  

Η αλήθεια είναι ότι τις μόστρες (facings στα αγγλικά) αυτή τη φορά τις έραψα πολύ γρήγορα, χωρίς να μπερδευτώ και για να μειώσω τα ρετάλια έφτιαξα ρέλι από τα απομεινάρια, ενώνοντας μικρές λωρίδες και με αυτό έραψα το στρίφωμα της μπλούζας. 

Ομολογουμένως, όλα πήγαν περίφημα και το μπλουζάκι το βρήκα πολύ χαριτωμένο και ταιριαστό για τη μαμά! 

Επειδή το μπλουζάκι μου πήρε πολύ λίγο ύφασμα, θέλησα να φτιάξω και μια ασορτί φούστα για τη μαμά. Ενώ έχω διάφορα πατρόν που μπορούσα να χρησιμοποιήσω, ήξερα ότι η μαμά θα χαιρόταν πιο πολύ μια φούστα σε ευθεία γραμμή και με λάστιχο στη μέση. Ίσως έχετε παρατηρήσει κι εσείς αυτή την τάση με το λάστιχο στη μέση ακόμη και στα έτοιμα ενδύματα. Σίγουρα προσφέρει μεγαλύτερη άνεση από το φερμουάρ, άνεση που όλοι αναζητούμε στα ρούχα μας. 

Ήμουν τυχερή και βρήκα ένα βιντεάκι στο οποία μια κοπέλα δείχνει πώς να σχεδιάσεις μια φούστα με αυτές τις προδιαγραφές στα μέτρα σου. Και το καλύτερο όλων είναι ότι βάζει το λάστιχο μόνο στο πίσω μέρος της μέσης, ενώ μπροστά το ζωνάκι παραμένει σταθερό για πιο ωραίο οπτικό αποτέλεσμα. Είναι αλήθεια ότι οι σούρες μπροστά προσθέτουν όγκο ενώ πίσω χαρίζουν πιο πολύ. 

Είδα το βιντεάκι προσεχτικά κι έκανα όλες τις μαθηματικές πράξεις με βάση τα μέτρα της μαμάς. Φυσικά, είχα ενδοιασμό ως προς την φερεγγυότητα των οδηγιών. Σίγουρα δεν ήθελα να κόψω το ωραίο μου ύφασμα έχοντας αμφιβολίες. Ωστόσο, διάβασα κάποια σχόλια από κοπέλες που ακολούθησαν τις οδηγίες κι έμειναν ευχαριστημένες με τις φούστες τους.

Έτσι, πήρα το ρίσκο κι έκοψα το ύφασμα κι άρχισα να ράβω. Η αλήθεια είναι ότι στο βίντεο δίνονται οι βασικές οδηγίες ραφής και κάποια βήματα ίσως θεωρούνται αυτονόητα, όπως για παράδειγμα το καρίκωμα του υφάσματος για να μην ξεφτάει. Επίσης, κόντυνα το μήκος της φούστας και τελικώς προσάρμοσα και μια φόδρα, γιατί όπως παρατήρησα το ύφασμα φέγγιζε ελαφρώς. 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι μέσα σε λίγες ώρες είχα φούστα! Φούστα ωραία και καλοραμμένη και στα μέτρα της μαμάς. Τώρα που ξανάρθα στη Λευκάδα της έκανα μια ωραία έκπληξη: ένα καλοκαιρινό συνολάκι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της. Δείτε τί ωραία που ταιριάζει και με το λευκό Emily top. 

Σας συστήνω να δοκιμάστε τις οδηγίες για να φτιάξετε κι εσείς τη δική σας φούστα. Πραγματικά θα τη χαρείτε! 

Τα λέμε σύντομα με νέες δημιουργίες!

Ευγενία 

  

Από κουρτινάκι σε μπλουζάκι!

Γεια χαρά σε όλους σας! 

Λίγο προτού καλωσορίσουμε τον Αύγουστο ήθελα να σας δείξω άλλη μια μεταποίηση που έκανα τον τελευταίο μήνα. Τις προάλλες που βρέθηκα στη Λευκάδα καθώς βοηθούσα τη μαμά σε μια εκκαθάριση της αποθήκης της, βρέθηκα πάνε σε μια σακούλα γεμάτη από λευκό ύφασμα broderie anglaise ή αλλιώς cotton eyelet, αυτό το χαρακτηριστικό ύφασμα που είναι κεντημένο με ραπτομηχανή κι έχει αρκετές τρυπούλες. Το ύφασμα ήταν ήδη κομμένο και ραμμένο σε κουρτινάκια, τα οποία προορίζονταν για το μεζεδοπωλείο της αδερφής μου, αλλά ποτέ δεν κρεμάστηκαν λόγω συνθηκών. Τα κουρτινάκια έμειναν στην αποθήκη γύρω στα δεκαπέντε χρόνια (!!!) αν μπορείτε να το πιστέψετε, μέχρι που ήρθε το πλήρωμα το χρόνου. 

Όλη η σακούλα με το περιεχόμενό της απήχθη και μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα και στο λεπτό αρχίσαν τα πλάνα. Στο μεταξύ η βρετανική εταιρία με πατρον Sew Over It μόλις κυκλοφόρησε τη νέα της μπλούζα ονόματι Emily top. Κι ενώ είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα ασχοληθώ αποκλειστικά και μόνο με ό,τι πατρόν διέθετα, τελικώς υπέκυψα κι αγόρασα το ηλεκτρονικό πατρόν, το οποίο έχει δύο διαφορετικά μήκη και δύο διαφορετικά είδη λαιμόκοψης με την επιλογή και βολάν. 

Εγώ προτίμησα να ράψω αρχικώς την κοντή επιλογή (crop top) αν και μάκρυνα κατά μιάμιση ίντσα το μήκος της μπλούζας. Επίσης προτίμησα την λαιμόκοψη σε V μπρος και πίσω το βαθύ κόψιμο, χωρίς βολάν. 

Το σχέδιο όπως βλέπετε διαθέτει πένσες στο ύψος του στήθους για να δώσει σχήμα στο ύφασμα, ενώ στο εσωτερικό ράβονται μόστρες, facings στα αγγλικά (αυτό που φαίνεται σαν κοντή φόδρα) τριγύρω από τη λαιμόκοψη και τη μασχάλη, ώστε η μπλούζα να έχει ωραίο τελείωμα και να μην φαίνονται τα ξέφτια.

Ομολογώ ότι η όλη κατασκευή της μπλούζας ήταν πολύ εύκολη, αλλά όταν διάβαζα τις αγγλικές οδηγίες σχετικά με το τελικό ράψιμο της μόστρας δεν καταλάβαινα και πολλά. Αυτό όμως το βιντεάκι (από το 2.18 λεπτό)  μου έλυσε όλες τις απορίες κι έτσι το ράψιμο έγινε στη στιγμή! 

Τέλος, αντί να στριφώσω τη μπλούζα σύμφωνα με τις οδηγίες, προτίμησα να κάνω το τελείωμα με έτοιμο, λοξό ρέλι στην ίδια απόχρωση. Η ιδιαιτερότητα είναι ότι δεν έραψα το ρέλι με τον συνηθισμένο τρόπο, δηλαδή διπλώνοντας το ρέλι στη μέση για να καλύψω τα ξέφτια του υφάσματος. Αντιθέτως, χρησιμοποίησα αυτή την τεχνική, την οποία εφάρμοσα και σε άλλα πρόσφατα ραψίματα. 

Νομίζω ότι το μπλουζάκι μου έγινε πολύ όμορφο και πραγματικά το συγκεκριμένο ύφασμα δικαιούταν μια καλύτερη μοίρα!!! 

Ευτυχώς, οι κουρτίνες ήταν κομμένες σε αρκετά μεγάλη διάσταση κι έτσι οι δυνατότητες για μεταποίηση είναι πολλές. Δε σας κρύβω ότι έχω φτιάξει κι άλλα δύο ρουχαλάκια που θα σας δείξω λίαν συντόμως! 

Όσο για το νέο μου πατρόν, νομίζω ότι είναι ένα ωραίο κλασσικό μπλουζάκι με πολλές δυνατότητες και για όλες τις ηλικίες, ανάλογα με το ύφασμα που χρησιμοποιούμε κάθε φορά.   

Καλό μήνα σας εύχομαι με υγεία!

Ευγενία

Οι μεταποιήσεις του καλοκαιριού: κόντεμα φουστανιού

Γεια χαρά σας και πάλι!

Οι υψηλές θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών με έχουν κρατήσει μέσα στο σπίτι και οι εργασίες στον κήπο περιορίζονται μόνο στο πότισμα και τη συγκομιδή όταν έχει πια δύσει ο ήλιος. Επίσης, για να καταπολεμήσω τη ζέστη έφτιαξα για πρώτη φορά παγωτό με γεύση σοκολάτας, το οποίο έγινε υπέροχο! Με την πρώτη ευκαιρία θα αναρτήσω τη συνταγή, η οποία είναι πανεύκολη. Και μιας και περνάω πολλή ώρα εντός του σπιτιού αποφάσισα ν' ασχοληθώ με εκείνες τις μεταποιήσεις που σας έλεγα σε πρόσφατη ανάρτησή μου. 

Σήμερα σας παρουσιάζω την πρώτη και πιο απλή μεταποίηση που έκανα, κονταίνοντας ένα καλοκαιρινό  φουστάνι που μου έδωσε πριν καιρό η πεθερά μου, ξεσκαρτάροντας τη δική της ντουλάπα. Βρήκα το φόρεμα γουστόζικο, άνετο κι ευκολοφόρετο μιας και στην πλάτη έχει σφηκοφωλιά. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να το κοντύνω, μιας και μου έφτανε στο μέσο της γάμπας, μήκος που δεν πολυσυμπαθώ. 

Τις καρφίτσες τις είχα στερεώσει όσο μέναμε στη Σάμο, αλλά το φόρεμα επέστρεψε έτσι στην Αθήνα και λίγο πριν μετακομίσουμε για την Κέρκυρα το έχωσα σε μια κούτα με τα υπόλοιπα ραπτικά μου. Στο τέλος του Ιούνη το πήρα απόφαση και το κόντυνα, αφού πρώτα αγόρασα μια ασορτί κλωστή. 

Το πώς να κονταίνουμε ρούχα μας το έμαθε η μαμά μας να το κάνουμε στο χέρι. Βλέπετε, εκείνη  δεν κατάφερνε να συντονιστεί με την ποδοκίνητη μηχανή της γιαγιάς, οπότε όλες τις μεταποιήσεις έμαθε να τις κάνει στο χέρι. Για να πω την αλήθεια είναι πολύ χρήσιμο να ξέρει κανείς να κάνε τέτοιου είδους μικροδουλειές μόνος του κι αν υπάρχει και ραπτομηχανή γίνονται ακόμη πιο γρήγορα. Αν και στο διαδίκτυο υπάρχουν σχετικές οδηγίες τράβηξα κι εγώ λίγες φωτογραφίες για να σας δείξω πώς κόντυνα το φόρεμα. 

Αρχικά, αποφάσισα πού ήθελα να τελειώνει το φόρεμα κι έβαλα μια καρφίτσα για σημάδι. 

Έπειτα, μέτρησα με μεζούρα πόσο ήταν το ύφασμα που περίσσευε. Γύρισα το φόρεμα από την ανάποδη και δίπλωσα προς τα μέσα όλο το περισσευούμενο ύφασμα του υπάρχοντος ποδόγυρου. 

Στη φωτογραφία το φόρεμα είναι γυρισμένο
από την καλή. Πρώτα το στερέωσα όπως σας λέω 
στις οδηγίες και μετά γύρισα το φόρεμα από την καλή.

Με μια βελόνα και κλωστή σε διαφορετικό χρώμα από εκείνο του φορέματος έκανα τρύπωμα (μεγάλες βελονιές) κατά μήκος του νέου ποδόγυρου για να βάλω ουσιαστικά ένα σημάδι που να δείχνει πού θα τελειώνει ο νέος ποδόγυρος. 

Έπειτα, έχοντας πάντα το φουστάνι από την ανάποδη μεριά με τη βοήθεια ενός χάρακα μέτρησα 4 εκατοστά (μιάμιση ίντσα) κάτω από το σημάδι της άσπρης κλωστής (τρύπωμα) τραβώντας μια γραμμή με σαπουνάκι ραπτικής. 

Μετά έκοψα με το ψαλίδι το περιττό ύφασμα πατώντας πάνω στη μπλε γραμμή από το σαπουνάκι. 

Μετά, έχοντας πάντα το φόρεμα από την ανάποδη γύρισα το τελείωμα του φουστανιού προς τα πάνω και το δίπλωσα ώστε να φτάνει στο άσπρο σημάδι που είχα κάνει πιο πριν (τρύπωμα).  Καθώς έκανα αυτή τη δουλειά πάταγα με το σίδερο αυτή την δίπλωση ώστε να σταθεί καλά το ύφασμα στη θέση του. 

Μετά ξαναδίπλωσα προς τα πάνω το ύφασμα τόσο ώστε να φανεί το άσπρο σημάδι, με σκοπό να καλύψω τα ξέφτια του υφάσματος.

Καθ' όλη τη διαδικασία πάταγα με το σίδερο και στερέωνα με καρφίτσες. 

Για το τέλος, πέρασα στη μασουρίστρα και στη ραπτομηχανή την ασορτί που είχα αγοράσει και έκανα ένα ευθύ γαζί πολύ κοντά στο τελείωμα του στριφώματος για να το στερεώσω. 

Στο τέλος αφαίρεσα και την άσπρη κλωστή και το φουστανάκι μου ήταν πανέτοιμο!

Δεν ξέρω αν οι οδηγίες μου ήταν εντελώς κατανοητές, ελπίζω να σας βοήθησαν οι φωτογραφίες για να καταλάβετε τα βήματα που ακολούθησα. Γενικώς, η ιδέα είναι ότι διπλώνουμε δύο φορές το τελείωμα ενός υφάσματος για να κρύψουμε τα ξέφτια. Επίσης, εγώ προτίμησα το στρίφωμα (η τελική δίπλωση) να έχει πάχος δύο εκατοστά, γι' αυτό άφησα αρχικώς τέσσερα εκατοστά επιπλέον ύφασμα πιο κάτω από το άσπρο σημάδι που είχα βάλει. Ουσιαστικά, την πρώτη φορά δίπλωσα δύο εκατοστά και τη δεύτερη άλλα δύο. Βέβαια, το  φάρδος το στριφώματος εξαρτάται από το γούστο του καθενός κι από το τί ταιριάζει σε κάθε ένδυμα. 

Το φορεματάκι το έβαλα με την πρώτη ευκαιρία και το μήκος του μου φάνηκε άκρως ικανοποιητικό! 

Σας εύχομαι καλή βδομάδα και σύντομα θα σας δείξω και τις άλλες μεταποιήσεις που έχω κάνει ως ώρας!

Ευγενία  

Μαρμελάδα λεμόνι: η αποκάλυψη της φετινής χρονιάς

Γεια χαρά σε όλους!

Καλοκαιράκι στη Λευκάδα τα τελευταία χρόνια σημαίνει και παρασκευή μαρμελάδας, αποκλειστικά και μόνο με τα φρούτα από τα δικά μας δέντρα κι απ' όσα μας φιλεύουν οι γειτόνοι. Η αλήθεια είναι ότι εμείς μεγαλώσαμε με το μέλι, μαρμελάδα δεν πολυκυκλοφορούσε στο σπίτι μας και η μαμά πατροπαράδοτα έφτιαχνε γλυκά του κουταλιού. 

Τα τελευταία όμως χρόνια τα δέντρα μας έγιναν πολύ παραγωγικά και η παρασκευή μαρμελάδας είναι ένας ωραίος κι εύκολος τρόπος για ν' αξιοποιήσουμε όσα μας χαρίζει η Φύση. 

Συνταγή δεν είχα, διάβασα αρκετές αλλά τελικώς αποφάσισα να δοκιμάσω μια που βρήκα στο διαδίκτυο από μια Ιταλίδα σεφ. Άλλωστε, και οι Ιταλοί έχουν πολύ μεγάλη παράδοση με τα λεμόνια, ειδικά στο νότιο κομμάτι της χώρας, με το limoncello να είναι ένα από τα πιο δημοφιλή ιταλικά προϊόντα εκτός συνόρων.

Τα υλικά για μια δόση (δύο βάζα των 400 μλ) είναι:

700 γρ. λεμόνια ακέρωτα (ζυγισμένα αφότου τους έχουμε αφαιρέσει τις δυο άκρες)

600 γρ. ζάχαρη

1.400 μλ. νερό  

Εκτέλεση:

Πλένουμε τα λεμόνια, αφαιρούμε τις δυο άκρες τους και τα κόβουμε σε λεπτές φέτες. Αφαιρούμε τα κουκούτσια καθώς κόβουμε τις φέτες. 

Στο μεταξύ βάζουμε σε βαθιά κατσαρόλα το νερό κι ανάβουμε το μάτι σε δυνατή φωτιά ώστε ν' αρχίσει να βράζει γρήγορα το νερό. Όταν αρχίσει να βράζει προσθέτουμε τις φέτες λεμονιού στην κατσαρόλα, μετριάζουμε την ένταση της φωτιάς (στο 6 αν το μέγιστο είναι το 9) κι αφήνουμε τα λεμόνια να βράσουν για 30 λεπτά. Αυτό το κάνουμε για να ξεπικρίσουν.  

Μόλις περάσουν τα 30 λεπτά αφαιρούμε τα λεμόνια από το νερό με τη βοήθεια μιας τρυπητής κουτάλας (κεψέ τη λέμε στη Λευκάδα) και τα βάζουμε σε ένα μπολ. Μπορούμε να τα σουρώσουμε και στο σουρωτήρι αλλά ίσως διαλυθούν, οπότε εγώ προτιμώ την κουτάλα. 

Χύνουμε το νερό από την κατσαρόλα, τη βάζουμε πάλι πάνω στο μάτι της κουζίνας σε μέτρια φωτιά, προσθέτουμε μέσα τα βρασμένα λεμόνια μαζί με τη ζάχαρη. Ανακατεύουμε καλά κι αφήνουμε τα υλικά να βράσουν. Ανακατεύουμε τακτικά. 

Όσο βράζει η μαρμελάδα γεμίζουμε μια κατσαρόλα με νερό και μέσα βάζουμε τα καθαρά, γυάλινα βάζα μας. Ανάβουμε το μάτι σε μέτρια ένταση κι αφήνουμε το νερό να βράσει για ν' αποστειρωθούν τα βάζα. Επίσης, σαπουνίζουμε και ξεπλένουμε με ζεστό νερό τα καπάκια και τα σκουπίζουμε καλά με καθαρή πετσέτα. Εγώ επειδή έφτιαξα πέντε δόσεις και χρειαζόμουν πολλά βάζα, τα αποστείρωσα  στο φούρνο, στους 130 βαθμούς Κελσίου.   

Μόλις αρχίσει να δένει η μαρμελάδα, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά κι αλέθουμε το μείγμα με ραβδομπλέντερ ή το αλέθουμε λίγο λίγο στο μούλτι και το ξαναβάζουμε πίσω στην κατσαρόλα για το τελικό δέσιμο της μαρμελάδας.  

Όπως σας έχω ξαναπεί για σίγουρη επιτυχία στο δέσιμο της μαρμελάδας χρησιμοποιώ το θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής. Μόλις το μείγμα πιάσει τους 104 βαθμούς Κελσίου η μαρμελάδα είναι έτοιμη  και την αποσύρω από τη φωτιά. 

Πολλές φορές μπορεί να φαίνεται νερουλή και να ξεγελάσει ότι δεν είναι έτοιμη, αλλά μόλις πέσει η θερμοκρασία παίρνει τη χαρακτηριστική, παχύρρευστη υφή της μαρμελάδας.

Επανέρχομαι στην εκτέλεση της συνταγής. Όταν είναι έτοιμη η μαρμελάδα (χοντρικά παίρνει μισή ώρα από την ώρα που προσθέτουμε στα λεμόνια τη ζάχαρη) βγάζουμε την κατσαρόλα απ' τη φωτιά κι αφήνουμε τη μαρμελάδα να ηρεμήσει για πέντε λεπτά. Βγάζουμε από το νερό ή από το φούρνο τα αποστειρωμένα βάζα προσεκτικά. Αν τα έχουμε βράσει τ' αφήνουμε να στεγνώσουν απ' τους υδρατμούς. 

Γεμίζουμε τα βάζα με μεγάλη προσοχή με τη βοήθεια βαθιάς κουτάλας. Δεν το παρακάνουμε, τα γεμίζουμε ως εκεί που αρχίζει το σπείρωμα σε κάθε βάζο. Κλείνουμε πολύ καλά τα βάζα με τα καπάκια τους κι αναποδογυρίζουμε τα βάζα ακουμπώντας τα πάνω σε μια πετσέτα. Τα αφήνουμε έτσι για 24 ώρες, μέχρι να κρυώσουν εντελώς. Την επόμενη μέρα τ' αναποδογυρίζουμε ώστε να στέκονται με το καπάκι ψηλά και θα διαπιστώσουμε ότι έχουν σφραγίσει. Τα φυλάμε σε ντουλάπι κι όταν ανοίξουμε ένα βάζο το συντηρούμε στο ψυγείο.      

Σας συστήνω να τη δοκιμάσετε, είναι μυρωδάτη και με μια γεύση φρεσκάδας. Εδώ θα βρείτε κι όλες τις άλλες καλοκαιρινές μαρμελάδες που έχουμε φτιάξει τα τελευταία χρόνια.   

μαρμελάδα με αχλάδι και μήλο

μαρμελάδα κορόμηλο

μαρμελάδα μήλο

μαρμελάδα σύκο (ο σύνδεσμος της συνταγής βρίσκεται στα σχόλια της ανάρτησης)

Καλά να περνάτε, 

Ευγενία