My pale blue boxy bag

Επιτέλους μπορώ να σας παρουσιάσω ακόμα μια τσάντα που ολοκλήρωσα την περασμένη βδομάδα. Χρησιμοποιώντας το αγαπημένο μου πατρόν -γι' αυτό το διάστημα, αν μη τί άλλο- έραψα άλλη μια τσαντούλα με σκοπό ν' αξιοποιήσω ιδιαίτερα υφάσματα που για πολύ καιρό είχαν χαθεί στην αφάνεια των ραφιών μου...

Το συγκεκριμένο πατρόν είναι ιδανικό για όσους αγαπούν τις μικρές αλλά ευρύχωρες τσάντες. Επίσης, δεν είναι απαιτητικό σε μεγάλες ποσότητες υφάσματος ειδικά αν τα πλαϊνά κατασκευαστούν με άλλο ύφασμα. 

Έτσι, ακόμη και τα σχετικώς μικρά ρετάλια μπορούν να μεταμορφωθούν σ' ένα χρηστικό αντικείμενο, όπως είναι η τσάντα. 

Κι ενώ είχα ετοιμάσει τη τσάντα μου από τα τέλη Γενάρη μου έλειπε ένας ταιριαστός ιμάντας, μιας και αν έβαζα μπεζ η τσάντα γινόταν πολύ άτονη, ενώ άλλη επιλογή δεν μπορούσα να σκεφτώ. 

Όπως άλλωστε σας έχω πει είμαι αρκετά παρορμητική με το ράψιμο, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμη ράβω για τη χαρά της δημιουργίας, ακόμη κι αν αυτό εγκυμονεί μικρούς κινδύνους, όπως ας πούμε να μείνει μια τσάντα ημιτελής γιατί δεν προέβλεψα απ' την αρχή όοοολα τα υλικά που επρόκειτο να χρειαστώ!  

Κι ενώ εδώ η αγορά είναι σχετικά μικρή αναφορικά με τις ραπτικές πρώτες ύλες (ακόμα μνημονεύω τη "Νίτσα", το χιώτικο κατάστημα που ήταν συνώνυμο της αξιοπιστίας και της ποικιλίας) ευτυχώς το διαδίκτυο μ' έσωσε γι' άλλη μια φορά. Ψάχνοντας για τον ιδανικό ιμάντα -μιας και το μπλε του υφάσματος είναι πολύ ιδιαίτερο- κατέληξα σ' ένα αγγλικό ηλεκτρονικό κατάστημα κι επί τη ευκαιρία αγόρασα και κάτι εξτρά... Τώρα, αν θα καταφέρω να το ράψω το μπλουζάκι δεν ξέρω...

Κι έτσι, γρήγορα γρήγορα τη Δευτέρα προτού φύγουμε για το πικ-νικ τοποθέτησα τον ιμάντα και φύγαμε όλοι παρέα (Βασίλης, Ευγενία, ταπεράκια, φωτογραφική μηχανή και τσάντες). 

Ο Βασίλης σε ρόλο φωτογράφου κι εγώ σ' εκείνο του μοντέλου, με την αυστηρή οδηγία να μη φαίνομαι... Άλλωστε, η πρωταγωνίστρια ήταν η τσάντα! 

Τί λέτε, ωραία δεν έγινε; Όσο για τις προηγούμενες τσάντες μπορείτε να τις δείτε εδώ κι εδώ. 

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία  

Το πικ-νικ της Καθαράς Δευτέρας

Και να που για τρίτη χρονιά γιορτάσαμε την Κ. Δευτέρα στην Κρήτη με το καθιερωμένο μας πικ-νικ. Τα εδέσματά μας μπήκαν από νωρίς στα ταπεράκια και πήραμε το δρόμο για το αγαπημένο μας μέρος, ένα όμορφο ύψωμα με θέα προς τα βουνά Γιούχτα και Ψηλορείτη.  

Και τί ιδιαίτερη αντίθεση δημιουργούσε η καταπράσινη φύση μαζί με τις επιβλητικές κορφές γεμάτες χιόνι. 

Ο καιρός σχεδόν καλοκαιρινός, η ατμόσφαιρα διαυγής και το φως να αναδεικνύει τη φύση που ήδη ξύπνησε. Είναι αλήθεια ότι οι πάρα πολλές βροχές ευνόησαν την περιοχή, η οποία κατά γενική ομολογία δε φημίζεται για το υγρό της κλίμα. Έτσι, με μεγάλη ανακούφιση ο ντόπιος πληθυσμός μιλάει για τα γεμάτα νερό φράγματα. 

Εμείς δεν είχαμε και πολλά να κάνουμε. Αφού τσιμπήσαμε τα σαρακοστιανά μας ξαπλώσαμε κάτω από τον ίσκιο μιας ελιάς και απολαύσαμε την όμορφη απραξία μας. Αφοσιωθήκαμε στο άκουσμα των ζουζουνιών και του απαλού αέρα, ενώ κάποια στιγμή έκαναν την εμφάνισή τους επιβλητικοί αετοί και γύπες τριγύρω από το βουνό του Γιούχτα. 

Τα παιγνιδίσματα είτε σε ζευγάρια είτε σε μεγαλύτερη παρέα διήρκησαν πολλή ώρα κι εμείς ατενίζαμε σχεδόν υπνωτισμένοι τις πτήσεις τους! Μακάρι να μπορούσαμε να τα φωτογραφίσουμε καλύτερα...

Βέβαια, δεν χάσαμε την ευκαιρία να φωτογραφίσουμε και κάποιες χειροτεχνίες που είχα ολοκληρώσει το προηγούμενο διάστημα 

ενώ σας αποχαιρετώ με μια φωτογραφία, σκεπασμένοι με δυο παπλωματάκια που είχα φτιάξει τις δυο τελευταίες χρονιές και που σήμερα αξιοποιήθηκαν δεόντως! 

Ελπίζω να περάσατε κι εσείς όμορφα τη σημερινή μέρα και σας εύχομαι καλή Σαρακοστή. 

Ευγενία   

Οι αποκριάτικες στολές μας - Μέρος Α'

Η περίοδος της αποκριάς ήταν πάντα η αγαπημένη μου! Κι από μικρή μου άρεσε να φτιάχνουμε με τη μαμά και την αδερφούλα τις δικές μας στολές. Γιατί, ακόμα κι αν δεν ήταν άψογες και υπέρλαμπρες σαν αυτές του εμπορίου με πολλά στρας και παγιέτες, τις ένοιωθα αλλιώς, δικές μας, προσωπικές και πρωτότυπες. Ότι πιο τρελό σκεφτόμασταν, η μαμά πάντα πρόθυμη να το υλοποιήσει. Και χωρίς ραπτομηχανή, στο χέρι όλα.... 

Τώρα πια κι εγώ ως μαμά και με την Αποκριά την πιο αγαπημένη μου γιορτή του χρόνου, δε θα μπορούσα να μη φτιάξω κι εγώ στις μπουμπούκες μου τις δικές τους στολές. 

Φέτος η έμπνευση ήρθε από την πριγκίπισσα της Disney Έλενα του Άβαλορ και την αδερφή της Ίζαμπελ. Πρόσφατα τα κορίτσια έβλεπαν μια ταινία τους και η Ειρήνη ρώτησε αν θα μπορούσε να ντυθεί Έλενα. Η Κωνσταντίνα, με σοβαρό και ισχυρό επιχείρημα ότι το μπλε είναι το αγαπημένο της χρώμα ζήτησε να ντυθεί Ίζαμπελ. Κι έτσι άρχισε η υλοποίηση...

                      

Χωρίς ραπτομηχανή κι εγώ - η Ευγενία θα μπορούσε να κάνει θαύματα, αλλά μας ξενιτεύτηκε, όπως ξέρετε - ξεκίνησα να βρίσκω ιδέες στο διαδίκτυο και κυρίως στο αγαπημένο Pinterest.

 

 Έτσι κατέληξα σε δύο τούλινες φούστες tutu σε ανάλογα χρώματα, που φτιάχνονται πολύ εύκολα. Τα μόνα υλικά που χρειάζονται είναι χοντρό λάστιχο και τούλι κομμένα σε λωρίδες που κομπιάζονται γύρω από το λάστιχο. Στο διαδίκτυο υπάρχουν πάρα πολλά σχετικά βιντεάκια.

Για τις μπλούζες τους χρησιμοποίησα για τη μεν Έλενα μια κόκκινη φόρδα και μια κόκκινη δαντέλα, για την Ίζαμπελ ένα βαμβακερό μπλε ύφασμα που είχα και κορδέλες σε κίτρινο και μπλε χρώμα.

Οι εμφανίσεις των κοριτσιών ολοκληρώθηκαν με τα κατάλληλα αξεσουάρ. Μια στέκα με κοραλί τσόχινα λουλούδια και σκουλαρίκια με κλιπς, στα οποία κόλλησα τσόχα με γκλίτερ (το καινούργιο αγαπημένο μου υλικό!). Για την Ίζαμπελ δυο απλά τσιμπιδάκια με μπλε φιογκάκια.

Τα κορίτσια τις λάτρεψαν! Στις πρόβες είχαμε λίγη γκρίνια και λίγο φόβο για τις καρφίτσες, αλλά όταν τις είδαν ολοκληρωμένες ο ενθουσιασμός δεν περιγράφεται!

Και που να δείτε το δικό μου ενθουσιασμό! Τώρα που ξεπετάχτηκε κι η Κωνσταντίνα μπορέσαμε να χαρούμε περισσότερο αυτές τις μέρες με βόλτες, μεταμφιέσεις, πάρτυ και χορό.

Καλή Αποκριά σε όλους για το τριήμερο που έρχεται και καλή διασκέδαση!

Δίνοντας μεξικάνικο χαρακτήρα σ' ένα μαύρο τζιν για χάρη της Αποκριάς

Γεια χαρά σε όλους!

Μπορεί ο καιρός να μη μας αφήνει να σηκώσουμε κεφάλι, να μας επισκέπτεται και η Ωκεανίδα, αλλά το καρναβάλι είναι εδώ και δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε! 

Ως γνωστό τα αυτοσχέδια είναι και τα πιο ωραία,  πηγάζουν αυθόρμητα και μας κάνουν ευρηματικούς. Και χωρίς να ξοδέψουμε πολλά μπορούμε να μεταμφιεστούμε και να διασκεδάσουμε με την ψυχή μας! 

Έτσι κι εμείς πέρυσι, παίρνοντας μέρος σε ένα αποκριάτικο πάρτυ αποφασίσαμε να πάρουμε τη θεματολογία μας από τη μέρα των Νεκρών, μια γιορτή με μεγάλη σημασία για τους Μεξικανούς. Το μακιγιάζ έπαιξε τον πρωταρχικό ρόλο, επίσης τα λουλούδια στα μαλλιά και το καπέλο για το Βασίλη ήταν εύκολο να τα προμηθευτούμε. 

Και για το ντύσιμό μας όλο και κάτι βρήκαμε, αλλά προσθέσαμε και κάποιες πινελιές, όπως μια τρέσα που τρύπωσα στα πλάγια του μαύρου τζιν του Βασίλη για να του δώσω ένα πιο έθνικ χαρακτήρα. 

Πήγα στο κατάστημα με τα ραπτικά και ζήτησα να δω τις τρέσες. Τους έβαλα και στο πνεύμα ώστε να μου δείξουν πιο ενδιαφέρουσες και πιο έθνικ και καταλήξαμε σε μια πολύ γουστόζικη για την περίσταση. Η αλήθεια είναι ότι ήταν ακριβούλα, μα μιας και δε χρειαζόμουν πάνω από 3,5 μέτρα την πήρα. Έπειτα την τρύπωσα στις πλαϊνές ραφές του παντελονιού με ταιριαστή κλωστή κι έτοιμο το παντελόνι του Μεξικάνου μου! 

Για φέτος, όλο και κάτι σκεφτόμαστε και προβλέπω να τρώω το Σαββατοκύριακο αγκαλιά με τη ραπτομηχανή. Αλλά και η Ευαγγελία ήδη έχει αρχίσει να φτιάχνει τις στολές όλης της οικογένειας και περιμένω πώς και πώς να μας τις παρουσιάσει!!

Σας αποχαιρετώ, 

Ευγενία