Ράβοντας ένα τσουβαλάκι για τα φουντούκια μας

Γεια χαρά σε όλη τη γειτονιά!

Μετά τις απανωτές αναρτήσεις με τα καλοκαιρινά ραψίματα πλέον έχω πέσει στην απόλυτη αδράνεια λόγω βλάβης.  Είχε η ραπτομηχανή τα προβληματάκια της με την κουμπότρυπα, που δεν ανταποκρινόταν εδώ και δυο χρόνια, πριν όμως δυο βδομάδες έφυγε κι ένα εξάρτημα από τη θέση του κι έτσι το γάζωμα έγινε αδύνατο... Πακεταρίστηκε και στάλθηκε στο Αγρίνιο, στο υποκατάστημα της Singer, για σέρβις κι έτσι εδώ και δυο βδομάδες ζω σε κατάσταση ραπτικής στέρησης. 

Το τελευταίο όμως πράγμα που πρόλαβα να ράψω ήταν ένα πάνινο τσουβαλάκι για ν' αποθηκεύσουμε τα φουντούκια της φετινής μας σοδειάς. Όπως ξέρετε, το σπίτι μας στην Κέρκυρα είναι προικισμένο μ' ένα κήπο γεμάτο δέντρα και λουλούδια, που μας έδωσε την ευκαιρία να καταπιαστούμε με την κηπουρική πιο εντατικά. 

Μετά τις πρώτες περσυνές απόπειρες του Βασίλη στο κλάδεμα φέτος τα δεντράκια μας φουντώσανε με νέους βλαστούς και μας χάρισαν απλόχερα τους καρπούς τους. 

Έτσι, στα τέλη του Ιούλη τα φουντουκάκια μας ήταν έτοιμα να συγκομιστούν κι αφού τα μαζέψαμε, τα απλώσαμε σε μεγάλα ταψιά και τα λιάσαμε για κάμποσες μέρες με σκοπό να ξεραθούν. Μετά από παρότρυνση του Βασίλη, έραψα ένα μεγαλωπό, βαμβακερό πουγκί για να τ' αποθηκεύσουμε. 

Το τσουβαλάκι μας είναι ομορφούλικο, πρακτικό, οικολογικό κι επαναχρησιμοποιούμενο. Τα έχει όλα και συμφέρει με άλλα λόγια! Το ράψιμο έγινε στο άψε σβήσε. Δεν είναι και τίποτε το ιδιαίτερο, μεταξύ μας. Ουσιαστικά ακολούθησα αυτά τα βήματα προσαρμόζοντας τις διαστάσεις του υφάσματος αναλόγως. Και για να πούμε την αλήθεια, τα φουντούκια μας είναι πεντανόστιμα. Ήδη τα δοκιμάσαμε σε ένα κέικ που φτιάξαμε με μήλα από τον κήπο μας και που έγινε υπέροχο!

Όπως βλέπετε, τη μέρα της φωτογράφισης είχα και μικρούς βοηθούς, τα δυο μικρά γατάκια που έγιναν κι αυτά του σπιτιού. 

Όσο περιμένω να επιδιορθωθεί η ραπτομηχανή, σημειώνω όλα εκείνα τα ρούχα που θα ήθελα να δοκιμάσω να ράψω για το Χειμώνα. Ένα μπουφάν είναι πολύ ψηλά στη λίστα μου αν και μου φαίνεται ταυτόχρονα πολύ φιλόδοξο. Επίσης, από πέρυσι έχω αγοράσει ένα πατρόν για αθλητικά ρούχα (φόρμα και φούτερ) που θέλω να ράψω. Ευελπιστώ, λοιπόν, να παραλάβω γρήγορα τη μηχανούλα μου και ν' αρχίσω πάλι τους πειραματισμούς!

Σας χαιρετώ, 

Ευγενία

   

Πάστα harissa με νωπές πιπεριές τσίλι και ντομάτες

Γεια χαρά σε όλους!

Είναι γεγονός ότι ο καλοκαιρινός μας κήπος είχε τα σκαμπανευάσματά του. Οι φασολιές απέτυχαν παταγωδώς,  κατά γενική ομολογία λόγω της πολλής ζέστης, ενώ οι ντοματιές μας μάλλον αρρώστησαν εξ αρχής. 

Τα κατσαρωμένα τους φύλλα και οι καχεκτικοί καρποί μας άφησαν μια μικρή απογοήτευση και παρά του ότι ο Βασίλης τις φρόντισε πολύ, τελικώς δεν κατάφερε να τις θεραπεύσει. Εξίσου και οι αγγουριές, δε δώσαν και τον καλύτερό τους εαυτό κι έτσι τις ξεριζώσαμε σχετικά νωρίς. Από την άλλη μεριά οι μελιτζανιές μας ακόμα και σήμερα είναι φορτωμένες με άνθη και καρπούς ενώ τα στρογγυλά κολοκυθάκια ήταν η επιτυχία του καλοκαιριού! 

Τώρα βέβαια, που ο καιρός δρόσισε και πέσαν και οι πρώτες, αναζωογονητικές βροχές ο κήπος πήρε τα πάνω του. Τα λουλούδια μας παραμένουν ακόμα ανθισμένα και είναι πόλος έλξης πεταλούδων κι άλλων εντόμων. 

Παραδόξως, οι μακρουλές κολοκυθιές τώρα βγάζουν τους πιο πολλούς καρπούς τους ενώ οι πιπεριές ήταν τα πιο ανθεκτικά μας φυτά. 

Φέτος είχαμε και ποικιλία χάρις σε ένα συνάδελφο του Βασίλη, που τον προμήθευσε διάφορους σπόρους: κέρατα, bell, αλλά και καυτερές. Κι επειδή ο Βασίλης είναι λάτρης των πικάντικων γεύσεων έβαλε πολλά φυτά. 

Με τέτοια παραγωγή είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε νέες συνταγές για να συντηρήσουμε μέρος της σοδειάς. Ως ώρας φτιάξαμε πάστα harissa και τσίλι sauce, οι οποίες έγιναν πολύ ωραίες. Αν σας αρέσουν κι εσάς οι πικάντικες γεύσεις δοκιμάστε αυτή την εύκολη συνταγή για πάστα harissa. 

Υλικά για ένα γυάλινο βάζο των 250 μλ 

250 γρ. ντομάτες ξεφλουδισμένες

50 γρ. νωπές καυτερές πιπεριές τσίλι

50 γρ. κρεμμύδι κερό

2 μεγάλες σκελίδες σκόρδο

1 κουταλιά γλυκού σπόροι κόλιαντρου

1/2 κουταλιά γλυκού αλάτι

λάδι 

Εκτέλεση

Πλένουμε τις ντομάτες και τις χαράσσουμε στον πάτο τους κάνοντας ένα μικρό σταυρό. Μετά τις βουτάμε σε κατσαρόλα με βραστό νερό για μισό λεπτό. Τις βγάζουμε από την κατσαρόλα με τρυπητή κουτάλα και τις βάζουμε κάτω από κρύο τρεχούμενο νερό για να τις κρυώσουμε. Προσεχτικά ξεφλουδίσουμε τις ντομάτες αρχίζοντας από το σημείο που κάναμε τον σταυρό. Μετά τις κόβουμε σε κομμάτια και τις βάζουμε στο μπλέντερ. 

Πλένουμε τις πιπεριές, αφαιρούμε τα κοτσάνια τους και τις κόβουμε στην μέση. Αφαιρούμε τους σπόρους, οι οποίοι είναι το πιο καυτερό μέρος του καρπού και τεμαχίζουμε τη σάρκα των πιπεριών. Τις βάζουμε κι αυτές στο μπλέντερ και προσθέτουμε και τα υπόλοιπα υλικά εκτός από το λάδι. 

Τεμαχίζουμε όλα τα υλικά πολύ καλά στο μπλέντερ για να γίνουν ένας πολτός. Μεταφέρουμε τον πολτό σε μικρή κατσαρόλα κι αφήνουμε το περιεχόμενο να πάρει μια πρώτη βράση σε δυνατή φωτιά. Χαμηλώνουμε και σιγοβράζουμε τη σάλτσα μας μέχρι να σωθούν σχεδόν όλα τα υγρά. Στο μεταξύ αποστειρώνουμε και το γυάλινο βάζο. 

Αφού πήξει η σάλτσα, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και την αφήνουμε να κρυώσει ελαφρώς. Τη μεταφέρουμε στο ζεστό βάζο κι από πάνω ρίχνουμε λίγο λάδι ώστε να προστατέψουμε το μίγμα για να μη μουχλιάσει με την πάροδο του χρόνου. Σφραγίζουμε το βάζο και το φυλάσσουμε στο ψυγείο για έως και τέσσερις μήνες. 

Χρησιμοποιείστε την πάστα χαρίσα με φαντασία. Εμείς την αναμιγνύουμε με τη σάλτσα ντομάτας για να δώσουμε περισσότερη ένταση στη μακαρονάδα και την πίτσα μας, αλλά και ως βάση στις μπρουσκέτες μας για ένα γρήγορο βραδινό. Ένα βαζάκι στο ψυγείο πάντα λύνει τα χέρια, ειδικά όταν ο χρόνος είναι περιορισμένος.

Σας αποχαιρετώ με αυτό τον υπέροχο ηλίανθο που κόσμησε τον καλοκαιρινό μας κήπο και σας εύχομαι καλό και δημιουργικό Οκτώβρη. 

Ευγενία

  

Τα τελευταία καλοκαιρινά ραψίματα της χρονιάς: Mimi blouse και Ava top

Καλή εβδομάδα σε όλη τη γειτονιά!

Τελευταία και καταϊδρωμένα καταφτάνουν τα καλοκαιρινά μπλουζάκια που σας δείχνω σήμερα, τα οποία κατά σύμπτωση έχουν δύο κοινά σημεία: είναι το αποτέλεσμα ανακύκλωσης και είναι φτιαγμένα με βαμβακερό broderie anglaise ύφασμα. 

Ε, είναι πια πιθανό να αναγνωρίσατε αυτό το λευκό broderie, το οποίο απ' όταν έφτασε στα χέρια μου σχεδόν μονοπωλεί το ενδιαφέρον μου. Τα κουρτινάκια, που ποτέ δεν κρεμάστηκαν στο μεζεδοπωλείο της αδερφής μου, έχουν μετατραπεί σε ουκ ολίγα μπλουζάκια το τελευταίο διάστημα. Ένα από αυτά είναι και τούτο το αμάνικο πουκαμισάκι προορισμένο για τη μαμά μου. 

Το πατρόν, το οποίο ονομάζεται Mimi Blouse, το είχα ερωτευτεί από την πρώτη ματιά. Μη σας πω ότι ήταν και ο λόγος που είχα αγοράσει το βιβλίο "Love at first stitch". Κατευθείαν σκέφτηκα να ράψω ένα για τη μαμά μου, η οποία μου ζήτησε να αφαιρέσω τα μανίκια του. 

Με μια δυο προβούλες που κάναμε όταν ήρθε στην Κέρκυρα αποφασίσαμε ότι ήθελε και λίγο στένεμα στα πλαϊνά και με βοήθησε να κάνω τις επιδιορθώσεις. Το μπλουζάκι ετοιμάστηκε γρήγορα αλλά έπεσε κι αυτό θύμα της ραπτομηχανής μου, η οποία αρνούταν πεισματικά να ράψει τις κουμπότρυπες. 

Κι έτσι, μετά από μισό χρόνο αναμονής το μπλουζάκι ολοκληρώθηκε στα τέλη του φετινού Αυγούστου. Το σχέδιό του είναι πολύ απλό, αλλά όλες οι λεπτομέρειες με τις σουρίτσες και το γιακά το κάνουν πολύ κολακευτικό. 

Σίγουρα θέλω να ράψω ένα και για μένα και να δοκιμάσω και τα μανίκια του, τα οποία έχουν μια ιδιαιτερότητα. 

Το δεύτερο μπλουζάκι, το οποίο ονομάζεται Ava top, ράφτηκε για την Κωνσταντίνα. Το φορεματάκι που της έραψα δυο χρόνια πριν πλέον ήταν μικρό, αλλά επειδή η φούστα ήταν σχετικά μακριά και φτιαγμένη με πολλή σούρα αποφασίσαμε να του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία. 

Αυτό το πατρόν μου φάνηκε πολύ χαριτωμένο και ταιριαστό κι έτσι άρχισα την κατασκευή του. Το ξήλωμα ήταν το πιο χρονοβόρο κομμάτι, γιατί πρόκειται για διπλή γάζα και ήθελε πολλή προσοχή.

Τα υπόλοιπα έγιναν εύκολα κι όπως βλέπετε δεν περίσσεψε τίποτε. Χρησιμοποίησα το παραμικρό κομμάτι για να φτιάξω ρέλι, με το οποίο τελείωσα τα μανίκια. 

Όπως βλέπετε έχει γίνει η αγαπημένη μου μέθοδος, όταν το πανί είναι δύσκολο στη μεταχείρισή του. 

Το μόνο που άλλαξα στο πατρόν ήταν να κάνω κόψω σε δύο φύλλα την πλάτη της μπλούζας (αφού έκανα πρώτα όλους τους υπολογισμούς για τα περιθώρια ραφής) γιατί δε με έφτανε το ύφασμα για να την κόψω μονοκόμματη, αλλά νομίζω ότι δε δημιουργεί κανένα πρόβλημα οπτικά.

Δυστυχώς, δεν καταφέραμε να του κάνουμε μια αξιοπρεπή φωτογράφιση, αλλά πιστεύω ότι θα το ευχαριστηθεί πολύ το νέο της μπλουζάκι. 

Ανάλαφρο, με όμορφα μανίκια σε σχήμα καμπάνας και με λάστιχο για να δημιουργεί μια ελαφριά σούρα, νομίζω είναι ό,τι πρέπει για το καλοκαιράκι. Το έραψα ούτως ή άλλως ένα μέγεθος μεγαλύτερο ώστε να το ευχαριστηθεί του χρόνου. Ποιός ξέρει, ίσως τότε προλάβουμε να το φωτογραφίσουμε καλύτερα!

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία      

Το πρώτο μου πανωφόρι: the Ilford jacket (Friday Pattern co)

Γεια χαρά και πάλι!

Το ράψιμο ενός εποχιακού μπουφάν ήταν ο περσινός μου ανοιξιάτικος στόχος. 

Τα τελευταία χρόνια είχα ξεμείνει κι όλο κατέληγα να κλέβω ένα του Βασίλη, που ήταν τέλειο και στα μέτρα μου. Ωστόσο, ήμουν αποφασισμένη. Ήθελα να έχω ένα για το Πάσχα και να είναι σε ουδέτερο τόνο. 

Μετά από μεγάλη αναζήτηση στο Pinterest και στις ανεξάρτητες ιστοσελίδες που πουλάνε ηλεκτρονικά πατρόν κατέληξα ότι μου άρεσε πολύ το Ilford jacket. Απλό, unisex και με κάμποσες παραλλαγές στο μήκος και το μανίκι, μου φάνηκε βατό ως προς το ράψιμό του, γι' αυτό και είπα να το τολμήσω. 

Το ύφασμα, μια καμπαρτίνα με λίγη ελαστικότητα, το είχα αγορασμένο από το 2015 και με ακολουθούσε από τότε σε όλες τις μετακομίσεις!! Φυσικά το πατρόν είναι σχεδιασμένο για σταθερά υφάσματα και η ελαστικότητα του υφάσματος με προβλημάτιζε, αλλά αποφάσισα να το θυσιάσω. Μετά από τόσα χρόνια έπρεπε κι αυτό το ύφασμα να βρει την πορεία του. 

Το πατρόν είναι ξεκάθαρα oversized -μεγάλη τάση τα τελευταία χρόνια- και σύμφωνα με τα μέτρα μου έπρεπε να κόψω το XL μέγεθος. Ευτυχώς είχα τη σύνεση να κάνω πρώτα πρόβα πάνω σε ένα φθηνό σατέν ρετάλι που διέθετα από τις αποκριάτικες στολές που είχα ράψει, για να καταλήξω ότι τελικώς στο σώμα μου ταίριαζε το S μέγεθος, γιατί προφανώς ήθελα ένα πανωφόρι σε πιο στενή γραμμή. 

Άλλο ένα ενδιαφέρον σημείο είναι ότι επειδή το συγκεκριμένο πανωφόρι δεν διαθέτει φόδρα, μπορείς να ρελιάσεις όλες τις άκρες των υφασμάτων για να δημιουργήσεις ένα ωραίο τελικό φινίρισμα στο εσωτερικό του. Αυτό αποφάσισα να κάνω κι εγώ και βρήκα ένα χαριτωμένο βαμβακερό ύφασμα που διέθετα για να φτιάξω το ρέλι.

Μάλιστα το έραψα χρησιμοποιώντας την ελαστική βελονιά για να είμαι σίγουρη ότι θα στρώσει καλά πάνω στο γκρι ύφασμα. Μπορεί να φαίνεται μπελαλίδικό το να ρελιάσεις τόσα πολλά κομμάτια, αλλά έχω συνηθίσει πια από τα παπλώματα κι έτσι δεν το βρίσκω δύσκολο. Ίσα ίσα με ανταμείβει να βλέπω ότι κάτι γίνεται ακόμα πιο όμορφο.      

Οι οδηγίες για την κατασκευή του ενδύματος είναι πολύ κατανοητές και συνοδεύoνται από βιντεάκια που δείχνουν πολύ αναλυτικά την όλη διαδικασία. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν στην μανικοκόλληση. 

Δεν ξέρω αν εγώ έκανα κάτι λάθος ή αν έφταιγε η ελαστικότητα του υφάσματος, όσες φορές κι αν το ξήλωσα, δεν έστρωνε με τίποτα. Δεν υπήρχε περίπτωση να τα παρατήσω, όμως! 

Αποφάσισα να ράψω τα μανίκια στο χέρι (ευχαριστώ μαμά που μας έμαθες από μικρές τί σημαίνει βελόνα και κλωστή) κι όλα έγιναν τέλεια!  

Κι αφού έφτασα στο τέλος, κι αφού μπήκε κι ο γιακάς κι έγιναν και τα στριφώματα (στα μανίκια πάλι έβαλα ρέλι για να μη μου παρακοντύνουν)  το μόνο που έλειπε ήταν τα κουμπιά και οι κουμπότρυπες. 

Στο τοπικό κατάστημα της Κέρκυρας βρήκα κάτι πολύ ωραία που νομίζω ότι ταίριαξαν απολύτως και μάλιστα δεν ήταν ακριβά. Γιατί καμιά φορά τα κουμπιά μπορεί να στοιχίσουν περισσότερο κι από το ύφασμα! Οι κουμπότρυπες από μόνες τους ήταν μια περιπέτεια. Εμένα η ραπτομηχανή μου δεν ανταποκρινόταν από πέρυσι χωρίς να ξέρω το γιατί. Έτσι, η μαμά προσφέρθηκε να μου τις κάνει στο χέρι. Μια το ένα, μια το άλλο, το Πάσχα πέρασε, το πανωφόρι ξεχάστηκε κι εν τέλει τις κουμπότρυπες τις ανέλαβε μια μοδίστρα στη Λευκάδα στα τέλει του Αυγούστου. 

Στην τελευταία μας επίσκεψη το έργο είχε αισίως ολοκληρωθεί. Και με την αλλαγή του καιρού μου ήρθε κουτί το πανωφόρι! Το φωτογραφήσαμε κι αυτό μαζί με το μπλουζάκι της προηγούμενης ανάρτησης και πλέον είναι πλυμένο και σιδερωμένο, έτοιμο στην κρεμάστρα για τις φθινοπωρινές εξόδους. 

Να σας πω την αλήθεια, μου άνοιξε η όρεξη κι επειδή η συγκεκριμένη εταιρία διαθέτει κι ένα βιντεάκι για να το φοδράρεις, φλερτάρω με την ιδέα να ράψω κι ένα μπουφανάκι, με βάτα στο εσωτερικό για να είναι πιο χειμερινό. Τί λέτε, να το τολμήσω; Σας συστήνω να το τολμήσετε κι εσείς. Αλλά θυμηθείτε, κάντε μια πρόβα πρώτα σε ένα φθηνό ύφασμα για να βρείτε το μέγεθος που σας αρέσει πάνω σας!

Φιλάκια και καλό Σαββατοκύριακο!

Ευγενία