Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2025

Πάτσγορκ σε εξέλιξη

 Γεια χαρά και πάλι!

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης σας δείχνω την πρόοδο που έχω κάνει ως ώρας κατασκευάζοντας την "πλάτη" του παπλώματος που έχω σκοπό να ολοκληρώσω φέτος καπιτονάροντάς το στο χέρι. 

Η ιδέα της σύνθεσης είναι απλούστατη, αλλά και χρονοβόρα, αφού δεν ακολουθώ κάποιο πατρόν οπότε και όλες οι μετρήσεις για να κοπούν τα υφάσματα γίνονται επιτόπου. Εντελώς οργανική κι αυτοσχεδιαστική και η σύλληψη και η σύνθεση. 

Βέβαια, αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να επιλέγω κάθε φορά και το ύφασμα που νομίζω ότι ταιριάζει καλύτερα με το προηγούμενο, με σκοπό πάντα να δημιουργώ ένα ευχάριστο αποτέλεσμα. 

Μετά από τόσα χρόνια τριβής με το patchwork έχω καταλήξει ότι αν και αρχικώς τα έντονα υφάσματα ή εκείνα με τα εντυπωσιακά σχέδια κερδίζουν πρώτα τις εντυπώσεις, εντέλει τα υφάσματα που βοηθάνε στο πετυχημένο αποτέλεσμα είναι τα λεγόμενα low volume, αυτά με τα πολύ διακριτικά μοτίβα, που εν τέλει βοηθάνε στο να  δημιουργηθεί μια ωραία ισορροπία. 

Έτσι κι εγώ ξετρύπωσα λίγα ακόμα low volume υφάσματα για να χρησιμοποιήσω σε αυτό το πάτσγορκ, γιατί κατάλαβα ότι κυριαρχούσαν τα μονόχρωμα και ότι μου έλειπε και λίγο κίτρινο για να δώσει λίγη ζωηράδα στο σύνολο. 

Χθες και σήμερα πρόσθεσα άλλες δυο γραμμές πάτσγορκ (πάνω κάτω χρειάζομαι δύο ώρες για την κάθε γραμμή). Βρήκαμε και την ευκαιρία να κάνουμε μια γρήγορη φωτογράφιση μιας και ο καιρός ήταν συμπαθητικός σήμερα. Πώς σας φαίνεται ως ώρας το αποτέλεσμα; 

Εμένα προσωπικά μου αρέσει κι ανυπομονώ να δω πώς θα δείχνει με το καπιτονάρισμα. Ψάχνοντας για συμβουλές πάνω στο καπιτονάρισμα με το χέρι έπεσα πάνω σε αυτή την ανάρτηση που μου φάνηκε πολύ κατατοπιστική. Βέβαια, αργώ μέχρι να φτάσω σε αυτό το στάδιο, αλλά ήδη έχω βρει τελάρο και δαχτυλήθρα! 

Αυτά για σήμερα από μένα. Καλές δημιουργίες και καλή βδομάδα σας εύχομαι, 

Ευγενία    

Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2025

Patchwork για τη νέα χρονιά

Γεια χαρά και πάλι σε όλη την παρέα!

Όπως ξέρετε, αυτό το μπλογκ αγαπάει πολύ το πάτσγορκ κι έχουμε αφιερώσει πολλές αναρτήσεις καταγράφοντας τις περιπέτειές μας με αυτό! Άλλωστε, είναι και ο λόγος για τον οποίο εγώ προσωπικά αγόρασα τη ραπτομηχανή μου. Μόλις τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει να δοκιμάζω τις δυνάμεις και στο ράψιμο ρούχων, μιας και πραγματικά είναι πολύ ωραίο το να μπορείς να φορέσεις κάτι που εσύ έχεις δημιουργήσει. 

Είναι γεγονός ότι το πάτσγορκ το αμέλησα λιγάκι, μιας και είναι κοπιώδης διαδικασία κι απαιτεί χρόνο, άμα θες να φτιάξεις ένα κουβερλί, quilt όπως λέγεται στα αγγλικά. Το καπιτονάρισμα, που είναι και το τελευταίο στάδιο, θέλει δουλειά, υπομονή και χώρο κι όταν δεν έχεις ένα μεγάλο τραπέζι για να το καταλάβεις αποκλειστικά και μόνο με τα ραπτικά, τότε όλο το αναβάλεις. Αυτό τουλάχιστον συνέβη με μένα. 

Από τη Σάμο μέχρι σήμερα έχω συνθέσει τρία quilt tops  στα οποία εκκρεμεί το καπιτονάρισμα, αλλά φέτος το πήρα απόφαση. Να ολοκληρώσω αν μη τί άλλο ένα. Και μιας και δεν έχω το μεγάλο τραπέζι που λέγαμε, σκέφτομαι να πειραματιστώ με καπιτονάρισμα στο χέρι. Μπορεί ν' ακούγεται τρελό, σίγουρα είναι πιο χρονοβόρο, αλλά εντοπίζω και βασικά πλεονεκτήματα. Δε χρειάζεται να είμαι κάπου απομονωμένη με τη ραπτομηχανή, αφού θεωρητικά θα μπορώ να κεντάω παντού! Λίγο στον καναπέ, λίγο στην κουζίνα, λίγο στον κήπο…Τουλάχιστον έτσι το φαντάζομαι. Κι όταν δε θα έχω άλλο χρόνο θα το ακουμπάω σε μια γωνιά μέχρι να το ξαναπιάσω.  

Από πέρυσι είχα βάλει στόχο να ολοκληρώσω ένα quilt, αλλά και να μειώσω τον όγκο των υφασμάτων που είχα συλλέξει τόσα χρόνια. Προχθές ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Το τυχερό quilt top είναι αυτό και με βάση τα χρώματά του διάλεξα υφάσματα για να συνθέσω την πίσω όψη του. 

Όπως βλέπετε είναι αρκετά μονόχρωμα, λίγα με πολύ διακριτικά μοτίβα (low volume όπως τα λένε οι Άγγλοι) κι ένα εμπριμέ. 

Με αυτά θα φτιάξω ένα μεγάλο πάτσγορκ από μεγάλα κομμάτια υφάσματος που θα ενώνονται με λευκές, υφασμάτινες λωρίδες. Ήδη έφτιαξα την αρχή του και συνεχίζω ακάθεκτη. 

Κι αν σας ενδιαφέρει κι εσάς το patchwork μπορείτε να δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις που είναι αφιερωμένες σε αυτή την τεχνική. Θα βρείτε tutorials και συμβουλές για να κάνετε κι εσείς τα πρώτα σας πειράματα, παπλώματα που έχουμε συνθέσει μέχρι σήμεραπροτάσεις για ν' αξιοποιείστε τα ρετάλια σας κι άλλα πολλά!  

Καλό σας Σαββατοκύριακο, 

Ευγενία

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2025

Μαλακά μπισκότα γεμιστά με βουτυρόκρεμα

Γεια χαρά σε όλους!

Είτε τα φτιάξετε για κέρασμα είτε για προσωπική κατανάλωση, αυτά τα μπισκότα θα σας αρέσουν πολύ! Εμείς τα φτιάξαμε την Πρωτοχρονιά με αφορμή τη γιορτή του Βασίλη για να τα προσφέρουμε στους καλεσμένους μας, μαζί με άλλες γλυκιές λιχουδιές. 

Σας διαβεβαιώνω ότι είναι τέλεια και ως πρωινό με καφέ ή τσάι, χορταστικά και πλούσια σε γεύση. Τη συνταγή τη βρήκα ξεφυλλίζοντας παλιά περιοδικά μαγειρικής κι ακόμη αναρωτιέμαι γιατί δεν την είχα δοκιμάσει νωρίτερα...

Στο δια ταύτα τώρα, η συνταγή βγάζει περίπου 24 μπισκότα, ανάλογα με το μέγεθος κουπάτ που θα χρησιμοποιήσουμε. Τα υλικά που χρειαζόμαστε είναι:

75 γρ. καβουρδισμένα αμύγδαλα 

150 γρ. χουρμάδες χωρίς κουκούτσι

85 γρ. ανάμεικτα αποξηραμένα φρούτα (πχ. σταφίδες, κράνμπερις, σύκα, βερίκοκα)

85 γρ. άσπρη, κρυσταλλική ζάχαρη

145 γρ βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου

1 αυγό

175 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις

125 γρ ζάχαρη άχνη

μισό κουταλάκι μπέκιν πάουντερ

μισό κουταλάκι κανέλα τριμμένη

μισό κουταλάκι γαρύφαλλο τριμμένο

ξύσμα από ένα πορτοκάλι

Εκτέλεση

Βάζουμε τα αμύγδαλα στον πολυκόφτη και τα ψιλοκόβουμε, προσθέτουμε τους χουρμάδες, τα αποξηραμένα φρούτα και το ξύσμα πορτοκαλιού και αλέθουμε μέχρι να τα ψιλοκόψουμε, χωρίς όμως να τα κάνουμε πουρέ. 

Χτυπάμε στον κάδο του μίξερ την κρυσταλλική ζάχαρη μαζί με 85 γρ. από το βούτυρο (προσοχή, δε το βάζουμε όλο) μέχρι να γίνουν κρέμα, μετά προσθέτουμε το αυγό και χτυπάμε μέχρι να ενσωματωθεί. 

Μετά προσθέτουμε το αλεύρι, το μπέκιν πάουντερ, τα μπαχαρικά και μια πρέζα αλάτι και χτυπάμε με το μίξερ ώσπου να ενσωματωθούν όλα τα υλικά. 

Στο τέλος προσθέτουμε και το μίγμα των αποξηραμένων φρούτων-αμυγδάλων κι ανακατεύουμε καλά ώστε να σχηματιστεί μια ζύμη. Τυλίγουμε τη ζύμη σε διαφάνεια και τη βάζουμε στο ψυγείο για 20 λεπτά. 

Αφού έχει κρυώσει η ζύμη μας, την ανοίγουμε σε φύλλο περίπου 5 χιλιοστών με τον πλάστη πάνω σε αλευρωμένη επιφάνεια. Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους 190 βαθμούς κι αρχίζουμε να κόβουμε τη ζύμη με κουπάτ. 

Τοποθετούμε τα μπισκότα σε μεγάλα ταψιά που έχουμε καλύψει με λαδόκολλα. Μαζεύουμε τη ζύμη που έχει περισσέψει και την ξανανοίγουμε σε φύλλο, κόβουμε μπισκότα και τα βάζουμε σε ταψί κι επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία μέχρι να τελειώσει η ζύμη μας.

Ψήνουμε τα μπισκότα για 8-10 λεπτά μέχρι να ροδίσουν. Τα μεταφέρουμε σε σχάρες και τα αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς. 

Στο μεταξύ χτυπάμε στο μίξερ το υπόλοιπο βούτυρο (60 γρ.) μαζί με τη ζάχαρη άχνη για 8-10 λεπτά μέχρι να πάρουν κρεμώδη υφή.

Παίρνουμε μια μικρή ποσότητα από την κρέμα και τη βάζουμε στο κέντρο από την κάτω μεριά ενός μπισκότου και τη σκεπάζουμε με την κάτω πλευρά ενός άλλου μπισκότου πιέζοντας ελαφρώς ώστε να φτιάξουμε το γεμιστό μας μπισκότο.  

Τα μπισκότα διατηρούνται φρέσκα μέσε τάπερ για δυο τρεις μέρες. Αν θέλετε να αποφύγετε τη βουτυρόκρεμα, μπορείτε να τα φάτε και σκέτα. Είναι τα τέλεια μαλακά μπισκότα! 

Καλή βδομάδα να έχετε,

Ευγενία

Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2025

Το γούρι της χρονιάς και οι επιδιώξεις για το νέο έτος

Καλημέρα σε όλους!

Ελπίζω η νέα χρονιά να σας μπήκε με το καλό! Όσο για μένα, τί να πω, δυο φλουριά μου έτυχαν φέτος, συσσωρευμένη τύχη μέσα σε μια μέρα! Το πρώτο φλουρί μου έτυχε στο σπίτι της αδερφής μου, καθώς κόβαμε την κορώνα, ένα γαλλικό τσουρέκι που της ετοίμασα, στο οποίο έβαλα μέσα κι ένα φλουρί, έτσι για το καλό. 

Βρήκα τη συνταγή σε ένα από τα παλιά μου περιοδικά μαγειρικής και δεν μπορούσα ν' αντισταθώ, οπότε η παραμονή της Πρωτοχρονιάς ήταν η τέλεια ευκαιρία για να την δοκιμάσω. Πραγματικά, ήταν εύγεστο κι εντυπωσιακό. Το δεύτερο φλουρί μου έτυχε στη βασιλόπιτα της πεθεράς μου, οπότε αν μη τί άλλο η νέα χρονιά άρχισε με τον πιο ευοίωνο τρόπο!  

Μετά ήρθε στο σπίτι μας και το γούρι του 2025, δωράκι από τη φίλη μου την Κατερίνα, που καταφέραμε να συναντηθούμε μετά από κάμποσα χρόνια... Εγώ της έκανα δώρο ένα σετάκι από εκείνα που είχα ράψει κι εκείνη μου χάρισε το πιο καλόγουστο, χειροποίητο γουράκι. 

Και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι το υλοποίησε η κουμπάρα της, η οποία ένωσε τις δυνάμεις της με μια φίλη της για να κάνουν πραγματικότητα το δικό τους όνειρο, σχεδιάζοντας και κατασκευάζοντας τις δικές τους δημιουργίες. 

Και μιλώντας για όνειρα κι επιθυμίες, η νέα χρονιά φαντάζει η καλύτερη περίοδος για να σχεδιάσει κανείς τα επόμενα βήματά του. Προσωπικά, δεν θέτω ποτέ μεγάλους στόχους, προτιμώ μικρές επιδιώξεις που θα βελτιώνουν την καθημερινότητα μου. Και η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει ν' αφήνω τα πράγματα να κυλάνε αβίαστα κι όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου θα έρθει μια ιδέα, που θα πάρει σάρκα και οστά. Σε αυτή τη μεταβατική φάση βρίσκομαι τώρα αναφορικά με τα επαγγελματικά μου. Για όσους δε θυμούνται είμαι καθηγήτρια ιταλικής και ισπανικής γλώσσας και από την περίοδο του κορονοϊού και μετά εργάζομαι αποκλειστικά εξ αποστάσεως. Πλέον νοιώθω ότι ήρθε η ώρα να φτιάξω τη δική μου ψηφιακή τάξη, πράγμα που σημαίνει ότι τις τελευταίες βδομάδες ψάχνω και δοκιμάζω εργαλεία που θα ενσωματώσω στα καθημερινά μου μαθήματα ψηφιοποιώντας όλο εκείνο το υλικό που έχω σχεδιάσει όλα αυτά τα χρόνια. Αλήθεια, είναι πολύ δημιουργικό και νομίζω ότι πράγματι είναι η καταλληλότερη στιγμή γι' αυτή τη μετάβαση. Αν με ρωτάτε, το μάθημα μέσα στην τάξη έχει άλλη γοητεία, άλλη δυναμική και η επαφή είναι πραγματική. Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, ωστόσο, βελτιώνεται καθημερινά κι έτσι εξελισσόμαστε κι εμείς για να καταφέρουμε να παρέχουμε ένα δημιουργικό κι ενδιαφέρον μάθημα στους μαθητές μας. 

Η άλλη μου επιδίωξη, αυτή σε προσωπικό επίπεδο, είναι να συνεχίσω να γυμνάζομαι σε εβδομαδιαία βάση. Αν και γυμναζόμουν παλιότερα συστηματικά, με την άφιξη του κορονοϊού η γυμναστική διαγράφτηκε για τα καλά από τη ζωή μου, μέχρι που στα μέσα Οκτώβρη ήρθε και πάλι η όρεξη για αλλαγή, προς το καλύτερο αυτό τη φορά! Σιγά σιγά και με επιμονή κατάφερα να γυμνάζομαι μισή ώρα τέσσερις με πέντε φορές τη βδομάδα, εδώ στο σπίτι. Και βέβαια, το να κάνω γυμναστική δεν είναι και τόσο δύσκολο. Δύσκολο ήταν να καλλιεργήσω την επιθυμία και τη συνήθεια. Πιστέψτε με, άρχισα με εφτά λεπτά ποδήλατο, μετά έφτασα στα δώδεκα, σιγά σιγά στα είκοσι και πλέον εγώ η ίδια δε θέλω να χάσω την καθημερινή μου γυμναστική! 

Και βέβαια, η άλλη μου επιδίωξη είναι να συνεχίσω να ράβω ρουχαλάκια για μένα. Ήδη έκανα μια καλή αρχή τη χρονιά που πέρασε, ράβοντας δυο πολύ πετυχημένες καλοκαιρινές φούστες κι ένα ελαφρύ πανωφόρι, που έλειπε από την ντουλάπα μου. 

Πολύ θα ήθελα να μάθω να πλέκω και να κεντάω πέρα από τα βασικά που ξέρω, αλλά αυτό είναι αρκετά ουτοπικό. Ισως αυτή την επιδίωξη θα την αφήσω για την άλλη χρονιά. Προς το παρόν έχω βάλει τη μαμά μου και μου πλέκει. 

Για δείτε ένα πουλοβεράκι που κατασκευάζεται αυτό το διάστημα από περισσευούμενα νήματα! Το άσπρο είναι από μια δική μου νέα μπλούζα και το καμηλό από μπλούζα της Ευαγγελίας. 

Κλείνοντας η βασικότερη και ουσιαστικότερη επιδίωξη είναι να παραμείνουμε όλοι υγιείς και να περάσουμε ποιοτικό χρόνο με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Να είμαστε χαρούμενοι για την κάθε μέρα. "Ευτυχές και στο χέρι μας το νέο έτος", όπως λέει κι ένας αγαπημένος στίχος του Φοίβου Δεληβοριά. 

Ευγενία            

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2025

Απόδραση στη χειμερινή Καστοριά

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους με υγεία!

Φέτος σταθήκαμε πολύ τυχεροί και πραγματικά απολαύσαμε δυο βδομάδες χριστουγεννιάτικων διακοπών. Είχαμε την ευκαιρία να δούμε φίλους και συγγενείς και να κάνουμε μια εκδρομή στην Καστοριά το τριήμερο των Θεοφανίων, τότε που η πόλη γιορτάζει τα Ραγκουτσάρια, που αποτελούν και το πρώτο καρναβάλι της χρονιάς.


Αν και η καρναβαλική εκδήλωση ήταν το βασικό κίνητρο του ταξιδιού μας -μιας και είμαστε λάτρεις της παραδοσιακής μουσικής της ευρύτερης περιοχής- ομολογουμένως η Καστοριά μας εξέπληξε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μια πόλη χτισμένη πλάι σε λίμνη δε μπορεί παρά να προσφέρει αυτομάτως γαλήνη, ομορφιά και ζωντάνια στον κάτοικο και τον επισκέπτη. 


Ειδυλλιακή και φιλόξενη, ήταν τα πρώτα συναισθήματα που νοιώσαμε καθώς φτάσαμε.
 


Αφήνοντας πίσω μας τις χιονισμένες βουνοκορφές των Τζουμέρκων και τη γενικότερη καταχνιά των Ιωαννίνων, η Καστοριά μας υποδέχτηκε ηλιόλουστη και γιορτινή.
 


Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε προγραμματίσει καμιά επίσκεψη πολιτιστικού ενδιαφέροντος, αλλά καθώς περπατούσαμε στην πόλη συναντήσαμε αρκετούς ανοιχτούς επισκέψιμους χώρους (παρά την αργία των Θεοφανίων) κι έτσι καταφέραμε να γνωρίσουμε ακόμη καλύτερα το μέρος. 


Πρώτη στάση κάναμε στο
Αρχοντικό των αδερφών Εμμανουήλ. Εκεί στεγάζεται και το Μουσείο Ενδυματολογίας Καστοριάς, το οποίο διαθέτει αυθεντικές παραδοσιακές φορεσιές της πόλης αλλά και άλλων περιοχών της Ελλάδας. Για όποιον θαυμάζει το χειροποίητο, εδώ μπορεί να φάει πολλές ώρες παρατηρώντας τα μοτίβα, τη λεπτομέρεια στο κέντημα και τη φινέτσα της ελληνικής, λαϊκής τέχνης. 


Πέρα όμως από αυτό, θα ξεναγηθεί στο αρχοντικό και θα πάρει πληροφορίες για την παραδοσιακή, μακεδονική αρχιτεκτονική, την τέχνη της καστοριανής γουνοποιίας, καθώς και την ιστορία των αδερφών Εμμανουήλ. 


Ένα άλλο επισκέψιμο αρχοντικό που πραγματικά μας εξέπληξε, είναι το
Αρχοντικό Τσιατσιαπά, το οποίο βρήκαμε εντελώς τυχαία καθώς περπατούσαμε στην πιο ήσυχη γειτονιά του Απόζαρι.


Πέρα από τον εκπληκτικό, εσωτερικό, ζωγραφιστό του διάκοσμο, στο αρχοντικό φιλοξενείται μια εντυπωσιακή έκθεση από κέρινα ομοιώματα. Όλα τα εμβληματικά κτήρια της πόλης (βυζαντινές εκκλησίες, αρχοντικά κ.α.) βρίσκονται εκεί σε μικρογραφία!


Πραγματικά, αν κάποιος διαθέτει μόνο μια μέρα στην Καστοριά, αυτή η επίσκεψη να του δώσει μια καλή εικόνα των αξιοθέατων της πόλης. 



Δημιουργός των μακετών υπήρξε ένας μερακλής κουρέας, ο οποίος έβαλε περισσή τέχνη και μεράκι και στην παραμικρή λεπτομέρεια! 


Για το τέλος σας άφησα το
Ενυδρείο της Καστοριάς, το οποίο είναι αφιερωμένο στα ψάρια του γλυκού νερού. Το καλύτερο κομμάτι ήταν η προσομοίωση ενός ποταμού και μιας λίμνης, όπου κανείς μπορεί να δει τα ψάρια έξω από τη βιτρίνα!  


Και βέβαια, ανάμεσα σε αυτές τις βόλτες και τις επισκέψεις να 'σου κι ένα μπουλούκι με την κομπανία του να γλεντάει υπό τους ήχους των τοπικών μελωδιών. Μικρά υπαίθρια γλεντάκια και για την παρέα και τους επισκέπτες. 



Σε όλους τους μαχαλάδες της πόλης η μουσική ακουγόταν ασταμάτητα ενώ το βράδυ γινόταν το αδιαχώρητο. Κάθε εβδομήντα μέτρα κι άλλη παρέα με διαφορετική ορχήστρα. 



Τη μέρα της επιστροφής μας, η πόλη μας έδειξε ένα πιο χειμερινό και μυστηριώδες πρόσωπο χάρη στην πρωινή ομίχλη... Αυτή τη φορά επιστρέψαμε όχι από την Εγνατία, αλλά από τον δρόμο προς Νεστόριο και Μαστοροχώρια Κόνιτσας (μιας και είναι τα μέρη του Βασίλη). 


Σκεπτόμενοι την μικρή μας εξόρμηση, καταλήξαμε στο ότι η πόλη έχει να προσφέρει τόσα πολλά στον επισκέπτη: όμορφο τοπίο, ξεχωριστή, τοπική τέχνη, αρχιτεκτονική και ιστορία, παραδοσιακές γεύσεις και πιάτα καλομαγειρεμένα και σε προσιτές τιμές, ζεστή προσέγγιση και φιλοξενία όπως τη θυμόμαστε απ' τα παλιά! 


Μεγάλη η αντίθεση σε σχέση με αυτό που τα τελευταία χρόνια βιώνουμε όλοι ως ελληνικό, τουριστικό προϊόν, το οποίο βασίζεται στην τυπική εξυπηρέτηση πελάτη, σε υπερκοστολογημένες υπηρεσίες και πανάκριβο φαγητό μετρίου έως και κακού επιπέδου. Δεν ξέρω αν πέσαμε στην περίπτωση ή αν απλώς οι Βορειοελλαδίτες επιβεβαίωσαν την καλή τους φήμη! Προσωπικά, θα επιλέξω την δεύτερη εκδοχή. 

Καλή χρονιά και πάλι, 
Ευγενία