Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2024

Άλειμμα με μήλα και κυδώνια

Γεια χαρά και πάλι!

Όπως σας έχω ήδη πει εδώ κι ένα μήνα κινούμαστε στον αστερισμό των κυδωνιών και η δημιουργικότητα καλά κρατά στην κουζίνα μας. 

Και τί δε δοκιμάσαμε! Όλες οι συνταγές ήταν μια αποκάλυψη και το συμπέρασμα είναι ότι το κυδώνι μπορεί ν' αντικαταστήσει επάξια την πατάτα στις αλμυρές γεύσεις, αλλά και το μήλο στα γλυκά, αφού πρώτα το βράσεις για ένα δεκάλεπτα με λίγη ζάχαρη. 



Στη φωτογραφία βλέπετε τί δοκιμάσαμε: 

σοφιγάδο, το λευκαδίτικο

τάρτα με κυδώνια και μπέικον, μια εναλλακτική κις λορέν θα έλεγα

κυδώνια γιαχνί, στα οποία προσθέσαμε κοτόπουλο κι αντικαταστήσαμε τη ζάχαρη μ' ένα κουταλάκι μέλι

ταρτ τατέν με κυδώνια, στην οποία αντικατέστησα τη σφολιάτα με ζύμη για τάρτες

τσάτνεϊ με κυδώνια, κολοκύθα και σταφίδες

κροκέτες κυδωνιών με μπέικον σε κουρκούτι μπύρας. Προτείνω να τυλίξτε τα κυδώνια με το μπέικον γιατί τεμαχισμένο μέσα στο κουρκούτι δεν πολυπετυχε σε εμάς, αν μη τί άλλο.  

Λίγο προτού τελειώσουν όλα τα κυδώνια μας δοκιμάσαμε αυτή την εξαιρετική παρασκευή: άλειμμα φτιαγμένο με πράσινα μήλα και κυδώνια. Quince and apple sauce τιτλοφορείται στο βρετανικό βιβλίο που έχω και λέει ότι ταιριάζει υπέροχα με χοιρινό και πάπια, αλλά και με πουτίγκα ρυζιού. Πιστέψτε με, είναι τέλειο ακόμα και σε μια ζεστή φετά ψωμιού. 

Τα υλικά του είναι απλά και η ετοιμασία του ακόμα πιο γρήγορη από τη μαρμελάδα. Η ποσότητα ζάχαρης είναι ελάχιστη, με αποτέλεσμα να αναδεικνύεται η φινετσάτη γεύση αυτού του συνδυασμού. Ακόμη και οπτικά σε αιχμαλωτίζει!

Υλικά για τρία μεσαία βαζάκια:

500 γρ. κυδώνια, ξεφλουδισμένα και τεμαχισμένα (χωρίς κουκούτσια)

500 γρ. πράσινα μήλα, ξεφλουδισμένα και τεμαχισμένα (χωρίς κουκούτσια)

125 γρ. λευκή ζάχαρη

500 μλ. νερό

χυμός μισού λεμονιού

Εκτέλεση:

Βάζουμε τα κυδώνια σε κατσαρόλα και προσθέτουμε το νερό και το χυμό λεμονιού. Φέρνουμε σε βρασμό και μετά χαμηλώνουμε την ένταση και σιγοβράζουμε για 10 περίπου λεπτά για να αρχίζουν να μαλακώνουν τα κυδώνια. 


Μετά προσθέτουμε τα μήλα και τη ζάχαρη και σιγοβράζουμε για άλλα 10-15 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν καλά τα φρούτα. 

Στο μεταξύ βάζουμε να αποστειρώσουμε τα γυάλινα βάζα μας. 

Αφού μαλακώσουν τα φρούτα μας, τα αλέθουμε στον πολυκόφτη ή με το ραβδομπλέντερ. Αλλιώς μπορούμε να τα λιώσουμε με την κουτάλα μέσα στην κατσαρόλα και να τα περάσουμε από μια σίτα. 

Βάζουμε τον πολτό και πάλι στην κατσαρόλα (σε περίπτωση που χρησιμοποιήσαμε πολυκόφτη ή σίτα) και φέρνουμε πάλι σε βρασμό, ανακατεύοντας συνεχώς για να μη μας κολλήσει στον πάτο της κατσαρόλας. Μόλις πάρει μια καλή βράση ο πολτός αφαιρούμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και γεμίζουμε τα βαζάκια μας. 

Τα καπακώνουμε σφιχτά και τ' αναποδογυρίζουμε με σκοπό να εμφιαλωθούν. Τα αφήνουμε έτσι για 24 ώρες, μέχρι να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου και τα ξαναγυρίζουμε όρθια. Τα φυλάμε σφραγισμένα σε σκιερό μέρος και μόλις τ' ανοίξουμε τα διατηρούμε στο ψυγείο. 

Τώρα που μπήκε ο Νοέμβρης και κόψαμε τις κολοκύθες μας -κάπως πρόωρα μάλλον -καταλαβαίνετε ότι θα εξαντλήσουμε όλη τη φαντασία μας σε αυτό το βασικό υλικό! 

Καλό Σαββατοκύριακο, 

Ευγενία


Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2024

Φτιάχνουμε εύκολο υγρό λίπασμα από αγριόχορτα

Γεια χαρά σε όλους!

Οι υψηλές καλοκαιρινές θερμοκρασίες ομολογουμένως επηρέασαν πολύ τις κολοκυθιές μας, σε σημείο που πιστεύαμε ότι δεν θα έβγαζαν ούτε τον Αύγουστο. Ωστόσο, οι πολλές σεπτεμβριανές βροχές και η πτώση της θερμοκρασίας μάλλον τους έδωσαν σημαντική παράταση ζωής. Έτσι και οι φθινοπωρινές μας κολοκυθιές -που τις φυτέψαμε για πρώτη φορά- μας εξέπληξαν θετικά όταν καταλάβαμε ότι άρχιζαν να δένουν τους πρώτους τους καρπούς δειλά δειλά.   

Για να ενδυναμώσει τα ταλαιπωρημένα φυτά, ο Βασίλης ανέλαβε να φτιάξει ένα τονωτικό διάλυμα ακολουθώντας μια συνταγή που βρήκε στο διαδίκτυο και κάνοντας το προσωπικό του πείραμα. Η διαδικασία είναι απλούστατη. 

Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να μαζέψουμε αγριόχορτα απ' τον κήπο μας και να τα στοιβάξουμε σε ένα κουβά που μετά θα τον γεμίσουμε με νερό. Καλό είναι να βάλουμε και μια μεγάλη πέτρα από πάνω για να παραμένουν βυθισμένα τα αγριόχορτα. 

Αφήνουμε τον κουβά για δέκα μέρες ξεχασμένο σε μια γωνία του κήπου μας μέχρι τα χόρτα να αρχίζουν να σαπίζουν. Μόλις το λίπασμα ετοιμαστεί -το χρώμα του νερού θα έχει γίνει καφέ- μεταφέρουμε το νερό στο ποτιστήρι μας σε μια αναλογία 1 προς 10: αραιώνουμε ένα λίτρο λιπάσματος σε δέκα λίτρα καθαρό νερό. 

Σας προειδοποιώ, το νερό θα μυρίζει απαίσια, όπως κάθε οργανική ύλη που σαπίζει, αλλά μετά το πότισμα τα φυτά θεωρητικά θα μας ευγνωμονούν για την τόνωση που θα τους έχουμε προσφέρει! 

Και μιας και μιλάμε για τόνωση, θεωρητικά όλα τα θρεπτικά συστατικά των αγριόχορτων διοχετεύονται στο νερό κι εν τέλει στα φυτά μέσα από το πότισμα. Επίσης, το μικροβίωμα που έχει αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της ζύμωσης βοηθά τα φυτά μας ν' απορροφήσουν όλα τα θρεπτικά συστατικά του χώματος. 

τα περίεργα γατάκια μας δεν πτοήθηκαν 
από τη μυρωδιά...

Για να πούμε την αλήθεια, εμείς έχουμε ως ώρας χρησιμοποιήσει τρεις φορές αυτή την τεχνική και μάλλον έχουμε παρατηρήσει μια σχετική βελτίωση στην ανάπτυξη κάποιων κηπευτικών μας, που ήταν κάπως καχεκτικά. 

Όσο για τις κολοκύθες μας, πλέον μετράμε εφτά! Πρώτη φορά φυτέψαμε κολοκύθες όπως σας είπα και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε πότε πρέπει να τις κόψουμε! 

Ειδικά η πρώτη έχει μεγαλώσει πολύ, αλλά παραμένει πράσινη στο χρώμα της. Αναρωτιόμαστε αν είναι έτσι ο τύπος της ή αν θα πάρει πιο πορτοκαλί χρώμα...Αν ξέρετε κάτι, βοηθήστε μας!

Οδεύοντας πια στον τελευταίο μήνα του Φθινοπώρου, η αλλαγή του καιρού είναι εμφανής στη γειτονιά μας. Η πρωινή θερμοκρασία κάποιες φορές είναι κάτω από τους δέκα βαθμούς και η ομίχλη αρκετά πυκνή. 

Το κρυφτό με τον ήλιο δημιουργεί υπέροχα τοπία γύρω από το σπίτι μας κι αν έχεις χρόνο να τα απολαύσεις δεν υπάρχει καλύτερο ξεκίνημα ημέρας. 

Η δροσιά καλά κρατεί μέχρι να σηκωθεί ο ήλιος και ν' αρχίζει να ζεσταίνει τα καλοκαιρινά λουλούδια μας, τα οποία παραδόξως ακόμα είναι κραταιά! 

Οι ντάλιες μας, στρεσαρισμένες μάλλον όλο το καλοκαίρι, τώρα δε σταματούν ν' ανθίζουν και να μεγαλώνουν. Αυτή η σομόν είναι πραγματικά εξαιρετική και δε χορταίνω να την παρατηρώ. 

Όπως βέβαια τις ζίννιες και τα κόσμος μας, τα οποία ίσως ήταν τα μοναδικά που άντεξαν τις υψηλές θερμοκρασίες. Κι ενώ πέρυσι όλα είχαν ξεραθεί τέτοια εποχή φέτος εξακολουθούν να δίνουν χρώμα στον φθινοπωρινό μας κήπο και τροφή σε μέλισσες και πεταλούδες.  

Ελπίζω να σας άρεσε το μικρό μου φωτορεπορτάζ και να σας έβαλα στο κλίμα! Καλό υπόλοιπο τριήμερου σας εύχομαι με υγεία!

Ευγενία   

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2024

Μαγειρεύοντας κυδώνια, μια συνήθεια λευκαδίτικη

Γεια χαρά σε όλους και πάλι!

Φθινόπωρο και κυδώνια πάνε αντάμα και όταν η νοικοκυρά έχει μεράκι τότε θα φτιάξει γλυκό του κουταλιού σε διάφορες παραλλαγές: κυδώνι κοφτό, κυδώνι πελτέ (το αγαπημένο μου), κυδωνόπαστο, το οποίο δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ ως ώρας. 

Άλλοτε, θα τα ψήσει στο φούρνο και τότε θα πάρουν ένα σκούρο, βαθυκόκκινο χρώμα που θα λιώνουν στο στόμα και θα είναι σκέτο μέλι! 

Εμείς στο σπίτι μας είμαστε πολύ χαρούμενοι όταν πέσουν στα χέρια μας κυδώνια, γιατί επιτέλους θα μπορούμε να μαγειρέψουμε το λευκαδίτικο σοφιγάδο μας, ένα πιάτο ξεχωριστό με κρέας, ξύδι και πετιμέζι. Ένα είδος στιφάδου, όπως το περιγράφει η Εύη Βουτσινά στο βιβλίο της. 

Και σύμφωνα με μια μαρτυρία του βιβλίου της, την κατοχή συνήθιζαν να προσθέτουν κυδώνια για ν' αυγατίσει το φαγητό μετριάζοντας τη στυφή τους γεύση με λίγο πετιμέζι. 

Σύμφωνα τώρα με την Τούλα Σκληρού, αυτό το πιάτο το μαγείρευαν οι κάτοικοι της χώρας, οι πρωτευουσιάνοι δηλαδή, και πρόκειται για μια παλιά συνταγή που κρατάει από την Ενετοκρατία.  

Όποια κι αν είναι η ιστορία αυτού του ξεχωριστού πιάτου, ένα έχω να σας πω: ότι είναι εξαιρετικά γευστικό με τα κυδώνια παίρνουν μια ανεπανάληπτη γεύση. Μάλιστα, όσες φορές το έχουμε μαγειρέψει για φίλους, έχουν εντυπωσιαστεί με το πώς μεταμορφώνονται και γίνονται καλύτερα κι από πατάτες. Αν θέλετε να το δοκιμάστε κι εσείς, θα βρείτε τη συνταγή σε πολλές ιστοσελίδες.

Η κυδωνιά της αυλής μας φέτος μας χάρισε μεγάλα και γερά κυδώνια, τόσα πολλά που σκεφτήκαμε να βρούμε κι άλλους τρόπους μαγειρέματος. Έτσι, μετά από έρευνα, ο Βασίλης μου έστειλε μια ολόκληρη λίστα με προτάσεις και συνταγές. 

Η πρώτη που φτιάξαμε είναι μια πρόταση με βασικά υλικά το κοτόπουλο, τα κυδώνια και τα μήλα. Εύκολη και γευστική, αλλά προσωπικά, βρήκα τα μήλα αδιάφορα -ίσως αν είχα βάλει ξινόμηλα να γίνονταν καλύτερα- οπότε, την επόμενη φορά που θα μαγειρέψω τη συνταγή θα βάλω μόνο τα κυδώνια.  

Σειρά έχει μια αλμυρή τάρτα με κυδώνια, μπέικον κι αμύγδαλα. Μάλιστα, αυτή την δρομολογώ για το Σαββατοκύριακο, οπότε θα σας ενημερώσω για το αποτέλεσμα με την πρώτη ευκαιρία!

Κι επειδή εμάς η μάνα μας μαγείρευε πολύ συχνά τις πατάτες γιαχνί -που τους είχα και αδυναμία- σκέφτομαι πολύ σοβαρά να δοκιμάσω και τα κυδώνια γιαχνί. Είμαι βέβαιη, ότι θα γίνονται τόσο υπέροχα όσο και στο σοφιγάδο. 

Αυτές είναι λίγες από τις συνταγές που τράβηξαν την προσοχή του Βασίλη. Εγώ πάλι βρήκα στα αγγλόφωνα βιβλία μου ένα τσάτνει με κυδώνια και κολοκύθα καθώς και μια μαρμελάδα με μήλα και κυδώνια

Όπως καταλάβατε, το Φθινόπωρο θα μας γεμίσει πειραματισμούς και θα φέρει νέες γεύσεις στο πιάτο μας. Άραγε, εσάς σας αρέσουν τα φρούτα στη μαγειρική; Μπορεί να παραπέμπουν σε άλλες κουζίνες, αλλά είμαι βέβαιη ότι και σε άλλα μέρη της Ελλάδας θα υπάρχουν φρούτα στην παραδοσιακή μαγειρική. Ίσως σας έχω μιλήσει για την ξινάδα, μια σάλτσα από κορόμηλα που έφτιαχναν στο χωριό του Βασίλη για να ξινίζουν τα φαγητά τους, μιας και τα λεμόνια δεν ευδοκιμούσαν στο κλίμα της Κόνιτσας. 

Καλά να περνάτε, 

Ευγενία 

 

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2024

Ράβοντας ένα τσουβαλάκι για τα φουντούκια μας

Γεια χαρά σε όλη τη γειτονιά!

Μετά τις απανωτές αναρτήσεις με τα καλοκαιρινά ραψίματα πλέον έχω πέσει στην απόλυτη αδράνεια λόγω βλάβης.  Είχε η ραπτομηχανή τα προβληματάκια της με την κουμπότρυπα, που δεν ανταποκρινόταν εδώ και δυο χρόνια, πριν όμως δυο βδομάδες έφυγε κι ένα εξάρτημα από τη θέση του κι έτσι το γάζωμα έγινε αδύνατο... Πακεταρίστηκε και στάλθηκε στο Αγρίνιο, στο υποκατάστημα της Singer, για σέρβις κι έτσι εδώ και δυο βδομάδες ζω σε κατάσταση ραπτικής στέρησης. 

Το τελευταίο όμως πράγμα που πρόλαβα να ράψω ήταν ένα πάνινο τσουβαλάκι για ν' αποθηκεύσουμε τα φουντούκια της φετινής μας σοδειάς. Όπως ξέρετε, το σπίτι μας στην Κέρκυρα είναι προικισμένο μ' ένα κήπο γεμάτο δέντρα και λουλούδια, που μας έδωσε την ευκαιρία να καταπιαστούμε με την κηπουρική πιο εντατικά. 

Μετά τις πρώτες περσυνές απόπειρες του Βασίλη στο κλάδεμα φέτος τα δεντράκια μας φουντώσανε με νέους βλαστούς και μας χάρισαν απλόχερα τους καρπούς τους. 

Έτσι, στα τέλη του Ιούλη τα φουντουκάκια μας ήταν έτοιμα να συγκομιστούν κι αφού τα μαζέψαμε, τα απλώσαμε σε μεγάλα ταψιά και τα λιάσαμε για κάμποσες μέρες με σκοπό να ξεραθούν. Μετά από παρότρυνση του Βασίλη, έραψα ένα μεγαλωπό, βαμβακερό πουγκί για να τ' αποθηκεύσουμε. 

Το τσουβαλάκι μας είναι ομορφούλικο, πρακτικό, οικολογικό κι επαναχρησιμοποιούμενο. Τα έχει όλα και συμφέρει με άλλα λόγια! Το ράψιμο έγινε στο άψε σβήσε. Δεν είναι και τίποτε το ιδιαίτερο, μεταξύ μας. Ουσιαστικά ακολούθησα αυτά τα βήματα προσαρμόζοντας τις διαστάσεις του υφάσματος αναλόγως. Και για να πούμε την αλήθεια, τα φουντούκια μας είναι πεντανόστιμα. Ήδη τα δοκιμάσαμε σε ένα κέικ που φτιάξαμε με μήλα από τον κήπο μας και που έγινε υπέροχο!


Όπως βλέπετε, τη μέρα της φωτογράφισης είχα και μικρούς βοηθούς, τα δυο μικρά γατάκια που έγιναν κι αυτά του σπιτιού. 

Όσο περιμένω να επιδιορθωθεί η ραπτομηχανή, σημειώνω όλα εκείνα τα ρούχα που θα ήθελα να δοκιμάσω να ράψω για το Χειμώνα. Ένα μπουφάν είναι πολύ ψηλά στη λίστα μου αν και μου φαίνεται ταυτόχρονα πολύ φιλόδοξο. Επίσης, από πέρυσι έχω αγοράσει ένα πατρόν για αθλητικά ρούχα (φόρμα και φούτερ) που θέλω να ράψω. Ευελπιστώ, λοιπόν, να παραλάβω γρήγορα τη μηχανούλα μου και ν' αρχίσω πάλι τους πειραματισμούς!

Σας χαιρετώ, 

Ευγενία

   

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2024

Πάστα harissa με νωπές πιπεριές τσίλι και ντομάτες

Γεια χαρά σε όλους!

Είναι γεγονός ότι ο καλοκαιρινός μας κήπος είχε τα σκαμπανευάσματά του. Οι φασολιές απέτυχαν παταγωδώς,  κατά γενική ομολογία λόγω της πολλής ζέστης, ενώ οι ντοματιές μας μάλλον αρρώστησαν εξ αρχής. 

Τα κατσαρωμένα τους φύλλα και οι καχεκτικοί καρποί μας άφησαν μια μικρή απογοήτευση και παρά του ότι ο Βασίλης τις φρόντισε πολύ, τελικώς δεν κατάφερε να τις θεραπεύσει. Εξίσου και οι αγγουριές, δε δώσαν και τον καλύτερό τους εαυτό κι έτσι τις ξεριζώσαμε σχετικά νωρίς. Από την άλλη μεριά οι μελιτζανιές μας ακόμα και σήμερα είναι φορτωμένες με άνθη και καρπούς ενώ τα στρογγυλά κολοκυθάκια ήταν η επιτυχία του καλοκαιριού! 

Τώρα βέβαια, που ο καιρός δρόσισε και πέσαν και οι πρώτες, αναζωογονητικές βροχές ο κήπος πήρε τα πάνω του. Τα λουλούδια μας παραμένουν ακόμα ανθισμένα και είναι πόλος έλξης πεταλούδων κι άλλων εντόμων. 




Παραδόξως, οι μακρουλές κολοκυθιές τώρα βγάζουν τους πιο πολλούς καρπούς τους ενώ οι πιπεριές ήταν τα πιο ανθεκτικά μας φυτά. 

Φέτος είχαμε και ποικιλία χάρις σε ένα συνάδελφο του Βασίλη, που τον προμήθευσε διάφορους σπόρους: κέρατα, bell, αλλά και καυτερές. Κι επειδή ο Βασίλης είναι λάτρης των πικάντικων γεύσεων έβαλε πολλά φυτά. 

Με τέτοια παραγωγή είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε νέες συνταγές για να συντηρήσουμε μέρος της σοδειάς. Ως ώρας φτιάξαμε πάστα harissa και τσίλι sauce, οι οποίες έγιναν πολύ ωραίες. Αν σας αρέσουν κι εσάς οι πικάντικες γεύσεις δοκιμάστε αυτή την εύκολη συνταγή για πάστα harissa

Υλικά για ένα γυάλινο βάζο των 250 μλ 

250 γρ. ντομάτες ξεφλουδισμένες

50 γρ. νωπές καυτερές πιπεριές τσίλι

50 γρ. κρεμμύδι κερό

2 μεγάλες σκελίδες σκόρδο

1 κουταλιά γλυκού σπόροι κόλιαντρου

1/2 κουταλιά γλυκού αλάτι

λάδι 

Εκτέλεση

Πλένουμε τις ντομάτες και τις χαράσσουμε στον πάτο τους κάνοντας ένα μικρό σταυρό. Μετά τις βουτάμε σε κατσαρόλα με βραστό νερό για μισό λεπτό. Τις βγάζουμε από την κατσαρόλα με τρυπητή κουτάλα και τις βάζουμε κάτω από κρύο τρεχούμενο νερό για να τις κρυώσουμε. Προσεχτικά ξεφλουδίσουμε τις ντομάτες αρχίζοντας από το σημείο που κάναμε τον σταυρό. Μετά τις κόβουμε σε κομμάτια και τις βάζουμε στο μπλέντερ. 

Πλένουμε τις πιπεριές, αφαιρούμε τα κοτσάνια τους και τις κόβουμε στην μέση. Αφαιρούμε τους σπόρους, οι οποίοι είναι το πιο καυτερό μέρος του καρπού και τεμαχίζουμε τη σάρκα των πιπεριών. Τις βάζουμε κι αυτές στο μπλέντερ και προσθέτουμε και τα υπόλοιπα υλικά εκτός από το λάδι. 

Τεμαχίζουμε όλα τα υλικά πολύ καλά στο μπλέντερ για να γίνουν ένας πολτός. Μεταφέρουμε τον πολτό σε μικρή κατσαρόλα κι αφήνουμε το περιεχόμενο να πάρει μια πρώτη βράση σε δυνατή φωτιά. Χαμηλώνουμε και σιγοβράζουμε τη σάλτσα μας μέχρι να σωθούν σχεδόν όλα τα υγρά. Στο μεταξύ αποστειρώνουμε και το γυάλινο βάζο. 

Αφού πήξει η σάλτσα, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και την αφήνουμε να κρυώσει ελαφρώς. Τη μεταφέρουμε στο ζεστό βάζο κι από πάνω ρίχνουμε λίγο λάδι ώστε να προστατέψουμε το μίγμα για να μη μουχλιάσει με την πάροδο του χρόνου. Σφραγίζουμε το βάζο και το φυλάσσουμε στο ψυγείο για έως και τέσσερις μήνες. 

Χρησιμοποιείστε την πάστα χαρίσα με φαντασία. Εμείς την αναμιγνύουμε με τη σάλτσα ντομάτας για να δώσουμε περισσότερη ένταση στη μακαρονάδα και την πίτσα μας, αλλά και ως βάση στις μπρουσκέτες μας για ένα γρήγορο βραδινό. Ένα βαζάκι στο ψυγείο πάντα λύνει τα χέρια, ειδικά όταν ο χρόνος είναι περιορισμένος.

Σας αποχαιρετώ με αυτό τον υπέροχο ηλίανθο που κόσμησε τον καλοκαιρινό μας κήπο και σας εύχομαι καλό και δημιουργικό Οκτώβρη. 

Ευγενία

  

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2024

Τα τελευταία καλοκαιρινά ραψίματα της χρονιάς: Mimi blouse και Ava top

Καλή εβδομάδα σε όλη τη γειτονιά!

Τελευταία και καταϊδρωμένα καταφτάνουν τα καλοκαιρινά μπλουζάκια που σας δείχνω σήμερα, τα οποία κατά σύμπτωση έχουν δύο κοινά σημεία: είναι το αποτέλεσμα ανακύκλωσης και είναι φτιαγμένα με βαμβακερό broderie anglaise ύφασμα. 

Ε, είναι πια πιθανό να αναγνωρίσατε αυτό το λευκό broderie, το οποίο απ' όταν έφτασε στα χέρια μου σχεδόν μονοπωλεί το ενδιαφέρον μου. Τα κουρτινάκια, που ποτέ δεν κρεμάστηκαν στο μεζεδοπωλείο της αδερφής μου, έχουν μετατραπεί σε ουκ ολίγα μπλουζάκια το τελευταίο διάστημα. Ένα από αυτά είναι και τούτο το αμάνικο πουκαμισάκι προορισμένο για τη μαμά μου. 

Το πατρόν, το οποίο ονομάζεται Mimi Blouse, το είχα ερωτευτεί από την πρώτη ματιά. Μη σας πω ότι ήταν και ο λόγος που είχα αγοράσει το βιβλίο "Love at first stitch". Κατευθείαν σκέφτηκα να ράψω ένα για τη μαμά μου, η οποία μου ζήτησε να αφαιρέσω τα μανίκια του. 

Με μια δυο προβούλες που κάναμε όταν ήρθε στην Κέρκυρα αποφασίσαμε ότι ήθελε και λίγο στένεμα στα πλαϊνά και με βοήθησε να κάνω τις επιδιορθώσεις. Το μπλουζάκι ετοιμάστηκε γρήγορα αλλά έπεσε κι αυτό θύμα της ραπτομηχανής μου, η οποία αρνούταν πεισματικά να ράψει τις κουμπότρυπες. 

Κι έτσι, μετά από μισό χρόνο αναμονής το μπλουζάκι ολοκληρώθηκε στα τέλη του φετινού Αυγούστου. Το σχέδιό του είναι πολύ απλό, αλλά όλες οι λεπτομέρειες με τις σουρίτσες και το γιακά το κάνουν πολύ κολακευτικό. 

Σίγουρα θέλω να ράψω ένα και για μένα και να δοκιμάσω και τα μανίκια του, τα οποία έχουν μια ιδιαιτερότητα. 

Το δεύτερο μπλουζάκι, το οποίο ονομάζεται Ava top, ράφτηκε για την Κωνσταντίνα. Το φορεματάκι που της έραψα δυο χρόνια πριν πλέον ήταν μικρό, αλλά επειδή η φούστα ήταν σχετικά μακριά και φτιαγμένη με πολλή σούρα αποφασίσαμε να του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία. 

Αυτό το πατρόν μου φάνηκε πολύ χαριτωμένο και ταιριαστό κι έτσι άρχισα την κατασκευή του. Το ξήλωμα ήταν το πιο χρονοβόρο κομμάτι, γιατί πρόκειται για διπλή γάζα και ήθελε πολλή προσοχή.

Τα υπόλοιπα έγιναν εύκολα κι όπως βλέπετε δεν περίσσεψε τίποτε. Χρησιμοποίησα το παραμικρό κομμάτι για να φτιάξω ρέλι, με το οποίο τελείωσα τα μανίκια. 


Όπως βλέπετε έχει γίνει η αγαπημένη μου μέθοδος, όταν το πανί είναι δύσκολο στη μεταχείρισή του. 

Το μόνο που άλλαξα στο πατρόν ήταν να κάνω κόψω σε δύο φύλλα την πλάτη της μπλούζας (αφού έκανα πρώτα όλους τους υπολογισμούς για τα περιθώρια ραφής) γιατί δε με έφτανε το ύφασμα για να την κόψω μονοκόμματη, αλλά νομίζω ότι δε δημιουργεί κανένα πρόβλημα οπτικά.


Δυστυχώς, δεν καταφέραμε να του κάνουμε μια αξιοπρεπή φωτογράφιση, αλλά πιστεύω ότι θα το ευχαριστηθεί πολύ το νέο της μπλουζάκι. 

Ανάλαφρο, με όμορφα μανίκια σε σχήμα καμπάνας και με λάστιχο για να δημιουργεί μια ελαφριά σούρα, νομίζω είναι ό,τι πρέπει για το καλοκαιράκι. Το έραψα ούτως ή άλλως ένα μέγεθος μεγαλύτερο ώστε να το ευχαριστηθεί του χρόνου. Ποιός ξέρει, ίσως τότε προλάβουμε να το φωτογραφίσουμε καλύτερα!

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία