Confetti patchwork και τα ραψίματα του καλοκαιριού που πέρασε.

Γεια χαρά σε όλους σας!

Πάει καιρός από την προηγούμενη ανάρτηση και η αλήθεια είναι ότι είμαι γεμάτη ιδέες για να σας παρουσιάσω, αλλά ο ελεύθερος χρόνος είναι πολύ περιορισμένος τώρα που άρχισα τα μαθήματα της νέας χρονιάς. Με το που μπήκε ο Οκτώβρης όλοι οι μαθητές κάθισαν και πάλι στα θρανία τους κι έτσι τα ραπτικά μου περιορίζονται σε μια γωνιά κι εγώ περιμένω καρτερικά να ξεκλέψω λίγο χρόνο για να ράψω και κάτι. 

Το confetti patchwork είναι μια ωραία λύση ακόμη κι αν έχω μόνο μια ώρα ελεύθερη. Διαλέγω πέντε έξι ρεταλάκια κι αρχίζω να τα ενώνω μέχρι να φτιάξω μια μεγαλύτερη επιφάνεια. 

Για να κάνω πιο πρακτική και τη διαδικασία αποφάσισα κάθε φορά να διαλέγω υφάσματα από ένα βασικό χρώμα και να προθέτω ένα δύο αντιθετικά για μεγαλύτερο οπτικό ενδιαφέρον. Επίσης, πλέον προσπαθώ να φτιάχνω τετράγωνα των 6,5 ιντσών, ώστε μετά να μπορώ να τα ράβω εύκολα μεταξύ τους. 

Το Σεπτέμβρη είχα αρκετό χρόνο για να ενώσω όσα είχα ήδη φτιάξει και μπορώ να πω ότι δημιουργήθηκε μια αρκετά ικανοποιητική επιφάνεια. 

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι περπατάει πολύ αργά το συγκεκριμένο πάτσγορκ, εφόσον θέλω ν' αξιοποιήσω και το πιο μικρό μου ρεταλάκι, αλλά στο τέλος νομίζω ότι θα έχω μειώσει κατά πολύ όλα μου τ' απομεινάρια! 

Είναι γεγονός ότι σε αυτή τη μετακόμιση πήρα ελάχιστα υφάσματα, πράγμα που δε συνήθιζα παλιότερα. Στις προηγούμενες μετακομίσεις τα κουτιά με όλα τα ραπτικά συμπράγκαλα είχαν περίοπτη θέση: υφάσματα, βάτες, θερμοκολλητικά, μεταλλικά στοιχεία, ιμάντες και φερμουάρ για τσάντες έμπαιναν στη μεταφορική με ευλάβεια.  Τώρα, έφερα μόνο τα ρετάλια, λίγα μονόχρωμα υφάσματα και κάποια βιβλία και πατρόν για ρούχα, που είχα αγοράσει κατά καιρούς και που ποτέ δεν είχα αξιοποιήσει. Ένα τέτοιο είναι και το βιβλίο Love at first stitch, το οποίο και αγόρασα το μακρινό 2017. 

Μόλις φέτος το καλοκαίρι αποφάσισα να πειραματιστώ με ένα πουκάμισο που θαύμαζα και που ονομάζεται Mimi blouse. Αυτό που πάντα φοβάμαι με τα ρούχα είναι η αποτυχία, ν' αγοράσω ένα ύφασμα και τελικά να πάει στράφι. 

Φέτος, όμως είχα την τέλεια ευκαιρία μιας και διέθετα άφθονο broderie anglaise και για το οποίο σας μίλησα εδώ. Το πατρόν έχει πολύ όμορφα στοιχεία, όπως για παράδειγμα είναι ο γιακάς του και οι γαλλικές ραφές και πάνω απ' όλα φτιάχνεται εύκολα. Το ολοκλήρωσα σε λίγες μέρες και το μόνο που έλειπε ήταν να κάνω τις κουμπότρυπες. Καθώς αποφάσισα να το χαρίσω στη μαμά μου, όταν πήγα στη Λευκάδα κάναμε μια πρόβα και διαπιστώσαμε ότι θέλει στένεμα στις πλαϊνές ραφές, οπότε και το ξήλωσα για να το διορθώσω. Τώρα περιμένω πότε θα έρθει για να ολοκληρώσουμε το πουκάμισο και να το φωτογραφίσουμε! 

Από το ίδιο ύφασμα έφτιαξα κι ένα άλλο μπλουζάκι, το οποίο αποτελεί μια εκδοχή του Ravello dress από το Sew Over It. Επί της ουσίας είναι μέρος του Summer Dreaming ebook, που αγόρασα στα τέλει του Ιουνίου. Το συγκεκριμένο πατρόν μου κέντρισε εξ αρχής το ενδιαφέρον, αλλά για τα δικά μου γούστα τελικώς είναι κάπως κοντό. 

Θα έπρεπε να είχα σκεφτεί να το μακρύνω γύρω στους 5 πόντους ώστε να αισθάνομαι πιο άνετα φορώντας το. Η αλήθεια είναι ότι αν και το ολοκλήρωσα δε το φόρεσα καθόλου. Σκέφτομαι όμως να το μετατρέψω, να αφαιρέσω τις λωρίδες και να του βάλω 2 κουμπάκια χαμηλά στο ζωνάκι για να κλείνει. Ελπίζω να μου πετύχει η μετατροπή και να σας δείξω το μπλουζάκι σύντομα. 

Το Emily top από το Sew over it ήταν η απόλυτη επιτυχία του καλοκαιριού. Τις δυο πρώτες εκδοχές σας τις έδειξα εδώ κι εδώ. Το τρίτο το έφτιαξα για την αδερφή μου με ένα πολύ ενδιαφέρον ύφασμα, αέρινο κι ανάλαφρο, που μοιάζει με γκοφρέ. 

Ήταν λίγο δύσκολο στο ράψιμο, κυρίως στο καρίκωμα με το ζικ ζακ και στο στρίφωμα. Παρ' όλ' αυτά, πραγματικά ταίριαξε γάντι στην Ευαγγελία, αλλά δυστυχώς δεν καταφέραμε εν τέλει να το φωτογραφίσουμε. Άλλο ένα ρουχαλάκι ετοίμασα για την αδερφή μου, μιας και ξέρω το πόσο πολύ τις αρέσουν οι παντελόνες. 

Το Winslow cullotes από το Helen's closet ήταν το απόλυτο πατρόν για το αδερφάκι μου. Επειδή δεν είχα τα μέτρα της αποφάσισα να της ράψω μια εκδοχή που προτείνει η σχεδιάστρια με λάστιχο στο μισό ζωνάκι, διατηρώντας τις 2 μπροστινές κουφόπιετες. 

Την παντελόνα την έραψα με ένα απαλό βισκόζ ύφασμα σε λαδί χρώμα, υπέροχα απαλό κι αέρινο, ό,τι πρέπει για καλοκαιρινό ρούχο. Στις φωτογραφίες αλλοιώνεται εντελώς το χρώμα του, δυστυχώς. Πάλι με δυσκόλεψε η ζικ ζακ βελονιά και κατά καιρούς έχω σκεφτεί ν' αγοράσω κοπτοράπτη για πιο όμορφα τελειώματα στα ρούχα.  Ούτε κι αυτό το φωτογραφίσαμε, αλλά είμαι βέβαιη ότι είναι από εκείνα τα πατρόν που τα ράβεις συνέχεια. 

Για το τέλος, με ό,τι ρετάλι μου έμεινε έφτιαξα λίγα λαστιχάκια -τα περιβόητα scrunchies- για τις ανηψιές μου, σαν αυτά που σας είχα παρουσιάσει εδώ. 

Οπως βλέπετε, αυτή τη φορά εστίασα πιο πολύ στα ρούχα και πραγματικά το χάρηκα πάρα πολύ. Είναι πολύ ευχάριστο να φοράς κάτι που εσύ έφτιαξες και να προσφέρεις χαρά σε κάποιον που του έραψες κάτι ειδικά για εκείνον! 

Αν και είναι δύσκολο λόγω του περιορισμένου μου χρόνου, αυτό το Φθινόπωρο θα ήθελα να ράψω μια φούστα για μένα ακολουθώντας το πατρόν Beignet από το Colette καθώς κι ένα τζιν μπουφάν που περιέχει το Summer Dreaming ebook. Αν και ακούγονται μεγαλεπήβολα σχέδια, ελπίζω να καταφέρω να ράψω κάποιο.   

Καλή βδομάδα σας εύχομαι, 

Ευγενία

 

Τα καλοκαιρινά μας λουλούδια: πηγές, ιδέες, συμβουλές.

Γεια χαρά σε όλους!

Ποιός θα μας έλεγε χρόνια πριν ότι θα παίρναμε το πρωινό μας μέσα στη φύση και θ' απολαμβάναμε τις χαρές του κήπου μας; Οι όλες μας προσδοκίες άρχιζαν και τελείωναν στο μικρό μπαλκονάκι του Παγκρατίου καθώς και στις άκαρπες προσπάθειές μας να αναδείξουμε τον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας μας. Βέβαια, αν διαβάζετε από παλιά το μπλογκ μας ίσως θυμάστε την πορεία μας, αλλιώς μπορείτε να διαβάσετε ό, τι σχετικό έχουμε αναρτήσει εδώ.  

Ποτέ μη λες ποτέ, όπως λέει ο λαός μας και να που μετά από έντεκα χρόνια περιπλάνησης εντός Ελλάδας, βρεθήκαμε με το Βασίλη στην αγροτική Κέρκυρα. Καλύτερη επιλογή σπιτιού δε θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει όχι μόνο από άποψη άνεσης και θέσης, αλλά επειδή το μεγάλο χωράφι που περιτριγυρίζει το σπίτι μας έδωσε τη δυνατότητα να ξεδιπλώσουμε την αγάπη που είχαμε για την κηπουρική. 

Η αλήθεια είναι ότι το μποστανάκι δημιουργήθηκε πολύ γρήγορα , όπως άλλωστε σας έχω δείξει και σε πρόσφατες αναρτήσεις (δείτε εδώ κι εδώ). Μετά αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τα λουλούδια: πώς θα μπορούσαμε να φυτέψουμε λίγα λουλούδια για να δώσουν ακόμα περισσότερη ζωντάνια στο χωράφι, στο οποίο ήδη υπάρχουν νεαρά δέντρα (φουντουκιές, αμυγδαλιές, μηλιές, κα) και υπέροχες τριανταφυλλιές κατά μήκος της πρόσοψης του σπιτιού. 

Τότε αρχίσαμε να ψάχνουμε στο διαδίκτυο για ιδέες, κυρίως φωτογραφίες που είχα σώσει εγώ στο Pinterest κι επίσης συμβουλές για το πώς να φτιάξεις απ' την αρχή έναν ανθόκηπο. Έχοντας στο νου μας κι όλη αυτή την κουλτούρα που έχουν οι Βρετανοί σχετικά με τους κήπους,  αρχίσαμε να παρακολουθούμε βιντεάκια από το The Middle-Sized Garden, ένα κανάλι στο Youtube που επιμελείται μια Βρετανίδα.

Ένα από τα πιο διαφωτιστικά βιντεάκια του καναλιού μιλάνε για τα 12 βασικά στυλ κήπου. Φυσικά, στη Βρετανία όταν γίνεται λόγος για κήπο, μιλάνε στην πλειοψηφία για μεγάλες εκτάσεις, πράγμα που εμάς δεν μας ενδιέφερε, αλλά είναι πάντα μια καλή αρχή να δεις τί υπάρχει, τί απορρίπτεις και τί πραγματικά εσύ μπορείς να υλοποιήσεις. Κι αυτό που ήταν πιο κοντά στα μέτρα και τα γούστα μας ήταν το περίφημο cottage garden, ένας κήπος στον οποίο χωράνε περίφημα δέντρα, λουλούδια και λαχανόκηποι. 

Μοιραία το επόμενο βιντέακι που μελετήσαμε ήταν αφιερωμένο στο πώς να φτιάξουμε ένα τέτοιο κήπο (cottage garden). Κάνοντας σαφές ότι δεν υπάρχουν αρχιτεκτονικοί κανόνες, αλλά αντιθέτως ότι εμείς φτιάχνουμε τους δικούς μας σύμφωνα με τις ανάγκες μας, αυτό το είδος κήπου θα λέγαμε ότι είναι συνώνυμο της απλότητας και της ευκολίας: λουλούδια που "πιάνουν" στην περιοχή μας, χρώματα που αγαπάμε και μια εύκολη διαχείριση και συντήρηση του κήπου. Στο βίντεο αναφέρονται και τα χαρακτηριστικότερα λουλούδια του είδους, όπως οι δακτυλίδες και τα δελφίνια, ο μάραθος κι ο κόσμος. Φυσικά, δεν μπορούν να λείπουν οι βολβοί καθώς και τα αρωματικά φυτά, πχ. η λεβάντα. 

Το πολύ σημαντικό και διαφωτιστικό βιντεάκι που παρακολουθήσαμε με μεγάλη ευλάβεια αφορά στο πώς να σχεδιάσεις ένα flower border, μια μπορντούρα από λουλούδια να το πω, ένα παρτέρι; Από εκεί κρατήσαμε την οδηγία περί του σημείου εστίασης, καθώς και το πώς να επιλέξεις τα χρώματα των λουλουδιών. Επίσης, πολύ ουσιαστική ήταν η ανάδειξη της σημασίας των θάμνων, που είναι αειθαλείς και που κρατούν το σχήμα το κήπου το Χειμώνα, τότε που τα λουλούδια είναι ελάχιστα. Τέλος, βρήκαμε εξαιρετική την παρατήρηση σχετικά με τις φόρμες των φυτών και πώς είναι ενδιαφέρον να υπάρχει ποικιλία, πχ. ένα φυτό ψηλόλιγνο που σπάει τη μονοτονία πιο καμπυλωτών. 

Άλλα βιντεάκια του ίδιου καναλιού που βρήκαμε ενδιαφέροντα είναι τα παρακάτω:

πώς να σχεδιάσεις ένα κήπο

πώς να μειώσεις τα έξοδα ενός κήπου

πώς να μετατρέψεις μια αυλή (backyard) σε κήπο

πώς να επιλέξεις και να καλλιεργήσεις πολυετή φυτά

Έχοντας λάβει αρκετές πληροφορίες από το προηγούμενο κανάλι καθώς και από τη Sarah Raven, την οποία ήδη γνώριζα από τα βρετανικά περιοδικά που διαβάζω εδώ και χρόνια αρχίσαμε να κάνουμε δειλά δειλά τους σχεδιασμούς μας. Χωρίς να θέλουμε να κάνουμε μεγάλες παρεμβάσεις στο χωράφι, μιας και δε μας ανήκει αρχικώς σκεφτήκαμε ότι το σημείο εστίασής μας θα γινόταν το πηγάδι που βρίσκεται στην πρόσοψη του σπιτιού και τριγύρω του θα φυτεύαμε μια μπορντούρα από λουλούδια κι αρωματικά. Με το που βγήκαν τα πρώτα ανοιξιάτικα λουλούδια στα φυτώρια σπεύσαμε και προσπαθήσαμε να περιορίσουμε τη χρωματική παλέτα σε τρία τέσσερα χρώματα και παίζοντας με τις αποχρώσεις τους. 

Δεν είναι βέβαια εύκολο να συγκρατηθείς όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε τόσα λουλούδια, αλλά προσπαθήσαμε να επιλέξουμε με βάση όσα είχαμε μάθει: χρώμα, ανθεκτικότητα, ύψος και σχήμα. Σε τόνους μοβ αγοράσαμε λεβάντα, βερονίκη και καμπανούλες. Σε ροζ τόνους αγοράσαμε τις αγαπημένες ζέρμπερες, γαρύφαλλα, κάποιες ντάλιες, ένα γεράνι και πασχαλιές. Για το τέλος, μια ζέρμπερα σε πορτοκαλί τόνο και κάποιες πιο κοκκινωπές ντάλιες, καθώς κι ένα ευώνυμο, ένα θάμνο σε ανοιχτό πράσινο. Σε όλα αυτά προστέθηκαν  ζίνιες σε ρόζ και κίτρινο χρώμα κι έτσι άρχισε η πρώτη φύτευση. 

Η αλήθεια είναι ότι τα βάλαμε με χαριτωμένο τρόπο κι ενθουσιαστήκαμε με την πρώτη μας απόπειρα. Αυτό που δεν λάβαμε όμως υπόψη ήταν ο καιρός. Αν και μέσα Μάρτη, ένα βράδυ έκανε μια παγωνιά και κάηκαν ολοσχερώς οι ζίνιες και οι ζέρμπερες. Οι ντάλιες επηρεάστηκαν, μα τις ξεχώσαμε και τις βάλαμε σε γλάστρες κι έτσι εν τέλει επέζησαν! 

Όταν πια ήμασταν σίγουροι ότι πέρασαν οι παγωνιές -γύρω στο Πάσχα- κάναμε τη δεύτερη εξόρμηση στα φυτώρια. Ξαναγοράσαμε μία λεβάντα, μια βερόνικα κι ένα ροζ γεράνι, μιας και μας άρεσαν πολύ τα πρώτα που αγοράσαμε. 

Προσθέσαμε δύο σάλβιες ασπροκόκκινες (η μαμά μου το λέει θαλασσάκι) και μια μοβ, δύο σκούρα ροζ γεράνια, που απλώνουν και είναι εδαφοκαλυπτικά όπως παρατηρήσαμε. Η πεθερά μου τα είπε μαστιχάκια κι ο φυτοριούχος βαμβακούλες. Τις αγορές μας συμπλήρωσαν δυο φελίτσιες (μπλε, ψιλές μαργαριτούλες), μια πορτοκαλί ντάλια και μια αρμπαρόριζα. 

Όλα αυτά τα φυτά συμπλήρωσαν τα προηγούμενα κενά που είχαν δημιουργηθεί και η συνέχισαν να πλαισιώνουν το πηγάδι μας. Οταν αναπτύχθηκαν οι ντάλιες, μεταφέρθηκαν και πάλι στο χώμα, ενώ προσθέσαμε και αρκετά γκαζάνια (σα μαργαρίτες που ανοιγοκλείνουν με το φως του ηλίου) σε κίτρινους, πορτοκαλί, μοβ και άσπρους τόνους. 

Βέβαια, όλο και γίνονταν προσθήκες μέχρι το τέλος του Μάη, όπως για παραδειγμα ένα είδος κόσμος σε ένα καταπληκτικό, παλλόμενο πορτοκαλί, το οποίο προσελκύει πολύ τις πεταλούδες καθώς και λίγα σκυλάκια, γιατί είναι υπέροχα, κλασσικά κι έχουν τόσο ξεχωριστό σχήμα.    

Δεν θα μπορούσαν να λείπουν και λίγα φυτά από το πιο κλασσικό είδος κόσμος σε λευκές, ρόζ και φούξια αποχρώσεις. 

Εκεί κοντά στις φασολιές δημιουργούν την πιο όμορφη ατμόσφαιρα cottage garden, με φόντο καλαμποκιές, ντοματιές, κολοκυθιές και γιγάντιους ηλίανθους, επιλογή του Βασίλη! 

Τα φυτά μας όλα ευδοκίμησαν, μεγάλωσαν και μας χάρισαν το πιο όμορφο θέαμα. Μέλισσες, πεταλούδες κι έντομα βρήκαν ένα φιλόξενο περιβάλλον κι ακόμα που ο καιρός καλά κρατεί, έχουμε την ευκαιρία να θαυμάζουμε την ομορφιά τους. 

Όμως, αρκετά σύντομα θα αρχίσουν νέες φροντίδες, για τις οποίες θα σας μιλήσω σε άλλη ανάρτηση.  

Ευγενία

         

Μια τούρτα για το Σεπτέμβρη: μαρέγκες καρυδιού σε στρώσεις με κρέμα κάσταρντ.

Ένα γλυκάκι κάναμε για να υποδεχτούμε το νέο μας μήνα και να τον καλωσορίσουμε όσο πιο γλυκά γίνεται. Είχα διάθεση για κάτι παραπάνω από κέικ, ήθελα να έχει και κρέμα και στο τέλος κατέφυγα στο βιβλίο που είχα αγοράσει με σκανδιναβικά ψησίματα. 

Αυτό που μου τράβηξε το μάτι είναι κι αυτό που σας παρουσιάζω, ένα κέικ σε τρεις στρώσεις: ένα μεγάλο μακαρόν για την ακρίβεια φτιαγμένο με καρύδια και γεμισμένο με custard cream. Στην πρωτότυπη συνταγή η γέμιση είναι με σαντιγί, αλλά εγώ ήθελα μια πλούσια κρέμα γι' αυτό και την αντικατέστησα με την κάσταρντ. 

Υλικά για τις μαρέγκες

300 γρ. καρύδια ψίχα

200 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική

6 ασπράδια

βούτυρο ή λάδι για το άλειμμα των ταψιών

Υλικά για την κρέμα κάσταρντ

80 γρ. ζάχαρη

5 μεγάλους κρόκους αυγών

25 γρ. custard powder (είναι άμυλο αραβοσίτου, θα το βρείτε δίπλα στις κρέμες άνθους αραβοσίτου)

225 μλ. γάλα

300 μλ. κρέμα γάλακτος για ζαχαροπλαστική

1 λοβό βανίλιας ή εκχύλισμα βανίλιας

Εκτέλεση:

Αρχίζουμε προθερμαίνοντας το φούρνο στους 160 βαθμούς Κελσίου. Αλείφουμε 3 ταψιά των 24 εκατοστών με βούτυρο ή λάδι και στρώνουμε από πάνω λαδόκολλα. Αν δε διαθέτουμε 3 ταψιά, ψήνουμε σε δόσεις τις μαρέγκες.

Αλέθουμε τα καρύδια στο μούλτι με τη μισή ζάχαρη ώστε να γίνουν ψίχουλα. Αν δεν έχουμε μεγάλο κάδο, το κάνουμε σε δόσεις. 

Χτυπάμε τα ασπράδια με το μίξερ σε υψηλή ταχύτητα μέχρι να αρχίσουν να σχηματίζονται σε μαρέγκα. Συνεχίζουμε να χτυπάμε τη μαρέγκα προσθέτοντας σιγά σιγά την υπόλοιπη ζάχαρη μέχρι να ενσωματωθεί και να γίνει γυαλιστερή. 

Σταματάμε το μίξερ και προσθέτουμε τα καρύδια μέσα στη μαρέγκα σε δόσεις. Ανακατεύουμε απαλά με μαρίζ μέχρι τα καρύδια να ενσωματωθούν πλήρως στη μαρέγκα.  

Γεμίζουμε τα τρία ταψιά με το μείγμα και τα ψήνουμε για 35 λεπτά. Αν βάλουμε ταυτόχρονα και τα τρία ταψιά στο φούρνο δεν ξεχνάμε στα μισά του χρόνου να τους αλλάξουμε θέσεις ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα. 

Επίσης, αν δούμε ότι παίρνουν χρώμα γρήγορα, τα σκεπάζουμε με λαδόκολλα για να μην μας καούν. Εγώ έψησα πρώτα τα δυο και μετά το τρίτο, μιας και διαθέτω μόνο δύο ταψιά αυτού του μεγέθους.  

Αφού ψηθούν οι μαρέγκες τις αφήνουμε στις λαδόκολλες να κρυώσουν εντελώς. Αν προσπαθήσουμε να τις μετακινήσουμε προτού κρυώσουν είναι πιθανό να μας σπάσουν, μιας και είναι πολύ ευαίσθητες. 

Για να φτιάξουμε την κρέμα χτυπάμε τη ζάχαρη με τους κρόκους και την custard powder μέχρι να ομογενοποιηθούν. Μετά ζεσταίνουμε το γάλα, τη μισή κρέμα γάλακτος και τους σπόρους ή το εκχύλισμα της βανίλιας. Όταν πάρουν μια βράση αποσύρουμε και ρίχνουμε σιγά σιγά το ζεστό μείγμα στο μείγμα με τα αυγά ανακατεύοντας συνεχώς ώστε να μην ψηθούν και κόψουν. 

Μεταφέρουμε το νέο μείγμα στην κατσαρόλα και ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά ανακατεύοντας συνεχώς με σύρμα μέχρι να κοχλάσει και να δέσει η κρέμα. Τη μεταφέρουμε σε μπολ, σκεπάζουμε με μεμβράνη την επιφάνειά της για να αποτρέψουμε το σχηματισμό υδρατμών και τη βάζουμε στο ψυγείο για 2-3 ώρες. Έπειτα την χτυπάμε για να αποκτήσει λεία υφή. 

Χτυπάμε την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος σε σαντιγί και την ενσωματώνουμε στην κρύα κρέμα με απαλές κινήσεις.

Συνθέτουμε την τούρτα μας βάζοντας πάνω σε πιατέλα μια μαρέγκα. Από πάνω στρώνουμε τη μισή ποσότητα κρέμας. Επαναλαμβάνουμε με τη δεύτερη μαρέγκα και σκεπάζουμε την κρέμα με την τρίτη μαρέγκα. 

Το γλυκό μας έγινε εξαιρετικό! Η πλούσια καρυδάτη γεύση της μαρέγκας ταίριαξε υπέροχα με την custard cream και μετατράπηκε σε υπέροχο πρωινό! Τί καλύτερο για να ξεκινήσουν οι πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη. 

Βέβαια, εδώ και τρεις μέρες ο καιρός μας άλλαξε. Η θερμοκρασία έπεσε και οι βροχούλες ήρθαν ευπρόσδεκτα στα μέρη μας. Βροχούλες ποτιστικές, όπως θυμόμαστε τα πρωτοβρόχια των παιδικών μας χρόνων. 

Από αύριο ο καιρός καλυτερεύει, ο ήλιος θα ξαναβγεί και θα ξανακαταπιαστούμε με τις δουλειές του κήπου μας. Ενός κήπου που έχει γίνει το καταφύγιό μας και που μας τροφοδοτεί με χαρά κι αισιοδοξία! 

Καλό μήνα, 

Ευγενία

Ράβοντας ένα συνολάκι για τη μαμά: Emily top & φούστα με λάστιχο στην μέση.

Γεια χαρά και πάλι!

Μετά τις μεταποιήσεις που σας έλεγα σε προηγούμενες αναρτήσεις, σειρά πήραν τα ραψίματα για τη μαμά και την αδερφή μου. Αφού, λοιπόν, το Emily top ράφτηκε με επιτυχία σκέφτηκα να ράψω κι ένα για τη μαμά μου με μια βαμβακερή ποπλίνα που αγόρασα ειδικά για εκείνη από ένα κατάστημα της Κέρκυρας. 

Μόλις ήρθα στο σπίτι έβαλα το ύφασμα να μουλιάσει σε λεκάνη για τρεις ώρες σε χλιαρό νερό. Το μούλιασμα είναι απαραίτητο, γιατί φεύγει η κόλλα με την οποία κολλάρουν όλα τα υφάσματα για να διπλώνονται καλά στα τόπια τους. Επίσης, όσο μουλιάζει το ύφασμα, μαζεύει, οπότε είναι σωστό πρώτα να το μουλιάσουμε και μετά να το κόψουμε σε περίπτωση που ράψουμε κάτι που θα πλένεται, πχ. ένα ρούχο. 

Έτσι,  όταν πλύνουμε αυτό που έχουμε ράψει δεν θα "μπει" άλλο και θ' αποφύγουμε δυσάρεστες εκπλήξεις, όπως για παράδειγμα να μην μας πιάνει η μπλούζα που κατασκευάσαμε! 

Το μπλουζάκι της μαμάς ράφτηκε στο άψε σβήσε. Εφόσον της είχα πάρει τα μέτρα της (περιφέρεια στήθους, μέσης και γοφών) είδα ότι ήθελε το ίδιο μέγεθος με το δικό μου. 

Η μόνη αλλαγή που έκανα ήταν στη λαιμόκοψη της πλάτης, μιας και η μαμά την ήθελε κοντά στον αυχένα.  

Η αλήθεια είναι ότι τις μόστρες (facings στα αγγλικά) αυτή τη φορά τις έραψα πολύ γρήγορα, χωρίς να μπερδευτώ και για να μειώσω τα ρετάλια έφτιαξα ρέλι από τα απομεινάρια, ενώνοντας μικρές λωρίδες και με αυτό έραψα το στρίφωμα της μπλούζας. 

Ομολογουμένως, όλα πήγαν περίφημα και το μπλουζάκι το βρήκα πολύ χαριτωμένο και ταιριαστό για τη μαμά! 

Επειδή το μπλουζάκι μου πήρε πολύ λίγο ύφασμα, θέλησα να φτιάξω και μια ασορτί φούστα για τη μαμά. Ενώ έχω διάφορα πατρόν που μπορούσα να χρησιμοποιήσω, ήξερα ότι η μαμά θα χαιρόταν πιο πολύ μια φούστα σε ευθεία γραμμή και με λάστιχο στη μέση. Ίσως έχετε παρατηρήσει κι εσείς αυτή την τάση με το λάστιχο στη μέση ακόμη και στα έτοιμα ενδύματα. Σίγουρα προσφέρει μεγαλύτερη άνεση από το φερμουάρ, άνεση που όλοι αναζητούμε στα ρούχα μας. 

Ήμουν τυχερή και βρήκα ένα βιντεάκι στο οποία μια κοπέλα δείχνει πώς να σχεδιάσεις μια φούστα με αυτές τις προδιαγραφές στα μέτρα σου. Και το καλύτερο όλων είναι ότι βάζει το λάστιχο μόνο στο πίσω μέρος της μέσης, ενώ μπροστά το ζωνάκι παραμένει σταθερό για πιο ωραίο οπτικό αποτέλεσμα. Είναι αλήθεια ότι οι σούρες μπροστά προσθέτουν όγκο ενώ πίσω χαρίζουν πιο πολύ. 

Είδα το βιντεάκι προσεχτικά κι έκανα όλες τις μαθηματικές πράξεις με βάση τα μέτρα της μαμάς. Φυσικά, είχα ενδοιασμό ως προς την φερεγγυότητα των οδηγιών. Σίγουρα δεν ήθελα να κόψω το ωραίο μου ύφασμα έχοντας αμφιβολίες. Ωστόσο, διάβασα κάποια σχόλια από κοπέλες που ακολούθησαν τις οδηγίες κι έμειναν ευχαριστημένες με τις φούστες τους.

Έτσι, πήρα το ρίσκο κι έκοψα το ύφασμα κι άρχισα να ράβω. Η αλήθεια είναι ότι στο βίντεο δίνονται οι βασικές οδηγίες ραφής και κάποια βήματα ίσως θεωρούνται αυτονόητα, όπως για παράδειγμα το καρίκωμα του υφάσματος για να μην ξεφτάει. Επίσης, κόντυνα το μήκος της φούστας και τελικώς προσάρμοσα και μια φόδρα, γιατί όπως παρατήρησα το ύφασμα φέγγιζε ελαφρώς. 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι μέσα σε λίγες ώρες είχα φούστα! Φούστα ωραία και καλοραμμένη και στα μέτρα της μαμάς. Τώρα που ξανάρθα στη Λευκάδα της έκανα μια ωραία έκπληξη: ένα καλοκαιρινό συνολάκι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της. Δείτε τί ωραία που ταιριάζει και με το λευκό Emily top. 

Σας συστήνω να δοκιμάστε τις οδηγίες για να φτιάξετε κι εσείς τη δική σας φούστα. Πραγματικά θα τη χαρείτε! 

Τα λέμε σύντομα με νέες δημιουργίες!

Ευγενία