Οι αποκριάτικες στολές μας - Μέρος Α'

Η περίοδος της αποκριάς ήταν πάντα η αγαπημένη μου! Κι από μικρή μου άρεσε να φτιάχνουμε με τη μαμά και την αδερφούλα τις δικές μας στολές. Γιατί, ακόμα κι αν δεν ήταν άψογες και υπέρλαμπρες σαν αυτές του εμπορίου με πολλά στρας και παγιέτες, τις ένοιωθα αλλιώς, δικές μας, προσωπικές και πρωτότυπες. Ότι πιο τρελό σκεφτόμασταν, η μαμά πάντα πρόθυμη να το υλοποιήσει. Και χωρίς ραπτομηχανή, στο χέρι όλα.... 

Τώρα πια κι εγώ ως μαμά και με την Αποκριά την πιο αγαπημένη μου γιορτή του χρόνου, δε θα μπορούσα να μη φτιάξω κι εγώ στις μπουμπούκες μου τις δικές τους στολές. 

Φέτος η έμπνευση ήρθε από την πριγκίπισσα της Disney Έλενα του Άβαλορ και την αδερφή της Ίζαμπελ. Πρόσφατα τα κορίτσια έβλεπαν μια ταινία τους και η Ειρήνη ρώτησε αν θα μπορούσε να ντυθεί Έλενα. Η Κωνσταντίνα, με σοβαρό και ισχυρό επιχείρημα ότι το μπλε είναι το αγαπημένο της χρώμα ζήτησε να ντυθεί Ίζαμπελ. Κι έτσι άρχισε η υλοποίηση...

                      

Χωρίς ραπτομηχανή κι εγώ - η Ευγενία θα μπορούσε να κάνει θαύματα, αλλά μας ξενιτεύτηκε, όπως ξέρετε - ξεκίνησα να βρίσκω ιδέες στο διαδίκτυο και κυρίως στο αγαπημένο Pinterest.

 

 Έτσι κατέληξα σε δύο τούλινες φούστες tutu σε ανάλογα χρώματα, που φτιάχνονται πολύ εύκολα. Τα μόνα υλικά που χρειάζονται είναι χοντρό λάστιχο και τούλι κομμένα σε λωρίδες που κομπιάζονται γύρω από το λάστιχο. Στο διαδίκτυο υπάρχουν πάρα πολλά σχετικά βιντεάκια.

Για τις μπλούζες τους χρησιμοποίησα για τη μεν Έλενα μια κόκκινη φόρδα και μια κόκκινη δαντέλα, για την Ίζαμπελ ένα βαμβακερό μπλε ύφασμα που είχα και κορδέλες σε κίτρινο και μπλε χρώμα.

Οι εμφανίσεις των κοριτσιών ολοκληρώθηκαν με τα κατάλληλα αξεσουάρ. Μια στέκα με κοραλί τσόχινα λουλούδια και σκουλαρίκια με κλιπς, στα οποία κόλλησα τσόχα με γκλίτερ (το καινούργιο αγαπημένο μου υλικό!). Για την Ίζαμπελ δυο απλά τσιμπιδάκια με μπλε φιογκάκια.

Τα κορίτσια τις λάτρεψαν! Στις πρόβες είχαμε λίγη γκρίνια και λίγο φόβο για τις καρφίτσες, αλλά όταν τις είδαν ολοκληρωμένες ο ενθουσιασμός δεν περιγράφεται!

Και που να δείτε το δικό μου ενθουσιασμό! Τώρα που ξεπετάχτηκε κι η Κωνσταντίνα μπορέσαμε να χαρούμε περισσότερο αυτές τις μέρες με βόλτες, μεταμφιέσεις, πάρτυ και χορό.

Καλή Αποκριά σε όλους για το τριήμερο που έρχεται και καλή διασκέδαση!

Δίνοντας μεξικάνικο χαρακτήρα σ' ένα μαύρο τζιν για χάρη της Αποκριάς

Γεια χαρά σε όλους!

Μπορεί ο καιρός να μη μας αφήνει να σηκώσουμε κεφάλι, να μας επισκέπτεται και η Ωκεανίδα, αλλά το καρναβάλι είναι εδώ και δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε! 

Ως γνωστό τα αυτοσχέδια είναι και τα πιο ωραία,  πηγάζουν αυθόρμητα και μας κάνουν ευρηματικούς. Και χωρίς να ξοδέψουμε πολλά μπορούμε να μεταμφιεστούμε και να διασκεδάσουμε με την ψυχή μας! 

Έτσι κι εμείς πέρυσι, παίρνοντας μέρος σε ένα αποκριάτικο πάρτυ αποφασίσαμε να πάρουμε τη θεματολογία μας από τη μέρα των Νεκρών, μια γιορτή με μεγάλη σημασία για τους Μεξικανούς. Το μακιγιάζ έπαιξε τον πρωταρχικό ρόλο, επίσης τα λουλούδια στα μαλλιά και το καπέλο για το Βασίλη ήταν εύκολο να τα προμηθευτούμε. 

Και για το ντύσιμό μας όλο και κάτι βρήκαμε, αλλά προσθέσαμε και κάποιες πινελιές, όπως μια τρέσα που τρύπωσα στα πλάγια του μαύρου τζιν του Βασίλη για να του δώσω ένα πιο έθνικ χαρακτήρα. 

Πήγα στο κατάστημα με τα ραπτικά και ζήτησα να δω τις τρέσες. Τους έβαλα και στο πνεύμα ώστε να μου δείξουν πιο ενδιαφέρουσες και πιο έθνικ και καταλήξαμε σε μια πολύ γουστόζικη για την περίσταση. Η αλήθεια είναι ότι ήταν ακριβούλα, μα μιας και δε χρειαζόμουν πάνω από 3,5 μέτρα την πήρα. Έπειτα την τρύπωσα στις πλαϊνές ραφές του παντελονιού με ταιριαστή κλωστή κι έτοιμο το παντελόνι του Μεξικάνου μου! 

Για φέτος, όλο και κάτι σκεφτόμαστε και προβλέπω να τρώω το Σαββατοκύριακο αγκαλιά με τη ραπτομηχανή. Αλλά και η Ευαγγελία ήδη έχει αρχίσει να φτιάχνει τις στολές όλης της οικογένειας και περιμένω πώς και πώς να μας τις παρουσιάσει!!

Σας αποχαιρετώ, 

Ευγενία 

Στις τσαντούλες λέμε πάντα ναι!!!

Γεια χαρά σε όλους!

Να το και το δεύτερο τσαντάκι. Ένα τσαντάκι που είχα αρχίσει να φτιάχνω πριν δυο χρόνια παράλληλα με εκείνο που έφτιαχνα για την ανηψιά του Βασίλη, αλλά έμεινε ανολοκλήρωτο για ένα σωρό λόγους. 

Ευτυχώς, πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου τριγύριζε αυτή η εκκρεμότητα και να που επιτέλους πήρε το τελικό του σχήμα. 

Ομολογώ ότι ο βασικός λόγος που δεν το είχα προχωρήσει στην κατασκευή ήταν η φόδρα του. Επί της ουσίας τη φτιάχνεις σχεδόν ακριβώς όπως το τσαντάκι και στο τέλος τη ράβεις με το χέρι κάτω από το φερμουάρ. 

Η αλήθεια είναι ότι αν και είχα αγοράσει το πατρόν, κατά τη γνώμη μου η κατασκευή της φόδρας είναι ελαττωματική γιατί κάνει πάρα πολλά μπόλικα. Έχοντας αυτό υπόψη έκανα κάποιες μεταποιήσεις φτιάχνοντας τη δική μου μπλε τσάντα. 

Αν παρατηρήσετε, οι διαφορές είναι σημαντικές: στον τρόπο ραψίματος του φερμουάρ, στο φοδράρισμα της τσάντας, ακόμη και στο περίγραμμα, μιας και η σημερινή είναι τετράγωνη ενώ η άλλη έχει μικρές καμπύλες στις γωνίες. 

Παρά την μπόλικη φόδρα, παραμένει μια γλυκιά κι ευρύχωρη τσαντούλα, μ' ένα όμορφο ύφασμα σε αγαπημένες αποχρώσεις! Για τον ιμάντα ταλαιπωρήθηκα μιας και δεν μπόρεσα να βρω κάτι καλύτερο. Έτσι, αποφάσισα να διακοσμήσω με μωβ ρέλι ένα βαμβακερό ιμάντα σε φυσικό χρώμα για να σπάσει η ασπρίλα και να δώσει λίγο χρώμα. 

Σήμερα καταφέραμε να τη φωτογραφίσουμε γυρνώντας από την πρωινή μας βόλτα. Τι λέτε, λοιπόν; Πάντα δεν υπάρχει χώρος για ένα ακόμη χειροποίητο τσαντάκι!

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία

Μία τσαντούλα για μένα!

Γεια χαρά σε όλους σας!

Αυτό το υπέροχο μπλε ύφασμα το κράταγα σαν κόρη οφθαλμού για μένα. Ένα σχετικά μικρό τετράγωνο, περίσσευμα από το πάπλωμα που έφτιαξα πριν ενάμιση χρόνο για μια νεοφερμένη ανηψούλα, με υφάσματα από τη συλλογή forest talk της Andover. 

Μιας και είχα διάθεση να ολοκληρώσω μια ιδέα που είχα εδώ και καιρό στο μυαλό μου, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω αυτό το αγαπημένο πανί κάνοντας και μια προσευχή ότι δε θα χαραμιζόταν από κάποιο ενδεχόμενο λάθος. 

Έτσι, λοιπόν, άρχισε η κατασκευή της τσαντούλας μου, κάνοντας τις απαραίτητες προσαρμογές σε σχέση μ' εκείνη που είχα φτιάξει πριν δυο χρόνια για μια ανηψιά του Βασίλη. Αυτή τη φορά τοποθέτησα με άλλο τρόπο το φερμουάρ και καπιτόναρα εξ' αρχής τα κομμάτια της τσάντας μαζί με τη φόδρα. 

Τέλος, ρέλιασα τις εσωτερικές ραφές με μπλε ρέλι και πρόσθεσα τον πολυεστερικό ιμάντα. Φυσικά, δεν αμέλησα να ράψω και μια τσεπούλα για τα κλειδιά, μιας και πάντα είναι χρήσιμη. 

Η τσαντούλα έγινε αυτομάτως και η αγαπημένη μου, αφού όπως ίσως καταλάβατε το μπλε είναι το αγαπημένο μου χρώμα! Είναι όμορφη, βολική, μικρή σε διαστάσεις αλλά με μεγάλη χωρητικότητα. 

Για να καταλάβετε, χωράει άνετα μια μεγάλη φωτογραφική μηχανή, πορτοφόλι και κινητό. Ό,τι πρέπει για μένα που δεν αγαπώ καθόλου τις μεγάλες τσάντες. 

Σήμερα καταφέραμε να τη φωτογραφίσουμε κάνοντας μια μικρή βόλτα στην Πλάκα και την Ελούντα, ενώ τώρα έχει σειρά μια τσάντα για την αδερφούλα μου, η οποία ήδη έχει διαλέξει το ύφασμα που θέλει!

Ελπίζω να είχατε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο και ν' απολαύσατε τον ωραίο καιρό. 

Φιλάκια, 

Ευγενία