Καπιτονάροντας ένα πάπλωμα

Γεια χαρά σε όλη τη γειτονιά!

Πολλές παροιμίες κολλάνε στη σημερινή μου ανάρτηση όπως: "κάλλιο αργά παρά ποτέ" ή "μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη πεις".

Όπως ίσως θυμάστε, κάπου στις αρχές του καλοκαιριού είχα το μεγαλεπήβολο πλάνο να καπιτονάρω στο χέρι ένα πάπλωμα έχοντας κάνει και όλες τις προετοιμασίες. Ακόμα και κλωστές είχα αγοράσει. Κάτι όμως το καλοκαιράκι, κάτι ο φόβος της αποτυχίας, το πάπλωμα χώθηκε βαθιά στο μυαλό μου, κάπου τριγύρναγε ως σκέψη και κάπου πάλι χανόταν. 

Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου, οι περιστάσεις με πίεσαν κατά κάποιο τρόπο κι έτσι το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε το πήρα απόφαση να το καπιτονάρω στη μηχανή. Δύσκολη δουλειά το τελευταίο στάδιο: να φτιάξεις το σάντουιτς με τη βάτα στη μέση, να πιάσεις όλα τα στρώματα με παραμάνες και σιγά σιγά και υπομονετικά να καπιτονάρεις όλο αυτό τον όγκο υφάσματος προσπαθώντας να το μανουβράρεις και να τον σφηνώσεις δεξιά της ραπτομηχανής. 

Τελικώς, η δημιουργία του πάτσγορκ μου φαίνεται πολύ πιο εύκολη και δημιουργική. Φαντάζομαι ότι αυτός είναι κι ο λόγος που μου παίρνει τόσο καιρό να ολοκληρώσω ένα πάπλωμα...

Σας λέω όμως ότι ήμουν αποφασισμένη κι αφού σιδέρωσα πολύ καλά γι' άλλη μια φορά τις επιφάνειές μου δίνοντας έμφαση στα περιθώρια ραφής, κόλλησα με χαρτοταινία την πίσω όψη κι από πάνω έστρωσα τη βάτα και την μπροστινή όψη. 

Με τη βοήθεια ενός μαξιλαριού (από τις πρώτες μου δημιουργίες στη Χίο) για να μην πονάνε τα γόνατά μου έτσι σκυμμένη, πέρασα όλες τις παραμάνες και στο τέλος τύλιξα το σάντουίτς μου σε ένα σχετικά σφιχτό ρολό κατά μήκος της μικρής διάστασης. 

Την επόμενη μέρα άρχισα το καπιτονάρισμά μου, απλό και λειτουργικό, όχι κάτι το φαντεζί και το περίτεχνο. Ευθύ γαζί εκατέρωθεν των ενώσεων των τετραγώνων μου. 

Και για να πω την αλήθεια, άρχισα από το μέσον του παπλώματος προς τα αριστερά για να μη μου συσσωρεύεται πολύ ύφασμα στο μπράτσο της μηχανής. Αφού τέλειωσα τη μισή πλευρά μετά έπιασα την άλλη μισή. 

Εδώ βέβαια έπρεπε να μαζεύω σε κύλινδρο το πάπλωμα για να το σφηνώνω στα δεξιά του μπράτσου. Πιο μπελαλίδικο αλλά τί να κάνουμε... 

Κάθε τόσο έλεγχα και την πίσω όψη για να δω αν το γαζί είναι ομαλό κι αν το ύφασμα παραμένει τεντωμένο και σιγά σιγά τελείωσα το καπιτονάρισμα παράλληλα στη μικρή διάσταση. Ένοιωσα ενθουσιασμό και μάλωσα νοερά τον εαυτό μου που απέφευγε τόσο καιρό να βάλει μπρος, αλλά είπαμε...κάλλιο αργά παρά ποτέ. 

Χθες άρχισα να καπιτονάρω κατά μήκος της μεγάλης διάστασης ώστε να γίνει ακόμα πιο σταθερό το σάντουιτς. Το εφέ που σχηματίζεται τονίζει τα τετράγωνα του παπλώματος και νομίζω ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι πολύ ωραία. Σίγουρα το καπιτονάρισμα σε αυτή τη διάσταση είναι πιο δύσκολο γι' αυτό και ράβω πάνω σε ένα ένα μεγάλο μακρόστενο τραπέζι, για να βολέψω όλο αυτό τον όγκο. Μεταξύ μας, βοηθητικά βάζω και δυο καρέκλες παράλληλα στο τραπέζι για να πέφτει πάνω τους το πάπλωμα και να συγκρατώ το βάρος του. 

Ως συνήθως, είμαι πολύ χαρούμενη που βλέπω όλα αυτά τα ρεταλάκια να παίρνουν κι άλλη μια φορά τη θέση τους και να δίνουν σχήμα και ζωή σε μια νέα δημιουργία. Επίσης, είχα την ευκαιρία ν' αξιοποιήσω μια βάτα που είχα πρωτοαγοράσει από την Αμερική και μου την είχε προωθήσει η φίλη μας η Γεωργία, η οποία πάντα μας εξυπηρετούσε!!

Την κρατούσα με σκοπό να κάνω κάτι μεγαλεπήβολο μιας και είναι για διπλό κρεβάτι, αλλά βρήκε το δρόμο της διαφορετικά! 

Ελπίζω μέχρι αύριο να ολοκληρώσω το καπιτονάρισμα και σύντομα να σας δείξω το αποτέλεσμα. 

Καλές δημιουργίες σας εύχομαι, 

Ευγενία