Sorrento denim jacket by Sew Over It

Γεια χαρά σε όλες και όλους και χρόνια πολλά!

Είναι γεγονός, το τζιν μπουφάν μου είναι πλέον έτοιμο κι έχω τη μεγάλη χαρά να σας το παρουσιάσω με τη σημερινή ανάρτηση. 

Δε σας κρύβω ότι νοιώθω μια εσωτερική περηφάνεια για το αποτέλεσμα, γιατί είναι μόλις το δεύτερο πανωφόρι που ράβω και το εγχείρημα ήταν προκλητικό! 

Η όλη περιπέτεια άρχισε με ένα μεγάλο κομμάτι τζιν που αρχικώς σκεφτόμουν να το μετατρέψω σε παντελόνι. Τελικώς, αποφάνθηκα ότι μάλλον θα ήταν πιο χρήσιμο ένα πανωφόρι σε σκούρο χρώμα, κατάλληλο γι' αυτή την περίοδο αλλά και για τα δροσερά καλοκαιρινά βραδάκια. 

Το πατρόν το διέθετα και ανήκει σε μια συλλογή καλοκαιρινών σχεδίων. Κοντούλικο για να ταιριάζει όμορφα με φορέματα και ψηλόμεσα παντελόνια, με κέρδισε και είπα να το τολμήσω.   

Το εντυπωσιακό με αυτό το πατρόν είναι ότι δεν παίρνει πολύ ύφασμα, μιας και αποτελείται από πολλά, μικρά πάνελ, ραμμένα μεταξύ τους. Μόνο τα μανίκια "τρώνε" το περισσότερο ύφασμα, οπότε με ενάμισι μέτρο ύφασμα είχα νέο μπουφάν! 

Για να πω την αλήθεια μου, στην αρχή αμφιταλαντεύτηκα για το αν θα συμπεριελάμβανα τα εξώγαζα και τις τσέπες στα πέτα. Σίγουρα, άμα παραβλέψεις τα εξώγαζα, το μπουφάν ράβεται πολύ γρήγορα. Οι δε, τσέπες έγιναν τελικώς πολύ εύκολα και είναι αρκετά ευρύχωρες.

Στο κάτω μέρος από το καπάκι της τσέπης έβαλα ένα εμπριμέ βαμβακερό ύφασμα κι όχι τζιν για να αποφύγω τις χοντράδες στα περιθώρια ραφής. Για τα εξώγαζα σας μίλησα κι εδώ και όντως είναι αυτά που είναι τα πιο χρονοβόρα, αλλά κι αυτά που δίνουν τη χάρη στο τελικό αποτέλεσμα. Δε βιάστηκα όμως. Ήθελα να γίνουν όμορφα κι έτσι πήρα όλο τον απαραίτητο χρόνο. 

Όπου χρειάστηκε, έκανα το γαζί χειροκίνητα, για να μη ζορίσω τη ραπτομηχανή και να να γίνει το γαζί ομοιόμορφο. 

Όπως ίσως παρατηρήσατε, το μπουφάν είναι αφοδράριστο, πράγμα που σημαίνει ότι στο εσωτερικό φαίνονται όλες οι ραφές και τα καρικώματα. 

Ωστόσο, στο διαδίκτυο υπάρχει κι ένα βιντεάκι με οδηγίες για το πώς μπορεί να φοδραριστεί.    

Επίσης, με το συγκεκριμένο πατρόν είχα τη δυνατότητα να μάθω και νέες τεχνικές. Πέρα από τις τσέπες, για πρώτη φορά έραψα αυτή τη λεπτομέρεια στο μανίκι. Επί της ουσίας ρέλιασα το άνοιγμα προτού ράψω τη μανσέτα του μανικιού. 

Ίσως δείχνει δύσκολο, αλλά οι οδηγίες του πατρόν ήταν πολύ βοηθητικές όπως επίσης και το tutorial σε αυτό το κανάλι. Και σίγουρα με γέμισε με αυτοπεποίθηση για το επόμενο μανίκι που θα χρειαστεί να ράψω με τον ίδιο τρόπο! 

Τη Μ. Δευτέρα έβαλα και τις τελευταίες βελονιές, ράβοντας τις μανσέτες των μανικιών και το ζωνάκι της μέσης. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την ανακούφιση που ένοιωσα μόλις συνειδητοποίησα ότι είχα πλέον τελειώσει με το ράψιμο. 

Είχα σχεδόν έτοιμο το σακάκι μου! Τα μόνο που έλειπαν ήταν τα κουμπιά. Όπως βλέπετε κι από τις φωτογραφίες, τελικώς επέλεξα να βάλω μεταλλικά, πρεσαριστά κουμπιά για ν' αποφύγω τις κουμπότρυπες και το αποτέλεσμα με αποζημίωσε. Αυτή τη δουλειά την ανέλαβε το κύριος που διαθέτει το κατάστημα με τα είδη ραπτικής στην Κέρκυρα. Διαλέξαμε μαζί το χρώμα των κουμπιών και μέσα σε μισή ώρα τα είχε όλα έτοιμα.    

Λοιπόν, είναι μαγικό το ν' αρχίζεις με ένα σωρό κομματάκια που στο τέλος μετατρέπονται σε κάτι που μπορεί να σε ντύσει! Κάτι στα μέτρα σου, κάτι καλοραμμένο, κάτι όμορφο, κάτι που θα φοράς τακτικά και που θα ξέρεις ότι το δημιούργησε εσύ. 

Για να πω την αλήθεια ποτέ μέχρι τώρα δε διέθετα τζιν μπουφάν, ακόμη κι αν ήταν και παραμένει σήμα κατατεθέν για όλες τις γενιές, ακόμη κι αν τη σήμερον ημέρα μπορείς να το αγοράσεις σε προσιτή τιμή. Το να ράψω, όμως, το δικό μου με κάνει να νοιώθω μοναδικά! Νομίζω ότι κι εκεί βρίσκεται και η ουσία της χειροτεχνίας.

Σας αποχαιρετώ κι επιφυλάσσομαι να επιστρέψω με περισσότερα ραψίματα. Και μην ξεχνάτε, έχω κι ένα πάπλωμα να καπιτονάρω...στο χέρι!

Ευγενία