Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2020

Η πρώτη tote bag της χρονιάς.

Γεια χαρά σε όλους σας!

Η σημερινή ανάρτηση θα μπορούσε να έχει και τον τίτλο "Ράβοντας με δανεική ραπτομηχανή" κι όπως καλά καταλαβαίνετε η ραπτομηχανούλα μου με εγκατέλειψε εδώ και λίγες μέρες. 


Καθώς φαίνεται, δεν τα άντεξε τα εντατικά ραψίματα της Πρωτοχρονιάς και μετά τα σακίδια παρέδωσε πνεύμα...ή μάλλον μέσα της μπήκε ένα διαβολικό πνεύμα κι άρχισε να ράβει μόνη της ασταμάτητα! Μπορείτε να το πιστέψετε; Ο μόνος τρόπος για να την σταματήσω ήταν να τη βγάζω από την πρίζα. Κι ενώ την πήγα για σέρβις και την παρέλαβα χθες, σήμερα άρχισε να κάνει τα ίδια. Για να δούμε, θα καταφέρω να την επισκευάσω;; Ελπίζω πως ναι. Αν έχετε να μου συστήσετε κάποιον για αξιόπιστο σέρβις singer ραπτομηχανής πείτε μου!!!


Την τσάντα που σας παρουσιάζω σήμερα κατάφερα να τη φτιάξω με την ραπτομηχανή που μου δάνεισε η πεθερά μου. Μια παρόμοια είχα ράψει πριν δυο χρόνια στην Κρήτη για τα καθημέρα μου ψώνια. Κι επειδή είναι πραγματικά πολύ πρακτική, κομψή κι ευρύχωρη αποφάσισα να ράψω μια ακόμα για να τη δωρίσω στην πεθερά μου, που γιόρταζε τις προάλλες. 


Τα υφάσματα τα είχα πρόχειρα στο σπίτι. Τον καμβά σε μπεζ χρώμα τον έχω αγοράσει από την Καλαμιώτου και τον χρησιμοποιώ τακτικά σε τέτοια  projects. Ο καμβάς με τα μικρά σχέδια είναι ένα ιαπωνικό ύφασμα που είχα αγοράσει χρόνια πριν από τη Βαρκελώνη σε ένα ταξίδι με τις μαθήτριές μου. Το φύλαγα ως κόρη οφθαλμού μέχρι να βρω ένα ωραίο λόγο για να το χρησιμοποιήσω και φέτος ήρθε η σειρά του! 


Ένα μονόχρωμο, βαμβακερό ύφασμα σε ιδιαίτερο μπλε ήταν η ιδανική λύση γαι την μεγάλη εξωτερική τσέπη. Για τη φόδρα επέλεξα ένα ριγέ, ενώ πρόσθεσα και μια εσωτερική τσέπη χρησιμοποιώντας το ίδιο μπλε ύφασμα. Οι συνθετικοί ιμάντες είναι αρκετά φαρδείς για να είναι άνετοι στον ώμο και να μοιράζεται όσο καλύτερα το βάρος της τσάντας. 


Σήμερα βρήκαμε την ευκαιρία να βγούμε για φωτογράφιση και παρά την σχετική μουνταμάρα όλο και κάτι καταφέραμε! 


Σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι καλή εβδομάδα!

Ευγενία

     

6 σχόλια:

Ο κήπος της Μαρίας είπε...

Υπέροχη, συγχαρητήρια

Maria είπε...

Είναι πολύ όμορφη και πρακτική η τσαντουλα σου Ευγενία μου!!! Μπράβο σου!!!
Φιλάκια!!!

Ρένα Χριστοδούλου είπε...

Υπέροχη τσάντα Ευγενία μου.
Μου αρέσουν αυτές οι τσάντες και φτιάχνω κι εγώ συνέχεια.
Αν ήσουν Θεσσαλονίκη θα σου έστελνα καλό μάστορα.
Ελπίζω να τη φτιάξεις και να της βάλεις κι ένα ματόχαντρο🤣🤣🤣
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

ΧΑΡΑ ΘΕΟΔΩΡΙΤΣΗ είπε...

Αχ πονεμένο θέμα άνοιξες...3 ραπτομηχανές...γιαγιάς χειροκίνητη (καλά αυτή παιζει ρόλο αντίκας),ξαδέλφης (μια ηλεκτρική ιγγλέζικη Singer) και μία δική μου (δώρο του μπαμπά μου πριν φύγει) παροπλισμένες κι εγω κουλή λόγω μη υπαρξης σέρβις,κλαψ κλαψ κλαψ
Εσυ πάντως με τέτοια πεθερά ,μη σταματάς αφου εχεις "χέρια" εστω και δανεικά και η πεθερά να καμαρώνει που εχει τόσο χρυσοχέρα και δοτική νύφη!!!!
Η τσάντα σου γλυκα σκέτη Ευγενουλι!

ΕΥΓΕΝΙΑ είπε...

Ε, Χαρά εσύ είσαι για ξεμάτιασμα!!! Τρεις και να τις έχεις παροπλισμένες είναι πολύ κρίμα. Πάντως η αντίκα θα είναι κι αυτή που θα δουλεύει καλύτερα απ' όλες! Κι αν δεν το ξέρεις, μπορείς να την πας σ' ένα μάστορα (αν τον βρεις τον κατάλληλο βέβαια) και να της προσαρμόσει πεντάλ. Κι εμείς έχουμε μια τέτοια αντίκα και το σκέφτομαι πολύ σοβαρά να της κάνω μια μετατροπή γιατί με την ποδοκίνητη δεν τα καταφέρνω :( Επίσης, λέω μιας και η Ρένα έχει καλό μάστορα στη Θεσσαλονίκη να τη χρίσουμε διαμεσολαβήτριά μας μπας και ράψουμε επιτέλους!!!!

Ariadni St. είπε...

Ωραία κατασκευή με ομορφο χρωματα!