Ράβοντας ένα τζιν μπουφάν: Sorrento jacket by Sew Over It

Γεια χαρά και πάλι σε όλη την παρέα!

Αν συνέχιζε το νήμα από την περασμένη μου ανάρτηση τώρα θα έπρεπε να σας μιλάω για τις πρώτες μου εμπειρίες προσπαθώντας να καπιτονάρω στο χέρι ένα νέο πάπλωμα. Υποτίθεται ότι θα είχα κάνει όλες τις διαδικασίες το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, αλλά τελικώς τα πλάνα άλλαξαν. Όχι βέβαια απρόσμενα, μιας κι εδώ και καιρό είχα στο μυαλό μου να μετατρέψω ένα κομμάτι τζιν ύφασμα σε μπουφάν. 

Και αφού ο Μάρτης τελειώνει, αν δε ράψω τώρα το μπουφανάκι για να το έχω έτοιμο για τις πιο ανοιξιάτικες μέρες πότε θα το ράψω;; Έτσι, το καπιτονάρισμα πήρε οριακή παράταση και την Παρασκευή που μας πέρασε κάθισα κι έκοψα όλα τα κομμάτια του πατρόν. 

Κι αν έχετε ράψει κι εσείς τζιν μπουφάν ήδη θα ξέρετε ότι αποτελείται από πολλά κομμάτια!!! Γιατί βέβαια, το πατρόν μου διαθέτει σχεδόν όλες τις κλασσικές λεπτομέρειες αυτού του είδους. 

Μέσα στο Χειμώνα είχα ήδη προβάρει το πατρόν χρησιμοποιώντας παλιό, λευκό σεντόνι για να τεστάρω το μέγεθος. Το έραψα σχεδόν όλο, πέρα από το γιακά, τις τσέπες στα πέτα και τις μανσέτες του μανικιού. 

Κι αφού μου άρεσε πάνω μου και ήταν και στα μέτρα μου, έβαλα μπρος για την επίσημη εκδοχή του. Είναι γεγονός ότι το βασικό ράψιμο γίνεται πολύ γρήγορα. 

Η συναρμολόγηση των πάνελ δεν είναι περίπλοκη. Σίγουρα υπάρχουν πολλές ραφές και μετά πρέπει να κάνεις καρίκωμα για να μην ξεφτάνε οι ακρορραφές. 

Αλλά με το ποδαράκι που σας έδειξα, το τελείωμα ακόμα και χωρίς κοπτοράπτη είναι πολύ ωραίο. Μεταξύ μας, το τζιν, επειδή είναι χοντρό ύφασμα, καρικώνεται μια χαρά με ζικ ζακ ραφή και με κοινό ποδαράκι ραφής. 

Το ενδιαφέρον στοιχείο στα τζιν πατρόν είναι φυσικά τα εξώγαζα, αυτές οι διακοσμητικές ραφές -συνήθως σε πορτοκαλί χρώμα- παράλληλες με τις βασικές ραφές κατασκευής του πατρόν. Αυτά αν θες τα αποφεύγεις κι έτσι κερδίζεις χρόνο στο γενικό ράψιμο, αλλά εγώ τελικώς αποφάσισα να τα συμπεριλάβω. Χοντρή κλωστή για εξώγαζα πέρα από μαύρο χρώμα δε βρήκα εδώ στην Κέρκυρα, οπότε ΄ήταν και η μοναδική μου επιλογή. Έκανα μια πρόβα σε ένα ρετάλι, δεν ξετρελάθηκα μιας κι έκανε μεγάλη αντίθεση, αλλά είπα να το τολμήσω. Ευτυχώς, για καλή μου τύχη ψάχνοντας στο ίντερνετ για το τί κλωστή πρέπει να βάλω στη μασουρίστρα (απλή ή χοντρή, ίδια με εκείνη για τα εξώγαζα;) έπεσα πάνω σε αυτό το εξαιρετική βιντεάκι, που μου έδωσε λύση σε δυο προβλήματα!! Αρχικά, τόνισε με μεγάλη αποφασιστικότητα ότι στη μασουρίστρα πρέπει να βάλουμε απλή κλωστή κι όχι εκείνη που θα χρησιμοποιήσουμε και για τα εξώγαζα. Το σπουδαιότερο όμως ήταν ότι δείχνει ένα κολπάκι σε περίπτωση που δεν έχεις κλωστή για εξώγαζα στο χρώμα που θες. 

Αυτό που πρακτικά προτείνει είναι να ράψεις με δυο κλωστές που τίς έχεις περάσει ταυτόχρονα από τη βελόνα, οπότε το πάχος αυτομάτως αυξάνεται. Το δοκίμασα και πραγματικά πέτυχε. Τα εξώγαζα έγιναν πολύ ωραία και έτσι γλύτωσα το χτυπητό αποτέλεσμα που θα έδινε η μαύρη κλωστή.

Τέλος, αποφάσισα να βάλω και τις τσέπες αν και στην αρχή αμφιταλαντεύτηκα πολύ. Νομίζω ότι αφ' ενός χαρίζουν πολύ στο ύφος του μπουφάν κι αφ' ετέρου επειδή δεν υπάρχουν πλαϊνές τσέπες για τα χέρια, ένα τσεπάκι πάντα εξυπηρετεί. 

Το επόμενό μου βήμα είναι ν' ασχοληθώ με τα μανίκια, τα οποία προβλέπω να μου παίρνουν κάμποσο χρόνο μιας και μόνο μια φορά έχω ξαναράψει μανσέτες πολλά χρόνια πριν. Δεν πειράζει όμως, αφού το καλό πράγμα αργεί να γίνει. 

Τέλος, σκέφτομαι πολύ σοβαρά ν' αποφύγω τις κουμπότρυπες και να βάλω μεταλλικά κουμπιά. Σε μια πρόβα που έκανα είδα ότι η μηχανή δεν μπορούσε να ράψει τη κουμπότρυπα παρά το σέρβις που της έκανα το Φθινόπωρο. Ποιός ξέρει, ίσως κάτι δεν κάνω σωστά. Αν έχετε καμιά συμβουλή, παρακαλώ πείτε μου!   

Αυτά από μένα για σήμερα. Σας εύχομαι καλές κατασκευές και τα λέμε σύντομα. 

Ευγενία

Ώρα για καπιτονάρισμα στο χέρι

Γεια χαρά και πάλι!

Με χαρά έχω να σας πω ότι το Σαββατοκύριακο κατάφερα να τελειώσω το πάτσγορκ που βρισκόταν σε εξέλιξη και το οποίο θα αποτελέσει το πίσω μέρος από το επικείμενο πάπλωμα. 

Ολοκληρώθηκε σχετικά γρήγορα, μιας και αποτελείται από μεγάλα κομμάτια υφάσματος ενωμένα μεταξύ τους με λευκές λωρίδες σεντονόπανου. 

Η αλήθεια είναι ότι πριν τα Χριστούγεννα μάκρυνα ελαφρώς και το quilt top, φτιαγμένο αρκετά χρόνια πριν, τότε που ζούσαμε στη Σάμο. Έκρινα αναγκαίο να το μακρύνω κατά δυο σειρές ώστε να μπορούμε να σκεπαζόμαστε καλύτερα. Άλλωστε, το χειρότερο μου είναι τα ξεσκέπαστα πόδια!!

Τις προάλλες, που κατέβηκα στο κέντρο της πόλης, αγόρασα και τρία ματσάκια DMC κλωστή σε απαλό χρώμα, με το οποίο θα καπιτονάρω το πάπλωμα. 

Αν μη τί άλλο θα ξεκινήσω την προσπάθεια κι ελπίζω να τα καταφέρω! Η μαμά μου, μου έφερε κι ένα μεγάλο τελάρο κεντήματος καθώς και μια δαχτυλήθρα για να σπρώχνω πιο εύκολα το βελόνι. Να σας πω την αλήθεια, όσες φορές κι αν προσπάθησα να κεντήσω με δαχτυλήθρα δε με βόλεψε καθόλου. 

Και γιατί ιδρώνει το δάχτυλο -και δε μου αρέσει καθόλου αυτή η αίσθηση- και γιατί μου μπαινοβγαίνει...Έχω δει ότι στο εξωτερικό χρησιμοποιούν ένα σκληρό δερματάκι που φοράνε στο δάχτυλο αντί δαχτυλήθρας και δείχνει πιο εξυπηρετικό. 

Αυτό που μου μένει είναι να κάνω το "σάντουιτς", δηλαδή να βάλω ανάμεσα στο quilt top και το quilt back τη βάτα και να τα στερεώσω μεταξύ τους. Αυτή τη φορά δε θα χρησιμοποιήσω την κλασσική μέθοδο με τις παραμάνες, αλλά θα τρυπώσω το πάπλωμα με μεγάλες βελονιές. Όλα αυτά βέβαια θα γίνουν το Σαββατοκύριακο. 

Και φυσικά, τα ρετάλια είναι σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας. Όσα κι αν σκαρφίζεσαι για να τα μειώσεις, τόσο αυτά αυξάνονται και σου δημιουργούν νέες προκλήσεις! Πιθανότατα με αυτά θα φτιάξω το ρέλι του παπλώματος, οπότε θα αξιοποιηθούν σε ικανοποιητικό βαθμό!

Καλή μέρα να έχετε, 

Ευγενία 

   

Κουμκουάτ πίκλες

Γεια χαρά σε όλους!

Όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος συνεχίζουμε τις περιπέτειές μας με τα κουμκουάτ. Ας είναι καλά η ξαδέρφη, που μας φίλεψε γι' άλλη μια φορά κάμποσα κιλά και αφού φτιάξαμε μαρμελάδα, είπαμε να πειραματιστούμε και με νέες συνταγές. 

Αν και στην αρχή φλέρταρα με την ιδέα του γλυκού του κουταλιού, τελικώς με κέρδισε αυτή εδώ η συνταγή, η οποία προτείνει τα κουμκουάτ σε μορφή πίκλας! Κι αν σας φαίνεται κάπως παράταιρο κι εξεζητημένο, φανταστείτε τα μέσα σε σαλάτες ή σε συνδυασμό με ωραία, λευκά τυριά. 

Η συνταγή είναι πανεύκολη κι εγώ απλώς άλλαξα τις αναλογίες της δόσης που προτείνει η αρχική συνταγή, ώστε να βγουν δύο μεσαία βαζάκια. 

Υλικά:

450 γρ. κουμκουάτ

2 φλυτζάνια τσαγιού λευκό ξύδι

1 φλυτζάνι τσαγιού καφέ ζάχαρη

μισό κουταλάκι ξύσμα τζίντζερ

μισό κουταλάκι ροζ κόκκοι πιπεριού

μια πρέζα αλάτι

Εκτέλεση:

Πλένουμε τα κουμκουάτ, αφαιρούμε τα κοτσάνια αν υπάρχουν και τα κόβουμε στη μέση αφαιρώντας ταυτόχρονα τα κουκούτσια. 

Τα βάζουμε σε μεσαία κατσαρόλα, τα σκεπάζουμε με νερό και ανάβουμε το μάτι στο δυνατό για να πάρουν μια πρώτη βράση (πέντε λεπτά χοντρικά). 

Κατεβάζουμε την ένταση στο μέτρια και σιγοβράζουμε τα φρούτα για μισή ώρα περίπου ή μέχρι να μαλακώσουν και να τρυπιούνται με μια οδοντογλυφίδα. Όταν είναι έτοιμα, τα σουρώνουμε. 

Στο μεταξύ αποστειρώνουμε τα γυάλινα βάζα μας με τη μέθοδο που προτιμάμε (με βραστό νερό ή στο φούρνο).

Στην ίδια κατσαρόλα (που πλέον είναι άδεια) βάζουμε το ξύδι, τη ζάχαρη, το τζίντζερ, το πιπέρι και το αλάτι. Ανάβουμε το μάτι στο δυνατό και παράλληλα ανακατεύουμε για να διαλυθεί η ζάχαρη.

Μόλις λιώσει, προσθέτουμε και τα κουμκουάτ στην κατσαρόλα, χαμηλώνουμε την ένταση της φωτιάς και σιγοβράζουμε για άλλα πέντε λεπτά.  

Αποσύρουμε από τη φωτιά και γεμίζουμε τα βάζα μας με το περιεχόμενο. Βιδώνουμε σφιχτά, αναποδογυρίζουμε τα βάζα και τ' αφήνουμε έτσι ώσπου να κρυώσουν και να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου. 

Μετά τα γυρίζουμε και πάλι όρθια κι αφού σιγουρευτούμε ότι τα βάζα μας έχουν σφραγίσει, τα αποθηκεύουμε σε ντουλάπι. Αφού ανοίξουμε τα βάζα, τα διατηρούμε στο ψυγείο μας. 

Αν και δυσεύρετα εκτός Κέρκυρας, άμα τα πετύχετε σε καλή τιμή σας συστήνω να τα δοκιμάστε. Και μην ξεχνάτε, τρώγονται ολόκληρα, δεν τους αφαιρούμε τη φλούδα. Η έκρηξη φρεσκάδας που θα νιώσετε στο στόμα σας είναι απερίγραπτη! 

Καλή βδομάδα, 

Ευγενία

   

Πάτσγορκ σε εξέλιξη

 Γεια χαρά και πάλι!

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης σας δείχνω την πρόοδο που έχω κάνει ως ώρας κατασκευάζοντας την "πλάτη" του παπλώματος που έχω σκοπό να ολοκληρώσω φέτος καπιτονάροντάς το στο χέρι. 

Η ιδέα της σύνθεσης είναι απλούστατη, αλλά και χρονοβόρα, αφού δεν ακολουθώ κάποιο πατρόν οπότε και όλες οι μετρήσεις για να κοπούν τα υφάσματα γίνονται επιτόπου. Εντελώς οργανική κι αυτοσχεδιαστική και η σύλληψη και η σύνθεση. 

Βέβαια, αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να επιλέγω κάθε φορά και το ύφασμα που νομίζω ότι ταιριάζει καλύτερα με το προηγούμενο, με σκοπό πάντα να δημιουργώ ένα ευχάριστο αποτέλεσμα. 

Μετά από τόσα χρόνια τριβής με το patchwork έχω καταλήξει ότι αν και αρχικώς τα έντονα υφάσματα ή εκείνα με τα εντυπωσιακά σχέδια κερδίζουν πρώτα τις εντυπώσεις, εντέλει τα υφάσματα που βοηθάνε στο πετυχημένο αποτέλεσμα είναι τα λεγόμενα low volume, αυτά με τα πολύ διακριτικά μοτίβα, που εν τέλει βοηθάνε στο να  δημιουργηθεί μια ωραία ισορροπία. 

Έτσι κι εγώ ξετρύπωσα λίγα ακόμα low volume υφάσματα για να χρησιμοποιήσω σε αυτό το πάτσγορκ, γιατί κατάλαβα ότι κυριαρχούσαν τα μονόχρωμα και ότι μου έλειπε και λίγο κίτρινο για να δώσει λίγη ζωηράδα στο σύνολο. 

Χθες και σήμερα πρόσθεσα άλλες δυο γραμμές πάτσγορκ (πάνω κάτω χρειάζομαι δύο ώρες για την κάθε γραμμή). Βρήκαμε και την ευκαιρία να κάνουμε μια γρήγορη φωτογράφιση μιας και ο καιρός ήταν συμπαθητικός σήμερα. Πώς σας φαίνεται ως ώρας το αποτέλεσμα; 

Εμένα προσωπικά μου αρέσει κι ανυπομονώ να δω πώς θα δείχνει με το καπιτονάρισμα. Ψάχνοντας για συμβουλές πάνω στο καπιτονάρισμα με το χέρι έπεσα πάνω σε αυτή την ανάρτηση που μου φάνηκε πολύ κατατοπιστική. Βέβαια, αργώ μέχρι να φτάσω σε αυτό το στάδιο, αλλά ήδη έχω βρει τελάρο και δαχτυλήθρα! 

Αυτά για σήμερα από μένα. Καλές δημιουργίες και καλή βδομάδα σας εύχομαι, 

Ευγενία