Απόδραση στη Σητεία της Κρήτης

Στα ανατολικά της Κρήτης, στο νομό Λασιθίου βρίσκεται η Σητεία, μια όμορφη, παραθαλάσσια κωμόπολη με χαλαρή ατμοσφαιρα και ιδιαίτερο φως. Μια πόλη που διαφέρει από τις άλλες της Κρήτης, της οποίας το τοπίο ταίριαξε πολύ στα δικά μας γούστα γι' αυτό και την επισκεφτήκαμε για δεύτερη φορά. 

οι διάσημοι κρητικοί φοινικες

Αφορμή ήταν το Μεσογειακό Φεστιβάλ Μουσικής που λαμβάνει χώρα στο τέλος του Ιούνη, μια εξαιρετική πρωτοβουλία και διοργάνωση, που γι' άλλη μια φορά απολαύσαμε. Στο μικρό φωτορεπορτάζ που ετοίμασα για σας μπορείτε να πάρετε μια μικρή γεύση από τις διαδρομές που ακολουθήσαμε για να εξερευνήσουμε τις κοντινές παραλίες. 

Στην ευρύτερη περιοχή φύεται ένα είδος ενδημικού φοίνικα, που είναι γνωστός από τη μινωική εποχή κι ονομάζεται Φοίνικας του Θεόφραστου. Το φοινικόδασος Βάι είναι το ίσως το διασημότερο αξιοθέατο της περιοχής. Πράγματι οι εντυπωσιακοί φοίνικες δίνουν μια εξωτική ατμόσφαιρα στην παραλία της οποίας τα νερά ήταν δροσερά, πεντακάθαρα κι άκρως απολαυστικά. 

στο λοφάκι στο βάθος υπάρχουν ευρήματα της
αρχαίας Ιτάνου 

Μια άλλη παραλία λίγο πιο πέρα από το Βάι είναι η Ερημούπολη. Εμείς παρκάραμε σε μια διπλανή παραλιούλα. Τοπίο απλό, όμως με υπέροχη άμμο και.δελεαστικά νερά, ό,τι πρέπει για να δροσιστείς μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού. 

δίπλα από την παραλία της Ερημούπολης

Κολυμπήσαμε μέχρι τον διπλανό κολπίσκο, εκεί όπου βρίσκεται η παραλία της Ερημούπολης, μια πιο μεγάλη, ερημική παραλία...μια μοναδική εμπειρία. Λίγοι οι λουόμενοι χωρίς ξαπλώστρες, καντίνες και βαβούρα. Ήταν υπέροχα. 

ο κόλπος του Κουρεμένου στο βάθος

Έπειτα κατευθυνθήκαμε προς τον Κουρεμένο, άλλη μια διάσημη παραλία της περιοχής, γνωστή για τα θαλάσσια αθλήματα που μπορεί κάποιος να κάνει. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα μεγάλο κόλπο. 

Ο Κουρεμένος

wind surfing για τους λάτρεις του αθλήματος

Δεν κολυμπήσαμε, απλώς τη θαυμάσαμε και κατευθυνθήκαμε προς τη Χιόνα, εκεί που πέρυσι βρήκαμε τυχαία ένα γοητευτικό ταβερνάκι και θελήσαμε να το επισκεφτούμε ξανά.

δίπλα από το ταβερνάκι

Η Σητεία δεν είναι ένας ιδιαιτέρως τουριστικός τόπος. Θα έλεγα μάλιστα ότι είναι και κάπως απομονωμένη από την υπόλοιπη Κρήτη και ίσως ξεχασμένη από τους υπόλοιπους κρητικούς... 

Έχει ανθρώπους ευγενικούς, χαλαρούς, πρόθυμους να δώσουν πληροφορίες και να εξυπηρετήσουν τον επισκέπτη. Έχει μια φύση προικισμένη με ελαιόδεντρα, αμπέλια φαράγγια και κρυμμένες ομορφιές προς εξερεύνηση. 

καλλιέργεια αλόης

Η ίδια η πόλη είναι όμορφη, φιλική και σε προσκαλεί να την ευχαριστηθείς, ν' αποφορτιστείς, να ηρεμήσεις και να δεις τα πράγματα μ' αισιοδοξία. Θα έλεγα ότι απ' όλες τις μεγάλες πόλεις της Κρήτης είναι αυτή που μου έχει ταιριάξει περισσότερο! 

άποψη της πολης

Φεύγοντας για Ηράκλειο (2,5 ώρες ταξίδι με ΙΧ) πέρυσι περπατήσαμε στο φαράγγι του Ρίχτη ενώ φέτος επισκεφτήκαμε το Γαϊδουρονήσι. Ελπίζω ο δρόμος μας να μας ξαναβγάλει σ' αυτά τα μέρη για ν' ανακαλύψουμε κι άλλες κρυμμένες ομορφιές!

Ευγενία 

Το βιβλίο του μήνα Ιούλη: "Η ζωή σήμερα, άλλοτε, αλλού και στο μέλλον", Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

Από τότε που μετακομίσαμε στην Κρήτη – δεν ξέρω γιατί ακριβώς – αλλά έχω γίνει πραγματικά βιβλιοφάγος. Οφείλεται, υποθέτω, στο ότι έχω καθημερινώς κάνα δυο περισσότερες ωρίτσες ελεύθερες, οι οποίες στην Αθήνα θα χάνονταν ανούσια στην κίνηση και τις δύσκολες μετακινήσεις. Όπως και να ‘ χει, τα τελευταία δύο χρόνια έχω φορτώσει την βιβλιοθήκη μας με πολύ καινούργιο υλικό, πράγμα που το εκμεταλλεύεται - όπως καταλάβατε - συχνά η Ευγενία βάζοντάς με να γράφω τακτικά για την στήλη του “Βιβλίου του μήνα”.

Κατά διαβολική σύμπτωση, επίσης, έχω γίνει φανατικός των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης.Φταίει, θες, ο τόπος που μας φιλοξενεί και η αύρα του. Ενδεχομένως...

Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για εξαιρετικά βιβλία με άριστη αισθητική, εκτύπωση και επιμέλεια. Πάνω απ' όλα, όμως, πρόκειται για άκρως ενδιαφέρουσες εκδόσεις που επιχειρούν να εκλαϊκεύσουν προκλητικά επιστημονικά ζητήματα αιχμής στον μέσο αναγνώστη. Εκεί που τα όρια της επιστημονικής γνώσης τερματίζουν και το ανθρώπινο μυαλό έρχεται αντιμέτωπο με την πρόκληση να κατακτήσει το άγνωστο, να απαντήσει θεμελιώδη ερωτήματα που αφορούν την κατανόηση του κόσμου και του ίδιου του του εαυτού. Και όλα αυτά, δοσμένα σε απλή γλώσσα από τους εκάστοτε συγγραφείς που επελέγησαν από τον εκδοτικό οίκο, ικανή να την κατανοήσει ο οποιοσδήποτε με στοιχειώδεις γνώσεις Λυκείου.

Αναμφισβήτητα η Βιολογία είναι μία από αυτές τις επιστήμες, τις οποίες θα χαρακτηρίζαμε ως αιχμής. Εγώ προσωπικά, θα περιελάμβανα επίσης την Φυσική, τις επιστήμες του εγκεφάλου (νευρολογία, ψυχολογία) και την Κοινωνιολογία. Ωστόσο η πρώτη, με τους επιμέρους κλάδους της (μοριακή βιολογία, γενετική, παλαιοντολογία, κλασσική βιολογία, αστροβιολογία κλπ) έρχεται να διερευνήσει κάτι πολύ σημαντικό, το ίδιο το φαινόμενο της ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης.

Στο βιβλίο λοιπόν, που σας παρουσιάζουμε σήμερα υπό τον τίτλο “ Η ζωή σήμερα, άλλοτε, αλλού και στο μέλλον” του κ. Γιάννη Μανέτα τίθενται μαζεμένα και εκλαϊκευμένα όλα τα κεντρικά ερωτήματα της συγκεκριμένης επιστήμης. Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά και οι βασικές δομές του φαινομένου της ζωής; Πότε εμφανίστηκε; Μπορεί να εξηγηθεί λογικά η εμφάνισή της; Πώς εξελίχθηκε μέχρι σήμερα; Υπάρχει ζωή εκτός Γής; Πώς προβλέπεται το μέλλον, τόσο το εγγύς ή μεσοπρόθεσμο (που αφορά την ανθρωπότητα), όσο και το μακροπρόθεσμο που αφορά ευρύτερα το φαινόμενο της ζωής;

Πολλά απ΄ αυτά που θα διαβάσετε στο συγκεκριμένο βιβλίο ενδεχομένως να τα έχετε ξανασυναντήσει αποσπασματικά στην τρέχουσα αρθρογραφία. Ωστόσο διαβάζοντάς τα μαζεμένα και με τον συγκροτημένο επιστημονικό λόγο του πανεπιστημιακού καθηγητή συγγραφέα, αυτά πραγματικά αγγίζουν τα όρια του συγκλονιστικού. Αν αποφύγετε την επιφανειακή ανάγνωση και προβληματιστείτε με τα όσα αναφέρονται στις σελίδες του ενδεχομένως θα αναθεωρήσετε πολλά: όπως την ανθρωποκεντρική θεώρηση του κόσμου, την αξία της ζωής και δή της ανθρώπινης, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, την αποθέωση του τεχνολογικού πολιτισμού καθώς και την βιωσιμότητα του τρέχοντος κοινωνικοοικονομικού μοντέλου τόσο σε σχέση με το ευρύτερο περιβάλλον όσο κυρίως με την ίδια την ανθρώπινη φύση.

Πραγματικά αξίζουν πολλά εύγε στον συγγραφέα και στον εκδοτικό οίκο.

Σας συστήνουμε λοιπόν να μην το χάσετε.

Ευχαριστούμε πολύ το Βασίλη για την επιμέλεια της σημερινής ανάρτησης. 

Φτιάχνουμε παγωτό ροδάκινο

Καλησπέρα σε όλους!

Τί λέτε να καταπολεμήσουμε τη ζέστη με αφράτο, σπιτικό παγωτό; Ένα απολαυστικό, φρουτένιο παγωτό με... πραγματικά φρούτα, λίγα υλικά και υπέροχο αποτέλεσμα! 

Η εκτέλεση που θα σας πω περιέχει τη χρήση παγωτομηχανής αλλά ως γνωστό μπορείτε να φτιάξετε παγωτό χωρίς να διαθέτετε την ειδική μηχανή, αλλά χτυπώντας το μείγμα ανά τακτά χρονικά διαστήματα με μίξερ. Όπως το έκαναν δηλαδή παλιά οι μαμάδες μας! 

Υλικά για ένα κιλό παγωτό

250 μλ. πλήρες γάλα

250 μλ. κρέμα γάλακτος 35% λιπαρά (η κανονική, όχι με χαμηλά λιπαρά) 

150 γρ. λευκή ζάχαρη  

4 κρόκοι αυγών

300 γρ. πολτοποιημένα ώριμα ροδάκινα ή άλλο φρούτο της αρεσκείας μας

Εκτέλεση

1. Ακολουθούμε τις οδηγίες χρήσης της παγωτομηχανής και την ψύχουμε σύμφωνα με τις προδιαγραφές της. Η δικιά μου θέλει 12 ώρες. 

2. Σε μπολ χτυπάμε με το μίξερ τη ζάχαρη μαζί με τους κρόκους. Ταυτόχρονα βράζουμε σε κατσαρόλι το γάλα με την κρέμα γάλακτος. Μόλις βράσουν τα ρίχνουμε στο μείγμα με τη ζάχαρη και τ' αυγά εξακολουθώντας να τα χτυπάμε με το μίξερ.  

3. Μεταφέρουμε το ομογενοποιημένο μας μείγμα σε κατσαρόλα. Προσθέτουμε τον πουρέ ροδάκινου και σε μέτρια φωτιά ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι το μείγμα ν' αρχίζει να πήζει αλλά όχι να βράσει. 

Μόλις δούμε ότι στην πίσω μεριά της κουτάλας μας δημιουργείται ένα παχύρρευστο φίλμ τότε αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά. 

4. Μεταφέρουμε το μείγμα σε κατάλληλο σκεύος, το αφήνουμε να κρυώσει ελαφρώς και μετά το μεταφέρουμε στο ψυγείο. Μόλις περάσει ο χρόνος που συνιστούν οι προδιαγραφές της παγωτομηχανής (εμένα θέλει 12 ώρες στο ψυγείο) χτυπάμε το παγωτό στη μηχανή κι έπειτα απολαμβάνουμε υπεύθυνα!! 

Εμείς στο τελευταίο στάδιο προσθέσαμε και κάμποσα αμύγδαλα για να κάνουμε ακόμη πιο ενδιαφέρουσα τη γεύση και πραγματικά το παγωτό ήταν υπέροχο! Ελαφρύ, όχι πολύ γλυκό και με έντονη τη φρουτένια γεύση του. 

Ελπίζω να δοκιμάσετε τη συνταγή και να σας αρέσει! 

Ευγενία

Απόδραση στη νησίδα Χρυσή ή Γαϊδουρονήσι

Γεια σας και πάλι! 

Ελπίζω να είστε καλά και να απολαμβάνετε όσο μπορείτε το καλοκαιράκι. Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιούνη επισκεφτήκαμε τη Σητεία με αφορμή το έκτο μεσογειακό φεστιβάλ μουσικής, το οποίο ήταν γι' άλλη μια φορά εξαιρετικό. 

Την Κυριακή το πρωί κατευθυνθήκαμε στην Ιεράπετρα για να πάρουμε το καραβάκι με προορισμό το ξακουστό Γαϊδουρονήσι με τη χρυσή του παραλία! 

Αφού πληρώσαμε 22 ευρώ έκαστος συν 1 ευρώ δημοτικό τέλος ανά άτομο, περιμέναμε στην ουρά για την επιβίβασή μας. Δημοφιλής προορισμός η Χρυσή κι ακούς λογής λογής γλώσσες όσο διαρκεί το άνετο ταξίδι της μιας ώρας περίπου. 

Αφού φτάσαμε, όλοι μας κινηθήκαμε προς την πιο δημοφιλή παραλία. Περπατώντας στη λευκή ψιλή άμμο μπορούσαμε να δούμε τα τοπικά κέδρα που φύονται στο νησάκι και που καταφέρνουν να επιβιώνουν σ' αυτές τις αφιλόξενες συνθήκες. 

Με το που φτάσαμε στην κεντρική παραλία το βλέμμα εστίασε κατευθείαν στα καταγάλανα και διαυγή νερά. 

Μια καλά οργανωμένη καντίνα και ομπρέλες με ξαπλώστρες προσφέρουν δροσιά και σκιά σε όσους τη χρειαστούν. Εμείς κουβαλούσαμε την ομπρέλα μας και βρήκαμε μια ωραία θεσούλα για ν' αφήσουμε τα πράγματά μας. Η βουτιά ήρθε γρήγορα κι ευτυχώς τα νερά ήταν τόσο δροσερά  ώστε να μας ανακουφίσουν από τη ζέστη. Το μπάνιο απολαυστικό, τα νερά ήρεμα και το βλέμμα μας αφέθηκε στο απέραντο του πελάγους. Ωστόσο, κάπου εκεί ήρθε κι ένα απρόσμενο, μικρό ατύχημα...Χωρίς να το καταλάβω έκοψα την πατούσα μου στην ύφαλο που υπάρχει καθώς έβγαινα από την θάλασσα. Χωρίς τα απαραίτητα σύνεργα ο Βασίλης κατάφερε να μου καθαρίσει την πληγή από την άμμο κι ένα χαρτομάντηλο έπαιξε το ρόλο τσιρότου. Τελικώς, απ' ότι καταλάβαμε πολύς κόσμος έπαθε το ίδιο ατύχημα οπότε σας προτείνω να έχετε μαζί σας παπούτσια θαλάσσης αν σας βγάλει ο δρόμος σας στη Χρυσή.  

Το νησάκι δεν είναι γνωστό μόνο για τις φυσικές του ομορφιές αλλά και για τα κοχύλια του. Άπειρα κοχύλια ανάμεσα στη λευκή άμμο για να θαυμάσεις αλλά να μην συλλέξεις μιας κι απαγορεύεται η συλλογή τους. Βέβαια, πολλοί ήταν εκείνοι που πήραν τα ... σουβενίρ τους από το νησάκι. 

Μετά από τέσσερεις ώρες παραμονής πήραμε το δρόμο της επιστροφής και τί βολικό που είναι να φοράω το ίδιο νούμερο παπούτσι με το Βασίλη! Σίγουρα δε θα ήταν καθόλου βολικό να περπατήσω με τη σαγιοναρούλα μου μέσα στην άμμο με κομμένη πατούσα κι έτσι το σανδαλάκι του καλού μου ήρθε ως σανίδα σωτηρίας. 

Το καραβάκι στην ώρα του ήρθε για να μας παραλάβει, η επίδειξη του εισιτηρίου απαραίτητη για να επιβιβαστούμε. Πραγματικά το δείξαμε πιο πολλές φορές απ' ότι το δείχνουμε στο αεροδρόμιο... Κι έτσι, η επίσκεψή μας στη Χρυσή έγινε γεγονός και είχαμε την ευκαιρία να γευτούμε αυτή τη διαφορετική κι εξόχως χαλαρωτική εμπειρία! 

Φιλάκια πολλά και καλή βδομάδα!

Ευγενία