Αποδράσεις στα ποτάμια της Ηπείρου: Αχέροντας και Σαραντάπορος

Καλώς ήρθατε και πάλι στο σπιτάκι μας!

Μια μέρα πριν να υποδεχτούμε τον όμορφο Σεπτέμβρη μας κάνουμε μια αναδρομή στις φετινές, καλοκαιρινές εξορμήσεις μας με βάση την Κέρκυρα, στην οποία ζούμε τα τελευταία δυο χρόνια. 

Όπως διαβάσατε και στον τίτλο, φέτος πιάσαμε γι' άλλη μια φορά τα βουνά! Στην πρώτη μας αυγουστιάτικη εξόρμηση επισκεφτήκαμε την περιοχή του Αχέροντα, ο οποίος είναι σχετικά κοντά στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Όπως πάντα ο Βασίλης σχεδίασε πολύ ωραία την εκδρομή μας και μέσα σ' ένα Σαββατοκύριακο είχαμε χρόνο να κάνουμε μια πεζοπορία στο φαράγγι του Αχέροντα, να επισκεφτούμε το Νεκρομαντείο και την Πάργα, καθώς και να κολυμπήσουμε και στις γύρω παραλίες της περιοχής.    

Πρώτη φορά πήγαμε και οι δυο μας στον Αχέροντα και πολύ την ευχαριστηθήκαμε την πεζοπορική μας διαδρομή, η οποία διήρκησε 3 ώρες περίπου. Το μονοπάτι ήταν βατό και καλοσυντηρημένο, με πολλή βλάστηση ώστε να δημιουργείται σκιά σχεδόν σε όλο το μήκος του μονοπατιού, πράγμα που έκανε το περπάτημά μας ευχάριστο. 

Σε αρκετά σημεία της διαδρομής είτε βλέπαμε την κοίτη του ποταμού είτε ακούγαμε τις εύθυμες φωνές των ανθρώπων που περπατούσαν ή κολυμπούσαν μέσα σ' αυτήν. 

Κάποια στιγμή ο μονοπάτι μας έβγαλε στην όχθη και είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε το τοπίο και να βουτήξουμε στα δροσερά νερά, ενώ μετά την τσιμεντένια γέφυρα βρεθήκαμε σε μια λιμνούλα που σχηματίζεται και που είναι χάρμα οφθαλμών. Όπως είναι φυσικό, το ποτάμι κλέβει την παράσταση, αλλά και το υπόλοιπο τοπίο αξίζει της παρατήρησής μας. 

Όπως για παράδειγμα στην πλαγιά του βουνού είναι ορατά το κάστρο της Κιάφας, που αποτελούσε σημαντικό οχηρό των Σουλιωτών ενάντια στον Αλή πασά, και το θρυλικό Κούγκι.

Αφού βρεθήκαμε στην περιοχή θα ήταν παράληψη να μην επισκεφτούμε το Νεκρομαντείο του Αχέροντα, στο οποίο θεωρητικά υπάρχει η υπόγεια κρύπτη, στην οποία γίνονταν οι συνομιλίες με τα πνεύματα των νεκρών. 

Αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι η δομική κατασκευή της κρύπτης και των τειχών, που φανερώνουν ακρίβεια στη λεπτομέρεια και ταυτόχρονα στιβαρότητα. 

Το Δεκαπενταύγουστο την τιμητική του την είχε ο Σαραντάπορος, ο παραπόταμος που είναι στα ριζά του χωριού του Βασίλη και που διασχίζει την περιοχή των Μαστοροχωρίων της Κόνιτσας. 

Πήραμε την ομπρελίτσα μας, κατεβήκαμε στο γεφύρι του χωριού κι απολαύσαμε το πιο όμορφο μπάνιο του καλοκαιριού. Τα νερά ακόμα πιο δροσερά, μα καλοδεχούμενα λόγω της ζέστης που επικρατούσε, και με ένα τοπίο καθηλωτικό όλο για μας! Πραγματικά το χαρήκαμε εκείνο το διαφορετικό μπάνιο και μη σας πω ότι προσμένω να το επαναλάβω και του χρόνου. 

Ωραίες οι θάλασσές μας, κανείς δεν το αμφισβητεί, αλλά και τα βουνά έχουν τη δική τους χάρη. Αξίζει τον κόπο να τα επισκεπτόμαστε και να τα τιμάμε! 

Ευγενία

Πικάντικη σάλτσα ροδάκινου

Γεια χαρά και πάλι!

Κάνουμε μια μικρή παύση από τα ραπτικά κι επανερχόμαστε στα ροδάκινα, που πραγματικά έχουν κατακλύσει την κουζίνα μας φέτος. Εγώ ήξερα τη φράση "Θέρος, τρύγος, πόλεμος, αποσταμό δεν έχουν." αλλά, εδώ και τρεις βδομάδες έχω που πολεμάω με ροδάκινα. Σας είπα, μας ήρθαν εξίμισι κιλά από τη Λευκάδα και είχαμε κι ένα δέντρο τόσο γεμάτο, που στηρίξαμε τα κλαδιά του για να μη σπάσουν απ' το βάρος των καρπών. 

Βέβαια, έχουν και τη...νοστιμιά τους τέτοιες περιπέτειες μιας και μας δίνεται η ευκαιρία να εξερευνήσουμε νέες γεύσεις, σαν και τη σημερινή. Τη φανταζόσασταν; Μια ωραία, πηχτή σάλτσα ροδάκινου, πικάντικη όσο πρέπει, οριακά εθιστική στην πρώτη δοκιμή της. 

Δεν ξέρω αν σας έπεισα, αλλά αν έχετε πρόχειρα ροδάκινα -κατάλληλα κι αυτά που δεν είναι πολύ ώριμα- σας προτρέπω να δοκιμάσετε τη συνταγή. 

Υλικά

1,5 κιλό ροδάκινα

1 φλυτζάνι μηλόξυδο

1 φλυτζάνι καστανή ζάχαρη

1 κουταλιά σούπας κύμινο τριμμένο

1 κουταλιά σούπας αλάτι

500 γρ. ντομάτες, χοντροκομμένες

1 κόκκινη πιπεριά σε κομμάτια

1 καυτερή πιπεριά σε κομμάτια

1 κρεμμύδι ξερό σε κομμάτια

1 ματσάκι φρέσκος κόλιαντρος ψιλοκομμένος ή 1 κουταλιά σούπας κόλιαντρος ξερός σπασμένος στο γουδί

Εκτέλεση

Αρχικώς πλένουμε και στεγνώνουμε τα ροδάκινα και τις πιπεριές. 

Σε μια βαθιά κατσαρόλα προσθέτουμε το ξύδι, τη ζάχαρη, το κύμινο και το αλάτι. 

Ξεφλουδίζουμε τα ροδάκινα, με τον ίδιο τρόπο που καθαρίζουμε το μήλο. Τα τεμαχίζουμε πετώντας τα κουκούτσια και τα προσθέτουμε στην κατσαρόλα. 

Προσθέτουμε στην κατσαρόλα τις ντομάτες, τις πιπεριές, τον κόλιαντρο και το κρεμμύδι, ανάβουμε το μάτι της κουζίνας και φέρνουμε σε βρασμό. Μόλις πάρει μια βράση, κατεβάζουμε τη θερμοκρασία στο μέτριο κι αφήνουμε να σιγοβράσουν τα υλικά μας, ανακατεύοντας πού και πού. 

Μόλις μαλακώσουν, μετά από 10 λεπτά περίπου, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και με τη βοήθεια του ραβδομπλέντερ πολτοποιούμε το μείγμα. 

Στο μεταξύ αρχίζουμε τη διαδικασία για να αποστειρώσουμε τα γυάλινα βάζα στα οποία θα διατηρήσουμε τη σάλτα μας. 

Βάζουμε και πάλι την κατσαρόλα στο μάτι και αφήνουμε να δέσει το μείγμα μέχρι να γίνει πηχτό. Για να δούμε αν είναι έτοιμο, ρίχνουμε σε ένα ένα πιάτο μια κουταλιά από τη σάλτσα. Άμα τριγύρω δε σχηματιστεί ένας κύκλος από ζουμιά τότε πάει να πει ότι είναι έτοιμη. 

Γεμίζουμε τα βάζα, τα καπακώνουμε σφιχτά και τ' αναποδογυρίζουμε με σκοπό να εμφιαλωθούν. Τα αφήνουμε έτσι για 24 ώρες, μέχρι να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου και τα ξαναγυρίζουμε όρθια. Τα φυλάμε σφραγισμένα σε σκιερό μέρος και μόλις τ' ανοίξουμε τα διατηρούμε στο ψυγείο. 

Αν είστε λάτρεις των εξωτικών γεύσεων, νομίζω ότι δε θα δυσκολευτείτε να συνδυάστε αυτή τη σάλτσα με τα γεύματά σας. Εμείς όταν την πρωτοδοκιμάσαμε ταξιδέψαμε σε μεξικανικες γεύσεις. Και σκεφτείτε, ήταν μόνο η πρώτη δοκιμή...

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία

Ράβοντας ένα μπλουζάκι για την αδερφή μου: Ogden cami pattern

Γεια χαρά σε όλους!

Όπως κάθε καλοκαίρι, έτσι και φέτος έραψα ένα ρουχαλάκι για την Ευαγγελία πραγματικά δυο μέρες προτού συναντηθούμε στο πατρικό μας, στο σταθερό μας αυγουστιάτικο ραντεβού. 

Το πατρόν το είχα αγοράσει κι εκτυπώσει λίγες μέρες πριν χωρίς να έχω ιδιαίτερο πλάνο. Το ύφασμα, ένα ωραίο κι ανάλαφρο βισκόζι το είχα αγοράσει την Άνοιξη από την Καλαμιώτου, με σκοπό να έραβα κάτι για μένα. 

Αυτό το ιδιαίτερο ύφασμα σε πράσινο φόντο με τις αφηρημένες ροζ γεωμετρίες εν τέλει με μπέρδεψε πολύ. Αρχικά έλεγα να έκανα ένα φορεματάκι, μετά σκέφτηκα να έραβα ένα πουκάμισο, τελικώς έμεινε σε εκκρεμότητα. 

Όταν την τελευταία στιγμή αποφάσισα ότι διέθετα λίγο χρόνο για να ράψω κάτι για την αδερφή μου, μου ήρθε η αναλαμπή. Σκέφτηκα ότι αυτό το κάπως φασαριόζικο ύφασμα θα ταίριαζε σε ένα λιτό κι αεράτο τοπάκι. Κι επειδή η αδερφή τα φοράει πολύ αυτά τα μπλουζάκια πήρα το ρίσκο. 

Η αλήθεια είναι ότι εξ όψεως το πατρόν δεν έδειχνε δύσκολο στην υλοποίησή του, ενώ φαίνεται να είναι κι ένα από τα αγαπημένα των vloggers που ασχολούνται με την ραπτική. Όλες το εκθειάζουν για τις ωραίες αναλογίες του, το γρήγορο ράψιμο και το στυλ του. 

Ως συνήθως το κόψιμο του υφάσματος ήταν το πιο χρονοβόρο μέρος, κυρίως γιατί το ύφασμα γλιστρούσε. Οι οδηγίες της κατασκευής ήταν πολύ κατανοητές, αν και υπάρχουν ένα σωρό βιντεάκια που δείχνουν όχι μόνο πώς ράβεται βήμα βήμα, αλλά και που παρουσιάζουν εύκολες μετατροπές, όπως το πώς να φαρδύνεις τις τιράντες, πώς να γίνει φόρεμα, κλπ. 

Εμένα μου πήρε μιάμιση μέρα για να κατασκευάσω αυτό το χαριτωμένο τοπάκι! Νομίζω ότι το πατρόν τελικώς ταίριαξε υπέροχα με το ύφασμα κι έτσι γεννήθηκε ένα αέρινο και τσαχπίνικο μπλουζάκι, που άρεσε πολύ στην Ευαγγελία. 

Είχαμε την ευκαιρία να βγάλουμε και λίγες φωτογραφίες στην όμορφη γειτονιά μας για να σας το παρουσιάσουμε. Αν ψάχνετε κι εσείς να ράψετε κάτι ανάλογο σας συστήνω το πατρόν Ogden cami. Νομίζω θα το ευχαριστηθείτε κι εσείς εξίσου.   

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία

Άλειμμα ροδάκινου ή αλλιώς peach butter

Γεια χαρά σε όλους σας!

Εξίμισι κιλά ροδάκινα μας ήρθαν πεσκέσι από τη Λευκάδα δικής μας παραγωγής. Εξίμισι κιλά και να φανταστείτε ότι άλλα τόσα και περισσότερα έχει και το δικό μας δέντρο στην Κέρκυρα! Καταλαβαίνετε λοιπόν την απελπιστική κατάσταση στην οποία βρεθήκαμε ξαφνικά! Και δεδομένου του ότι δεν κρατάνε πολύ εκτός ψυγείου από τη στιγμή της συγκομιδής, έπρεπε να δράσουμε γρήγορα. Ανοίξαμε τα τεφτέρια μας για να δούμε τί άλλη συνταγή υπάρχει πέρα από την αναμενόμενη μαρμελάδα κι ανακαλύψαμε ενδιαφέρουσες προτάσεις, σαν και τη σημερινή. 

Peach butter, τιτλοφορείται στα αγγλικά, κάτι ανάλογο στη σύσταση με το apple butter. Για τα ελληνικά δεδομένα θα λέγαμε ότι είναι ένα άλειμμα ροδάκινου που δημιουργείται αφού συμπυκνώσουμε πολύ τους χυμούς και τη σάρκα του φρούτου. Στα θετικά του, ότι περιέχει αναλογικά πολύ λιγότερη ζάχαρη από την κλασσική μαρμελάδα. 

Η συνταγή που ακολουθεί είναι μεγάλη σε δόση και βγάζει περίπου πέντε βάζα του ενός κιλού. 

Υλικά:

4 κιλά ώριμα ροδάκινα

2 φλυτζάνια νερό

2 φλυτζάνια ζάχαρη

μισό φλυτζάνι χυμός λεμονιού

1 κουταλάκι του γλυκού τριμμένη κανέλα

1/2 κουταλάκι του γλυκού τριμμένο μοσχοκάρυδο

Εκτέλεση:

Βάζουμε σε βαθιά κατσαρόλα το νερό με το χυμό του λεμονιού. Πλένουμε τα φρούτα, τα στεγνώνουμε, τα ξεφλουδίζουμε με ένα μαχαίρι (όπως θα κάναμε για τα μήλα) και τα κόβουμε σε κομμάτια πετώντας τα κουκούτσια. 

Καθώς τα τεμαχίζουμε τα βάζουμε λίγα λίγα στην κατσαρόλα με το "λεμονόνερο" ώστε να μη μας μαυρίσουν. Αφού βάλουμε στην κατσαρόλα όλα τα κομμάτια ροδάκινου ανάβουμε το μάτι στο δυνατό κι αφού πάρει μια βράση το περιεχόμενο, χαμηλώνουμε το μάτι κι αφήνουμε τα ροδάκινα να σιγοβράσουν για περίπου 10 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν. 

Σβήνουμε το μάτι, αποσύρουμε την κατσαρόλα και με τη βοήθεια του ραβδομπλέντερ κάνουμε πουρέ τα ροδάκινα. Ξαναβάζουμε την κατσαρόλα στο μάτι σε μέτρια προς χαμηλή ένταση, προσθέτουμε τα μπαχαρικά κι ανακατεύουμε. 

Βράζουμε το μείγμα για περίπου 45 λεπτά, μέχρι να συμπυκνωθεί πολύ. Το άλειμμά μας θα είναι έτοιμο όταν ρίξουμε μια κουταλιά σε ένα πιάτο και γύρω γύρω δεν αρχίσουν να τρέχουν ζουμιά. Εύκολο κολπάκι! 

Δεν ξεχνάμε να αποστειρώσουμε τα βάζα μας όσο βράζει το φρούτο. Γεμίζουμε τα βάζα, τα καπακώνουμε σφιχτά και τα αναποδογυρίζουμε ώστε να εμφιαλωθούν. Τα αφήνουμε έτσι για 24 ώρες (μέχρι να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου) και μετά τα ξαναγυρίζουμε όρθια. Φυλάμε τα βάζα μας σφραγισμένα σε σκιερό ντουλάπι και μόλις τα ανοίξουμε διατηρούνται στο ψυγείο. 

Τί λέτε, θα το δοκιμάσετε το άλειμμα ροδάκινου; Εμείς το απολαύσαμε ως ώρας με το ψωμάκι μας, αλλά συνδυάζεται όμορφα με κέικ, τηγανίτες, γλυκά ψυγείου...Μάλλον οι ιδέες είναι αμέτρητες!

Την επόμενη φορά θα σας έχω πικάντικη συνταγή με ροδάκινα!

Μέχρι τότε να περνάτε καλά!

Ευγενία   

Ξηλώνω, ξανασχεδιάζω, ξαναδημιουργώ

Γεια χαρά σε όλους και καλό μήνα!

Ο τίτλος μου, νομίζω τα λέει όλα. Και φέτος ο Ιούλιος κι Αύγουστος είναι αφιερωμένοι κατά βάση σε διορθώσεις και μεταποιήσεις. Τα πρώτα... θύματα υπήρξαν ένα φόρεμα που έφτιαξα για μένα το 2017, ραμμένο με επιτυχία μεν, αλλά που δεν το φόρεσα σχεδόν καθόλου λόγω του ότι το σχέδιο του υφάσματος εν τέλει μου φάνηκε πολύ παιδικό. 

Για μεταποίηση προτάθηκαν και τα δυο φουστανάκια που έραψα στις ανηψιούλες μου δυο χρόνια πριν. Επειδή η φούστα ήταν ραμμένη με μπόλικη σούρα, σκέφτηκα ότι αν μη τί άλλο θα είχα αρκετό ύφασμα για να ράψω από μια μπλούζα στην καθεμία. 

Έτσι, άρχισε το ξήλωμα πριν μια βδομάδα περίπου με πολλή υπομονή, αφού έπρεπε να ξηλώσω τη σφηκοφωλιά από το δικό μου φόρεμα και πολλές πολλές ραφές από τα φορέματα των κοριτσιών. Μετά σιδερώθηκαν και δεν έχασα καθόλου χρόνο για να βρω τα κατάλληλα πατρόν για τις μπλούζες της Ειρήνης και της Κωνσταντίνας. Με βάση τα μέτρα των κοριτσιών άρχισα ν' αναζητώ πατρόν, αλλά πλέον η Ειρηνούλα μας, που θα πάει Γυμνάσιο μεγάλωσε πολύ και τα παιδικά πατρόν της πέφτουν μικρά!!! Η μοναδική πρόχειρη λύση που είχα ήταν να δω αν θα μπορούσε να της κάνει κάποιο από τα γυναικεία σχέδια που έχω. Κι έτσι έγινε! Το lazy top pattern που χρησιμοποίησα για την αδερφή μου, μου φάνηκε ιδανικό και για την Ειρήνη, γιατί έχει πολλές επιλογές. Σκέφτηκα ότι για εκείνη είναι τέλεια η crop top εκδοχή με σούρα στο τελείωμά της. 

Δεν έχασα χρόνο, πέρασα σε ριζόχαρτο το small μέγεθος και μέσα σε δυο μερούλες το μπλουζάκι ετοιμάστηκε. Το καλύτερο όλων είναι ότι όχι μόνο το φόρεμα μετατράπηκε σε μπλούζα με επιτυχία, αλλά μου έμεινε ελάχιστο ύφασμα ως περίσσευμα! Ο τέλειος συνδυασμός! 

Τώρα σειρά έχει το μπλουζάκι της Κωνσταντίνας, το οποίο έχει ήδη κοπεί και μένει μόνο η ραφή του. 

Σας αποχαιρετώ και τα λέμε από βδομάδα!

Ευγενία