Η σπαζοκεφαλιά των ρεταλιών!

Καλημέρα σε όλους!

Η κουβέντα σήμερα επικεντρώνεται στα ρετάλια. Ρετάλια παντού... Ο φόβος κι ο τρόμος του ράφτη και του κάθε χειροτέχνη! 

Θυμάμαι τη θεία μου που είναι μοδίστρα και ο χειρότερος εχθρός της ήταν τα ρετάλια. Στοίβες μαζεύονταν και προσπαθούσε να τ' αξιοποιήσει δημιουργικά όποτε είχε χρόνο και κέφι. 

Η μαμά μας, ως κεντήστρα μάζευε γαλλικά λινά για τα τραπεζομάντηλά της κι όταν φεύγαμε από τη Λευκάδα για να σπουδάσουμε έψαχνε τα ρετάλια της για να μας φτιάξει σετάκια για τα κομοδίνα μας, το σαλονάκι μας... Τώρα που ακόμα και η μαμά διαθέτει pinterest έχει εκμοντερνιστεί και μας φτιάχνει τραβέρσες πάνω σε παλιά, ξεχασμένα υφάσματα. Κι ως συνήθως ακολουθεί και το σχόλιο "Τέτοια υφάσματα δεν κυκλοφορούν πλέον!".  

Πού να φανταζόμουν ότι μετά από χρόνια θα παιδευόμουν κι εγώ μαζί τους... Και μιας και πέρυσι αναζητούσα να βρω ένα στυλ στις κατασκευές μου πέρασα από σαράντα κύματα αναφορικά με τα ρετάλια μου. 

via

Αρχικά βρήκα μια πολύ απλή φαινομενικά ιδέα κι άρχισα κι εγώ τους αυτοσχεδιασμούς, αλλά τελικώς τα παράτησα γιατί δεν μου άρεσε η πορεία του... 

via

Μετά σκέφτηκα ν' ακολουθήσω κάτι πιο συντεταγμένο αλλά και πάλι εγκατέλειψα την προσπάθεια ενώ κατέληξα σε τρία συμπεράσματα: 

-Αρχικώς πρέπει να διαθέτεις πάρα πολλά ρετάλια για να μπορέσουν να "μπλεχτούν" με όμορφο τρόπο τα χρώματα και τα σχέδια. 

-Επίσης, ακόμη και σε αυτού του είδους παπλώματα -που είναι τόσο αυτοσχεδιαστικά- ένα υποτυπώδες πλάνο πάντα υπάρχει! Τίποτα δε γίνεται τόσο τυχαία.

-Τελικώς δεν είναι και πολύ του στυλ μου αυτού του είδους κατασκευές. 

Έτσι τα ρετάλια μπήκαν και πάλι στη θέση τους και ξεχάστηκαν ώσπου έπεσα πάνω σε αυτή την ιδέα...

via

Μου έκλεισε το μάτι, είπα να κάνω μια απόπειρα ελπίζοντας να στεριώσει αυτή η προσπάθεια. 

Τα υφασματάκια μου άρχισαν να κόβονται σε τετράγωνα των 2 ιντσών και να κατατάσσονται σε μεγάλες χρωματικές ομάδες. Σκοπός πάντα στη μια διαγώνιο να κυριαρχεί ένα χρώμα, ώστε όταν ενωθούν μεταξύ τους τέσσερα τετράγωνα να δημιουργείται μια αλυσίδα. 

Βέβαια είναι ένα χρονοβόρο project όχι τόσο στο κόψιμο των υφασμάτων όσο στο να περιμένεις να συσσωρευτούν ρετάλια για να συνεχίσεις την κατασκευή. Πάντως, με κάνει πολύ χαρούμενη αυτή η ιδέα, μιας και όλα τ' αγαπημένα μου υφασματάκια βρίσκονται εκεί μέσα. Και είναι τόσο εντυπωσιακό που τα βλέπω και θυμάμαι πότε τ' αγόρασα και με πιο σκοπό...

Τί λέτε, λοιπόν; Σας φαίνεται ωραία ιδέα για ν' αξιοποιήσετε και τα δικά σας ρετάλια;

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία