Jurassic park is back!

Με τα κρύα ξαναχτύπησαν και είναι και πάλι εδώ, στο προσκήνιο! Δε νομίζω να τους είχατε ξεγράψει απ' το χάρτη!!! 

Ήρθαν όχι για να μας τρομάξουν αλλά για  να παίξουν μαζί μας και να χαρίσουν θαλπωρή! Είναι φτιαγμένοι από φανελένιο ύφασμα και κοτλέ, κάνουν περίεργους θορύβους όταν τους ζουλήξεις και τρελαίνονται για τραβήγματα!

Η ράχη τους είναι έτοιμη να αντέξει όλα εκείνα τα παιδικά τραβήγματα από δόντια και χέρια. 

H ιδέα ήρθε βλέποντας την καμηλοπάρδαλη της Ευαγγελίας, η οποία είχε φτιάξει ένα taggie toy ειδικά φτιαγμένο για βρέφη που επιδίδονται με μαεστρία σε ζουλήγματα, τραβήγματα και δαγκώματα. 

Οι δεινόσαυροι είναι η δική μου πρώτη απόπειρα, αφού έψαχνα αφορμή για να αξιοποιήσω τα φανελένια υφάσματα που είχα προμηθευτεί από Αμερική. 

Κλείνοντας σας δείχνω κάποιες τρίλιζες που ετοιμάζω για μια φίλη. Φιλάκια και καλή εβδομάδα!     

Τα σημειωματάρια ντελιβερίστηκαν!!

Τα καταφέραμε! Τα φτιάξαμε όλα, τα παακετάραμε και τα στείλαμε! Πού να κουβαλάς 30 σημειωματάρια στις αποσκευές για να τα προσφέρεις αυτοπροσώπως για Αθήνα;

Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν την προέβλεψα αυτή τη μικρή παράμετρο! Αλλά, οκ, τα ΕΛΤΑ κάνουν καλή δουλειά. 

Το αμπαλάζ ήταν πολύ λιτό αλλά χειροποίητο κι αυτό. Με τα ρετάλια από τα διακοσμητικά χαρτιά έφτιαξα tags και κόλλησα πάνω αυτοκόλλητα με ευχές. Κορδελίτσα κόκκινη που καταλήγει σε φιόγκο και το καρτελάκι στερεωμένο, αυτό ήταν όλο αλλά μου άρεσε πολύ! Ήδη άρχισαν να τα λαμβάνουν και πολύ με χαροποιούν οι πρώτες αντιδράσεις. 

Μείνετε συντονισμένοι γιατί θα ακολουθήσεις και το σχετικό tutorial!

Φιλάκια πολλά!

Αξιοποιώντας τα ρετάλια: σαλιάρες patchwork.

Το patchwork είναι χαρούμενο, είναι απρόβλεπτο, μοντέρνο, κεφάτο, δημιουργικό, μοναδικό....Και είναι και η ιδανικότερη λύση για να αξιοποιήσεις όλα εκείνα τα ρετάλια υφάσματος που φυλάς και στοιβάζεις σε μια μεριά, χωρίς να ξέρεις εν τέλει τί να τα κάνεις. Προσωπικά, έχω ένα μεσαίο, πλαστικό κουτί αποθήκευσης και τα μαζεύω εκεί. Συσσωρεύονται, συσσωρεύονται, αφού καμιά φορά δεν κλείνει το καπάκι...

Αυτή τη φορά, όμως, είχα φαεινή ιδέα! Με αφορμή την άφιξη ενός νέου μωρού αποφάσισα να επιμεληθώ χειροποίητα δωράκια. Άρχισα, λοιπόν, με δυο σαλιάρες που έφτιαξα εξ' ολοκλήρου με ρετάλια. 

Αρχικά ξεδιάλεξα κομμάτια υφάσματος σύμφωνα με το χρώμα, ώστε να ταιριάζουν όλα μεταξύ τους. Μετά έκοψα τα υφάσματα σε δύο ύψη: 3 ίντσες και μιάμιση ίντσα. Το μήκος το έκοβα με τυχαίο τρόπο για να δώσω στο τελικό αποτέλεσμα ένα πιο ατημέλητο και παιγνιδιάρικο ύφος και να μην συμπέσουν οι ραφές.

Έπειτα έραψα λωρίδες υφασμάτων συνδυάζοντας κομμάτια με το ίδιο ύψος και στο τέλος έραψα όλες τις λωρίδες μεταξύ τους εναλλάσσοντας τα ύψη: λωρίδα των 3 ιντσών, λωρίδα της μιάμισης ίντσας και πάει λέγοντας. 

Αφού ράφτηκαν όλες οι λωρίδες σιδέρωσα τα περιθώρια των ραφών από την ανάποδη μεριά προς μια φορά. Συνήθως ανοίγω τις ραφές στη μέση, αλλά αυτή τη φορά θέλησα να δοκιμάσω κάτι νέο. Κατά τη γνώμη μου είναι λιγότερο χρονοβόρα διαδικασία, αλλά την ώρα του τελικού ραψίματος υπάρχουν περισσότερες χοντράδες και μπορεί να ζοριστεί η βελόνα.    

 

Με ένα χάρακα ευθυγράμμισα το ύφασμα patchwork,

το δίπλωσα στη μέση και τοποθέτησα από πάνω το πατρόν της σαλιάρας. Το καρφίτσωσα κι έκοψα με το ψαλίδι τριγύρω από το πατρόν.

Το ίδιο ακριβώς έκανα και με το πετσετέ ύφασμα, που είναι η πίσω όψη της σαλιάρας. 

Τοποθέτησα τα δύο κομμάτια καλή με καλή όψη να κοιτιούνται, στερέωσα με καρφίτσες και γάζωσα τριγύρω από τη σαλιάρα, αφήνοντας κι μια τρύπα 8-10εκ. για να μπορέσω να γυρίσω τη σαλιάρα προς την καλή όψη. 

Σιδέρωσα καλά κι έραψα τη σαλιάρα ξανά περιφερειακά και για να κλείσει η τρύπα που είχα αφήσει αλλά και για λόγους σταθερότητας και διακόσμησης. Αυτό είναι το λεγόμενο topstitching.

 

Στο τέλος τοποθέτησα δυο κομμάτια velcro για να ανοιγοκλείνει η σαλιάρα με ευκολία. Κι επειδή ενθουσιάστηκα με το πρώτο αποτέλεσμα, έφτιαξα και μια δεύτερη ακολουθώντας ακριβώς τον ίδιο τρόπο.        

Ρίξτε μια ματιά από το δεύτερο patchwork που έκανα. 

Για περισσότερες οδηγίες για patchwork πατήστε εδώ και για ιδέες με σαλιάρες εδώ. Φιλάκια πολλά και χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντες!

Φάγαμε το γάιδαρο και μας έμεινε η ουρά...

Με βρήκε ο Δεκέμβρης, κορίτσια, κι έχω τις δουλειές μου ακάμωτες! Δεν το κρύβω, έχω ρίξει ξενύχτι, το μάτι ανοίγει και βλέπει ατλακόλ, το μάτι κλείνει και πάλι ατλακόλ ονειρεύεται!! 

Αλλά, ομολογουμένως βρίσκομαι σε πάρα πολύ καλό στάδιο. Είκοσι εφτά σημειωματάρια είναι έτοιμα και σε λίγες μέρες θα τα παραλάβουν οι κάτοχοί τους. Κάτι ψιλά μου έμειναν, ελπίζω να τα φτιάξω κι αυτά...   

Το project αποκαλύφθηκε πιο απαιτητικό σε χρόνο από ό,τι υπολόγιζα, γιατί ως συνήθως πολλά καρπούζια σε μια μασχάλη δε χωρούν (κάτι γνωρίζει κι ο σοφός λαός μας). Αλλά, έτσι όπως τα έχω αραδιασμένα τα θαυμάζω, δε χορταίνω να τα βλέπω. 

Χωρίζονται σε τρεις ενότητες: μια ροζ πουά, μια αντρική και μια πιο vintage ρομαντική. Προβλέψαμε για όλα τα γούστα, όπως βλέπετε. 

Σας χαιρετώ προσωρινώς, με καλεί το καθήκον και η εξουσία της ατλακόλ...Αλλά προτού κλείσω και μιας κι ο καιρός πήρε επιτέλους χειμωνιάτικα χαρακτηριστικά σας παραπέμπω εδώ. Η Πηγή είναι πηγή έμπνευσης και φαντασίας, διαπιστώστε το κι εσείς. 

Φιλάκια πολλά!