Κατά μήκος του ακάλυπτου υπάρχει ένα πολύ άσχημο τοιχίο ύψους 60 εκ. φτιαγμένο από υπολείμματα πέτρας και τούβλου, που από πάνω του συνεχίζει ένας τσιμεντένιος τοίχος-χώρισμα από τη διπλανή πολυκατοικία. Ω! τι πρωτότυπη κατασκευή γεμάτη κάλλος. Η λέξη «τσιμέντο» δε μου θυμίζει καθόλου την Αθήνα.
Ο τοίχος τα καλοκαίρια καλύπτεται με φυτά «αμπέλλοψη» δημιουργώντας ένα πράσινο μανδύα. Ωστόσο, επειδή έχει αναπτύξει ένα κάπως ψηλό κορμό, το άχαρο τοιχίο είναι εμφανές χειμώνα καλοκαίρι. Για να το καλύψω έκανα το εξής:
Μπροστά από το μισό τοιχίο φύτεψα σε σειρά τους βολβούς roseum, triteleia starlight και unifolium, που σε ύψος φτάνουν τους 50-60 πόντους. Προτίμησα τους συγκεκριμένους βολβούς λόγω του ύψους τους και λόγω του ότι φυτρώνουν ακόμη και σε σημεία μερικής σκιάς. Μπροστά από το υπόλοιπο τοιχίο σκέφτηκα να φυτέψω σε σειρά γεράνια σε δυο διαφορετικά χρώματα. Τα γεράνια, αν και είναι κάπως παρεξηγημένα και υποτιμημένα φυτά, είναι πολύ ανθεκτικά, δημιουργούν όγκο κι επιβιώνουν και σε χώρους χωρίς πολύ φωτισμό. Παράλληλα, ανθίζουν όλο το χρόνο. Ότι καταλληλότερο για εκείνο το σημείο του ακάλυπτου που είναι και το σκιερότερο.
unifolium
triteleia
αμπέλοψης
roseum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου