Μπήκε ο Χειμώνας...καιρός για πάπλωμα!

Να τος, λοιπόν και ο Χειμώνας! Μπήκε σχεδόν φουριόζος κι έφερε και τα δώρα του -τα χιόνια του- όπως ακούω σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Η σημερινή καταχνιά ήταν πραγματικά ατμοσφαιρική, με μετέφερε λίγο ακόμη πιο κοντά στα αγαπημένα μας Χριστούγεννα κι έτσι χωρίς να χάνω χρόνο έβαλα πλώρη για να ολοκληρώσω το πάπλωμά μου... 

Το quilt top το είχα έτοιμο (σας το έδειξα εδώ), τη βάτα μου κι αυτή την είχα κόψει στο σωστό μέγεθος. Το πίσω μέρος του παπλώματος κι αυτό το είχα ολοκληρώσει μέσα σε μια μέρα. 

Θεωρητικά είχα ήδη αποφασίσει και με ποιό τρόπο θα καπιτονάριζα το πάπλωμά μου, αλλά μετά μου μπήκαν σκέψεις... Μήπως δεν είναι καλή ιδέα, μήπως να κάνω κάτι πιο περίπλοκο, μήπως απλώς να ακολουθήσω τις ευθείες του σχεδίου; Εκανα και κάποιες πρόβες πάνω σε χαρτί μ' ένα μολύβι, μα μου φάνηκαν όλες αποτυχημένες. 

Τελικώς, κατέληξα στην πρωταρχική μου ιδέα: να γαζώσω κατά πλάτος του παπλώματος χρησιμοποιώντας το προκαθορισμένο κυματιστό σχέδιο της ραπτομηχανής μου. Πραγματικά, το τελευταίο διάστημα έχω δει πολλά παπλώματα με τον ίδιο τρόπο quilting στο pinterest και μου άρεσε από την αρχή ο ανάλαφρος τόνος που δίνει χωρίς να επισκιάζει το ίδιο το patchwork. Και φυσικά είναι απλό στην υλοποίησή του, εφόσον δεν πρόκειται για free-motion quilting.

Έβαλα μπρός με ιδιαίτερη χαρά και ανυπομονησία για να δω πώς θα φαίνεται και μετά από τρεις τέσσερις γραμμές κατάλαβα ότι πολύ μου άρεσαν αυτά τα χαριτωμένα κύμματα. Η αλήθεια είναι ότι την χρειάζεται την ώρα της η συγκεκριμένη βελονιά, αφού μέσα σε δυόμιση ώρες κάλυψα μόλις 50 εκατοστά! Και να φανταστείτε έχει μήκος 2,20 μ.  

Σας αποχαιρετώ με μια υπέροχη χειροτεχνία που επιμελήθηκε η Ευαγγελία για τα φετινά Χριστούγεννα και που πραγματικά έχει κλέψει τις εντυπώσεις! 

Με βάση το αγαπημένο της φέλτ, πολλή φαντασία αλλά και υπομονή -μιας και όλα τα στοιχεία που είναι ραμμένα έχουν γίνει στο χέρι- γεννήθηκε αυτή η σύνθεση για να μας γλυκάνει και να μας γεμίσει χαμόγελο! 

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία 

Μικρά και παιγνιδιάρικα πορτοφολάκια

Γεια χαρά σε όλη την παρέα!

Καμιά φορά ένα πατρόν σου μιλάει απ' την πρώτη στιγμή κι αφού ολοκληρώσεις μ' επιτυχία την πρόβα, τότε εθίζεσαι και δεν μπορείς να σταματήσεις να δημιουργείς! Ετσι συνέβη και μ' αυτό το πατρόν για μίνι πορτοφόλι, το οποίο εντόπισα στο διαδίκτυο ψάχνοντας για ένα δημιουργικό και χρηστικό πρότζεκτ με το οποίο θα μπορούσα ν' αξιοποιήσω κάποια ρετάλια με κατά βάση παιδική θεματολογία. 

Πραγματικά το πατρόν είναι ιδανικό για τέτοιες καταστάσεις μιας και το πορτοφόλι είναι μικρών διαστάσεων (μόλις 10 x 9 εκ.) αλλά με ένα μαγικό τρόπο χωράει τόσα πολλά: κάρτες, ψιλά, χαρτονομίσματα διπλωμένα. 

Το ένα πορτοφολάκι έφερε το άλλο και βλέποντας την απήχηση που είχαν στ' ανήψια μου κατέληξα να φτιάξω οχτώ. 

Το τραπέζι είχε γεμίσει μ' ενα σωρό υφασματάκια, κλωστές και φερμουάρ σε μια προσπάθεια να κάνω τους καλύτερους δυνατούς συνδυασμούς. 

Κάπου ξέθαψα κι ένα λαμπερό μουσταρδί ύφασμα που έσωσε τις καταστάσεις όταν τίποτε άλλο δεν μου ταίριαζε. 

Κι αφού φτιάχτηκαν τα παιδικά μετά σκέφτηκα και τους λίγο μεγαλύτερους! Μια μικρή συλλογή φλοράλ κι εξωτικών υφασμάτων που είχα αγοράσει στις αρχές του καλοκαιριού δεν πρόλαβε ποτέ ν' αξιοποιηθεί λόγω της μετακόμισής μας στην Αθήνα. Και παρά του ότι κοντεύουμε στα Χριστούγεννά και το καλοκαίρι φαντάζει πολύ μακρυά βγήκαν στην επιφάνεια κι άρχισαν να μεταμορφώνονται σε δροσερά πορτοφολάκια. 

Το πρώτο δωρίθηκε στη μαμά μου, που της αρέσουν τα μικρά αντικείμενα (από αυτήν πήρα) ενώ τα άλλα προορίζονται για δωράκια. 

Εδώ μπορείτε να τα δείτε αναλυτικότερα και να πάρετε ιδέες και για τα δικά σας ραψίματα! Και καθώς οδεύουμε προς τα Χριστούγεννα περιμένω με μεγάλη λαχτάρα τα υφάσματα που έχω παραγγείλει για να ολοκληρώσω μέσα στον Δεκέμβρη δυο παπλώματα, το ένα με χριστουγεννιάτικο θέμα. 

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία    

Το σακίδιο της Ελενίτσας: επίσημη φωτογράφιση

Γεια χαρά σε όλους σας!

Σήμερα έχω να σας δείξω άλλο ένα σακίδιο που έφτιαξα, αυτή τη φορά για την ανηψούλα μου την Ελενίτσα, η οποία μένει μόνιμα στην Λευκάδα και πηγαίνει Γ΄ Δημοτικού! 

Η αλήθεια είναι ότι το καλοκαίρι είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε κάμποσες φορές μπάνιο παρέα και είχε ενθουσιαστεί με μια τσάντα patchwork που είχα φτιάξει για μένα! 

Ο ενθουσιασμός της ήταν τόσος που αμέσως της πρότεινα να ράψω μία και για κείνη. Μετά από κάμποση συζήτηση κι ανταλλαγή ιδεών συμφωνήσαμε να της ετοιμάσω μια τσάντα για τα μαθήματα των αγγλικών της. 

Αφού έκανα το πρώτο μου σακίδιο και πήρα μια ιδέα, άρχισα να ψάχνω τα υφάσματά μου για να βρω τα καταλληλότερα για την Ελενίτσα. Νομίζω ότι στάθηκα πολύ τυχερή, μιας και προσπαθούσα να βρω κάτι που να είναι παιδικό αλλά όχι και τόοοοσο παιδικό. 

Βρήκα και ασορτί ιμάντα καθώς και τα πλαστικά στοιχεία για τα λουράκια και όταν ήμουν βέβαιη για το σχήμα και τις διαστάσεις, έπιασα δουλειά. 

Για το σώμα του σακιδίου κράτησα μια πολύ απλή γραμμή, φτιάχνοντας ουσιαστικά ένα drawstring bag με φαρδύ πάτο, ενώ στο πίσω μέρος ακολούθησα την τεχνική του πρώτου σακιδίου κι έφτιαξα μια ευρύχωρη τσέπη με κρυφό φερμουάρ. 

Ενα κομματάκι δέρμα προστέθηκε, μια μικρή λεπτομέρεια για να τραβιέται πιο εύκολα το φερμουάρ. 

Για τα λουριά ακολούθησα τη λογική που έχουν κατά βάση οι σχολικές τσάντες, στις οποίες το μήκος του ιμάντα ρυθμίζεται πολύ εύκολα. Για πρώτη φορά έφτιαξα κι αυτά τα τριγωνικά αυτάκια που ράβονται στο πλάι των σακιδίων  για να πιάσουν το κάτω μέρος των λουριών. 

Ομολογώ ότι θα υιοθετήσω αυτή την τεχνική, μιας κι έτσι αποφεύγονται πολλές χοντράδες κατά την ώρα του ραψήματος με αποτέλεσμα το τελείωμα να είναι πιο ωραίο.

Αφού ράφτηκε η τσάντα δεν μπορούσε να μη φωτογραφηθεί. Ευτυχώς που βρέθηκε πρόθυμο μοντέλο κι έτσι η Ειρήνη με βοήθησε να φωτογραφήσουμε το σακίδιο της ξαδερφούλας της. Νομίζω ότι προσπάθησε να δώσει τον καλύτερό της εαυτό και τα κατάφερε! 

Η Ελενίτσα παρέλαβε το σακίδιό της πριν λίγες μέρες και ήταν κατενθουσιασμένη. Μάλιστα όπως μου είπε, πλέον θα είναι η τσάντα που θα παίρνει σε όλες τις βόλτες της. 

Περιττό να σας πω ότι άλλα δυο ανηψάκια έχουν πιάσει σειρά και περιμένουν την δική τους τσάντα! Αλλά πώς να πω όχι με τέτοια ανηψάκια;;;

Να περνάτε πάντα καλά, 

Ευγενία  

Φουντουκόπιτα σιροπιασμένη

Γεια χαρά σε όλους!

Καιρό είχα να αναρτήσω μια συνταγή και σήμερα βρέθηκε η κατάλληλη στιγμή. Με αφορμή την επίσκεψη στο βαφτιστήρι μας σκεφτήκαμε να φτιάξουμε ένα γλυκάκι κι έτσι ανοίξαμε τα βιβλία μας για να βρούμε κάτι πρωτότυπο και διαφορετικό. 

Το μάτι μας έπεσε κατευθείαν πάνω στην φουντουκόπιτα και μας θύμισε ένα ταξίδι μας στο Τορίνο, σε μια περιοχή όπου το φουντούκι έχει την τιμητική του και οι φουντουκόπιτες σερβίρονται σε όλα τα καφέ. 

Να λοιπόν τα υλικά για 12 κομμάτιια

Για το κέικ:

300 γρ. φουντούκια ψιλοκομμένα

350 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

200 γρ. βούτυρο

150 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική

300 γρ. γάλα

100 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα σε κομματάκια

3 αυγά

20 γρ. μπέκιν πάουντερ (ένα φακελάκι)

μισό κουταλάκι σόδα μαγειρική

μισό κουταλάκι αλάτι

Για το σιρόπι:

500 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική

250 γρ. νερό

50 γρ. γλυκόζη

Εκτέλεση:

Ζεσταίνουμε το γάλα σε κατσαρόλα και προτού βράσει το αποσύρουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε την σοκολάτα και το βούτυρο. Ανακατεύουμε μέχρι να λυώσουν κι αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει λίγο. Το μεταφέρουμε στον κάδο του μίξερ και προσθέτουμε τ' αυγά. Χτυπάμε καλά μέχρι να διαλυθούν κι έπειτα προσθέτουμε και τα υπόλοιπα υλικά κι ανακατεύουμε σε μέτρια ταχύτητα.

Αδειάζουμε το μείγμα μας σε βουτυρωμένο κι αλευρωμένο ταψί. Ψήνουμε στους 170 βαθμούς για 40 λεπτά. Ελέγχουμε αν είναι απαραίτητο με τη λάμα ενός μαχαιριού αν το κέικ μας έχει ψηθεί. 

Αφήνουμε το κέικ μας να κρυώσει. Αν θέλουμε να κερδίσουμε χρόνο μπορούμε να το ξεφορμάρουμε προσεχτικά και να το βάλουμε πάνω σε σχάρα και προτού το σιροπιάσουμε το ξαναβάζουμε στο ταψί μας. 

Για να φτιάξουμε το σιρόπι βάζουμε όλα τα υλικά σε κατσαρολάκι και μόλις αρχίσει ο βρασμός το αφήνουμε στη φωτιά για -2 λεπτά . Μετά το αποσύρουμε από τη φωτιά. 

Με μια κουτάλα σιροπιάζουμε το κρύο κέικ με το ζεστό σιρόπι. Αφήνουμε κάθε φορά ν' απορροφηθεί το σιρόπι με το οποίο περιχύσαμε το γλυκό μας και μετά συνεχίζουμε. 

Ετοιμο το γλυκάκι μας! Εμείς το απολαύσαμε, ελπίζω κι εσείς!

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία