Ένα παιδικό πάπλωμα για τη νεοφερμένη ανιψιά μας!

Γεια σας και χρόνια πολλά!

Ελπίζω να περνάτε όμορφα και ν' απολαμβάνετε τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού. Εμείς βρισκόμαστε στη Λευκάδα εδώ και λίγο διάστημα κι επιτέλους βρήκαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε κι από κοντά τη νεοφερμένη μας ανιψιά, μόλις δύο μηνών. 

Το πάπλωμα που είχα ετοιμάσει εδώ και καιρό προοριζόταν για την ίδια και καταφέραμε να κάνουμε μια γρήγορη φωτογράφιση πριν της δώσουμε το δωράκι της.

Όπως σας είχα πει κι εδώ αυτή τη φορά χρησιμοποίησα υφάσματα από τη συλλογή Forest talk, τα έκοψα σε τετράγωνα των 6'' κι αφού συνέθεσα το πάτσγορκ πρόσθεσα τριγύρω μια λευκή φάσα για να το τονίσω αλλά και για να μεγαλώσω τις διαστάσεις του. 

Για την πίσω όψη χρησιμοποίησα ένα ροζ chevron σεντονόπανο το οποίο ήταν διπλόφαρδο οπότε κι αξιοποίησα δεόντως τα ρετάλια του φτιάχνοντας φορεματάκια για την Ειρήνη (εδώ κι εδώ). 

Το καπιτονάρισμα ήταν απλό μεν, είχε ωστόσο κι αυτό τον κόπο του, αφού έπρεπε να μανουβράρω το πάπλωμα όταν μαζευόταν στο μπράτσο της μηχανής. 

Αυτό που δοκίμασα για πρώτη φορά και με ενθουσίασε ήταν το ρέλι που έφτιαξα με τα απομεινάρια από τα υφάσματα. Αφού τα έκοψα σε λωρίδες, τα έραψα κι έφτιαξα μια μεγάλη, πολύχρωμη λωρίδα που μετατράπηκε σε ρέλι.

Το πάπλωμα άρεσε πολύ και τώρα θα ετοιμαστεί και μια τσάντα πάτσγορκ (diaper bag) για τα απαραίτητα της μπέμπας. 

Ο Βασίλης, μόνιμος βοηθός φωτογράφου! 

Σας αποχαιρετώ με μια φωτογραφία από τα ήρεμα νερά της Λευκάδας. 

Φιλιά πολλά, 

Ευγενία      

Σφηκοφωλιά με ελαστική κλωστή στη μασουρίστρα... Τα καταφέραμε!

Τα καταφέραμε, τα καταφέραμε!!! Τα καταφέραμε;; Θεωρητικά ναι, πρακτικά θα φανεί στη χρήση και το πλύσιμο, αλλά ως ώρας θα μοιραστώ μαζί σας τον ενθουσιασμό μου και τη διαδικασία που ακολούθησα για να πετύχω αυτή την τεχνική. 

Την πρώτη αποτυχημένη μου πρόβα την έκανα μια βδομάδα πριν, όπως σας είπα σε προηγούμενη ανάρτηση. Στο μεταξύ αποφάσισα ν' αγοράσω ένα πατρόν για ν' αξιοποιήσω ένα ύφασμα και να ράψω ένα φόρεμα για μένα. 

Ωραίο, άνετο, γουστόζικο, χωρίς κουμπιά και φερμουάρ, δεν είχα παρατηρήσει εγκαίρως ότι στην πλάτη πρέπει να φτιάξεις σφηκοφωλιά για να φοριέται με κάποιο τρόπο το φόρεμα...! 

Αυτά παθαίνει όποιος δε διαβάζει όλες τις οδηγίες προτού αγοράσει κάτι, μα κι απ' την άλλη ουδέν κακόν αμιγές καλού! Μια νέα πρόκληση ανοιγόταν και πάλι μπροστά μου! 

Πήγα σε κατάστημα με ραπτικά για αναζήτηση άλλης μάρκας ελαστική κλωστή από αυτή που είχα χρησιμοποιήσει, για να κάνω τη νέα προσπάθεια.

Πραγματικά το νέο λαστιχάκι (μαύρο στη από πάνω φωτό) είναι σχετικά πιο λεπτό και κατά τη γνώμη μου δεν ξεφτάει το εξωτερικό προστατευτικό που έχει σε αντίθεση με το λαστιχάκι της εταιρίας Gutermann (λευκό). 

Μόλις έφτασα στο κομμάτι της σφηκοφωλιάς αποφάσισα ν' ακολουθήσω πιστά τις οδηγίες που έλεγε η σχεδιάστρια. Αφού πέτυχε η σφηκοφωλιά και το φόρεμα είναι σχεδόν τελειωμένο, σήμερα σκέφτηκα να κάνω ένα δείγμα και να τραβήξω μερικές φωτό για να σας δείξω όσο πιο αναλυτικά γίνεται τα βήματα που ακολούθησα. 

Έτσι, τύλιξα με το χέρι το λαστιχάκι στο μασουράκι προσπαθώντας να μην το τεντώνω καθόλου. 

Το πέρασα στη μασουρίστρα και το "ανέβασα" πάνω από τις ερπύστριες της μηχανής με τη βοήθεια ενός ψαλιδιού. Έπειτα βελόνιασα τη μηχανή  με τη λευκή, βαμβακερή κλωστή που χρησιμοποιώ πάντα για όλα τα ραψίματα.

Μετά επέλεξα το κλασσικό μονό γαζί κι άνοιξα ελαφρώς το μήκος του ενώ ρύθμισα την τάνυση της κλωστής στο +1 (τις ίδιες ρυθμίσεις είχα και για το φόρεμα).

Παρεπιπτόντως, κάποτε φοβόμουν ν' ακουμπήσω όλα αυτά τα κουμπάκια, αλλά τελικά κατάλαβα ότι θέλουν κι αυτά το πείραγμά τους!

Αρχισα το γάζωμα ως συνήθως κάνοντας μπρος πίσω το γαζί για να το στερεώσω. Καθως γάζωνα την πρώτη γραμμή το πανί άρχιζε να σουρώνει ελαφρώς από μόνο του (τί ευτυχία!!!). Μετά έραψα και μια δεύτερη γραμμή αφήνοντας απόσταση ένα ποδαράκι. 

Το ράψιμο έγινε πολύ εύκολα, ούτε το πανί δε χρειαζόταν να τεντώσω, αφού οι ερπύστριες κάνουν όλη τη δουλειά και το κρατούν πολύ σταθερό! 

Στο μεταξύ τέλειωσε το λαστιχάκι στο μασουράκι οπότε το ξαναγέμισα και συνέχισα το ράψιμο. Εδώ τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά. Για δείτε κι εσείς. 

Το γαζί ήταν πολύ χαλαρό, οπότε και το λαστιχάκι δεν κατάφερε να ραφτεί σωστά. Φαντάζομαι η αιτία είναι ότι μοιραία τη δεύτερη φορά που τύλιξα το λαστιχάκι   δεν είχε ακριβώς την ίδια τάνυση, οπότε και άλλαξα πάλι τις ρυθμίσεις της μηχανής. Μίκρυνα λίγο το μήκος στο γαζί κι επανέφερα τη ροδέλα της τάνυσης στο αυτόματο. Όλα διορθώθηκαν και το γαζί ήταν και πάλι τόσο σφιχτό ώστε να δημιουργήσει το επιθυμητό αποτέλεσμα. 

Αφού τελείωσα με το ράψιμο της σφηκοφωλιάς σειρά είχε το σιδέρωμα με μπόλικο ατμό κι από τις δυο μεριές του υφάσματος. Στην ουσία κράτησα το σίδερο λίγο πιο ψηλά από το πανί (για να μη φθαρεί το λάστιχο από τη θερμοκρασία) κι άτμισα με αποτέλεσμα η σφηκοφωλιά να σουρώσει ακόμη περισσότερο και να πάρει την τελική της μορφή. 

Αυτό ήταν!Οχι τελικώς και τόσο δύσκολο όσο μου φάνηκε την πρώτη φορά. Νομίζω ότι βοήθησε πολύ το λεπτότερο λαστιχάκι γιατί το άλλο ήταν σα να σφήνωνε κατά κάποιο τρόπο στη μασουρίστρα και δεν μπορούσε να γαζωθεί σωστά. Σας συστήνω να κάνετε κι εσείς τις δικές σας πρόβες και να παίξετε με τα κουμπάκια της μηχανής ώστε να πετύχετε το σωστό γαζί. 

Να και μια ακόμα φωτό από την ανάποδη πλευρά της σφηκοφωλιάς του φορέματος.

Τώρα μου απόμεινε να ρελάσιω τις μασχάλες και να κάνω το στρίφωμα! 

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία 

Δουλεύοντας με λεπτά υφάσματα: προβλήματα κι αποτελέσματα

Τις τελευταίες μέρες έχω πολλή διάθεση για ράψιμο, όπως θα έχετε καταλάβει άλλωστε, ράψιμο διαφορετικό από τα συνηθισμένα μου patchwork, ράψιμο δημιουργικό και χρηστικό αφού πρόκειται για ρουχαλάκια. 

Σας έδειξα, λοιπόν, τις ομολογουμένως πετυχημένες πρόβες που έκανα με το ροζ, βαμβακερό μου chevron, ένα ύφασμα πολύ σταθερό, που δε με προβλημάτισε καθόλου. Με κεκτημένη ταχύτητα και χωρίς να το καλοσκεφτώ αγόρασα μια υπέροχη κοραλί γάζα για να φτιάξω ένα παρόμοιο φουστανάκι για την Κωνσταντίνα κι έτσι ανέλαβα ξανά δράση.

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να χρησιμοποιήσω μια 70αρα βελόνα ραψίματος, που είναι η καταλληλότερη για τα πολύ λεπτά υφάσματα, τουλάχιστον για την εταιρία της Singer. Με το που έκανα όμως το πρώτο μου γαζί κατάλαβα ότι θα ακολουθούσαν μπόλικες δυσκολίες, αφού το ύφασμα μου "έπλεε". Βλέπετε, η γάζα είναι τόσο ψιλή που δεν έχει τη σταθερότητα ενός βαμβακερού τύπου ποπλίνας ή σεντονόπανου. 

Είπα ότι δε θα το βάλω κάτω κι από το πρώτο στρίφωμα κι έτσι πέρασα στην κατασκευή της σφηκοφωλιάς. Είναι γεγονός ότι παρά τα σημάδια που είχα βάλει στο ύφασμα και τα λάστιχα η σούρα που δημιουργήθηκε δεν είναι και τόσο ομοιόμορφη αφού και πάλι το πρόβλημα ήταν ότι η γάζα "έπλεε", αλλά δεν φαίνεται και τόσο άσχημο το αποτέλεσμα. 

Αφού έκανα και το στρίφωμα στον ποδόγυρο (ούτε κι αυτό τόσο ακριβές σε όλο το μήκος όπως θα το ήθελα) πέρασα και στην ακροραφή της πλάγιας ραφής. 

Τί το 'θελα;;; Δεν σκέφτηκα να ελέγξω την τάνυση της κλωστής κι όπως τελικώς φαίνεται και στις φωτογραφίες στην πίσω πλευρά του φουστανιού το στρίφωμα σηκώνεται! Και δε σηκώνεται λίγο, αλλά πολύ!

  

Εννοείται ότι το φουστανάκι θα το δωρίσω στην Κωνσταντίνα, σίγουρα δε θα είναι το πιο καλοφτιαγμένο αλλά πραγματικά μου φάνηκε παρατραβηγμένο να ξηλώσω την ακροραφή και να την ξαναφτιάξω... Όχι, δεν είμαι τεμπέλα, μη βιαστείτε να βγάλετε συμπεράσματα!!!

Τέλος, να σας πω ότι έκανα μια πρώτη πρόβα για σφηκοφωλιά με ελαστική κλωστή πάνω σε σταθερό, βαμβακερό ύφασμα, αλλά στέφτηκε με απόλυτη αποτυχία!! Μάλιστα, είχα μεγαλεπήβολα σχέδια και με τη γάζα, αλλά σύντομα κατάλαβα ότι κάτι δεν έκανα καθόλου καλά και τα παράτησα! Όποιος ξέρει κάτι παραπάνω σχετικά μ' αυτή την τεχνική ας μας πει, παρακαλώ!!!! 

Σας αποχαιρετώ, 

Ευγενία  

Σφηκοφωλιά project!

Αξιοποιώντας όλα τα εναπομείναντα ρετάλια το Σαββατοκύριακο καταπιάστηκα με ένα καινούριο project-πρόκληση για μένα. Φλερτάροντας χρόνια τώρα με ένα πατρόν από εκείνο το βιβλίο ραπτικής που σας είχα παρουσιάσει εδώ, έφτασε επιτέλους η ώρα του. 

Το περίσσευμα από το ροζ chevron είχα σκεφτεί αρχικώς να το κάνω ένα φανταχτερό φόρεμα για την Ειρήνη, σαν κι αυτό που είχα φτιάξει πέρυσι και της άρεσε πολύ. Ροζ θα γινόταν μόνο η φούστα κι από πάνω θα έβαζα από το λευκό μπροντερί ύφασμα. Τελικώς μου φάνηκε βαρετό κι ολίγον τι ξαναζεσταμένο φαΐ οπότε πήρα τη μεγάλη απόφαση για να καταπιαστώ με την σφηκοφωλιά.  

Ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του βιβλίου πρώτα έφτιαξα ένα στρίφωμα κατά μήκος του υφάσματος (35,5 ίντσες). Μετά έκοψα το λάστιχο στο ανάλογο μήκος (24 ίντσες). Στερέωσα το πανί πάνω στη σιδερώστρα με πολλές καρφίτσες και τράβηξα τρεις παράλληλες με το στρίφωμα βοηθητικές ευθείες αφήνοντας μεταξύ τους ένα κενό περίπου μιας ίντσας. Έπειτα σημάδεψα ανά 6 ίντσες με κάθετες ευθείες (συνολικά 3 σημάδια ανά ευθεία). 

Μετά στερέωσα στην αριστερή μεριά του υφάσματος τα τρία κομμάτια λάστιχο ακριβώς κάτω από τις ευθείες. Τα τέντωσα ώστε να διατρέχουν το πανί μου και μάρκαρα πάνω τους ακριβώς εκεί που είχα βάλει στο πανί τα κάθετα σημάδια (ανά 6 ίντσες). 

Στη συνέχεια επέλεξα στη ραπτομηχανή ένα ζιγκ ζαγκ γαζί σχετικά μικρού πλάτους και μεγάλου μήκους. Φυσικά έκανα κάμποσα πειράματα μέχρι να δω ποιό μήκος και πλάτος έδινε καλύτερο αποτέλεσμα. Αφού κατέληξα στο γαζί άρχισε η περιπέτεια της σφηκοφωλιάς. Στόχος είναι καθώς ράβω το λάστιχο να το κρατώ τεντωμένο τόσο ώστε να συμπίπτει κάθε φορά το σημάδι του υφάσματος με εκείνο πάνω στο λάστιχο. Προφανώς το λάστιχο είναι πιο κοντό από το πανί κι έτσι, αφού ραφτεί και μαζέψει, ταυτόχρονα θα δημιουργηθεί το εφέ της σούρας. 

Το ράψιμο του πρώτου λάστιχου το έκανα αργά και προσεκτικά κάνοντας αλχημείες με τα δάχτυλά μου. Ούτε πού μπορώ να σας περιγράψω το πώς τα κατάφερα και τέντωνα με το αριστερό χέρι λάστιχο και πανί μαζί, ενώ με το δεξί τράβαγα το ύφασμα προς τα πίσω για να μη μου σουρώνει! Τελικώς, όλα γίνονται με υπομονή κι επιμονή. Κι αφού μπήκε το πρώτο λάστιχο πήρα θάρρος. Βέβαια, τα επόμενα ήθελαν λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια αφού το πανί μου σούρωνε πιο πολύ και ήθελε περισσότερο έλεγχο στο τέντωμα! 

Όταν όμως τελείωσε το βασικό ράψιμο πολύ το χάρηκα το εφέ! Για δείτε κι εσείς, δε σουρώνει πολύ όμορφα το chevron ύφασμα; 

Μετά η συνέχεια ήταν εύκολη για να μετρατραπεί το ρετάλι μου σε φόρεμα. Μια πλάγια ραφή και ακροραφή για να αποφευχθούν τα ξέφτια, στρίφωμα για τον ποδόγυρο, φαρδιές, λευκές τιραντούλες σε ρομαντικό στυλ κι έτοιμο το φορεματάκι. 

Τελική φωτογραφία σας χρωστά και για να πω την αλήθεια κάπου ξετρύπωσα άλλο ένα ρεταλάκι κι έφτιαξα και δεύτερο φουστάνι, φλοράλ αυτή τη φορά. Άλλωστε, η επανάληψη βοηθάει στην εμπέδωση. 

Τέλος, ξέρω ότι υπάρχει και πιο απλή μέθοδος για σφηκοφωλιά η οποία γίνεται με τη χρήση ελαστικής κλωστής. Αν κι έχω τέτοια κλωστή εδώ και χρόνια δεν την έχω χρησιμοποιήσει ποτέ. Αλλά νομίζω ότι ήρθε η ώρα της...

Φιλάκια πολλά και καλή βδομάδα, 

Ευγενία