The AVA skirt: μια φούστα για όλες τις ώρες

Καλησπέρα σε όλους!

Και να που σήμερα έχω επιτέλους να σας δείξω κάτι που αφορά στη ραπτική! Και να φανταστείτε ότι αυτή η φούστα προέκυψε εντελώς τυχαία. 

Η αλήθεια είναι ότι αγόρασα το πατρόν σε pdf με σκοπό ν' αξιοποιήσω ένα ρετάλι από την περσυνή φούστα που έραψα για τη μαμά μου (δείτε εδώ). Κι επειδή έπρεπε να φοδράρω και τη φετινή φούστα, αγόρασα μια βαμβακερή ποπλίνα σε ναυτικό μπλε, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα ήταν μια καλή επιλογή. Και λέω ψευδαίσθηση, γιατί τελικώς ήταν αρκετά χοντρό το ύφασμα για να δουλέψει ως φόδρα!

τα γατάκια δε λείπουν από
το σπίτι μας

Κανένα πρόβλημα, σκέφτηκα. Μια μονόχρωμη, μπλε φούστα σε άλφα γραμμή είναι πάντα πολύ χρήσιμη. Κι έτσι αποδείχθηκε, αφού  μπορώ να τη συνδυάσω με πολλά από τα μπλουζάκια που ήδη διαθέτω, είτε καθημερινά είτε λίγο πιο καλά. 

Στα του πατρόν, όπως βλέπετε κι εσείς είναι ένα απλό σχέδιο σε άλφα γραμμή που κλείνει με φερμουάρ και κόπιτσα στο ζωνάκι. Στο μπροστινό μέρος υπάρχουν δυο πενσάκια και στο πίσω μέρος τέσσερα. Ομολογουμένως, δεν τα έφτιαξα και με μεγάλη επιτυχία, ειδικά τα πίσω, αλλά έκανα τα στραβά μάτια μιας και πέρασε από σαράντα κύματα μέχρι να ολοκληρωθεί η φούστα. 

Οι τσέπες είναι προαιρετικές, αλλά εγώ τις πρόσθεσα, γιατί είναι πάντα χρήσιμες. Βέβαια, νομίζω ότι για το δικό μου σώμα, θα έπρεπε να έχουν λίγο μεγαλύτερο άνοιγμα. 

από την κατασκευή της φούστας, το χρώμα 
του υφάσματος βέβαια έχει αλλοιωθεί... 

Στις οδηγίες του πατρόν, η φούστα φτιάχνεται με απλό φερμουάρ, αλλά εγώ χρησιμοποίησα κρυφό μιας και το είχα πρόχειρο. Κι επειδή πάει καιρός από τότε που είχα ξαναράψει κάτι ανάλογο, βρήκα πολύ χρήσιμές τις οδηγίες σε αυτό το βίντεο. Επίσης, στο πατρόν δεν διατίθενται οδηγίες για φόδρα, αλλά εγώ έφτιαξα μία από φυτικό μετάξι σε μπλε σκούρο χρώμα κι ακολούθησα τις οδηγίες αυτού του βίντεο για να τη ράψω πάνω στη φούστα μου. Εντελώς συμπτωματικά, στο βίντεο χρησιμοποιείται η Ava φούστα ως δείγμα.   

Το Πάσχα κατάφερα κι έραψα ένα ακόμα Emily top, αυτή τη φορά για μένα και μπορώ να πω ότι συνδυάζεται άψογα με τη νέα μου φούστα. Τί λέτε; Πώς σας φαίνεται; Βέβαια, σε αυτό το μπλουζάκι παρέλειψα τις μόστρες (facings στα αγγλικά) ενώ χρησιμοποίησα λοξό ρέλι και γαλλικές ραφές για να κρύψω τα ξέφτια. 

Αύριο, μεθαύριο θα έχω ολοκληρώσει και τη λουλουδάτη Ava φούστα μου, οπότε αναμείνατε στις οθόνες σας. 

Φιλάκια, 

Ευγενία 

Συντηρούμε μελιτζάνες σε λάδι και ξύδι

Γεια χαρά και πάλι! 

Σήμερα μιλάμε για μελιτζάνες. Ιμάμ, γιαχνί, παπουτσάκια, μουσακάς, τα κλασσικά του καλοκαιριού, τα τιμάμε δεόντως όσο η μελιτζάνα είναι στην εποχή της. Τις προάλλες όμως μας χάρισαν πολλές, κυρίως τσακώνικες κι αφού πειραματιστήκαμε με την ιδέα της μελιτζανόπιτας, που πραγματικά πέτυχε και θα καθιερωθεί στο εδεσματολόγιό μας, σκεφτήκαμε να κάνουμε και τουρσί. 

Κάναμε μια γρήγορη έρευνα στις παραδόσεις της ιταλικής κουζίνας -μιας κι εκεί η μελιτζάνα κυριολεκτικά λατρεύεται- και καταλάβαμε ότι πάνω κάτω ακολουθούν τη μέθοδο με την οποία συντηρήσαμε πέρυσι τις πράσινες ντομάτες (δείτε εδώ).  

Τα υλικά που χρειαζόμαστε είναι: μελιτζάνες, αλάτι (κατά προτίμηση χοντρό), σκόρδο, ξερή ρίγανη, φρέσκος δυόσμος, πιπεριά τσίλι, ξύδι και λάδι (σπορέλαιο κι ελαιόλαδο). 

Για να ετοιμάσουμε το τουρσί μελιτζάνας αρχικώς πλένουμε τις μελιτζάνες και μετά τις ξεφλουδίζουμε με ένα μαχαίρι, σαν να ξεφλουδίζαμε ένα φρούτο. 

Κόβουμε τη σάρκα τους σε μπαστουνάκια ή σε ροδέλες. Εμείς επιλέξαμε τα μπαστουνάκια για να μπαίνουν πιο εύκολα στο γυάλινο δοχείο.  

Έπειτα, παίρνουμε ένα σουρωτήρι και τοποθετούμε τις μελιτζάνες σε στρώσεις. Μετά από κάθε στρώση πασπαλίζουμε με κάμποση ποσότητα αλατιού. Κάνουμε αυτή τη διαδικασία μέχρι να μας τελειώσουν οι μελιτζάνες. 

Βάζουμε ένα πιάτο πάνω από την τελευταία στρώση ώστε να καλύπτεται όλη η επιφάνεια κι από πάνω τοποθετούμε ένα μπολ γεμάτο με νερό ώστε να λειτουργήσει ως βάρος και να πιέσει τις μελιτζάνες για να χάσουν τα υγρά τους. Αφήνουμε έτσι τις μελιτζάνες όλο το βράδυ ή χοντρικά για 10-12 ώρες. Δεν ξεχνάμε να βάλουμε κάτω από το σουρωτήρι ένα μπολ ή ταψί για να μαζέψει τα υγρά που θα αποβάλουν οι μελιτζάνες.

Αφού περάσουν οι ώρες αναμονής θα δούμε ότι οι μελιτζάνες έχουν χάσει υγρά κι έχουν αρχίσει να μαραίνονται. 

Τις στύβουμε λίγες λίγες και με τα χέρια ώστε να τις βοηθήσουμε ν' αποβάλουν κι άλλα υγρά. Στο μεταξύ βάζουμε τα γυάλινα δοχεία ν' αποστειρωθούν (εμείς ένα χρειαστήκαμε για 6 μεσαίες μελιτζάνες) και μετά βάζουμε σε μεγάλο, βαθύ τηγάνι ή κατσαρόλα 2 φλυτζάνια νερό κι ένα φλυτζάνι ξύδι. 

Μόλις αρχίζουν να βράζουν προσθέτουμε τις μελιτζάνες και τις αφήνουμε για 5 λεπτά μέχρι να πάρουν μια βράση. Αποσύρουμε από τη φωτιά το τηγάνι, σουρώνουμε τις μελιτζάνες και τις στεγνώνουμε πάνω σε χαρτί κουζίνας. 

Τις πασπαλίζουμε με ρίγανη και την κομμένη πιπεριά τσίλι και τις τοποθετούμε μέσα στα ζεστά δοχεία. 

Τις πιέζουμε με ένα πιρούνι ώστε να μην υπάρχουν κενά και κάθε τόσο προσθέτουμε φετούλες σκόρδο και κλαράκια δυόσμου.  Τέλος, γεμίζουμε τα δοχεία με ένα μέρος ελαιόλαδο κι ένα μέρος σπορέλαιο, καπακώνουμε τα βάζα και τα φυλάμε στο ψυγείο. 

Επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε και σπορέλαιο γιατί δεν πήζει στις χαμηλές θερμοκρασίες, όπως συμβαίνει με το ελαιόλαδο. Την επόμενη μέρα τσεκάρουμε αν πρέπει να προσθέσουμε λίγο λάδι, γιατί πιθανότατα θα απορροφήσουν κάμποσο οι μελιτζάνες και δε θέλουμε να είναι εκτός λαδιού για να μη μουχλιάσουν.

Πρώτη φορά το φτιάξαμε το τουρσί μας, το δοκιμάσαμε και μας άρεσε πολύ, γι' αυτό και σας το προτείνουμε. Αλήθεια, εσείς μελιτζάνοπιτα και τουρσί μελιτζάνας έχετε φτιάξει ποτέ; Τί συνταγή ακολουθείτε; 

Σας αποχαιρετώ και τα λέμε σε επόμενη ανάρτηση!

Ευγενία   

Εκτυπώνουμε, οργανώνουμε κι αποθηκεύουμε πατρόν ραπτικής

Γεια χαρά σε όλους και καλό μήνα!

Αν είστε από αυτούς που στο οικείο περιβάλλον τους υπάρχει μοδίστρα, τότε ξέρετε καλά ότι το περιοδικό Burda είναι η βίβλος της κάθε μοδίστρας, είναι το περιοδικό που έντυσε γενιές και γενιές. Είναι πρακτικά το περιοδικό που έκανε το ράψιμο και τη μόδα προσβάσιμα σε όλο τον κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι η μαμά μου συνέλεγε το "Εκείνη" και το "Πρακτική" ενώ η θεία μου στοίβαζε τα Burda της κάθε σεζόν και φύλαγε ως κόρη οφθαλμού τα ένθετα πατρόν. 

Κι αν το Burda έφερε την επανάσταση πριν κάποιες δεκαετίες, σκεφτείτε τί δυνατότητες έχουμε σήμερα, που μπορούμε ν' αγοράσουμε και να εκτυπώσουμε το πατρόν της αρεσκείας μας στο σπίτι. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω φτιάξει ούτε ένα πατρόν από το δημοφιλές περιοδικό, αλλά το γεγονός ότι κυκλοφορεί στα ελληνικά είναι μεγάλο πλεονέκτημα. Ωστόσο, μιας κι εγώ έμαθα να ράβω μέσα από αγγλικά βιβλία, έχω πια εξοικειωθεί με την ορολογία και δε μου είναι δύσκολο ν' ακολουθήσω τις οδηγίες ενός αγγλόφωνου πατρόν. Και πιστέψτε με, από τη μικρή πείρα που διαθέτω, υπάρχουν υπέροχα πατρόν στο διαδίκτυο για όλα τα γούστα και μεγέθη.

Τί πρέπει όμως να ξέρουμε όταν έρθει η ώρα ν' αγοράσουμε ένα πατρόν διαδικτυακά; Το αρχείο που θα λάβουμε είναι σε pdf και όλοι πια οι σχεδιαστές δίνουν την επιλογή να εκτυπώσουμε το πατρόν είτε σε μορφή Α4 είτε Α0. 

Με την πρώτη επιλογή εκτυπώνουμε στο σπίτι μας όλα τα φύλλα σε Α4 (όχι μπρος πίσω, αλλά ένα ένα) και μετά τα κολλάμε με σελοτέιπ σύμφωνα με τις οδηγίες. Συνήθως υπάρχει ένα σημάδι (ένα τρίγωνο) που μας καθοδηγεί για να κολλήσουμε σωστά τα φύλλα ώστε να φτιάξουμε ένα ρόμβο. 

Κάτι πολύ σημαντικό είναι να προσέξουμε τις ρυθμίσεις προτού αρχίσει η εκτύπωση και να βάλουμε την παράμετρο της κλίμακας στο 100% ή σε ό,τι άλλη ρύθμιση λέει η οδηγία. Θα παρατηρήσετε ότι πάντα υπάρχει ένα τετράγωνο συνήθως της μίας ίντσας στην πρώτη σελίδα που εκτυπώνουμε και με αυτό μπορούμε να επαληθεύσουμε ότι έχουμε βάλει σωστά τις ρυθμίσεις. 

Αυτό που κάνω εγώ είναι αρχικά να εκτυπώσω την πρώτη σελίδα, να τσεκάρω τις διαστάσεις του τετραγώνου με μια μεζούρα κι αν όντως η κάθε πλευρά έχει το σωστό μήκος συνεχίζω με τα υπόλοιπα φύλλα, τα οποία κολλάω υπομονετικά ή στο πάτωμα ή στο τραπέζι της κουζίνας.

Με την επιλογή Α0 τα πράγματα είναι πολύ ξεκούραστα, αλλά ίσως κοστίζει περισσότερο. Το Α0 μέγεθος εκτυπώνεται σε plotter εκτυπωτή, οπότε αυτό σημαίνει ότι σώζουμε το αρχείο μας σε στικάκι και πάμε σε κέντρο φωτοτυπίας για εκτύπωση. Ανάλογα με το πατρόν, μπορεί να χρειαστεί να εκτυπώσουμε πάνω από δύο φύλλα πολύ μεγάλων διαστάσεων. Οι συμβουλές μου είναι να κάνετε μια έρευνα αγοράς και να εκτυπώνετε πάντα ασπρόμαυρο, γιατί η έγχρωμη εκτύπωση κοστίζει πραγματικά πολύ. Αν και σπάνιο, κάποιοι σχεδιαστές έχουν άλλο χρώμα γραμμής για κάθε μέγεθος. Πρακτικό μεν, αλλά ακριβό... Επίσης, να ζητάτε να σας διπλώνουν τα σχέδια για να μπορείτε να τα αποθηκεύετε εύκολα. 

Και σε αυτή την εκτύπωση υπάρχει το τετράγωνο για το τεστ, αλλά όσες φορές έχω εκτυπώσει Α0 δεν έχει γίνει ποτέ κάποιο λάθος. Κάποιες ιστοσελίδες όπως το Sew Over It έχουν και υπηρεσία αγοράς Α0 κι εκτύπωσης. Στο εκτυπώνουν και στο στέλνουν με ταχυδρομείο. Προσοχή, λοιπόν, να μην επιλέξτε κάτι τέτοιο, γιατί μάλλον θα σας κοστίσει ο κούκος αηδόνι να έρθει το πατρον από την άλλη άκρη της Ευρώπης!!!

Αφού εκτυπώσουμε το πατρόν και βρούμε ποιό μέγεθος χρειαζόμαστε μπορούμε απλώς να κόψουμε το πατρόν και με βάση αυτό να κόψουμε και το ύφασμά μας. Αυτή είναι η μέθοδος που παρουσιάζουν όλες οι bloggers, vloggers και τα συναφή. Εγώ δεν την προτιμώ καθόλου αυτή τη μέθοδο, γιατί αν θελήσω να ξαναράψω το ίδιο πατρόν σε άλλο μέγεθος θα πρέπει να το ξανατυπώσω, πράγμα ασύμφορο κι αντιοικολογικό. 

Αντιθέτως, ξεπατικώνω όλα τα κομμάτια του πατρόν που χρειάζομαι σε κόλλες ρυζόχαρτο που παίρνω απ' το χαρτοπωλείο και περνάω σχολαστικά όλες τις πληροφορίες προτού τα κόψω ένα ένα. Τέλος, τα βάζω πάνω στο ύφασμα και τα χρησιμοποιώ για οδηγό για να κόψω το ύφασμα στο κατάλληλο σχήμα.

Κι αφού τελειώσω και με αυτή τη διαδικασία, έρχεται η ώρα της αποθήκευσης. Αυτό που κάνω είναι να βάζω μέσα σ' ένα φάκελο Α3 το εκτυπωμένο πατρόν και τα κομμάτια που ξεπατίκωσα σε ρυζόχαρτο. 

Πάνω στο φάκελο γράφω τη σχεδιάστρια εταιρία, το όνομα του πατρόν και το μέγεθος που έκοψα στο ρυζόχαρτο. Έτσι, αν θέλω να ξαναράψω το ίδιο μέγεθος θα χρησιμοποιήσω τα κομμάτια του ρυζόχαρτου. Αν χρειαστώ νέο μέγεθος, θα χρησιμοποιήσω το εκτυπωμένο και θα περάσω τα νέα κομμάτια σε ρυζόχαρτο και μετά θα μπουν κι αυτά μέσα στο φάκελο. 

Αυτές τις μέρες που είχα χρόνο τακτοποίησα εννιά πατρόν και βρήκαν τη θέση τους στο ανάλογο συρτάρι. Όσα έχω αγοράσει, εκτυπώσει αλλά ακόμα δεν έχω ράψει τα αφήνω εκτός φακέλου για να μου υπενθυμίζουν ότι κάποια στιγμή πρέπει ν' ασχοληθώ και μαζί τους! 

Πώς σας φαίνεται το σύστημά μου; Δεν είναι και τίποτε το φανταστικό, αλλά είναι λειτουργικό. Άλλωστε, το χειρότερό μου είναι να ψάχνω από δω κι από κει και να μη βρίσκω αυτό που θέλω την ώρα που το θέλω. Και μεταξύ μας, δεν έχω και τόσα πολλά πατρόν ώστε να γίνεται χαμός! 

Κλείνοντας, σας είχα υποσχεθεί ότι θα σας έδειχνα ό, τι έραψα αυτό το διάστημα. Κι επειδή εν τέλει στη Λευκάδα τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα ήθελα, παραμένουν ανολοκλήρωτα κάποια κομμάτια. Σκέφτηκα να ξεπεράσω την τελειομανία μου, να τα φωτογραφίσω ως έχουν και να σας τα δείξω ακόμη και ημιτελή...

Τα λέμε σύντομα,

Ευγενία  

Καλοκαιρινό λίφτινγκ: επιδιορθώνοντας την τσάντα θαλάσσης μας

Γεια χαρά σε όλη την διαδικτυακή παρέα!

Λείψαμε, απουσιάσαμε για κάμποσο καιρό από το ψηφιακό σπιτάκι μας, μάλλον υποσυνείδητα κάνοντας αποτοξίνωση από τον υπολογιστή. Είναι γεγονός ότι από την περίοδο του κόβιντ κι έπειτα τα μαθήματά μου έχουν γίνει αποκλειστικά εξ αποστάσεως, οπότε μοιραία η οθόνη ακόμα και για λίγη ευχαρίστηση με κουράζει. Έχω την ανάγκη να βρεθώ εκτός γραφείου, να δω φυσικό φως και να έρθω σε επαφή με την πραγματική πραγματικότητα...αν αυτό που λέω στέκει και βγάζει νόημα! 

Είμαι βέβαιη ότι με καταλαβαίνετε. Ακόμα και το περπάτημα για να πάω στη δουλειά -τότε που πήγαινα στο φροντιστήριο- λείπει, οπότε το σώμα μου πια αρνείται να καθίσει έστω και για μια ανάρτηση, που μεταξύ μας παίρνει πολλή ώρα για να γραφτεί. 

Ευτυχώς, το πίεσα λιγάκι για να καθίσει μπροστά στη ραπτομηχανή από την οποία βγήκαν κάποια πράγματα πολύ ωραία και που επιθυμώ πολύ να σας δείξω. Ωστόσο, αυτό που είχε πραγματική προτεραιότητα ήταν να επιδιορθώσω την τσάντα θαλάσσης μας, την οποία έραψα όσο ήμασταν στην Χίο και που μάλιστα αποτελεί κι ένα από τα πρώτα μου δημιουργήματα. Όσα είχα μάθει μέχρι τότε προσπάθησα να τα ενσωματώσω σ' αυτή την τσάντα, για την οποία είμαι πολύ περήφανη μιας κι έχει αντέξει τόσα χρόνια. Ακόμα θυμάμαι τη φορά που είχα πάει στο κατάστημα για ν' αγοράσω τα υφάσματα κι ό,τι άλλο απαραίτητο. Την είχα σχεδιάσει ώστε να είναι μεγάλη κι ευρύχωρη, με φαρδύ πάτο και μάλιστα της πρόσθεσα δυο μπροστινές τσέπες για μικροπράγματα και μια μεγάλη στο πίσω μέρος με φερμουάρ για πορτοφόλια κλπ. Η μεγαλύτερη ωστόσο επιτυχία σε αυτή την τσάντα ήταν η αδιάβροχη φόδρα που της έφτιαξα, ώστε να μη βρέχεται η τσάντα από τις νωπές πετσέτες και τα μαγιό. Αυτό το ύφασμα το αγόραζα από τη Μ. Βρετανία, τότε που οι διαδικτυακές αγορές δεν κόστιζαν πολύ. Από τότε που η χώρα βγήκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιχείρησα κάποια αγορά, αλλά ο εκτελωνισμός από ένα ποσό και πάνω φαντάζομαι είναι απαραίτητος. 

Δώδεκα χρόνια ύπαρξης μετράει λοιπόν αυτή η τσάντα, που μας έχει συνοδέψει σε κάθε καλοκαιρινή μας εξόρμηση. Οι φωτογραφίες με το Βασίλη να την κρατάει είναι ουκ ολίγες. Τί Βάι, τί Γαϊδουρονήσι, τί Φούρνοι, τί Αρκιοί... Πώς ήταν δυνατόν να μη θέλει πια ένα μερεμέτι; Τα υφασμάτινα χερούλια της είχαν πια ξεφτίσει για τα καλά. Το χειρότερο όλων βέβαια ήταν η φόδρα, η οποία από τα πλυσίματα πια άρχισε να τρίβεται, οπότε έπρεπε ν' αναλάβω δράση. 

Ευτυχώς, στο τελευταίο ταξίδι μας στην Αθήνα ξέθαψα το τελευταίο κομμάτι από το αδιάβροχο ύφασμα που μου είχε περισσέψει, έκοψα κι ένα μεγάλο κομμάτι από βαμβακερό ιμάντα σε μπεζ χρώμα και τα έφερα στην Κέρκυρα. 

Προχθές έβαλα μπρος το ξήλωμα και μετά έβγαλα τη ραπτομηχανή στη βεράντα για να μη νοιώθω και πάλι απομονωμένη σ' ένα δωμάτιο. 

Παρέα με το Βασίλη, τα γατάκια μας κι ωραία μουσική η ώρα πέρασε πολύ ευχάριστα κι έγινε και η περισσότερη δουλειά. Σήμερα το πρωί έκανα και τα τελευταία ραψίματα, περάστηκαν και πάλι τα κορδόνια στα δυο κόκκινα κανάλια που εξυπηρετούν για να ανοιγοκλείνει η τσάντα και είμαστε έτοιμοι για παραλία! 

Εντάξει, τα πανιά μας έχουν ξεθωριάσει, έχουν χάσει την αίγλη των πρώτων χρόνων και οι μικροατέλειες είναι εμφανείς, όπως ο λεκές από σκουριά που δημιουργήθηκε στη μια τσέπη. Αλλά, θα ήταν κρίμα να την πετάγαμε για μια καινούργια. 

Άλλωστε, πέρα από τη χρηστικότητά της είναι κι ένα αντικείμενο γεμάτο αναμνήσεις. Αύριο φεύγουμε για Λευκάδα, οπότε η τσαντούλα μας θα κάνει και πάλι πρεμιέρα στα πάτρια εδάφη! 

Στη Λευκάδα που θα πάω, θα πάρω μαζί μου και κάποιες χειροτεχνίες που για την ολοκλήρωσή τους χρειάζομαι τη βοήθεια της μαμάς μου. Ευελπιστώ να σας τις δείξω στην επόμενη ανάρτηση. 

Μέχρι τότε σας εύχομαι καλές βουτιές!

Ευγενία