Scrappy quilt top: επίσημη φωτογράφιση

Γεια χαρά και πάλι!

Ελπίζω να είστε όλοι καλά και ν' απολαμβάνετε το Σαββατοκύριακο. Η σημερινή καλοκαιρία ήταν ό,τι χρειαζόμουν για να φωτογραφίσω το scrappy quilt top, για το οποίο σας μίλησα στην προηγούμενη ανάρτηση. 

Πραγματικά, δεν έχασα χρόνο και μέσα σε μια μέρα είχα ήδη τελειώσει με την τελική σύνθεσή του. 

Κάθε σειρά αποτελείται από εφτά patchwork τετράγωνα σε σχήμα σταυρού και συνολικά υπάρχουν εννιά σειρές. 

Καθώς έφτιαχνα τις φωτογραφίες μου έκανα ένα γρήγορο υπολογισμό που φανερώνει τα εξής:Κάθε βασικό τετράγωνο αποτελείται από 20 εμπριμέ τετραγωνάκια των 2 ιντσών κι από 4 λευκά των 3,5 ιντσών. Συνολικά το quilt top διαθέτει 1.260 εμπριμέ τετράγωνα και 252 λευκά. Ποιός να μου το 'λεγε όταν άρχιζα να κόβω τα υφάσματα ότι θα έκοβα τόσα πολλά!!!

Σκεφτόμουν τί με κάνει τόσο χαρούμενη βλέποντας αυτό το quilt top. Δεν είναι τόσο το αρμονικό αποτέλεσμα ή το ότι κάτι νέο δημιουργείται από ρετάλια. 

Για μένα αυτό το πάπλωμα περιλαμβάνει όλα εκείνα τα αγαπημένα υφάσματα που αποτέλεσαν έμπνευση για να φτιάξω κάτι διαφορετικό. Ρίχνω μια γρήγορη ματιά εδώ κι εκεί κι αυτομάτως μου έρχεται στο μυαλό η τσάντα που έφτιαξα για να κουβαλάει η ξαδέρφη μου τα πράγματα της μπέμπας της. 

Αναγνωρίζω το πάπλωμα με την μεγάλη, ροζ καρδιά που ετοίμασα για μια ξαδέρφη του Βασίλη ή εκείνο για μια νεοφερμένη ανηψούλα. Ακόμα και τη βάφτιση των ανηψιών μου και τους σάκους για την αποθήκευση παιγνιδιών. Όλα διαλεγμένα κι επιμελημένα με τόση φροντίδα. Και τώρα όλα αυτά τα ρετάλια ενωμένα για να μας σκεπάζουν απαλά απαλά. 

Η όλη διαδικασία μου θυμίζει τη μαμά μου. Κάθε φορά που στο παρελθόν κεντούσε φουσκωτά τραπεζομάντηλα θυμόταν σχεδόν όλα τα νούμερα των κλωστών που είχε χρησιμοποιήσει. Πόσες κλωστές διαφορετικών αποχρώσεων περιελάμβαναν τα τριαντάφυλλά της ή τα φορέματα των μαρκησιών της. Τότε θαυμάζαμε εμείς τ' ανεκτίμητα εργόχειρα της μαμάς μας και τώρα αυτή θαυμάζει τις δικές μας τέχνες...

Σήμερα υπήρξε και βοηθός μαζί με το Βασίλη για τη φωτογράφιση, μιας και κρατούσαν υπομονετικά το quilt top. Τώρα πια μου μένει η τελευταία φάση του καπιτοναρίσματος και του ρελιάσματος. Ήδη έχω αποφασίσει πώς θα το καπιτονάρω αλλά ακόμη αμφιταλαντεύομαι για την πίσω όψη του παπλώματος. 

Μου φαίνεται ότι μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας είναι απαραίτητη για να πάρω έμπνευση. Πραγματικά, βιάζομαι να φτιάξω το πάπλωμα για ν' αρχίσω να το χαίρομαι! 

Εδώ μπορείτε να βρείτε και από πού εμπνεύστηκα το δικό μου πάπλωμα. Αν έχετε κι εσείς πολλά ρετάλια σας συστήνω αυτή την ιδέα, αφού είναι σχετικά απλή στην κατασκευή της!

Σας αποχαιρετώ, 

Ευγενία

Scrappy patchwork cross blocks

Γεια χαρά σε όλη την παρέα!

Επιτέλους φθινοπώριασε και τέτοιος καιρός είναι ο καλύτερος για να ασχοληθώ με το αγαπημένο μου πατσγορκ. Ένα φλυτζάνι ζεστός καφές, τα ρετάλια αραδιασμένα πάνω στα τραπέζια και διάθεση αυτοσχεδιασμού είναι τα άκρως απαραίτητα για να ξεχαστώ από την καθημερινή ρουτίνα και ν' αποτοξινωθώ από αρνητικές σκέψεις. Σχεδόν θεραπευτικό θα το έλεγα το πατσγορκ, μια τέλεια αφορμή για δημιουργηκότητα, πειραματισμό κι αφοσίωση, όπως βέβαια και κάθε άλλη χειροτεχνία. 

Έτσι, το Σαββατοκύριακο, που είχα ανάγκη για κάτι εντελώς διαφορετικό, ξέθαψα από μια πλαστική κούτα κάτι ρετάλια που είχα αποθηκεύσει ευλαβικά πριν τη μετακόμιση για να μην χάσω το μπούσουλα μαζί τους με την άφιξή μας στην Αθήνα. 

Πρόκειται για ένα πρότζεκτ που άρχισα πέρισυ στην Κρήτη και που προχώραγε αργά και σταθερά κόβωντας εμπριμέ τετράγωνα των 2 ιντσών και ράβοντάς τα με τρόπο ώστε να δημιουργείται ένας σταυρός. Ο συνδυασμός των τετραγώνων γινόταν κατά βάση εντελώς αυθόρμητα, χωρίς ν' ακολουθώ κάποιον χρωματικό κανόνα. Άλλωστε, ούτε τόσο βαθειά γνώση έχω ούτε είχα χρόνο να σκεφτώ περίπλοκα. 

Απ' ότι φάνηκε, είχα ήδη ολοκληρώσει πολλά τετράγωνα κι έτσι το Σαββατοκύριακο έραψα άλλα 10 τετράγωνα για να μπορεί να φτιαχτεί ένα μονό πάπλωμα. Όπως βλέπετε, το τετράγωνο είναι πολύ απλό στη σύλληψή του και οι τελικές του διαστάσεις είναι 9 x 9 ίντσες. Κατάφερα μάλιστα να αρχίσω να συνθέτω το quilt top, το οποίο είναι πολύ χαριτωμένο και φωτεινό. 

Κι όπως βέβαια έχετε καταλάβει, τον τελευταίο καιρό έχω μια εμμονή με τις τσάντες και τις δοκιμές. Θέλοντας λοιπόν ν' αξιοποιήσω τα ρετάλια μου βρήκα ένα πατρόν για πορτοφολάκι κι άρχισαν οι πρόβες μου...

Σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι καλές δημιουργίες.

Ευγενία    

Το πρώτο μου σακίδιο: επίσημη φωτογράφιση.

Γεια χαρά σε όλους σας!

Αυτά τα σακίδια πόσο μόδα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια! Χάνοντας πια τον πολύ αθλητικό τους χαρακτήρα, φοριούνται όλες τις ώρες. Και πώς όχι, αφού είναι τόσο ξεκούραστα στο κουβάλημά τους. 

Εδώ και καιρό άνοιξα ένα φάκελο στο pinterest αφιερωμένο μόνο σε τσάντες και όταν η Ευαγγελία μου δώρισε τα υφάσματα είχα την τέλεια ευκαιρία να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου και στα σακίδια. 

Βρήκα ένα συμπαθέστατο πατρόν στον φάκελό μου που έπρεπε ν' αγοράσω κι αφού το εκτύπωσα άρχισα τη νέα μου περιπέτεια. 

Το πατρόν τελικώς αποδείχθηκε απαιτητικό, με πολλές λεπτομέρειες για να προσέξω και πολλά στάδια μέχρι την τελική του σύνθεση. Βέβαια, είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω και νέες τεχνικές, φτιάχνοντας για παράδειγμα την τσέπη στην πλάτη του σακιδίου. 

Επίσης, για πρώτη φορά χρησιμοποίησα μεταλλικά καψούλια για το κλείσιμο της τσάντας. μέσα από τα οποία περνάει το κορδόνι για να κλείσει η τσάντα. Ευτυχώς, στο κατάστημα ραπτικών της γειτονιάς μου αναλαμβάνουν να τοποθετήσουν καψούλια, πιρτσίνια κι όλα τα συναφή μεταλλικά στοιχεία σε λογικές τιμές κι έκαναν πολύ καλή δουλειά.

Τέλος, για να προσθέσω παραπάνω ενδιαφέρον στο τελικό αποτέλεσμα χρησιμοποίησα λίγο δέρμα που είχα από τα μαθήματα βιβλιοδεσίας. Ετσι, το καπάκι και ο πάτος έγιναν με το πορτοκαλί δέρμα, το οποίο νομίζω ταίριαξε πολύ όμορφα με το ριγέ ύφασμα. Για το ράψιμό του χρησιμοποίησα ειδική βελόνα ραπτομηχανής για δέρμα για  πιο άνετο ράψιμο του υλικού. 

Το σακίδιο ήδη...κατασχέθηκε και χρησιμοποιείται σε καθημερινή βάση. Τώρα που πήρα τον αέρα του πολύ θα ήθελα να φτιάξω άλλο ένα αν και τρώει κάμποσο ύφασμα χωρίς να του φαίνεται!

Σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι καλό Νοέμβρη. 

Ευγενία 

Ευρύχωρη τσάντα με πιέτες για κάθε μέρα: επίσημη φωτογράφιση!

Γεια χαρά σε όλη την αγαπημένη γειτονιά!

Επιτέλους η τσαντούλα για την οποία σας μίλαγα ετοιμάστηκε και φωτογραφήθηκε σε δυο δόσεις λόγω έλλειψης χρόνου του μοντέλου μου. 

Φυσικά και μιλάω για την αδερφούλα μου, η οποία τρέχει να προλάβει τα πάντα έχοντας μέσα στα πόδια της δυο αγαπημένα ζουζούνια! 

Δεν μπορούσα να μην της τη χαρίσω μιας κι εκείνη μου έδωσε απλόχερα μια τεράστια τσάντα γεμάτη υφάσματα.

Οπως σας είχα πει πρόκειται για μια τσάντα της οποίας το πατρόν περιλαμβάνεται σε ένα από τα βιβλία που είχα αγοράσει εδώ και κάποια χρόνια. Ευκολη στην κατασκευή της και με γουστόζικο σχέδιο -μιας και περιλαμβάνει έξι πιετούλες και σούρα στον πάτο της- παίρνει σχετικά λίγο χρόνο για να ραφτεί. 

Το κλείσιμό της απλό, με ένα μαγνητικό κουμπάκι και με ιμάντα που αφαιρείται. Για την κατασκευή του μπορείτε να βρείτε εδώ όλα τα βήματα που ακολούθησα για να τον φτιάξω. 

Η συγγραφέας του βιβλίου παρουσιάζει την τσάντα ως ιδανική για ένα ταξίδι κι έχει δίκιο, αφού χωράει πολλά πράγματα. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι τέλεια για καθημερινή χρήση, ειδικά για μια μαμά που έχει μαζί της παιδιά. Μπουκάλια με νερό, μωρομάντηλα, πιπίλες και διάφορα άλλα μπορεί να τα κουβαλάει με στυλ και να έχει άμεση πρόσβαση σε όλα. 

Αν βλέπω ένα πιθανό αρνητικό είναι η έλλειψη φερμουάρ για μεγαλύτερη προστασία των προσωπικών αντικειμένων, αλλά βέβαια αυτό είναι υποκειμενικό. Άραγε εσείς τί προτιμάτε: τσάντες που οπωσδήποτε κλείνουν με φερμουάρ ή όχι πάντα; 

Το νέο πατρόν μου αρέσει πολύ και μπορώ να το φανταστώ να ράβεται με πολλά και διαφορετικά υφάσματα. Κάτι μου λέει ότι η δεύτερη εκδοχή της δεν θα αργήσει να κατασκευαστεί!! 

Κλείνοντας, να σας πω ότι τις τελευταίες μέρες πειραματίστηκα και με το πρώτο μου σακίδιο, το οποίο με ενθουσίασε. Μιας και προλάβαμε να το φωτογραφίσουμε δεν θα αργήσω να σας το παρουσιάσω!!

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία