Σοκολατένιο ψωμί με ξηρούς καρπούς και πραλίνα σοκολάτας.

Γεια χαρά σε όλους και πάλι!

Αν σας έχει περισσέψει λίγη νωπή μαγιά στο ψυγείο απ' τα πρωτοχρονιάτικα ζυμώματα κι αν θέλετε να δώσετε μια μικρή γλυκιά παράταση στη γιορτινή βδομάδα προτού αρχίσουν οι περικοπές και η αποτοξίνωση, τότε σας έχω την ιδανική πρόταση. Ένα σοκολατένιο ψωμί, που ούτε ψωμί ακριβώς είναι, αλλά ούτε και κλασικό τσουρέκι, το οποίο είναι αφράτο, μυρωδάτο και σε τέλειο σχήμα πετάλου για να μας φτιάξει τη διάθεση και να καλωσορίσει τη νέα χρονιά. Αυτό που σας παρουσιάζω στις σημερινές φωτογραφίες το ετοίμασα για την Πρωτοχρονιά κι έγινε ανάρπαστο! 

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής, η συνταγή δεν είναι καινούργια, σας την είχα δείξει και παλιότερα (εδώ) με πιο περίπλοκη γέμιση αποτελούμενη από τυρί ρικότα, μπισκότα, αμύγδαλα και κακάο. Η σημερινή εκδοχή, που περιέχει μόνο πραλίνα σοκολάτας και φουντούκια, ακολουθεί κατά βάση τη λογική που έχουν τα σκανδιναβικά ρολάκια. Έτσι, η παρασκευή της συνταγής γίνεται πολύ πιο ξεκούραστη για μένα, αφού δεν είναι και πάντα τόσο εύκολο να βρω αυθεντικό ιταλικό τυρί ρικότα, που θα κάνει και πετυχημένο το ψωμί. 

Υλικά για 8-10 άτομα:

12 γρ. νωπή μαγιά

125 λμ. χλιαρό γάλα

400 γρ. αλεύρι σκληρό

70 γρ. ζάχαρη

1 κουτ. γλ. εκχύλισμα βανίλιας

ξύσμα από 1 μεγάλο πορτοκάλι

1 αυγό κι 1 κρόκος αυγού

50 γρ. ανάλατο βούτυρο, λιωμένο (να μην καίει όταν θα το χρησιμοποιήσουμε)

1 πρέζα αλάτι  

 Για τη γέμιση:

πραλίνα σοκολάτας 

φουντούκια χοντροκομμένα 

και 

λίγα ασπρισμένα κι ανάλατα αμύγδαλα ψιλοκομμένα ή φιλέ για το πασπάλισμα

1 αυγό ελαφρώς χτυπημένο για το άλειμμα του ψωμιού

Εκτέλεση:

1. Σε ένα μπολ διαλύουμε τη μαγιά στο χλιαρό γάλα. 

2. Σε μεγάλο μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι με τη ζάχαρη και το αλάτι. Προσθέτουμε τη βανίλια, το ξύσμα πορτοκαλιού, το αυγό, τον κρόκο, το βούτυρο και το μείγμα της μαγιάς με το γάλα. Δουλεύουμε το μείγμα στο μίξερ με τους γάντζους μέχρι να πάρουμε μια απαλή ζύμη. Έπειτα, δουλεύουμε τη ζύμη με τα χέρια για 5 λεπτά και σχηματίζουμε μια μπάλα. Τη βάζουμε σε μπολ και το καλύπτουμε με μεμβράνη, αφήνοντας το ζυμάρι να ξεκουραστεί τουλάχιστον για 1 ώρα σε ζεστό μέρος. Θέλουμε να διπλασιαστεί σε μέγεθος. Προσωπικά, αυτή τη φορά μου πήρε σχεδόν 3 ώρες, σε σημείο να νομίζω ότι είχε αποτύχει το ζυμάρι. Γι' αυτό καλύτερα να το βάλετε στο φούρνο στους 40 βαθμούς. 

3. Αφού έχει φουσκώσει η ζύμη μας την παίρνουμε και σε αλευρωμένη επιφάνεια ανοίγουμε ένα ορθογώνιο φύλλο, περίπου 45x30 εκ. Απλώνουμε την πραλίνα σοκολάτας πάνω στο φύλλο και την στρώνουμε ομοιόμορφα αφήνοντας περιμετρικά κενό 4 εκ. 

4. Τυλίγουμε το φύλλο σε ρολό κατά μήκος της μεγάλης πλευράς, σφραγίζοντας ουσιαστικά τη γέμιση στο εσωτερικό. Αλείφουμε τα άκρα του ρολού με λίγο νερό για να κολλήσει το ζυμάρι και του δίνουμε σχήμα πετάλου. Έπειτα κάνουμε λίγες  ρηχές χαρακιές στην επιφάνεια με κοφτερό μαχαίρι. Μεταφέρουμε το ψωμί με προσοχή στο ταψί και το αφήνουμε να ξεκουραστεί σε ζεστό μέρος (ιδανικά στο φούρνο στους 40 βαθμούς) για 30 λεπτά. Προτιμάμε καλύτερα ένα στρογγυλό ταψί και όχι πολύ μεγαλύτερο από το ψωμί μας. Με αυτό τον τρόπο όταν θα ψηθεί δε να απλώσει, αλλά θα πάρει ύψος και θα γίνει πολύ εντυπωσιακό! 

5. Αφού έχει φουσκώσει το ψωμί το βγάζουμε απ' το φούρνο (σε περίπτωση που το είχαμε βάλει εκεί) και προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς Κελσίου.

6. Αλείφουμε το ψωμί με το αυγο και πασπαλίζουμε την επιφάνεια με τα ψιλοκομμένα αμύγδαλα. Ψήνουμε στο φούρνο για 30 λεπτά περίπου ή μέχρι να πάρει ωραίο χρυσαφί χρώμα η επιφάνεια του ψωμιού. Αν μας πάρει γρήγορα χρώμα, το  σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο. Αφού ψηθεί, το αφήνουμε να κρυώσει πάνω σε σχάρα και μετά το κόβουμε για σερβίρισμα! 

Ελπίζω να το δοκιμάσετε! Αξίζει τον κόπο και θα το ευχαριστηθείτε! 

Καλά να περνάτε, 

Ευγενία

'Ενα γιορτινό πάπλωμα για τη νέα χρονιά.

Καλημέρα και καλή Χρονιά!

Φέτος θέλησα να υποδεχτώ το νέο έτος με τον πιο γιορταστικό τρόπο, με ένα χριστουγεννιάτικο πάπλωμα για το σπιτικό μας. Ένα πάπλωμα που άρχισα να συνθέτω δυο χρόνια πριν, όσο βρισκόμασταν στην Κρήτη και που κατάφερα να ολοκληρώσω μέσα στα Χριστούγεννα. 

Η ιδέα προέκυψε όταν θέλησα ν' αξιοποιήσω τη μικρή συλλογή από χριστουγεννιάτικα υφάσματα που είχα φτιάξει αγοράζοντας κατά καιρούς διάφορα κομμάτια, περισσότερο επειδή μου άρεσαν παρά προορισμένα για κάποια συγκεκριμένη χειροτεχνία. 

Έμπνευσή μου, βέβαια, στάθηκαν κι όλα εκείνα τα θεματικά παπλώματα που φτιάχνουν κυρίως οι Αμερικάνες μπλόγκερς που ασχολούνται με το πάτσγορκ και που είναι άκρως ξελογιαστικά. 

Μια έρευνα στο Pinterest ήταν απαραίτητη για να βρω το πατρόν του παπλώματος κι εκείνο που μου έκλεισε το μάτι ήταν το swoon star block, για το οποίο σας έχω μιλήσει αναλυτικά εδώ. Για να πλαισιώσω τα χριστουγεννιάτικα υφασματάκια μου, χρησιμοποίησα μονόχρωμα υφάσματα σε γαλάζιο, ροζ και φούξια, καθώς κι ένα κόκκινο πουά. 

Για την πλάτη του παπλώματος επέλεξα ένα καρώ, φανελένιο ύφασμα σε ροζ αποχρώσεις, που το παρήγγειλα πέρυσι από την Αγγλία. Κι ενώ πίστευα ότι είχα και μπόλικη βαμβακερή βάτα για να καπιτονάρω το πάπλωμα μέσα στο Νοέμβρη, όπως σας έλεγα εδώ, η βάτα μου έπεσε λειψή και μέχρι να παραλάβω τη νέα που αγόρασα πέρασε ένας ολάκερος μήνας. Έπεσε κι αυτή θύμα των ταχυμεταφορών...

Για το καπιτονάρισμα του παπλώματος ξαναστράφηκα στο αγαπημένο μου Pinterest για να πάρω ιδέες. Τελικώς κατέληξα στην πιο απλή λύση κι έτσι έκανα ευθεία γαζιά, που μεταξύ τους απέχουν ενάμισι με δύο εκατοστά. Μεταξύ μας, δεν υπάρχει ούτε ένα γαζί που να είναι παράλληλο με κάποιο άλλο, όλα τα έκανα με το μάτι κρατώντας ως οδηγό τις βασικές ραφές του παπλώματος και μια σχετική ισορροπία στις αποστάσεις. 

Πραγματικά είμαι πολύ χαρούμενη για το τελικό αποτέλεσμα, γιατί αναδεικνύονται πολύ τα σχέδια του πάτσγορκ χωρίς να επισκιάζονται από περίτεχνο καπιτονάρισμα, που άλλωστε δεν θα μπορούσα να το πετύχω! 

Η κλωστή που χρησιμοποίησα για το quilt top είναι ένα απαλό γκρι,  ενώ στη μασουρίστρα έβαλα ένα απαλό ροζ για να ταιριάζει με το καρώ ύφασμα.    

Για το ρέλι αξιοποίησα πλήρως τα περισσεύματα από το καρώ ύφασμα και για να το κάνω πιο ενδιαφέρον το έκοψα στη διαγώνιο για να ξεχωρίζει. Το τελικό στερέωμα το έκανα στο χέρι τα βράδια δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο μας. Αυτή η τελευταία πινελιά, βλέπετε, δίνει άλλη συναισθηματική αξία στο εργόχειρο.  

Αυτές τις μέρες βρήκαμε και χρόνο για να το φωτογραφήσουμε και να σας το παρουσιάσουμε. Ευτυχώς που έχουμε ένα αλσάκι κοντά στο σπίτι και μπορέσαμε να το απλώσουμε με όμορφο τρόπο. Είναι γεγονός ότι το πάπλωμα είναι πλούσιο σε διαστάσεις. Έχει ύψος 2.20 μέτρα και μήκος 1.75 μέτρα. Ό,τι πρέπει για να σκεπαζόμαστε στον καναπέ! 

Ελπίζω να καλόπιασα το νέο χρόνο με το πάπλωμα που του αφιέρωσα και να μας φερθεί με ευγένεια :) 

Κι επειδή το patchwork είναι εθισμός, περιμένω πώς και πώς να παραλάβω κι ένα άλλο ύφασμα για να καπιτονάρω αισίως και το quilt top που σας έδειξα εδώ.  

Σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι ξανά μια καλή Χρονιά με υγεία!

Ευγενία

  

'Ενας γιορτινός Δεκέμβρης και μια νέα Χρονιά που έρχεται.

Γεια χαρά σε όλη την παρέα και χρόνια πολλά! Και ναι, λοιπόν, έφτασε κι ο Δεκέμβρης στο τέλος του και είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε με τόση λαχτάρα τη νέα χρονιά! Μια χρονιά που δεν έχει προλάβει να μπει και που ωστόσο της έχουν φορτωθεί ήδη τόσες πολλές ελπίδες και προσδοκίες... 

Φέτος τα Χριστούγεννα μπορεί να ήταν διαφορετικά, αλλά προσπαθήσαμε να κρατήσουμε όλα τα έθιμα και τις συνήθειες της οικογένειάς μας. Και είναι αλήθεια πολύ γιορτινός ο Δεκέμβρης για μας, αρχίζοντας με τα γενέθλια της Ευαγγελίας, μετά με τη δική μου γιορτή και τέλος του Βασίλη. Κι όλα αυτά στο πλαίσιο των Χριστουγέννων. Πώς να μην ανακατευτούμε λίγο στην κουζίνα για να φτιάξουμε ένα γλυκό, πώς να μην διακοσμήσουμε το σπίτι για να νοιώσουμε ότι δεν χάθηκε ο χρόνος άσκοπα. Κι έπειτα, κρατήσαμε όσες παραδόσεις έχουμε δημιουργήσει με τα χρόνια, να στείλουμε χριστουγεννιάτικες κάρτες σε φίλους που φέτος δεν θα τους δούμε και σε όσους μένουν μακρυά, να κάνουμε μια μικρή βόλτα με τα πόδια στον Εθνικό Κήπο και το Σύνταγμα για να δούμε το στολισμένο δέντρο. Φέτος, πράγματι ήταν πολύ ωραίο. Ένα φυσιολογικό, χριστουγεννιάτικο δέντρο. 

Τους φωταγωγημένους δρόμους της Αθήνας τους απολαύσαμε με την Ευαγγελία τη μια και μοναδική φορά που χρησιμοποιήσαμε το αυτοκίνητο για να παραλάβουμε ένα δέμα που μας έστειλαν οι γονείς μας από τη Λευκάδα, μιας και φέτος δεν μπόρεσαν να μας επισκεφτούν. Φωτάκια και γιρλάντες παντού, με διαφορετικά χρώματα και σχήματα σε μια Αθήνα που στολίστηκε παρά τους περιορισμούς. Κι εκείνα τα υπέροχα φωτάκια να τα θαυμάζουμε  "κολλημένες" στην κίνηση της Βασιλίσσης Σοφίας και της Σταδίου. Φτιάξαμε βιντεάκι και στείλαμε στους γονείς για να μπουν κι αυτοί στο κλίμα, έτσι, για να μας νοιώσουν πιο κοντά. 

Και τώρα εδώ, αυτές τις ώρες, ο καθένας σπίτι του αναμένοντας τη νέα Χρονιά, να έρθει με το καλό. Αυτό σας ευχόμαστε κι εμείς, μια καλή, νέα Χρονιά με υγεία και χαρά!

Καλή Πρωτοχρονιά, 

Ευαγγελία κι Ευγενία    

Το βιβλίο του μήνα: "Τί είναι αυτό που το λέμε Επιστήμη;", του A.F. Chalmers, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου σε κάποια γενέθλια φίλου, που για καλή μου τύχη θυμήθηκε πόσο πολύ αγαπάω τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης και βιβλία εκλαϊκευμένης φιλοσοφίας και το κατέβασε από το σκονισμένο ράφι, λέγοντας ότι: “Εγώ δεν διαβάζω τέτοια. Σε σένα θα πιάσει μάλλον τόπο”. Και πράγματι δικαιώθηκε.

Μετά από μια πολύμηνη περίοδο έντονης εργασιοθεραπείας, διαβάστηκε μονορούφι, σε κάποια ανάπαυλα άδειας. Μου είχε λείψει η ανάγνωση, είναι γεγονός, αλλά πέραν αυτού και το βιβλίο είναι πράγματι πολύ-πολύ ενδιαφέρον.

Στην ουσία πρόκειται για μία εισαγωγή στην θεωρία της επιστήμης – κατά βάση της φυσικής – για αρχαρίους, που πρωτοπροσεγγίζουν το θέμα. Μην τρομάζετε, όμως. Αν νομίζετε ότι θα βουτήξετε στα βαθιά και στα δύσκολα ,ηρεμήστε. Το πολύ να φτάσουμε “μέχρι τον λαιμό” και εξάλλου -εφ’ όσον σας ενδιαφέρει το θέμα - μια μικρή δόση πρόκλησης είναι πάντα ευεργετική.

Γραμμένο σε πολύ απλή και κατανοητή γλώσσα και με ένα μέγεθος απόλυτα διαχειρίσιμο (270 σελίδες μαζί με τις παραπομπές/σημειώσεις) το βιβλίο αντιπαρέρχεται θέματα φαινομενικά απλησίαστα με έναν πολύ προσιτό τρόπο. Σκεφθείτε ότι ο συγγραφέας, ο Αυστραλός καθηγητής A.F. Chalmers, το προόριζε αρχικά για τους προπτυχιακούς του φοιτητές φιλοσοφίας, δηλαδή για άτομα πρακτικά άσχετα με την φυσική, και πάρτε θάρρος. Ενδεχομένως, αν δεν θυμάστε τίποτα από την Φυσική του λυκείου, να χρειαστείτε κάποια βοήθεια εδώ και κει από κάποιον με καλύτερη μνήμη ή το διαδίκτυο, αλλά ως εκεί. Όχι κάτι το δύσκολο, όχι τίποτα το φοβερό.

Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον με αυτό το βιβλίο είναι ότι επιδέχεται ανάγνωση σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο, αλλά όχι και τόσο επιφανειακό επίπεδο, ο συγγραφέας πραγματοποιεί μια περιεκτική παρουσίαση όλων των θεωριών που έχουν κατά καιρούς αναπτυχθεί και ερμηνεύουν το “επιστημονικό φαινόμενο” και παράλληλα τις θέτει όλες στην αμείλικτη κρίση τόσο της λογικής, όσο κυρίως της ίδιας της ιστορίας των φυσικών επιστημών. Ορίζει με απλά λόγια τί είναι η Επαγωγή, τί είναι ο Αντικειμενισμός, ο Ατομικισμός, ο Ρεαλισμός, η Εργαλειοκρατεία και άλλα πολλά, παραθέτει τις κυριότερες απόψεις που προσπαθούν να περιγράψουν την δημιουργία και εξέλιξη των επιστημονικών θεωριών, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να θέσει τα όρια και να εντοπίσει τις πιθανές ασυνέπειες όλων των παραπάνω αντλώντας παραδείγματα από την ιστορία του Κοπέρνικου, του Γαλιλαίου, του Νεύτωνα, του Αινστάιν κλπ.

Καταφέρνει τελικά, μετά απ’ όλα αυτά, ο συγγραφέας να απαντήσει στο κεντρικό ερώτημα του τίτλου: “Τί είναι αυτό που το λέμε Επιστήμη;” Αφήνω την απάντηση, για το τέλος και επανέρχομαι στα διαφορετικά επίπεδα ανάγνωσης του βιβλίου.

Στο δεύτερο, λοιπόν, και βαθύτερο επίπεδο ανάγνωσης, ο υποψιασμένος αναγνώστης ανακαλύπτει πράγματα συγκλονιστικά. Ας εξετάσουμε ενδεικτικά μερικές προτάσεις που μας φαίνονται αληθείς:

1. Η εγκυρότητα της επιστήμης θεμελιώνεται ακλόνητα στην παρατήρηση

2. Οι παλιές και ξεπερασμένες επιστημονικές θεωρίες διαψεύδονται αμετάκλητα από τα νεώτερα πειραματικά δεδομένα

3. Οι επιστήμονες υιοθετούν τις επιστημονικές θεωρίες βάσει αντικειμενικών και αδιάψευστων κριτηρίων

4. Η θεωρία έπεται του πειράματος/παρατήρησης και επιβεβαιώνεται από αυτό

5. Η φυσική ερμηνεύει τον κόσμο όπως αυτός είναι στην πραγματικότητα

6. Η ιατρική, η νομική, η φιλολογία, η εφαρμοσμένη μηχανική, η ψυχολογία, η κοινωνιολογία κ.α είναι και αυτές επιστήμες κατά τον ίδιο τρόπο με την φυσική

7. Η επιστήμη έχει μια εγγενή ανωτερότητα σε σχέση με άλλα συστήματα γνώσης/σκέψης, π.χ την θρησκεία, τον φροϋδισμό, τον μαρξισμό ή ακόμη και την αστρολογία

Αν ερωτηθούμε όλοι μας θα βρούμε τα παραπάνω εύλογα και σωστά. Στην ίδια όμως ερώτηση το βιβλίο απαντά (σε δεύτερο επίπεδο πάντα) με ένα μεγάλο, ξεκάθαρο και ακλόνητο ΟΧΙ. Τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να προκύψει με απόλυτους λογικούς συνειρμούς, όπως τα θεωρήματα των μαθηματικών και ο λόγος που τα αποδεχόμαστε ως κοινωνία είναι κατά βάση εμπειρικός και υποκειμενικός.

Η ανωτερότητα και η εγκυρότητα της επιστήμης αποδεικνύεται λοιπόν μια προκατάληψη, μια ουτοπία. Η γνώση της για τον κόσμο εξελίσσεται με τον ίδιο τρόπο περίπου που μαθαίνει τον κόσμο ένα μικρό παιδί ή την δουλειά του ένας καθημερινός τεχνίτης, ενώ αποδεδειγμένα μέσω της παρατήρησης δεν θα μπορέσει ποτέ να ερμηνεύσει τον κόσμο στο σύνολό του.

Εδώ, επιτρέψτε μου και μια μικρή, αλλά πολύ σχετική παρέκβαση ερχόμενος στα σημεία των καιρών. Αν δούμε μέσα από το πρίσμα που μας παρέχουν οι σελίδες του βιβλίου τα γεγονότα του σήμερα θα διαπιστώσουμε ότι τελικά, μάλλον είναι εντός του λογικά αναμενόμενου πλαισίου λειτουργίας της επιστήμης πράγματα που μας ξενίζουν όπως οι ασυνάρτητες, ασυνεπείς και μεταβαλλόμενες θεωρίες των λοιμωξιολόγων, οι απόψεις των αρνητών της πανδημίας, οι δοξασίες της εκκλησίας ή ακόμη πιο ακραία, οι “ψεκασμένοι” υποστηρικτές της θεωρίας της επίπεδης γης και των μεταφυσικών φαινομένων. Για όλα τα παραπάνω, αν και δεν τα υποστηρίζω, δεν υπάρχει λόγος a priori λογικής απόρριψης και στον βαθμό που επιτρέπεται η ελεύθερη ανταλλαγή απόψεων και δεν δημιουργείται διάθεση επιβολής θα πρέπει να αντιμετωπίζονται πρωτίστως με κατανόηση, αντί για αναθέματα.

Και για να επανέλθω, κλείνοντας, στο κεντρικό ερώτημα του τίτλου, μας λέει τελικά ο συγγραφέας “τί είναι επιστήμη;” Χρησιμοποιώντας τα δικά του λόγια σας αποκαλύπτω ότι η απάντηση είναι μάλλον όχι καθώς δηλώνει ότι: “ξεκινήσαμε μπερδεμένοι και καταλήξαμε τελικά το ίδιο μπερδεμένοι αλλά σε ανώτερο επίπεδο”. Εγώ μόνο να προσθέσω ότι καταλήξαμε όμως και πολύ απελευθερωμένοι (από τα δεσμά της επιστημονικής αυθεντίας). Σε κάθε περίπτωση ξεκαθαρίσαμε ότι αν ψάχνουμε βαθύτερες απαντήσεις, αυτή (δηλ. η επιστήμη) αποδεδειγμένα δεν μπορεί να μας βοηθήσει. Τουλάχιστον όχι περισσότερο από άλλες μορφές γνώσης.

Τη σημερινή μας ανάρτηση επιμελήθηκε ο Βασίλης. Περισσότερες βιβλιοπροτάσεις μπορείτε να βρείτε εδώ.