Αποσπώμενος ιμάντας τσάντας με ρυθμιζόμενο μήκος: tutorial

Γεια χαρά και πάλι!

Πόσες φορές δεν έχει χρειαστεί να φτιάξετε μόνοι έναν ιμάντα για τσάντα, επειδή δεν βρίσκετε κάτι κατάλληλο στην αγορά ή επειδή θέλετε να είναι ασορτί με το βασικό ύφασμα που έχετε επιλέξει για την κατασκευή σας; 

Έτσι, κι εγώ την πρώτη φορά που θέλησα να φτιάξω ένα πιο εξεζητημένο λουρί πήρα μια πρόχειρη τσάντα για υπολογιστή που είχαμε και άρχισα να εξετάζω πώς στο καλό θα μπορούσα να ράψω κάτι ανάλογο. 

Βασικό για ένα λουρί που αποσπάται και που έχει ρυθμιζόμενο μήκος είναι να έχουμε δύο γατζάκια κι έναν αυξομειωτή μήκους (σαν αυτό που έχουν τα γιλέκα στην κορδέλα στην πλάτη). 

Αυτά κυκλοφορούν στο εμπόριο είτε μεταλλικά είτε πλαστικά, ενώ οι διαστάσεις τους διαφέρουν ανάλογα με το πάχος του ιμάντα που έχουμε. Εγώ για την συγκεκριμένη κατασκευή χρησιμοποίησα στοιχεία για ιμάντα μιας ίντσας (2,5 εκ. περίπου). 

Εφόσον έχουμε φτιάξει τον ιμάντα (σε περίπτωση που δεν χρησιμοποιούμε έτοιμο) περνάμε στην μια άκρη του το ένα γατζάκι όπως δείχνει η εικόνα...

...και ράβουμε κοντά στην άκρη του ιμάντα για να δημιουργήσουμε μια θηλιά. Καλό είναι να ράψουμε κι ένα δεύτερο γαζί προς τη μεριά του γάντζου (δείτε την φωτό που ακολουθεί) για να είναι γερή η θηλιά μας. 

Τελειώσαμε με την μία άκρη του ιμάντα. 

Τώρα θα περάσουμε τον αυξομειωτή στον ιμάντα μας και θα τον βάλουμε περίπου στην μέση για να έχουμε ελευθερία κινήσεων. Μετά θα περάσουμε και το δεύτερο γατζάκι, όπως δείχνει και η φωτογραφία. 

Τώρα ο σκοπός μας είναι να δημιουργήσουμε το κολπάκι με το οποίο θα κάνουμε το λουρί μας να κονταίνει ή να μακραίνει ανάλογα με τις ανάγκες μας. Αρχικά χαλαρώνουμε το λουρί στο σημείο που είναι ο αυξομειωτής, όπως φαίνεται στην εικόνα. 

Μετά καθοδηγούμε την άκρη του ιμάντα (αυτή χωρίς τον ραμμένο γάντζο) προς τον αυξομειωτή (βλέπε εικόνα)...

...και περνάμε την άκρη ανάμεσα από το μεσαίο στήριγμα (δεν ξέρω πώς αλλιώς να σας το πω!!) του αυξομειωτή. 

Κατεβάζουμε αρκετά κάτω την άκρη και μετά ρυθμίζουμε λίγο τον ιμάντα για να στρώσει καλά (δείτε τη φωτό που ακολουθεί).

Ουσιαστικά φτιάξαμε μια μεγάλη θηλιά μέσα στην οποία βρίσκεται το δεύτερο γατζάκι μας.

Τώρα θα "κλείσουμε" κι αυτή τη θηλιά ράβοντας την άκρη του ιμάντα όπως δείχνει η φωτό που ακολουθεί. 

Καλό είναι και πάλι να κάνουμε δυο γαζιά για να είναι πιο ανθεκτική η θηλιά. 

Αυτό ήταν! Έτοιμος ο φαινομενικά περίπλοκος ιμάντας. Όπως παρατηρείτε και στη φωτογραφία που ακολουθεί το πρώτο γατζάκι που χρησιμοποιήσαμε είναι σταθερό σε μια θέση ενώ το δεύτερο κινείται ελεύθερο μέσα στη μεγάλη θηλιά που δημιουργήσαμε για να μπορεί να αυξομειώνεται το μήκος του ιμάντα σύμφωνα με τις απαιτήσεις μας. 

Ελπίζω οι οδηγίες μου να είναι κατανοητές και οι φωτογραφίες μου να κάνουν πιο σαφή την όλη διαδικασία. Όπως είδατε το μόνο που χρειαζόμαστε είναι να έχουμε πρόχειρα τα μεταλλικά στοιχεία. Βέβαια, δεν σας κρύβω ότι κάθε φορά που πρέπει να ράψω κάτι ανάλογο βρίσκω μια παλιότερη τσάντα και βλέπω το λουρί της για να φρεσκάρω στο μυαλό μου τη διαδικασία!! 

Η τσαντούλα μου, λοιπόν, ολοκληρώθηκε με τη δημιουργία του ιμάντα και νομίζω ότι πολύ σύντομα θα σας την παρουσιάσω! 

Να περνάτε πάντα καλά, 

Ευγενία 

         

Αγορίστικη πάνινη τσάντα για πολλές χρήσεις!

Είναι παιδική, άνετη κι ελαφριά. Ούτε τεράστια ούτε και μικρή. Χωράει τα βιβλία των αγγλικών, της μουσικής αλλά μπορεί να κουβαλήσει και τα παπούτσια του ποδοσφαίρου. Εχει πάτο κι εσωτερική τσέπη για μολυβια, ψαλίδια κι ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί ένα μικρό παιδί! 

Αυτή η τέλεια tote bag φτιάχτηκε για το πρώτο εγγόνι της πεθεράς μου και τη σχεδιάσαμε παρέα. Εκείνη διάλεξε το εξωτερικό ύφασμα και τον ιμάντα και μου έδωσε τις τελικές διαστάσεις που ήθελε να έχει. 

Εγώ έκανα τις προσαρμογές στις διαστάσεις, διάλεξα το ύφασμα της φόδρας κι έφτιαξα και την εσωτεική τσεπούλα. Φυσικά, επέλεξα να χρησιμοποιήσω και βάτα ανάμεσα στα δυο υφάσματα για να δώσω περισσότερο όγκο κι ανθεκτικότητα στο τελικό αποτέλεσμα. 

Τα βήματα για μια κλασσική tote bag είναι πολύ απλά και σίγορα όλοι μπορούν να ράψουν μια ακολουθώντας ένα αναλυτικό tutorial. Θυμάμαι κι εγώ τις πρώτες τσαντούλες που είχα ράψει χρόνια πριν ακολουθώντας ένα δωρεάν διαδικτυακό μάθημα στην πλατφόρμα Craftsy. 

Και είναι τόσο όμοφρο το συναίσθημα όταν καταφέρνεις να δημιουργήσεις κάτι χρηστικό έχοντας ουσιαστικα μηδενικές γνώσεις, αλλά πολύ ενθουσιασμό και περιέργεια για να δεις αν θα τα καταφέρεις! 

Έχοντας πλέον ράψει αρκετές, τα βήματα τα ξέρω απ' έξω κι ανακατωτά, αλλά πάντα μετράω δυο φορές για ν' αποφεύγω τα...πολλά λάθη. Επίσης, κάνω ένα προσχέδιο κρατώντας τις διαστάσεις κι όλες τις λεπτομέρειες που χρειάζεται να θυμάμαι, ενώ συνηθίζω να χρησιμοποιώ περιθώριο ραφής 3/8'' (1 εκ.) για μεγαλύτερη ασφάλεια κι αντοχή.  

Είχα καιρό να ράψω κάτι τόσο παιδικό κι αυτό το ύφασμα με το μπλε φόντο και τ' αυτοκινητάκια επιτέλους βρήκε το δρόμο του κι αξιοποιήθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο! 

Οσο για την τσάντα της προηγούμενης ανάρτησης, είμαι σε καλό δρόμο. Είναι τελειωμένη αλλά υπολείπεται ο ιμάντας. 

Ως τότε σας αποχαιρετώ, 

Ευγενία  

Όταν μου χαρίζουν υφάσματα... ράβω τσάντες!

Γεια χαρά σε όλους σας!

Τις προάλλες η Ευαγγελία με επισκέφτηκε κρατώντας μια μεγάλη τσάντα γεμάτη υφάσματα. Εκείνης της έπιαναν χώρο στην ντουλάπα της εδώ και πολλά χρόνια και τώρα που επέστρεψα στην Αθήνα βρήκε την ευκαιρία να τα ξεφορτωθεί επιτέλους! Άλλο που δεν ήθελα εγώ για να δοκιμάσω όλο και κάτι καινούργιο. 

Έβγαλα απ' τη βιβλιοθήκη όλα τα βιβλία ραπτικής που κατά καιρούς έχω αγοράσει για να πάρω έμπνευση και δεν άργησα να εντοπίσω διάφορα ενδιαφέροντα πρότζεκτ. 

Η πρώτη τσάντα που επέλεξα να δοκιμάσω μου είχε αρέσει  από την πρώτη φορά που ξεφύλλισα το βιβλίο. Ούτε πολύ μεγάλη, ούτε πολύ μικρή, ούτε ιδιαιτέρως δύσκολη. Δεν ξέρω γιατί τόσα χρόνια δεν δοκίμασα ποτέ να τη ράψω, ίσως έφταιγε που η σχεδιάστρια δεν έχει συμπεριλάβει πουθενά τα περιθώρια ραφής οπότε πρέπει να τα σχεδιάσουμε εμείς. Σίγουρα είναι βαρετό και χάσιμο χρόνου, αλλά τί να κάνουμε...  

Αυτή τη φορά έπλυνα το ύφασμα πριν το κόψω αν και ομολογουμένως την προσπερνώ αυτή τη διαδικασία όταν δεν ράβω ένα ρούχο. Χθες ξεπατήκωσα τα μέρη του πατρόν σε ριζόχαρτο για να μη χαλάσω το γνήσιο που εσωκλύεται στο βιβλίο, πρόσθεσα τα περιθώρια ραφής κι έκοψα όλα τα μέρη της τσάντας πάνω στο ύφασμα. 

Αν θυμάστε καλά άρχισα να μαθαίνω σιγά σιγά τα μυστικά της ραπτικής μόνη μου διαβάζοντας αγγλικά βιβλία που κατά βάση ασχολούνταν με το patchwork και παρακολουθώντας μαθήματα από την πλατφόρμα Craftsy. Όταν όμως γυρίσαμε από τη Χίο και θέλοντας να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα, εγγράφηκα σε μια από τς γνωστές σχολές μόδας του κέντρου της Αθήνας για να παρακολουθήσω ένα τετράμηνο ταχύρυθμο κύκλο κοπτικής ραπτικής. Η αλήθεια είναι ότι ήταν μια σκέτη απογοήτευση για μένα, γιατί επί της ουσίας δεν έμαθα καμία νέα τεχνική. Το χειρότερο ήταν ότι απλώς παρακολουθούσα κάποια μαθήματα παρέα με τους αρχάριους φοιτητές της διετούς φοίτησης, οπότε και δεν υπήρχε μια μεθοδολογία ταχύρυθμου μαθήματος. Μάλιστα οι ίδιοι οι φοιτητές δεν είχαν καμία εξοικείωση με ραπτομηχανή και κατά βάση προσπαθούσαν να υλοποιήσουν βασικά πατρόν που σχεδίαζαν εκείνο το διάστημα στο αντίστοιχο μάθημα. 

Αυτά που επί της ουσίας αποκόμισα είναι κάποια ελληνική ορολογία και πώς να μαρκάρω τις πιέτες με μικρές ψαλιδιές και να σημειώνω τα κέντρα από τα επί μέρους κομμάτια για να ραφτούν μεταξύ τους με ακρίβεια. Σημαντικό κι αυτό για ένα συμμετρικό αποτέλεσμα. 

Αυτά τα μικρά μυστικά τα εφαρμοσα στην τσάντα μιας και διαθέτει έξι πιέτες και μπορείτε να δείτε στην φωτογραφία τις μικρές ψαλιδιές που έκανα. 

Η πιο χρονοβόρα διαδικασία ήταν να σουρώσω το κάτω μέρος της τσάντας για να εφαρμόσει ο πάτος, μιας και το ύφασμα είναι χοντρό σαν καμβάς.

Αφού συνέθεσα την εξωτερική όψη της τσάντας άρχισα να συναρμολογώ και τη φόδρα η οποία παραμένει ημιτελής,  ενώ σειρά έχει ο ιμάντας. 

Ως ώρας έχω ενθουσιαστεί με το αποτέλεσμα κι ευελπιστώ αύριο μεθαύριο να ολοκληρώσω αυτή την χαριτωμένη τσανούλα, που δείχνει ιδανική για καθημερινή χρήση!

Σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι καλό μήνα!

Ευγενία

Φθινοπωρινή κηπουρική στο μπαλκόνι και λίγα ραψίματα.

Γεια χαρά και πάλι!

Η επιστροφή στην Αθήνα σημαίνει κι επιστροφή στις παλιές κι αγαπημένες συνήθειες. Μια απ' αυτές είναι τα φυτά μας, που κατακλίζουν το μικρό μας μπαλκονάκι. Μπαλκόνι χωρίς πράσινο δε γίνεται, ακόμη κι αν οι συνθήκες είναι αντίξοες μιας και ο προσανατολισμός του είναι βορινός, ο ήλιος λίγος έως κι ελάχιστος κι ο αέρας μπόλικος... Σίγουρα, δεν είναι και οι καλύτερες συνθήκες!

Ευτυχώς που κι εμείς από νωρίς καταλάβαμε ότι πολλά από τα λουλούδια που μας αρέσουν δεν θα πρόκοβαν, οπότε και προσανατολιστήκαμε κατά βάση σε παχύφυτα, βολβούς, κάκτους και γεράνια. Προσπαθούμε πάντα να έχουμε και λίγα βότανα και μυρωδικά για τη μαγειρική μας, αν και πολλές φορές δεν αντέχουν. 

Μετά, λοιπόν, από τόσο καιρό απουσίας έπρεπε ν' αναμορφώσουμε το μπαλκονάκι μας και να το ανανεώσουμε. Φυτέψαμε καινούργια γεράνια και τα βότανά μας όπως μαϊντανό, ρίγανη, δεντρολίβανο διαλέγοντας με προσοχή τις γλάστρες, προσέχοντας τα φυτά να φαίνονται υγιή και οι ρίζες τους να μην βγαίνουν κάτω από τον πάτο της κάθε γλάστρας, ειδάλλως είναι ευάλωτα σε αρρώστιες και σπάσιμο των ριζών.

Οι βολβοί πάντα είναι ένα στοιχείο που δεν λείπει από τις γλάστρες μας. Είναι ανθεκτικοί, με πανέμορφα λουλούδια κι αρώματα και πάντα φέρνουν την Άνοιξη πρόωρα γεμίζοντάς μας ευδαιμονία κι αισιοδοξία. Μου προκαλεί πάντα τεράστια χαρά να βλέπω να φυτρώνουν τα νέα βλασταράκια και να περιμένω με ανυπομονησία να δω τί θα ξεπροβάλει!

Αυτή τη φορά σκέφτηκα να "μετακομίζω" κάποιους βολβούς από κρίνους, που είχαν μήνει για χρόνια μέσα στις γλάστρες και να τους βάλω σε άλλη γλάστρα, μπερδεύοντάς τους και με άλλα είδη για ένα πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα (ας ελπίσουμε τουλάχιστον). Ετσι, αφαίρεσα κάμποσο χώμα και μετά προσεχτικά έβγαλά τους βολβούς και τους εξέτασα για να δω αν είναι εντάξει. 

Μετά τους φύτεψα σε μεγαλύτερη γλάστρα βάζοντας όλους τους βολβούς σε στρώσεις: πιο βαθιά τους πιο μεγάλους, έπειτα το μεσαίο μέγεθος και κοντά στην επιφάνεια της γλάστρα έβαλα τους πολύ μικρούς. 

Μετά από την κηπουρική βρέθηκε και λίγος χρόνος για να μπει σε λειτουργία η ραπτομηχανή μου. Μια ιδέα απλή που είχα συγκρατήσει εδώ και πολύ καιρό έβαλα στα σκαριά χθες. Αφού έκανα ένα πρόχειρο σχέδιο για τις τελικές διαστάσεις της χειροτεχνίας βρήκα ένα ρετάλι για να κάνω την πρόβα μου! 

Ηταν λίγο δύσκολο να βάλω μια σειρά, να θυμηθώ πού έχω τις καρφίτσες, πού το ψαλίδι, πού το ένα και πού το άλλο...Κινήσεις που τόσα χρόνια γίνονταν μηχανικά! Σας υπόσχομαι να σας δείξω άμεσα το αποτέλεσμα. 

Μέχρι τότε σας αποχαιρετώ και σας θυμίζω ότι έδω μπορείτε να βρείτε ανάρτηση σχετικά με τη φύτευση των βολβών.  

Ευγενία