Κάνοντας πεζοπορία: πρακτικές συμβουλές για ασφαλείς κι απολαυστικές διαδρομές.

Η πεζοπορία στη φύση αποκτά τα τελευταία χρόνια ολοένα και μεγαλύτερο κοινό και τείνει να γίνει για πολλούς αγαπημένη ασχολία. Και πώς να μην συμβεί αυτό, άλλωστε, αφού τα πλεονεκτήματα της είναι πολλά και αδιαμφισβήτητα. Τα σημαντικότερα απ' αυτά είναι η επαφή με τη φύση, η πολύωρη «αποσύνδεση» από τα καθημερινά άγχη και τις τεχνολογικές συσκευές, ο ποιοτικός χρόνος με τους συνοδοιπόρους, η γνωριμία με νέα τοπία αλλά και με την τοπική χλωρίδα και πανίδα της περιοχής, η φυσική άσκηση και ενδεχομένως πολλά άλλα δευτερεύοντα που ξεχνώ.

Η παραμονή μας στη Σάμο τα τελευταία δύο χρόνια, μας έδωσε την ευκαιρία να κολλήσουμε και εμείς το «μικρόβιο» της πεζοπορίας καθώς το νησί ενδείκνυται για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα (πλούσια φύση που σου χαρίζεται απλόχερα, συχνή εναλλαγή τοπίων και μορφολογίας καθώς και πληθώρα σηματοδοτημένων διαδρομών σε κοντινές αποστάσεις από τα οικιστικά κέντρα). Με πάνω από 20, λοιπόν, διαδρομές στα πόδια μας στο νησί, έχουμε την (ψευδ)αίσθηση ότι ξεπεράσαμε το στάδιο του αρχαρίου και με κάποια συγχωρήσιμη - ελπίζουμε - «αλαζονεία» θα σας δώσουμε μερικές πρακτικές συμβουλές, για όσους σκέφτονται να αρχίσουν αυτό το πολύ ενδιαφέρον χόμπι.

Ξεκινώντας λοιπόν, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι η σωστή προετοιμασία της κάθε διαδρομής, που θα πραγματοποιήσουμε, είναι το πιο σημαντικό πράγμα, ώστε να μπορέσουμε να την χαρούμε και να την απολαύσουμε. Γι' αυτό είναι απαραίτητο κάθε φορά να εξετάζουμε υποχρεωτικά και διεξοδικά όλους τους παρακάτω παράγοντες:

• Φυσική κατάσταση των πεζοπόρων
• Φυσικές συνθήκες διαδρομής
• Απαραίτητος ρουχισμός/εξοπλισμός

Αυτοί, μάλιστα, είναι μεταξύ τους πλήρως αλληλένδετοι και αλληλοεπηρεάζονται.

Φυσική κατάσταση πεζοπόρων

Είναι το Α και το Ω της απροβλημάτιστης πεζοπορίας. Γερά πόδια, υγιή πνευμόνια και καλή σωματική διάθεση αποτελούν προαπαιτούμενα για να ξεκινήσουμε. Αν κάτι απ’ όλα αυτά δεν πάει καλά, καλύτερα αφήστε το γι' άλλη φορά. Εφόσον πονάνε τα πόδια, οι αρθρώσεις υποφέρουν, αισθάνεστε κάποια αδιαθεσία ή διαβλέπετε κάποια σωματική ευαισθησία στις φυσικές συνθήκες μην ξεκινήσετε καθόλου, καθώς η παραμικρή πορεία ενδέχεται να αποδειχθεί εφιάλτης μεγάλης ταλαιπωρίας. Θυμηθείτε ότι, το κυρίως ζητούμενο είναι για τους περισσότερους η ευχαρίστηση της βόλτας και όχι η πρόκληση της υπέρβασης εαυτού.

Φυσικές συνθήκες διαδρομής

Η γνώση των φυσικών συνθηκών είναι κεφαλαιώδους σημασίας τόσο για την ασφάλεια μας, όσο και για να ευχαριστηθούμε την πεζοπορία μας. Μας επιτρέπει επίσης να σταθμίσουμε σωστά τόσο το επίπεδο της φυσικής μας κατάστασης, όσο και τον αναγκαίο εξοπλισμό που θα πρέπει να κουβαλάμε και αναλόγως να πάρουμε τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις.

Η κατοχή του πεζοπορικού χάρτη είναι
αναγκαία ακόμα και σε καλά σηματοδοτημένα
μονοπάτια.

Για να κατατοπιστούμε για τις φυσικές συνθήκες μας είναι απαραίτητα δύο πράγματα: ο πεζοπορικός χάρτης/περιγραφή της διαδρομής καθώς και το δελτίο καιρού.

Από τον πρώτο μαθαίνουμε στοιχεία όπως οι αποστάσεις της αφετηρίας από την έδρα μας, η κυκλικότητα ή μη του μονοπατιού, το μήκος της διαδρομής, οι εναλλαγές κλίσεων, η διάρκεια πορείας, ο βαθμός δυσκολίας, η ύπαρξη σηματοδότησης, η ύπαρξη νερού και σημείων ξεκούρασης, η δενδροκάλυψη, η έκθεση σε ανέμους ή το λιοπύρι καθώς και ενδεχόμενα σημεία επικινδυνότητας ή ενδιαφέροντα αξιοθέατα. Από το δεύτερο μπορούμε να πληροφορηθούμε την αναμενόμενη θερμοκρασία και ατμοσφαιρική υγρασία, τα καιρικά φαινόμενα, τη διάρκεια και την ένταση της ηλιοφάνειας καθώς και τους επικρατούντες ανέμους, όπως και τον κίνδυνο εκδήλωσης δασικής πυρκαγιάς.

Συνδυάζοντας λοιπόν και τα δύο μπορούμε να προγραμματίσουμε και να σχεδιάσουμε μία πεζοπορία χωρίς περιττές ταλαιπωρίες, κατάλληλη για τα μέτρα μας και τις αντοχές μας, π.χ με βολική ώρα έναρξης και λήξης για την παρέα, κάτω από δέντρα το καλοκαίρι, σε πιο ανοιχτό πεδίο την άνοιξη, σε νότιες πλαγιές την περίοδο των βοριάδων κλπ. Ταυτόχρονα, όμως, μπορούμε να οργανώσουμε σωστά και τον ρουχισμό/εξοπλισμό που θα πρέπει να έχουμε μαζί μας.  

 Απαραίτητος ρουχισμός/εξοπλισμός

Ο εξοπλισμός της πεζοπορίας μας βοηθάει να πραγματοποιήσουμε την διαδρομή μας με ασφάλεια και ευχαρίστηση. Είναι μάλιστα πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτός πρέπει πάντοτε να μας βοηθάει και ποτέ να μην καταλήγει ασήκωτο, περιττό βάρος. Γι' αυτό και η επιλογή του είναι πολύ σημαντική.

Χωρίζεται σε απολύτως απαραίτητο, προαιρετικό μεν αλλά χρήσιμο, καθώς και εξοπλισμό ευχαρίστησης.

Ο απολύτως απαραίτητος είναι ακριβώς αυτό που λέει η λέξη και δεν επιτρέπεται να τον ξεχάσουμε. Ποτέ λοιπόν δεν ξεκινάμε αν δεν έχουμε:

• Άνετα, κλειστά και γερά παπούτσια, κατάλληλα για πολύωρο βάδισμα, τα οποία προστατεύουν το πόδι, μας βολεύουν και δεν μας χτυπάνε
• Άνετα και ελαφριά ρούχα, κατάλληλα για δρασκελιές αλλά και για τις καιρικές συνθήκες που αναμένονται. Από εμπειρία προτείνουμε να χρησιμοποιούνται τον χειμώνα πολλαπλές στρώσεις ελαφριών ρούχων που μπορούν να εναλλάσσονται, αντί για ένα βαρύ και δύσχρηστο πανωφόρι. Συνιστούμε, επίσης, κάθε εποχή να υπάρχει πάντοτε και μία επιπλέον μπλούζα για αλλαγή των ιδρωμένων.
• Ανθεκτικό σακίδιο πλάτης (άνετο, ελαφρύ, με γερά δεσίματα και πολλαπλές θήκες)
• Επαρκές νερό για τη διάρκεια της διαδρομής. Πάρτε οπωσδήποτε παραπάνω από όσο πιστεύετε ότι θα χρειαστεί. Συνιστούμε επίσης τη χρήση θερμός για ευνόητους λόγους.
• Επαρκή τροφή. Συνιστούμε ξηρούς καρπούς και ξερά φρούτα, που είναι υψηλής διατροφικής αξίας, μικρού όγκου και δεν αλλοιώνονται.
• Τον πεζοπορικό χάρτης της διαδρομής (απολύτως αναγκαίος για τον προσανατολισμό)
• Κινητό τηλέφωνο - πλήρως φορτισμένο – για χρήση GPS ή περιπτώσεις ανάγκης
• Λοιπό εξοπλισμό προστασίας (π.χ καπέλο/αντηλιακό/γυαλιά ηλίου το καλοκαίρι ή σκούφο/γάντια/αδιάβροχο τον χειμώνα)
• Ένα στοιχειώδες μικρο-φαρμακείο (με λίγους επιδέσμους, γάζες, ιώδιο, ντεπόν ψαλιδάκι, αμμωνία κλπ) και λίγα χαρτομάντηλα
• Μία-δύο αδειανές σακούλες για τη συλλογή των απορριμμάτων μας

 

Ανεβαίνοντας προς την κορυφή Λάζαρος.
Οι καιρικές συνθήκες σε ψηλές κορφές
είναι ευμετάβλητες κι απρόβλεπτες. 
.

Προαιρετικά μεν – αλλά, βάσει εμπειρίας, πολύ βοηθητικά για μας –μπορούμε να έχουμε μαζί μας και τα παρακάτω:

• Μπαστούνια πεζοπορίας (βοηθούν πολύ στην στήριξη καθώς και στην επιβάρυνση των γονάτων)
• Κλαδοψάλιδο (για τον καθαρισμό της διαδρομής από την «επιθετική» βλάστηση, ο οποίος απαιτείται πολύ συχνά στα μονοπάτια)

καθώς επίσης και διάφορα άλλα χρήσιμα αντικείμενα όπως π.χ πυξίδα, σουγιά, λίγο σχοινί, φακό, εντομοαπωθητικό κλπ.

Τέλος, στα παραπάνω μπορεί να προστεθεί και ο εξοπλισμός ευχαρίστησης, όπως λ.χ φωτογραφική μηχανή, κιάλια, μαγιό/πετσέτες, υπνόσακος κ.α, ο οποίος ασφαλώς ποικίλει από άτομο σε άτομο και ανάλογα με την φύση της κάθε διαδρομής.

Μικρή συλλογή από πεταλούδες που 
φωτογραφίσαμε στις πεζοπορίες μας
στη Σάμο.

Κλείνοντας το κομμάτι των προετοιμασιών επιβάλλεται, ωστόσο, να σημειώσουμε ότι, παρόλες τις καλές προετοιμασίες μας, στην πεζοπορία πάντοτε κάποιο απρόβλεπτο μπορεί να συμβεί: μία αναπάντεχη βροχούλα, ένα κλεισμένο μονοπάτι από κλαδιά και πέτρες, ένα στραμπούληγμα, ένα μικροατύχημα, ένα δάγκωμα από έντομο ή ζώο, μία αδιαθεσία είναι υπαρκτά ενδεχόμενα. Εφόσον είμαστε προσεκτικοί, δεν συμβαίνουν συχνά, όμως πρέπει να τα περιμένουμε και να μην μας αποθαρρύνουν. Με λίγη ψυχραιμία, επίδειξη ευελιξίας καθώς και κάποια μικρή επιπρόσθετη προσπάθεια αντιμετωπίζονται στην πλειοψηφία τους επιτυχώς και χωρίς πρόβλημα.

Κολυμπώντας στα εξαίσια νερά της παραλίας Κλήμα
μετά από 5 ώρες πεζοπορίας και
με φόντο τους Φούρνους Κορσέων.

Και αφού φτάνουμε αισίως στο τέλος, τίθεται συχνά το ερώτημα, αν πρέπει κανείς να καταφεύγει σε έμπειρους οδηγούς ή να ενταχθεί σε οργανωμένες πεζοπορικές ομάδες προκειμένου να κάνει τις εξορμήσεις του. Κατά τη γνώμη μας δεν είναι απαραίτητο, αρκεί βέβαια κάποιος να έχει μία στοιχειώδη εξοικείωση με την ανάγνωση χαρτών, τον προσανατολισμό, αλλά και τα μονοπάτια να έχουν μία κάποια σήμανση. 

Μπορεί βέβαια η οργανωμένη εκδρομή να παρέχει ασφάλεια, ωστόσο, αφού δύο αρχάριοι πεζοπόροι σαν και μας μπόρεσαν χωρίς κανένα πρόβλημα να οργώσουν τη Σάμο, με δεκάδες διαδρομές τα τελευταία χρόνια και χωρίς την παραμικρή βοήθεια από κανένα, έπεται ότι και το δεύτερο είναι απολύτως εφικτό και ρεαλιστικό. Επομένως στο δίλημμα, ασφάλεια ή ανεξαρτησία/ευελιξία σας αφήνουμε μόνους σας να διαλέξετε.

Σας ευχόμαστε καλές βόλτες,

Βασίλης κι Ευγενία

Σημ: Οι παραπάνω συμβουλές ισχύουν για ημερήσιες πεζοπορικές διαδρομές, μέσης δυσκολίας το πολύ, σε συνήθεις συνθήκες, οι οποίες δεν απαιτούν διανυκτέρευση και διαμονή στο ύπαιθρο. 

Επιδοτούμενες, καλοκαιρινές διακοπές στη Σάμο: πράγματα να δω και να επισκεφτώ.

Γεια χαρά σε όλους σας. 

Σήμερα η ανάρτηση απαιτεί άλλο ένα αφιέρωμα στη Σάμο, μιας και απ' ότι καταλαβαίνω αρκετός κόσμος σκέφτεται ν' αξιοποιήσει την επιδότηση που παρέχει η πολιτεία για καλοκαιρινές διακοπές στο νησί, ώστε να τονωθεί οικονομικά η τοπική αγορά μετά τον πρόσφατο σεισμό. 

Και τί δεν έχω να σας πω και να σας προτείνω, λοιπόν, γι' αυτό το νησί μιας κι ο ενάμισης χρόνος παραμονής εκεί μας έδωσε τη δυνατότητα να το γυρίσουμε και ν' ανακαλύψουμε τις όμορφες γωνιές του τόπου. Αν το καλοκαίρι δεν σημαίνει για σας μόνο μπάνιο-φαγητό-διασκέδαση, να είστε σίγουροι ότι δε θα βαρεθείτε! Ειδικά αν έχετε παιδιά του δημοτικού που τώρα έρχονται σε επαφή με την ιστορία και τον φυσικό κόσμο, τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι θα τους εξάψουν την περιέργεια. 

Αρχίζω λοιπόν με τα βασικά λέγοντας ότι το νησί χωρίζεται στην ανατολική και τη δυτική Σάμο. Η ανατολική, με πρωτεύουσα τη Σάμο ή παλιότερα Βαθύ, είναι τουριστικά το πιο δημοφιλές κομμάτι, με το Κοκκάρι και το Πυθαγόρειο να πρωταγωνιστούν και με πολλές οργανωμένες και πολύβουες παραλίες. Η δυτική έχει πρωτεύουσα το Καρλόβασι κι ενώ δεν είναι τόσο δημοφιλής προορισμός, εδώ θα βρείτε τους καταρράκτες, την παραλία Σεϊτάνι και τον Όρμο Μαραθόκαμπου, ένα γραφικό παραθαλάσσιο χωριό με τουριστικές υποδομές. 

Καλντερίμι στο Καρλόβασι.

Το πλοίο της γραμμής κάνει στάση και στις δυο πόλεις, οι οποίες βρίσκονται σε απόσταση μιας ώρας περίπου με το αυτοκίνητο.

Ξεκινώ από την Ανατολική Σάμο την περιήγηση και συγκεκριμένα από το Πυθαγόρειο, το χωριό που όχι μόνο φέρει το όνομα του εμβληματικού Σάμιου μαθηματικού, αλλά και που υπήρξε η αρχαία πρωτεύουσα του νησιού. Στη σημερινή εποχή είναι ένα παραθαλάσσιο χωριουδάκι με όμορφη αρχιτεκτονική, καλοδιατηρημένο και πολύ ευχάριστο για να το περπατήσετε. Παρά του ότι πρόκειται για το πιο επισκέψιμο μέρος του νησιού διατηρεί την κομψότητα και τη γοητεία του. Στο αρχαιολογικό μουσείο του στεγάζονται πολλά αρχαία ευρήματα της περιοχής που αξίζει τον κόπο να δείτε. 

Λίγο πιο έξω από την καρδιά του χωριού υπάρχει μια ενδιαφέρουσα, τετράωρη πεζοπορική διαδρομή, στην οποία μπορείτε να θαυμάσετε εντυπωσιακά και καλοδιατηρημένα τμήματα από τα αρχαία οχυρωματικά τείχη, κάποια απομεινάρια ενός ρωμαϊκού υδραγωγείου και φυσικά θα συναντήσετε και τις δύο εισόδους του Ευπαλίνιου ορύγματος, μιας σήραγγας/υδραγωγείο, η οποία αποτελεί ακόμη και σήμερα εμβληματικό επίτευγμα της αρχαίας Μηχανικής. 

στιγμές από την πασχαλινή μας 
πεζοπορία στα αρχαία τείχη του
Πυθαγορείου

Λίγο πιο πέρα από το Πυθαγόρειο ο ανοιχτός αρχαιολογικός χώρος του Ηραίου αποδεικνύει το πόσο σημαντικό λατρευτικό κέντρο υπήρξε η περιοχή στην αρχαιότητα. 

Μια σωζόμενη κολώνα μας αφήνει να φανταστούμε το μεγαλοπρεπές του αρχαίου ναού της 'Ηρας καθώς και ο κολοσσιαίος Κούρος ύψους 5,25 μ. που φυλάσσεται στο αρχαιολογικό μουσείου της πόλης της Σάμου, μαζί με άλλα εκθέματα από την περιοχή του Ηραίου. Δεν είναι τυχαίο που το σύμπλεγμα Πυθαγόρειο-αρχαία Τείχη-Ευπαλίνιο Ορυγμα-Ηραίο ανακηρύχθηκαν παγκόσμια πολιτισμική κληρονομιά από την UNESCO το 1992.       

Κοντά στο Πυθαγόρειο βρίσκονται και οι Μυτιληνιοί, ένα μεγάλο χωριό στο οποίο υπάρχει το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Αιγαίου με ποικιλία εκθεμάτων, όπως για παράδειγμα το καπλάνι, που έγινε διάσημο κυρίως μέσα από το έργο της Άλκης Ζέη "Το καπλάνι της βιτρίνας". 

Η πόλη της Σάμου απέχει απ' το Πυθαγόρειο είκοσι λεπτά περίπου. Δεν είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός ωστόσο αξίζει την προσοχή σας. Ξεχωρίζει για τη μεγάλη προκυμαία της και τη φιλόξενη πλατεία της. Περπατώντας επί του λιμανιού προς τη μεριά που αγκυροβολεί το πλοίο της γραμμής βρίσκεται το επισκέψιμο "Οινοποιείο-Μουσείο Σαμιακού Οίνου" του Ενιαίου Ενοποιητικού Συνεταιρισμού Σάμου (Ε.Ο.Σ. Σάμου), ιδρυθέντα το  1934. 

Μέσα από την ξενάγηση (διαρκεί περίπου μια ώρα) ξεδιπλώνεται η πλούσια ιστορία του συνεταιρισμού. Εντυπωσιάζουν οι μεγάλες, ξύλινες δεξαμενές, οι παλιές ετικέτες κρασιών καθώς κι ο εξοπλισμός μιας άλλης εποχής. Η γευσιγνωσία των κρασιών δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσετε το Λευκό Μοσχάτο Σάμου, ένα ΠΟΠ προϊόν αναγνωρισμένο και καθιερωμένο στη συνείδηση του κόσμου από παλιά. Δεν είναι τυχαίο το ότι η συγκεκριμένη ποικιλία αποτελεί συστηματικά τη βάση του ποτού METAXA.   

Το Άνω Βαθύ είναι ένας αμφιθεατρικός γραφικός οικισμός ακριβώς πάνω από την πόλη της Σάμου και μπορείτε να τον προσεγγίσετε και με τα πόδια (μισή ώρα δρόμος με χαλαρό ρυθμό) αν δε βαριέστε το περπάτημα και τη σχετική ανηφόρα.

Άνω Βαθύ

Ξεχωρίζει για την όμορφη, παραδοσιακή αρχιτεκτονική του γι' αυτό και είναι αναγνωρισμένος ως οικισμός ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Τα χρωματιστά, δίπατα σπίτια είναι χτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο, φέρουν πολλά ξύλινα στοιχεία και στην πλειοψηφία τους είναι διακοσμημένα με ζωγραφικές τριγύρω από τα παράθυρα και στο γείσο της στέγης. Πραγματικά ένας καλαίσθητος οικισμός! Αφού φτάσετε εκεί μπορείτε να επιστρέψετε στην πόλη της Σάμου εναλλακτικά μέσα από το μονοπάτι 26. Ένα εύκολο μονοπάτι για να το περπατήσει κάθε ηλικία, που σας οδηγεί σε ένα πλούσιο δάσος γεμάτο πεταλούδες και χελώνες αυτό το διάστημα και πυκνή βλάστηση. 

Αν ξεχωρίσαμε μια παραλία όλο αυτό το διάστημα που μείναμε στη Σάμο είναι η Μουρτιά, δέκα λεπτά μακριά απ' την πόλη. Πρόκειται για ένα καταπράσινο κολπίσκο με πεντακάθαρα, διαυγή νερά, προστατευμένο από το κύμα, με αποτέλεσμα να ευχαριστιέσαι πάντα ένα ήρεμο μπάνιο. 

Το Κασονήσι και η 
Μουρτιά με το φοίνικά της

Μια καντίνα εξυπηρετεί το κοινό ενώ διατίθενται και λίγες ομπρέλες και ξαπλώστρες. Το κολύμπι με μάσκα είναι σκέτη απόλαυση μιας και ο βυθός είναι πλούσιος από ψάρια. Δεξιά της Μουρτιάς διακρίνεται κι μια νησίδα, το γνωστό Κασονήσι.  Το στενό που δημιουργείται χαρίζει μια εξωτική νότα στην περιοχή και το μπάνιο εκεί είναι σκέτη απόλαυση. Η πρόσβαση γίνεται είτε με βαρκούλα είτε μέσα από το βατό μονοπάτι που θα πάρετε και που θα το περπατήστε για είκοσι λεπτά. Το μέρος είναι ερημικό οπότε μεριμνήστε για νερό.    

Άλλη μια παραλία που αξίζει την προσοχή σας είναι το Μεγάλο Σεϊτάνι, που βρίσκεται στη βορειοδυτική Σάμο και που είναι προσβάσιμo μόνο με τα πόδια. 

Μεγάλο Σεϊτάνι

Μη σας τρομάζει καθόλου αυτό, αν και χρειάζεστε μιάμιση ώρα για να φτάσετε, η διαδρομή είναι ευκολότατη και καθ' όλη τη διάρκεια αγναντεύετε το παραθαλάσσιο τοπίο. Δεν είναι τυχαίο ότι η ευρύτερη περιοχή είναι ενταγμένη στο δίκτυο Natura 2000, οπότε δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις που να εξυπηρετούν λουόμενους. Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.      

Μιας και φτάσαμε στη δυτική Σάμο, δεν μπορούμε να παραλείψουμε τους καταρράχτες στην περιοχή Ποτάμι. Ίσως και να είναι το δημοφιλέστερο αξιοθέατο του νησιού, γιατί βέβαια δημιουργεί μια εξωτική νότα στον τόπο. 

Περπατώντας προς τον
καταρράχτη στο Ποτάμι.

Φυσικά, καθόλου αναπάντεχο δε φαντάζει για τη Σάμο, η οποία είναι ένα νησί πλούσιο σε νερά. Ουσιαστικά περπατάτε μέσα στη ρεματιά, που πλαισιώνεται από όμορφη κι οργιώδη φύση που προκαλεί μια παχιά σκιά. 

Λίγο πριν φτάσουμε στη λίμνη
του καταρράχτη.

Αν παρατηρήστε καλά θα διακρίνετε ψάρια μέσα στο ποταμάκι ενώ οι λιβελούλες με τα εξωπραγματικά τους χρώματα είναι χάρμα οφθαλμών. 

Η αλήθεια είναι ότι μετά από ένα εικοσάλεπτο περπάτημα θα φτάσετε σε μια λίμνη και για να δείτε τον καταρράχτη θα πρέπει να μπείτε μέσα στην κοίτη και να κολυμπήστε γύρω στα είκοσι μέτρα για ν' αγναντέψτε και να χαρείτε τον καταρράχτη ύψους δύο μέτρων. 

Κολυμπώντας προς τον
καταρράχτη.

Αν θέλετε να διαβάσετε πληροφορίες και για τον άλλο καταρράχτη του νησιού στο χωριό Άμπελος πατήστε εδώ.  

Από αυτή την ανάρτηση δεν θα μπορούσε να λείπει και μια αναφορά στα ορεινότερα χωριά του νησιού, που αξίζει τον κόπο να επισκεφτείτε, πάνω απ' όλα για την απολαυστική, καταπράσινη φύση που τα περιβάλλει. Αξίζει να παρατηρήσετε την ποικιλία που υπάρχει στον τρόπο χτισίματος, πράγμα που κάνει το κάθε χωριό να διαφέρει από το άλλο. Στην Ανατολική Σάμο ξεχωρίσαμε τους Βουρλιώτες, τους Μανωλάτες και το Πάνδροσο και στη Δυτική τον Πλάτανο, τους Κοσμαδαίους και τον Μαραθόκαμπο.  

Κλείνοντας, οι διακοπές στη Σάμο σας δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσετε και τα γύρω νησιά Β. Αιγαίου και της Δωδεκανήσου, καθώς υπάρχει ένα καταμαράν που που αναχωρεί από το Πυθαγόρειο και φτάνει μέχρι τη Ρόδο αρκετές φορές μέσα στη βδομάδα. Για περισσότερες πληροφορίες διαβάστε εδώ. Τέλος, μπορείτε να πάρετε και το καραβάκι για Κουσάντασι (παράλια Τουρκίας) και να επισκεφτείτε τα μνημεία της αρχαίας Εφέσου.  

Σας αποχαιρετώ, 

Ευγενία

 

Πιάνοντας άγονη γραμμή: Φούρνοι Κορσέων και Αρκιοί.

Το καταμαράν που συνδέει κατά τους θερινούς μήνες τη Σάμο με την Ικαρία και τα Δωδεκάνησα είναι η περηφάνια όλων των κατοίκων, αφού ξαφνικά αποκτούν εναλλακτικές πέρα από το πλοίο της γραμμής, το οποίο δεν έχει συχνά δρομολόγια δημιουργώντας μια αίσθηση απομόνωσης το υπόλοιπο διάστημα.

Το καταμαράν τους δίνει τη δυνατότητα να ταξιδέψουν γρήγορα σε δημοφιλή νησιά, όπως την Πάτμο, την Κω, την Κάλυμνο και τη Ρόδο, αλλά και σε λιγότερο προσιτούς προορισμούς όπως είναι οι Φούρνοι, οι Λειψοί, οι Αρκιοί, και το Αγαθονήσι, νησάκια που κατά γενική ομολογία τα θυμόμαστε στις εθνικές επετείους, επαινώντας όλους εκείνους που "κρατάνε Θερμοπύλες".  Τα δυο τελευταία Σαββατοκύριακα αδράξαμε την ευκαιρία κι επισκεφτήκαμε τους Φούρνους Κορσέων και τους Αρκιούς. Μια ώρα μακριά από το νησί της Σάμου και οι δύο προορισμοί, είναι ιδανικοί αν μη τί άλλο για μονοήμερη εκδρομή κι ανάπαυλα απ' την καθημερινότητα. 

Οι Φούρνοι Κορσέων, αν και είναι πιο γνωστοί ως Φούρνοι Ικαρίας ανήκουν διοικητικά στο νομό Σάμου και αποτελούν ένα σύμπλεγμα 20 νησιών, νησίδων και βραχονησίδων ανάμεσα στη Σάμο και την Ικαρία, με μεγαλύτερα εκείνα των Φούρνων, της Θύμαινας και του Αγίου Μηνά. Ο προσδιορισμός "Κορσέοι" φαίνεται να χάνεται μέσα στους αιώνες, μιας και κατά την αρχαιότητα η περιοχή καταγράφεται ως "Κοράσιοι Νήσοι". Το μεγαλύτερο νησί των Φούρνων φιλοξενεί και την πρωτεύουσα. 

Πρόκειται για ένα αμφιθεατρικό οικισμό με παραδοσιακά αλλά και πιο μοντέρνα κτίσματα και με τα καϊκια και τις βάρκες να κυριαρχούν. Άλλωστε, είναι ξεκάθαρα το σημαντικότερο μέσο των κατοίκων. Το ανάγλυφο της περιοχής είναι ήπιο, οπότε το περπάτημα προς τις κοντινές παραλίες είναι εύκολο. 

Στόχος μας, το Πετροκοπιό, μια κοντινή κι εντυπωσιακή παραλία, στην οποία δεσπόζει ένα αρχαίο λατομείο, το οποίο αποτελεί αρχαιολογικό μνημείο του νησιού. Κατά μήκος, δε, της παραλίας διακρίνονται και αρχαίοι σπόνδυλοι κιόνων. 

Περπατώντας επί του ασφαλτοστρωμένου δρόμου τα αυτοκίνητα που συναντάμε είναι λιγοστά και χαιρόμαστε την ηρεμία και την αύρα του τόπου.

Εστιάζοντας λίγο καλύτερα διακρίνουμε και το ασταμάτητο βουητό των μελισσών που κρύβονται μέσα στη θαμνώδη βλάστηση. 

Λίγο πιο πέρα παρατηρούμε τις κυψέλες, διάσπαρτες στις πλαγιές του νησιού με τους μελισσοκόμους να κάνουν τον απαραίτητο έλεγχο λίγο πριν τον τρύγο.  

Πραγματικά, η διαδρομή μοσχοβολάει θυμάρι και ρίγανη, γι' αυτό και δεν είναι τυχαίο που το μέλι των Φούρνων είναι ξακουστό για

την ανώτερη ποιότητά του. 

Κατηφορίζοντας προς το Πετροκοπιό, η θέα μας αποζημιώνει. Το άγριο τοπίο του λατομείο δεσπόζει μεν, αλλά έρχεται σε αρμονία με το ζωντανό μπλε της θάλασσας και το λιγοστό πράσινο.  

Τελευταίο δεκαήμερο του Μάη και η παραλία είναι ερημική. Τα νερά είναι κρύα, αλλά μετά από τρία χιλιόμετρα πεζοπορίας δεν μας πτοεί τίποτα. Το μπάνιο είναι σκέτη απόλαυση.  

Στην πρωτεύουσα ο κεντρικός πεζόδρομος είναι πολύ χαριτωμένος με τις μουριές να δημιουργούν συνεχείς αψίδες, ενώ στο τέρμα του καταλήγεις στην πλατεία με τα λιγοστά καφενεδάκια, την κεντρική εκκλησία κι ένα πλάτανο να ρίχνει την πολυπόθητη σκιά του!

Στο λιμάνι, οι ταβερνούλες προσφέρουν θαλασσινές λιχουδιές με θέα το έντονο μπλε της θάλασσας. 

Από την άλλη μεριά οι Αρκιοί είναι το μεγαλύτερο νησί μιας συστάδας μικρών νησιών βόρεια των Λειψών, που ανήκουν διοικητικά στην Πάτμο. Τη σημερινή εποχή κατοικείται από 35 ανθρώπους, εξ αυτών κι ένα παιδί του δημοτικού. 

Η αλήθεια είναι ότι για το Γυμνάσιο πρέπει να μετακομίζουν στους Λειψούς, πράγμα που καθιστά δύσκολη την εγκατάσταση νέων οικογενειών. Βέβαια, φέτος για πρώτη φορά το νησί διαθέτει και γιατρό, έναν νεαρό που παράλληλα με τη στρατιωτική του θητεία κάνει και το αγροτικό του. Μεγάλη ανακούφιση, όπως καταλαβαίνετε για ένα πληθυσμό κατά βάση μεγάλης ηλικίας. Οι Αρκιοί είναι ένας άνυδρος τόπος, το οποίο συνέβαλε στο να μην κατοικηθεί μέσα στους αιώνες συστηματικά. 

Μεγαλύτερη οικιστική δραστηριότητα καταγράφεται απ' όταν η Μονή της Πάτμου χρησιμοποιεί τα εδάφη κατά βάση ως βοσκοτόπια. Τη σήμερον ημέρα το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με σύστημα αφαλάτωσης. Οι Αρκιοί είναι κατάλληλο μέρος για ιστιοπλοϊκό τουρισμό και για ήσυχες διακοπές στα λιγοστά διαθέσιμα καταλύματα. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί πολύ ο τόπος και καθημερινά καταφτάνουν καραβάκια από τα γύρω νησιά προσφέροντας μονοήμερες εκδρομές. Τα ταβερνάκια του χωριού σερβίρουν αξιόλογο φαγητό καθώς και ντόπιες λιχουδιές. 

Η γνωστότερη παραλία του νησιού είναι τα Τηγανάκια και φτάνεις εκεί μετά από περπάτημα μισής ώρας περίπου. Καπέλο κι αντιηλιακό είναι επιβεβλημένα μιας και το νησί έχει πολύ χαμηλή βλάστηση και ο ίσκιος είναι πραγματικά ανύπαρκτη έννοια! Η διαδρομή είναι εύκολη και ξεκούραστη. 

Η απουσία της ασφάλτου και των αυτοκινήτων προκαλεί συνθήκες απόλυτης ηρεμίας και υπέροχο καταφύγιο για τα πουλάκια, που πετάνε αμέριμνα εδώ κι εκεί. Τα πορτόνια που φράζουν το δρόμο αρχικώς μας ξαφνιάζουν, μιας και δε φαίνεται να έχουμε μπει σε ξένα χωράφια, γρήγορα όμως καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν για να μπλοκάρουν τη δίοδο των αιγοπροβάτων. 

Παρατηρούμε και τους μαντρότοιχους που στο πάνω μέρος τους έχουν αγκάθια για ν' αποτρέπουν τα ζώα να πηδάνε από πάνω. 

Αντικρίζοντας από μακριά την παραλία δεν καταλαβαίνεις το μέγεθος της ομορφιάς της. Όσο πλησιάζεις ξεδιπλώνεται μπροστά σου ένα ονειρικό τοπίο. Ο μικρός όρμος από τη μια πλευρά και οι νησίδες από την άλλη, τα άσπρα πετρώματα και το διαυγές γαλάζιο  δημιουργούν ένα περιβάλλον ειδυλλιακό. 

Η θάλασσα σε ελκύει να της παραδοθείς. Τα νερά είναι δροσερά, καθαρά και το κολύμπι υπέροχο. 

Στις λίγες πια μέρες που μας απομείνανε προτού μετακομίσουμε και πάλι στην Αθήνα ευελπιστούμε να προλάβουμε να ξαναμπούμε στο καταμαράν και να πιάσουμε και πάλι άγονη γραμμή έστω και για μια μέρα. 

Αυτό το ταξίδι σου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας, μια επιστροφή στις βασικές αρχές της ζωής και της επιβίωσης, εκεί όπου το ανθρώπινο στοιχείο δεν έχει επιβληθεί παντελώς και που οι καθημερινές απολαύσεις μετριούνται με διαφορετικό γνώμονα. 

Καλό καλοκαίρι να έχουμε, 

Ευγενία   

Ρεβύθια με σπανάκι, ρύζι μπασμάτι κι ανατολίτικα μπαχαρικά.

Τα όσπρια τ' αγαπάμε στην οικογένειά μας. Άλλωστε, είμαστε από τη Λευκάδα και η φακή είναι η βασίλισσα των χειμερινών μας γευμάτων. Βέβαια, η μαμά μας τα μαγειρεύει πάντα με τον παραδοσιακό κι ενδεχομένως μονότονο τρόπο, όπως κι εκείνη είχε μάθει απ' τη γιαγιά μας. Όλα σούπα, πέρα απ' τους γίγαντες που γίνονται πλακί και φυσικά με όλα τα περισσεύματα φτιάχνουμε τα "πολυσπόρια", μια σαλάτα με βρασμένα και σουρωμένα όσπρια συνοδευμένα με ψιλοκομμένο κρεμμύδι και μυρωδικά. 

Τώρα πια, τα όσπρια είναι πολυδιάστατα και οι διεθνείς κουζίνες που έχουν εισβάλει και στη χώρα μας μας έχουν διευρύνει τόσο πολύ τους ορίζοντες. Τα ρεβύθια έχω προσπαθήσει να τα κάνω φαλάφελ -βέβαια μόνο μια φορά μου πέτυχαν- τα έχω μετατρέψει σε χούμους και τώρα τελευταία γοητεύομαι πολύ από τις ινδικές συνταγές. Μια τέτοια είναι και η σημερινή. Πανεύκολη στην παρασκευή της, συνδυάζει πολύ όμορφα όσπρια, δημητριακά και λαχανικά. Η αλήθεια είναι ότι το "ρεβυθόρυζο" το είχα πρωτοφάει σ' ένα πανηγύρι στη Χίο. Ήταν το φαγητό για όσους κατ' ουσίαν νήστευαν και μιας και δεν τρώω αρνί το δοκίμασα κι ενθουσιάστηκα πάνω απ' όλα με την ιδέα, μιας και στη Λευκάδα όπως σας είπα όλα μαγειρεύονται ως σούπα.  

Τα υλικά για τη σημερινή συνταγή για 2 άτομα είναι:

λίγο λάδι για το σοτάρισμα

1 μεγάλο κρεμμύδι

3 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο

1 κουτ. γλυκού τζίντζερ

1 κουτ. γλυκού κόλιαντρος

1 κουτ. γλυκού κουρκουμάς

2 κουτ. γλυκού κύμινο

1 πρέζα πιπέρι

1 κονσέρβα 400 γρ. ρεβύθια σουρωμένα (εγώ πάντα παίρνω ξερά και τα μουλιάζω από βραδύς)

300 μλ. ζωμός λαχανικών ή νερό

200 γρ. σπανάκι χοντροκομμένο

ρύζι μπασμάτι βρασμένο για να συνοδέψουμε το πιάτο μας

Εκτέλεση:

Ζεσταίνουμε το λάδι σε μέτρια φωτιά σε βαθύ τηγάνι και σοτάρουμε το κρεμμύδι για 5 λεπτά. Μετά προσθέτουμε 50 μλ. νερό (σχεδόν 1 φλυτζάνι του ελληνικού καφέ) και μαγειρεύουμε γι' άλλα 7 λεπτά μέχρι το κρεμμύδι ν' αρχίσει να παίρνει χρώμα. 

Προσθέτουμε το σκόρδο και όλα τα μπαχαρικά (τζίντζερ, κόλιαντρο, κουρκουμά, κύμινο, πιπέρι) και μετά προσθέτουμε 2 κουταλιές σούπας νερό κι ανακατεύουμε ώστε τ' αναμειχθούν τα υλικά. Μαγειρεύουμε για 5 λεπτά και μετά προσθέτουμε τα ρεβύθια και το ζωμό ή το σκέτο νερό.

Αφήνουμε το φαγητό να σιγοβράσει και όταν έχουν σωθεί τα πολλά υγρά προσθέτουμε από πάνω το χοντροκομμένο σπανάκι και το αφήνουμε να μαγειρευτεί για 3-5 λεπτά ώστε να μαραθεί ελαφρώς, αλλά να μη λιώσει. 

Αλατίζουμε σύμφωνα με το γούστο μας. Σ' αυτό το σημείο στην πρωτότυπη συνταγή προσθέτουμε 2 κουτ. σούπας ανάλατο βούτυρο αμυγδάλου. Εγώ δεν το χρησιμοποιώ οπότε προσθέτω λίγο επιπλέον ελαιόλαδο ή βούτυρο για να δέσουν οι γεύσεις. 

Σερβίρουμε τα ρεβύθια με το σπανάκι πάνω από το ρύζι μας και είμαστε έτοιμοι ν' απολαύσουμε ένα γρήγορο, υγιεινό κι εύγευστο φαγάκι, που τρώγεται ευχάριστα όλες τις εποχές του χρόνου! 

Εσείς τα προτιμάτε τα ρεβύθια; Πώς τα μαγειρεύετε συνήθως; Ελπίζω να σας ενέπνευσα και να το δοκιμάσετε!

Καλή σας μέρα και καλά μαγειρέματα, 

Ευγενία