Γεια σας και πάλι!
Ελπίζω να είστε καλά και να απολαμβάνετε όσο μπορείτε το καλοκαιράκι. Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιούνη επισκεφτήκαμε τη Σητεία με αφορμή το έκτο μεσογειακό φεστιβάλ μουσικής, το οποίο ήταν γι' άλλη μια φορά εξαιρετικό.
Την Κυριακή το πρωί κατευθυνθήκαμε στην Ιεράπετρα για να πάρουμε το καραβάκι με προορισμό το ξακουστό Γαϊδουρονήσι με τη χρυσή του παραλία!
Αφού πληρώσαμε 22 ευρώ έκαστος συν 1 ευρώ δημοτικό τέλος ανά άτομο, περιμέναμε στην ουρά για την επιβίβασή μας. Δημοφιλής προορισμός η Χρυσή κι ακούς λογής λογής γλώσσες όσο διαρκεί το άνετο ταξίδι της μιας ώρας περίπου.
Αφού φτάσαμε, όλοι μας κινηθήκαμε προς την πιο δημοφιλή παραλία. Περπατώντας στη λευκή ψιλή άμμο μπορούσαμε να δούμε τα τοπικά κέδρα που φύονται στο νησάκι και που καταφέρνουν να επιβιώνουν σ' αυτές τις αφιλόξενες συνθήκες.
Με το που φτάσαμε στην κεντρική παραλία το βλέμμα εστίασε κατευθείαν στα καταγάλανα και διαυγή νερά.
Μια καλά οργανωμένη καντίνα και ομπρέλες με ξαπλώστρες προσφέρουν δροσιά και σκιά σε όσους τη χρειαστούν. Εμείς κουβαλούσαμε την ομπρέλα μας και βρήκαμε μια ωραία θεσούλα για ν' αφήσουμε τα πράγματά μας. Η βουτιά ήρθε γρήγορα κι ευτυχώς τα νερά ήταν τόσο δροσερά ώστε να μας ανακουφίσουν από τη ζέστη. Το μπάνιο απολαυστικό, τα νερά ήρεμα και το βλέμμα μας αφέθηκε στο απέραντο του πελάγους. Ωστόσο, κάπου εκεί ήρθε κι ένα απρόσμενο, μικρό ατύχημα...Χωρίς να το καταλάβω έκοψα την πατούσα μου στην ύφαλο που υπάρχει καθώς έβγαινα από την θάλασσα. Χωρίς τα απαραίτητα σύνεργα ο Βασίλης κατάφερε να μου καθαρίσει την πληγή από την άμμο κι ένα χαρτομάντηλο έπαιξε το ρόλο τσιρότου. Τελικώς, απ' ότι καταλάβαμε πολύς κόσμος έπαθε το ίδιο ατύχημα οπότε σας προτείνω να έχετε μαζί σας παπούτσια θαλάσσης αν σας βγάλει ο δρόμος σας στη Χρυσή.
Το νησάκι δεν είναι γνωστό μόνο για τις φυσικές του ομορφιές αλλά και για τα κοχύλια του. Άπειρα κοχύλια ανάμεσα στη λευκή άμμο για να θαυμάσεις αλλά να μην συλλέξεις μιας κι απαγορεύεται η συλλογή τους. Βέβαια, πολλοί ήταν εκείνοι που πήραν τα ... σουβενίρ τους από το νησάκι.
Μετά από τέσσερεις ώρες παραμονής πήραμε το δρόμο της επιστροφής και τί βολικό που είναι να φοράω το ίδιο νούμερο παπούτσι με το Βασίλη! Σίγουρα δε θα ήταν καθόλου βολικό να περπατήσω με τη σαγιοναρούλα μου μέσα στην άμμο με κομμένη πατούσα κι έτσι το σανδαλάκι του καλού μου ήρθε ως σανίδα σωτηρίας.
Το καραβάκι στην ώρα του ήρθε για να μας παραλάβει, η επίδειξη του εισιτηρίου απαραίτητη για να επιβιβαστούμε. Πραγματικά το δείξαμε πιο πολλές φορές απ' ότι το δείχνουμε στο αεροδρόμιο... Κι έτσι, η επίσκεψή μας στη Χρυσή έγινε γεγονός και είχαμε την ευκαιρία να γευτούμε αυτή τη διαφορετική κι εξόχως χαλαρωτική εμπειρία!
Φιλάκια πολλά και καλή βδομάδα!
Ευγενία
