Μια βόλτα στην ενδοχώρα της Λευκάδας: Κολυβάτα και Σκάροι

Γεια σας και πάλι!

Μπορεί η Λευκάδα να είναι ένα νησί ξακουστό για τις εντυπωσιακές παραλίες του και τα υπέροχα γαλάζια νερά, ωστόσο είναι ένας τόπος με φύση ιδιαίτερης ομορφιάς και ποικιλομορφίας. Άλλωστε, είμαστε ένα ορεινό νησί με σχετικά μεγάλα βουνά -η πιο ψηλή μας κορυφή είναι τα Σταυρωτά με υψόμετρο 1.182 μέτρα- και πολλά υπόγεια νερά. Σε αυτούς του ορεινούς όγκους οφείλεται και ο σχηματισμός φαραγγιών, οροπεδίων, κοιλάδων και καταρρακτών. 

Η Άνοιξη όπως καταλαβαίνετε είναι η πιο ενδιαφέρουσα εποχή για να επισκεφτείτε το νησί και ν' απολαύσετε την πυκνή κι ανθισμένη Φύση. Αυτή την τύχη είχαμε κι εμείς στις γιορτές του Πάσχα. Με σύμμαχο την καλοκαιρία δε χάσαμε την ευκαιρία να κάνουμε διάφορες διαδρομές αρχίζοντας από το χωριό του μπαμπά μας, τα Κολυβάτα.

Ακριβώς πάνω από το παραθαλάσσιο χωριό της Νικιάνας, στην ανατολική πλευρά του νησιού, οι κάτοικοι των Κολυβάτων και του Αλέξανδρου είχαν τα σπίτια τους στις πλαγιές του βουνού των Σκάρων και οι περιουσίες τους έφταναν μέχρι τη σημερινή Νικιάνα. Τα δυο χωριά ήταν εύρωστα πληθυσμιακά -υπήρχε και σχολείο- και οι κάτοικοι ασχολούνταν κατά βάση με τ΄αμπέλια, τις ελιές και τα κοπάδια. Σιγά σιγά άρχισαν να κατεβαίνουν στα παράλια και να χτίζουν σπίτια στη Νικιάνα με αποτέλεσμα τα δυο χωριά να ερημώσουν για πολλά χρόνια. 

Τώρα τελευταία, όλο και κάποια κινητικότητα υπάρχει, τα σπίτια αναπαλαιώνονται και διάφορες εκδηλώσεις θρησκευτικού και πολιτισμικού χαρακτήρα διοργανώνονται στα δυο χωριά. 

Για να φτάσετε στα Κολυβάτα θα πάρετε το δρόμο από την Νικιάνα κι αφού περάσετε το Ασκητήριο των Αγίων Πατέρων θα φτάσετε στην είσοδο του χωριού. Η θέα του οροπεδίου είναι υπέροχη ιδίως την Άνοιξη  όπου οι ανθισμένες κουτσουπιές ξεχωρίζουν μέσα στο απέραντο πράσινο. 

Οι Κολυβιάτες ήταν άνθρωποι μερακλήδες με πέτρινα σπίτια περιποιημένα και τριγύρω αμυγδαλιές. Ακόμη θυμάμαι τα πεντανόστιμα αμύγδαλα που μαζεύαμε στο πατρικό του μπαμπά. Στην μικρή πλατεία του χωριού η βρύση με φρέσκο νερό, ενώ λίγο πιο κάτω υπάρχει ένα ρέμα, όπου το καλοκαίρι μπορείτε να περπατήστε μέσα την κοίτη του και να θαυμάστε το κάλλος της περιοχής. 

Πλέον τα σπίτια είναι γκρεμισμένα από το αμείλικτο πέρασμα του χρόνου, αλλά ευτυχώς η Φύση τα έχει κοσμήσει με το δικό της τρόπο. 

Σεργιανίζοντας στην περιοχή θα θαυμάστε ανθισμένα λουλούδια, όπως καμπανούλες και άγριες ορχιδέες, πεταλούδες και δείγματα από μια εποχή γεμάτη κόσμο και μόχθο. 

ophrys ferrum equinum
ένα αυτοφυές είδος άγριας ορχιδέας

Ο ανεμόμυλος δεν άλλαξε σχεδόν καθόλου από τότε που τον θυμάμαι. Δυο διέθετε το χωριό και χρησιμοποιούνταν για να αλέθουν το αλεύρι. 

Εμείς οι Νικιανιώτες είμαστε περήφανοι για τους Σκάρους, το μικρό βουνό μας. Παλιά ανεβαίναμε στην κορυφή του, στην οποία σχηματίζεται ένα οροπέδιο και μαζεύαμε ρίγανη. Η θέα από κει όπως καταλαβαίνετε είναι εκπληκτική. Άλλο τόσο εκπληκτικό είναι και το δρυοδάσος των Σκάρων, στο οποίο θα συναντήσετε ένα ιδιαίτερο είδος βελανιδιάς που αναπαράγεται αυτοφυώς, το ρουπάκι. 

Όπως σας είπα, τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες ώστε τα δυο χωριά ν' αποκτήσουν και πάλι ζωή και ν' αναδειχθούν, γι' αυτό και οι κάτοικοι καθάρισαν κι "άνοιξαν' και πάλι τα παλιά μονοπάτια για να είναι η πρόσβαση εύκολη κι ασφαλής, ενώ τείνει να γίνει θεσμός ο αγώνας ορεινού τρεξίματος Lefkas Trail Run. Η έναρξη της διαδρομής είναι η Νικιάνα και οι συμμετέχοντες αφού περάσουν μέσα από τα Κολυβάτα και τους Σκάρους κατευθύνονται προς τα Πλατύστομα και την Κόκκινη Εκκλησιά για να καταλήξουν και πάλι στο σημείο έναρξης.      

Κλείνω τη σημερινή μου ανάρτηση με την πιο εμβληματική προσωπικότητα των Κολυβάτων, τον μπάρμπα Λάκη, τον τελευταίο βοσκό του χωριού. Ετών 97 ποτέ δεν εγκατέλειψε το χωριό και είναι πάντα ακμαίος και υγιής! 

Πάπλωμα με ρετάλια των 2 ιντσών.

Γεια χαρά σε όλους!

Πώς καταλαβαίνω τα παιδιά που διαμαρτύρονται όταν πρέπει να πάνε ξανά στο σχολείο μετά από διακοπές τόσων πολλών ημερών... Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο και για μας τους δασκάλους, ακόμη κι αν είμαστε εμείς που πρέπει να εμψυχώσουμε τους μαθητές μας να συνεχίσουν, ν' αντέξουν μέχρι το τέλος. Πολλές φορές το "πρέπει" δεν είναι αρκετό να μας πείσει για να συνεχίσουμε στην ίδια πορεία και ψάχνουμε κι εμείς να βρούμε τη νέα προοπτική, να βρούμε την εσωτερική δύναμη και το κίνητρο. Θα γελάσετε αλλά εμένα τη νέα προοπτική μου την πρόσφερε εμμέσως η ανηψούλα μου, η οποία γύρισε χαρούμενη στο σχολείο και τη Δευτέρα πήγαινε με βήμα γοργό κι ενθουσιασμό στο σχολείο. Η αδερφή μου απόρησε κι εντυπωσιάστηκε ταυτόχρονα και όταν τη ρώτησε πού οφειλόταν τόση χαρά εκείνη της απάντησε: "Μα, μαμά, μετά το σχολείο έρχονται οι καλοκαιρινές διακοπές!!!".

Διακοπές...ούτε που το είχα σκεφτεί. Έτσι εγκλωβισμένη στην καθημερινότητα και στα μαθήματα του φροντιστηρίου, τις εξετάσεις των μαθητών η σκέψη μου δεν είχε φτάσει τόσο μακρυά. Αλλά μετά σκέφτηκα πως δεν είναι και τόσο μακρυά ο Ιούνης... Καλοκαίρι σκέφτομαι και ήδη έχω στο μυαλό μου δυο τρεις αναρτήσεις αφιερωμένες στη Λευκάδα μας αλλά και την Ιθάκη. Εκμεταλλεύτηκα τις μέρες του Πασχα και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες για να πλαισιώσουν τις διαδρομές που θέλω να σας προτείνω. Αλήθεια, έχετε επισκεφτεί ποτέ τον τόπο μου; 

Και μέσα σ' όλα αυτά, κι αναζητώντας την ανανέωση και το εσωτερικό κίνητρο δεν μπορεί να λείπει και το ράψιμο. Ένα πρότζεκτ που άρχισα με τις πασχαλινές διακοπές. Μια ιδέα που θα μου "φάει" πολλά ρετάλια και θα τα δω ν' αξιοποιούνται με τον πιο ευχάριστο τρόπο. 

Τα τετράγωνά μου ήταν εξαρχής κομμένα στις 2 ίντσες και μαζί με λευκά τετράγωνα κομμένα στις 3,5 ίντσες άρχισα να συνθέτω τα βασικά τετράγωνα. Σιγά σιγά άρχισαν να μαζεύονται κάμποσα και κάθε μέρα προσπαθώ να συνθέτω τουλάχιστον δυο για να μην χάσω το ενδιαφέρον μου και να μην μπουν τα ρετάλια πάλι σε κάποια σακούλα... 

Την έμπνευση για το πάπλωμα την πήρα από αυτό το διάγραμμα. Πώς σας φαίνεται ως ιδέα; Εσείς με τί ασχολείστε αυτό το διάστημα; 

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία   

   

The tsarouhi project

Σύμβολο εθνικό, συνδεδεμένο με τη φουστανέλα μας και την ελληνική παλιγγενεσία. Με φούντα ή χωρίς, για άντρες αλλά και για γυναίκες, αποτέλεσε το καλό παπούτσι των Ελλήνων της ηπειρωτικής Ελλάδας αφού πάνω απ' όλα διέθετε σόλα και διάφορα πλουμίδια και σιρίτια στα πλαϊνά του. 

Το δε τσαρούχι της εθνικής φρουράς διαθέτει γύρω στα 50 καρφιά, πράγμα που το κάνει να ζυγίζει γύρω στα 3 κιλά. Σ'αυτά, βέβαια, τα καρφιά οφείλεται κι ο χαρακτηριστικός ήχος από το βάδισμα των Ευζώνων. 

Πριν ένα περίπου μήνα μια φίλη μας από τα παλιά, από τα φοιτητικά μας χρόνια, εκείνα που περάσαμε μέσα σε αίθουσες χορευτικού και σε απίστευτα γλέντια με παραδοσιακούς χορούς ήρθε σε επαφή μαζί μας για να της υλοποιήσουμε μια ιδέα που είχε για τη βάφτιση του γιου της. 

Ούσα Σερραία με βλάχικη καταγωγή θα τηρήσει όλα τα τοπικά έθιμα και τη Δευτέρα του Πάσχα θα βαφτίσει το παιδί της. Θέλοντας να ενσωματώσει και το τσαρούχι στις μπομπονιέρες για τους μικρούς προσκεκλημένους, μας ζήτησε να της ετοιμάσουμε πάνινες τσαντούλες με το αντίστοιχο θέμα. 

Ο Βασίλης, ως γνήσιος Ηπειρώτης μας σχεδίασε ένα μεγαλοπρεπές τσαρούχι και μετά από μια δυο πρόβες καταλήξαμε στις λεπτομέρειες. Η Ευαγγελία ανέλαβε να κόψει τα τσαρούχια και να ετοιμάσει τις μάλλινες φούντες κι εγώ να ράψω τις τσάντες και να κάνω την τελική σύνθεση. 

Πραγματικά οι τσαντούλες βγήκαν πολύ όμορφες. Φτιάχτηκαν με καραβόπανο σε φυσικό χρώμα και για τα χερούλια χρησιμοποιήσαμε έτοιμο βαμβακερό ιμάντα στο αντίστοιχο χρώμα. Τα τσαρούχια από μάλλινη τσόχα ταίριαξαν υπέροχα με τις μεγαλοπρεπείς κι αφράτες φούντες! 

Κι επειδή ράφτηκαν στο χέρι η Ευαγγελία είχε προνοήσει και μου είχε βάλει μια μικρή βάση από μαύρη τσόχα για να σταθούν σωστά. 

Η φίλη μας τις παρέλαβε χθες και γεμάτη προσμονή περιμένει τη μεγάλη μέρα! Εμείς ευχόμαστε τα καλύτερα στον μικρό Πασχάλη και την ευχαριστούμε που μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε κάτι τόσο διαφορετικό!       

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία

Η τέλεια συνταγή για σπιτική πλαστελίνη!

Η πλαστελίνη είναι ένα υλικό που μπορεί να προσφέρει ατελείωτες ώρες απασχόλησης στα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία, ενισχύοντας τη λεπτή τους κινητικότητα, αλλά και τη φαντασία τους. Από το σπίτι μας δε λείπει ποτέ, ενώ αποτελεί σχεδόν καθημερινή ενασχόληση, ειδικά της τρίχρονης Κωνσταντίνας που δεν πηγαίνει ακόμη παιδικό σταθμό.

Κάποια από τις προηγούμενες μέρες, ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα τυχαία μια συνταγή για σπιτική πλαστελίνη, όπου η blogger υποστήριζε ότι πρόκειται για την καλύτερη συνταγή που έχει δοκιμάσει. Το χθεσινό βροχερό Σάββατο, λοιπόν, ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να φτιάξουμε τις δικές μας πλαστελίνες και το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά μακράν το καλύτερο από όσες έχουμε φτιάξει κι εμείς κατά καιρούς. Ωραία συνοχή, εύπλαστη και με πολύ όμορφα χρώματα.

Η συνταγή απλή με υλικά που υπάρχουν στο ντουλάπι σχεδόν κάθε σπιτιού:

- 4 φλυτζάνια του τσαγιού αλεύρι για όλες τις χρήσεις

- 1 φλυτζάνι του τσαγιού αλάτι

- 4 κουταλιές της σούπας λάδι (ελαιόλαδο ή ηλιέλαιο κλπ)

- 1 με 1 1/2 φλυτζάνι του τσαγιού νερό

- χρώματα ζαχαροπλαστικής (εγώ βρήκα στο σούπερ μάρκετ μια συσκευασία με μόνο κίτρινο, μπλε, κόκκινο)

Ενώστε όλα τα υλικά, εκτός από τα χρώματα, σε ένα μπολ και φτιάξτε μια ζύμη. Θα πρότεινα να ξεκινήσετε με ένα φλυτζάνι νερό κι αν χρειαστεί να προσθέσετε σιγά σιγά περισσότερο. Το αρχικό ζυμαράκι θέλει πολύ πλάσιμο για να αποκτήσει την τελική του λεία υφή. Μετά χωρίστε τη ζύμη σε μικρότερα κομμάτια που θα τα βάλετε σε ξεχωριστά πιατάκια ή μπολάκια και θα τα χρωματίσετε με τα χρώματα ζαχαροπλαστικής. Σε αυτό το στάδιο ίσως χρειαστεί να πειραματιστείτε στην ποσότητα χρώματος. Επίσης χρησιμοποιήστε δύο βασικά χρώματα για να φτιάξετε περισσότερα χρώματα, διδάσκοντας και στα παιδάκια σας ποια χρώματα προκύπτουν από την ανάμιξη βασικών χρωμάτων.

Κι εδώ θα χρειαστεί λίγο δούλεμα το ζυμαράκι για να ενσωματωθεί καλά το χρώμα.

Προσοχή: Χρησιμοποιήστε γάντια μιας χρήσης γιατί τα χρώματα ζαχαροπλαστικής βάφουν πολύ το δέρμα.

           

                            

Αυτή η σπιτική πλαστελίνη εκτός από τέλεια υφή και πλαστικότητα έχει τα εξής πλεονεκτήματα:

- Είναι οικονομική. Η δοσολογία που σας έδωσα βγάζει πολλήήή πλαστελίνη.

- Φυλάσσεται έως και 6  μήνες σε πλαστική σακούλα τροφίμων στο ψυγείο.

- Είναι βρώσιμη, που σημαίνει ότι εάν ένα μικρότερο παιδί τη βάλει στο στόμα του, δε θα δηλητηριαστεί. 

- Είναι η δική σας πλαστελίνη που φτιάξατε με τα παιδιά σας!!!

Πολλά καλά παιχνίδια σας εύχομαι!