Νέα μετακόμιση, νέα σπορά!

Γεια χαρά φίλοι μου!

Δύο μήνες πέρασαν από την τελευταία μας ανάρτηση και πλέον σας γράφω από άλλη πόλη. Και τί πόλη; Πόλη σπουδαία, πόλη με αίγλη, πόλη φημισμένη, πρωτεύουσα της άλλοτε ποτέ Ιόνιας Πολιτείας. 

Και φυσικά σας μιλώ για την Κέρκυρα, το νησί που θα μας φιλοξενήσει για τα επόμενα τρία χρόνια, καλώς εχόντων των πραγμάτων. 

Βέβαια, όσοι είστε παλιοί φίλοι του μπλογκ, θα θυμάστε λίγο πολύ την πορεία που έχουμε χαράξει τα τελευταία χρόνια: Χίος, Κρήτη, Σάμος και πλέον Κέρκυρα. 

Φύσηξε, πια δυτικός άνεμος στο πρόσωπό μας. Και να σας πω την αλήθεια, είναι ένας άνεμος γνωστός, ανακουφιστικός, μιας και τα λημέρια μας είναι γνωστά. 

Εγώ από τη Λευκάδα, ο Βασίλης με καταγωγή από την Ήπειρο, όπως καταλαβαίνετε μια οικειότητα την αισθανόμαστε. Επίσης, έχουμε και συγγενείς εδώ, οπότε για πρώτη φορά δεν είμαστε άγνωστοι μέσα σε αγνώστους. 

Προσαρμοστήκαμε γρήγορα, σχεδόν αυτομάτως και χωρίς να το καταλάβουμε. Ανοίξαμε την πόρτα του σπιτιού κι αισθανθήκαμε σα στο σπίτι μας. 

Το καλύτερο όλων είναι ότι διαθέτουμε ένα μεγάλο κήπο, γεμάτο παλιές, εύοσμες τριανταφυλλιές και με χώρο για να καλλιεργήσουμε τα ζαρζαβατικά μας. 

Πράγματι, λοιπόν, οι γονείς μου μας βοήθησαν να φυτέψουμε τα πρώτα μας λαχανικά: μπρόκολα, λάχανα, αντίδια, μαρούλια, παντζάρια, κουκιά είναι όσα βάλαμε γι' αρχή. 

Να δούμε αν θα μας προκόψουν, αν θα έχουμε επιτυχία ως αρχάριοι καλλιεργητές! 

Κι όταν βέβαια ανοιχτεί η πρώτη πίτα και ψηθούν τα πρώτα κουλουράκια, τότε το σπίτι μετατρέπεται αυτομάτως σε σπιτικό. Κολοκυθόπιτα γλυκιά, με κίτρινη κολοκύθα, ζάχαρη, σταφίδες, σουσάμι, κανέλα, και σπασμένα αμύγδαλα και καρύδια από τη μία και μουστοκούλουρα φτιαγμένα με μούστο που μας έφερε η μαμά μας. 

Γεύσεις φθινοπωρινές, που παραπέμπουν κατευθείαν σ' ένα σπίτι με αναμμένη σόμπα και τη γιαγιά να δίνει οδηγίες για το πλάσιμο των κουλουριών. Η καλαισθησία και η φαντασία σε όλο τους το μεγαλείο. Κι όταν τα κουλουράκια δεν είχαν καλό σχήμα η γιαγιά μας συμβούλευε να τα ξαναπλάσουμε, να τα κάνουμε όμορφα, παρόμοια με τ' άλλα. Σημασία στη λεπτομέρεια και την αξία της ομορφιάς σε ό,τι πράτταμε μας δίδαξε μέσα από τα ζυμώματά της. Αφιερωμένες λοιπόν, ετούτες εδώ οι σκέψεις σε μια γιαγιά που κλείνει σχεδόν ένα χρόνο απ' όταν πέθανε. 

Η μετάβαση στην Κέρκυρα, όπως καταλαβαίνετε, υπήρξε ομαλή. Συνέπεσε, ωστόσο με τις εξετάσεις των μαθητριών μου στα ισπανικά και το μόνο πράγμα που ακόμη παραμένει πακεταρισμένο μέσα στο σπίτι είναι η ραπτομηχανή μου. Αδιανόητο μου φαίνεται, όταν τις προηγούμενες φορές έβρισκε αμέσως τη θέση της και τα ραψίματα άρχιζαν αμέσως. Είναι αλήθεια ότι αυτή τη φορά έφερα πολύ λιγότερα υφάσματα μαζί μου, με σκοπό να εστιάσω στο πατσγορκ και να ολοκληρώσω τα παπλώματα σε εκκρεμότητα. 

Αποχαιρετούμε σιγά σιγά το Φθινόπωρο προσμένοντας με περιέργεια και υπομονή τ' αποτελέσματα της νέας μας σποράς σ' αυτό το νέο τόπο. 

Να είστε καλά, 

Ευγενία

Μετατρέποντας ένα παλιό φουστάνι σε τσάντα.

Γεια χαρά σε όλους σας!

Τα μοτίβα με φυλλώματα από εξωτικά φυτά έχουν κατακλύσει τη μόδα και την αγορά τα τελευταία χρόνια. Σίγουρα θα έχετε παρατηρήσει κι εσείς τα τεράστια φύλλα της monstera και άλλων φυτών να πρωταγωνιστούν όχι μόνο σε ρούχα και ταπετσαρίες. αλλά μέχρι και σε σημειωματάρια, backpacks και άλλα πολλά. 

Παρόμοιας φιλοσοφίας ήταν κι ένα καλοκαιρινό φόρεμα που είχα αγοράσει κάποια χρόνια πριν και που το καταχάρηκα, μιας και η γραμμή του μου ταίριαζε πολύ. 

Την τελευταία φορά, όμως που το έβγαλα από το πλυντήριο είδα ότι είχε σκιστεί σε πολλά σημεία, με αποτέλεσμα να μην επιδέχεται καμιά διόρθωση. Στενοχωρήθηκα προς στιγμή, αλλά μετά από λίγο είδα μια νέα προοπτική...

Εκείνο το διάστημα μόλις είχα ράψει την τσαντούλα που κέρδισε η Νίκη στο giveaway μας. Αυτή η τσάντα μου είχε αρέσει τόσο πολύ που ήθελα να ράψω μία και για μένα. Κι έτσι έγινε το πάντρεμα! 

Συνδύασα τον γκρι καμβά μου με το ύφασμα από το φουστάνι αρχικώς για να φτιάξω το εξωτερικό της τσάντας. Έτσι, το καπάκι της τσάντας και η φόδρα από τις εξωτερικές τσέπες ράφτηκαν με το εμπριμέ ύφασμα. 

Για τη φόδρα της τσάντας χρησιμοποίησα λευκό βαμβακερό ύφασμα και κάποιες λεπτομέρειες τις τόνισα με το εμπριμέ του φουστανιού. Τέλος, τον ιμάντα της τσάντας τον έφτιαξα με το γκρι ύφασμα για ένα πιο αρμονικό αποτέλεσμα. 

Έτσι, λοιπόν, γεννήθηκε μια τσάντα ανακυκλώνοντας ένα φθαρμένο ρούχο! Ομολογώ ότι την χρησιμοποιώ συστηματικά και μου φτιάχνει το κέφι κάθε φορά που τη βλέπω. 

Επίσης, χαίρομαι που κατάφερα ν' αξιοποιήσω σχεδόν όλο το εμπριμέ ύφασμα. Όσο περίσσεψε το έκοψα και το μετέτρεψα σε ιμάντα για μια επόμενη κατασκευή. 

Ελπίζω να σας έδωσα μια καλή ιδέα και για τις δικές σας χειροτεχνίες. 

Καλά να περνάτε, 

Ευγενία 

Ασπρόμαυρη tote bag με φερμουάρ για όλες τις ώρες.

Γεια χαρά σε όλους!

Δύο tote bags μου ζήτησε η αδερφή μου να της φτιάξω για να τις έχει για καθημερινή χρήση και τί καλύτερο για μένα που αναζητούσα ένα ωραίο και δημιουργικό project για τα ραπτικά μου.

Ξετρυπώσαμε κάτι υφάσματα τύπου καραβόπανου, που είχε αγοράσει η Ευαγγελία από το ΙΚΕΑ 10 χρόνια πριν το λίγο λίγο και που έμεναν στωικά αναξιοποίητα. Μια μου τα έφερνε για να τα κάνω κάτι, μια της τα πήγαινα πίσω μιας και δεν ήξερα τί να τα κάνω...εν τέλει ξαναβγήκαν στην επιφάνεια την πιο κατάλληλη στιγμή! 

Διαλέξαμε τα υφάσματα, καταλήξαμε στις διαστάσεις της κάθε τσάντας κι ομολογουμένως μου ζήτησε να της φτιάξω δυο πολύ απλές τσάντες. Τέσσερεις ραφές όλες κι όλες. Την πρώτη την έφτιαξα στο άψε σβήσε. Τη δεύτερη, αυτή που σας δείχνω σήμερα, είπα να την περιποιηθώ λιγάκι. Να την διαφοροποιήσω από την άλλη κι έτσι εγένετο μια τσαντούλα ευρύχωρη και πρακτική, που κλείνει με φερμουάρ και σχηματίζει ένα μικρό πάτο 5 εκατοστών. 

Τα χερούλια της προτίμησα να μην τα φτιάξω από το ίδιο ύφασμα, διάλεξα χοντρό, βαμβακερό ιμάντα σε μαύρο χρώμα. Η αλήθεια είναι ότι κάποια χρόνια πριν είχα αγοράσει ένα ολόκληρο καρούλι φάρδους 2,5 εκατοστών για να το έχω για τέτοιες περιπτώσεις. Το βρίσκω πολύ εξυπηρετικό και πάντα κερδίζω χρόνο όταν δεν χρειάζεται να φτιάξω και τα λουριά.

Στο εσωτερικό της τσάντας πρόσθεσα μια απλή τσεπούλα κι ένα γάντζο για τα κλειδιά -μου αρέσει πολύ αυτή η λεπτομέρεια μιας και δε χρειάζεται να κάνεις ανασκαφή στην τσάντα για να εντοπίσεις τα κλειδιά- κι όπως βλέπετε το φερμουάρ δεν το έραψα στην κορυφή της τσάντας, αλλά λίγο πιο χαμηλά και πάνω στη φόδρα. 

Νομίζω ότι δίνει ένα ωραίο τελείωμα στην τσάντα και την κάνει να φαίνεται κομψή. Αν θέλετε να πειραματιστείτε κι εσείς με αυτό το ράψιμο φερμουάρ αναζητήστε κάποιο αγγλικό βιντεάκι με τον όρο recessed zipper.  Όπως καταλαβαίνετε, η φόδρα είχε την πιο πολλή δουλειά!     

Χθες το πρωί η χειροτεχνία μου ολοκληρώθηκε και μιας και βρεθήκαμε με την Ευαγγελία, της την έδωσα. Εκείνη για να μ' ευχαριστήσει είχε την καλή διάθεση να με βοηθήσει με τη φωτογράφιση στο ρόλο του μοντέλου. 

Το γκράφιτι ενός σχολείου ήταν εξαιρετικό φόντο!  

Σας αποχαιρετώ και σας εύχομαι καλή βδομάδα.

Ευγενία

Υπέροχα ιταλικά cornetti για απολαυστικά πρωινά.

Γεια χαρά σε όλους σας και καλή σχολική χρονιά!

Το μάτι ανοίγει πιο γλυκά αν σε περιμένει ένα κρουασανάκι στο πρωινό, ένα κρουασανάκι σπιτικό, καλοφτιαγμένο κι έτοιμο να το φας σκέτο ή να το γεμίσεις με τον τρόπο που επιθυμείς εκείνη τη στιγμή! 

Cornetto -κερατάκι δηλαδή στα ελληνικά- προφανέστατα από το χαρακτηριστικό σχήμα που δίνεται στη ζύμη προτού ψηθεί και είναι αλήθεια ότι το πιο κλασσικό ιταλικό πρωινό είναι το cornetto μαζί με καφέ. Η βασική διαφορά τους με τα γαλλικά κρουασανάκια είναι ότι τούτα δω γίνονται με σπορέλαιο αντί για βούτυρο και από προσωπική πείρα θα έλεγα και με λιγότερο κόπο! 

Είναι αλήθεια ότι σπάνια φτιάχνω συνταγές που μου εμφανίζονται στο youtube, αλλά αυτό το βιντεάκι με δελέασε και δε θέλησα να το προσπεράσω. Έτσι, στις καλοκαιρινές μας διακοπές είπα να κάνω μια πρόβα. Η πρόβα πέτυχε, τα κρουασανάκια τα λατρέψαμε και τα έταξα να τα φτιάξω στις ανηψιές μου λίγο πριν το άνοιγμα των σχολείων. Έτσι, την Παρασκευή ξανάφτιαξα τα κρουασανάκια και τράβηξα και φωτογραφίες για να σας παρουσιάσω τη διαδικασία. Το ιταλικό βιντεάκι είναι πολύ κατανοητό, οι οδηγίες δίνονται και στα ιταλικά και στα αγγλικά, αλλά σας παραθέτω κι εγώ τα υλικά και τα βήματα για να εκτελέσετε τη συνταγή. 

Υλικά για 2 ταψιά κουζίνας:

400 μλ. χλιαρό γάλα

200 μλ. σπορέλαιο

2 αυγά κι ένα ασπράδι

20 γρ. νωπή μαγιά

100 γρ. ζάχαρη 

900 γρ. αλεύρι τύπου 00 (ίσως και λίγο παραπάνω)

μισή κουταλιά αλάτι

ένα κουταλάκι γλυκού μπέκιν πάουντερ

100 γρ. λιωμένο βούτυρο για άλειμμα 

Εκτέλεση:

Βάζουμε στον κάδο του μίξερ ή σε βαθύ μπολ το γάλα, το λάδι, τα αυγά, το ασπράδι, τη μαγιά και τη ζάχαρη. Ανακατεύουμε πολύ καλά μέχρι να ενοποιηθούν όλα τα υλικά. Μετά προσθέτουμε το αλεύρι, το αλάτι και το μπέκιν και χτυπάμε όλα τα υλικά με το γάντζο του μίξερ ή ανακατεύουμε με τη βοήθεια μιας σπάτουλας αν το κάνουμε στο χέρι. Ζυμώνουμε μέχρι να φτιάξουμε μια ζύμη απαλή κι ελαστική. Αν δούμε ότι η ζύμη κολλάει προσθέτουμε λίγο αλεύρι παραπάνω. 

Σκεπάζουμε το μπολ με πετσέτα κι αφήνουμε τη ζύμη να φουσκώσει σε θερμοκρασία δωματίου για 2,5 με 3 ώρες. 

Αφού φουσκώσει η ζύμη, σε ελαφρώς αλευρωμένη επιφάνεια τη ζυμώνουμε για λίγο μέχρι να φύγει ο αέρας και την κόβουμε σε τέσσερα κομμάτια. 

Πλάθουμε το κάθε κομμάτι σε μορφή μπάλας και μετά σκεπάζουμε με μια πετσέτα τα ζυμάρια μας και τ' αφήνουμε να ξεκουραστούν για 5 λεπτά. 

Έπειτα παίρνουμε μια μπάλα και με τη βοήθεια ενός πλάστη την ανοίγουμε σε λεπτό φύλλο, προσπαθώντας να δώσουμε ένα κυκλικό σχήμα. Με τη ροδέλα που κόβουμε τις πίτσες ή με κοφτερό μαχαίρι κόβουμε τη ζύμη αρχικώς στα 4 και μετά κάθε τέταρτο το κόβουμε στα 3. Άρα, στο τέλος θα έχουμε 12 τριγωνάκια. Αν θέλουμε να φτιάξουμε πιο μεγάλα cornetti από αυτά που προτείνει το βίντεο, κόβουμε τη ζύμη στα τέσσερα και μετά κάθε τέταρτο στα δύο. Άρα, στο τέλος θα έχουμε 8 τρίγωνα.   

Μετά κάνουμε και μια χαρακιά σε κάθε τρίγωνο, η οποία βοηθάει ώστε να πάρουν τα cornetti το χαρακτηριστικό τους σχήμα. 

Αλείφουμε με το λιωμένο βούτυρο και μετά τυλίγουμε το κάθε τρίγωνο δίνοντάς του το τελικό του σχήμα. Μπορούμε να τ' αφήσουμε σκέτα ή να τα αλείψουμε με μαρμελάδα ή μερέντα. Αν βάλουμε μαρμελάδα ή μερέντα δε χρειάζεται να τ' αλείψουμε και με βούτυρο. 

Τοποθετούμε τα cornetti στα ταψιά (προτείνω να βάλετε και λαδόκολλα) και τα αφήνουμε να φουσκώσουν για 30 λεπτά. Στο μεταξύ προθερμαίνουμε το φούρνο στο 200 βαθμούς.  

Ανακατεύουμε τον κρόκο που μας περίσσεψε με λίγο γάλα κι αλείφουμε τα κρουασανάκια. Προσωπικά παρέλειψα το σουσάμι που προτείνει το βίντεο. Τα ψήνουμε για 25-30 λεπτά (το βίντεο λέει 30 λεπτά, εξαρτάται από τον κάθε φούρνο), μέχρι να ροδίσουν. 

Μετά, τα βάζουμε σε σχάρα για να κρυώσουν κι έπειτα απλώς προσπαθούμε ν' αντισταθούμε για να μην τα φάμε όλα!

Νομίζω ότι το βλέμμα της Κωνσταντίνας είναι αποκαλυπτικό!

Η συνταγή είναι απλή, μην τη φοβηθείτε. Απλώς διαχειριστείτε σωστά το χρόνο σας μιας και υπάρχει πολύς "νεκρός" χρόνος για να φουσκώσει η ζύμη. Σίγουρα αξίζει τον κόπο!

Φιλάκια πολλά και καλή σχολική χρονιά!

Ευγενία