Μια ακόμη τσάντα, άλλο ένα δώρο.

Αυτή τη τσάντα την οραματιζόμουν καιρό...  Ένα δώρο για μια φίλη αγαπημένη. Μια τσαντούλα που θα ήταν του γούστου της, που θα ταίριαζε στον τρόπο ζωής της. Μια τσαντούλα σε γαλάζια χρώματα στην οποία ήθελα να χρησιμοποιήσω ένα συγκεκριμένο εμπριμέ ύφασμα, πολύ ιδιαίτερο κι αγαπημένο. 

Αρχικά σκεφτόμουν να της δωρίσω αυτή τη γαλάζια τσαντούλα, που νομίζω ότι θα της άρεσε, αλλά κάνοντας μια βόλτα στο διαδίκτυο έπεσα μπροστά σε ένα πατρόν που μου έκλεισε το μάτι από την αρχή. Μου φάνηκε μια τσάντα με προσωπικότητα, μια τσάντα αρκετά μεγάλη κι ευρύχωρη με vintage αέρα αλλά ταυτόχρονα μοντέρνα. 

Συγκέντρωσα τα υλικά, διάβασα μια φορά όλες τις οδηγίες κι αποφάσισα να κάνω δυο μόνο παρεμβάσεις στο πατρόν, αλλάζοντας αρχικά τη θέση της μικρής λαβής και σχεδιάζοντας μια τσέπη με φερμουάρ στο πίσω μέρος της τσάντας για άμεση πρόσβαση σε κλειδιά και κινητό. 

Έπειτα, άρχισα την κατασκευή με την πρώτη ευκαιρία. Να κόψω τα δυο μεγάλα πάνελ, να τα ράψω μαζί με το πλαϊνό πάνελ, να κατασκευάσω τον ιμάντα και να προσαρμόσω πάνω του όλα τα μεταλλικά στοιχεία για να είναι η τσάντα όσο πιο εύχρηστη γίνεται. Να μπορεί δηλαδή η φίλη μου να ρυθμίζει το μήκος του ιμάντα ανάλογα με τις ανάγκες της. 

Για το τέλος άφησα τη φόδρα, στην οποία προσάρμοσα δυο μεγάλες κι ευρύχωρες τσέπες για να μπαίνει το κάθε αντικείμενο στη θέση του. 

Το καπάκι νομίζω είναι αυτό που δίνει όλο το χαρακτήρα στην τσάντα. Πέρα από το ιδιαίτερο ύφασμα, το οποίο συνδυάζει τόσο όμορφα όλ' αυτά τα χρώματα, διαθέτει δυο μικρά μαγνητικά κουμπιά για το κλείσιμο της τσάντας. Βέβαια, όπως θα έχετε παρατηρήσει πλέον σχεδόν ολα τα σακίδια διαθετουν παρόμοιο τρόπο κλεισίματος.

Θα έλεγα ότι η κατασκευή της τσάντας δεν είναι περίπλοκη, ως συνήθως τον περισσότερο χρόνο τον χρειάζομαι για να κόψω με προσοχή όλα τα κομμάτια και να βρω στην αγορά τις μικρές λεπτομέρειες που θα κάνουν τη διαφορά. 

Για παράδειγμα αυτή τη φορά κόπιασα αρκετά για να βρω στην τοπική αγορά τους δυο γάντζους του ιμάντα και με καθυστέρησε στην ολοκλήρωση του project μου...

Σήμερα που βγήκε για λίγη ώρα ήλιος τρέξαμε για φωτογράφιση. Προσπαθήσαμε να κάνουμε μια περιποιημένη φωτογράφιση, κάναμε λίγη έρευνα για να βρούμε το κατάλληλο σημείο και τελικώς καταλήξαμε σε μια γκαραζόπορτα με vintage θέμα και τόσο ταιριαστά χρώματα με την τσάντα. 

Ελπίζω να αρέσει η τσαντούλα στη φίλη μου και να τη χαρεί στην καθημερινότητά της. Ελπίζω βέβαια, ν' αρέσει και σε σας και ν' αποτελέσει έμπνευση για τις δικές σας μελλοντικές δημιουργίες. 

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία       

Ένα δωράκι για την αδερφή μου.

Γεια χαρά σε όλους!

Ναι, ναι το ξέρω, σας έχω βομβαρδίσει τώρα τελευταία με τις τσαντούλες μου και σήμερα ομολογώ σας έχω άλλη μία. Αλλά, αυτή εδώ είναι πολύ ξεχωριστή, είναι ιδιαίτερη μιας και είναι το δώρο που έκανα στην αδερφούλα μου για την ονομαστική της γιορτή. 

Η αλήθεια είναι ότι μου είχε ζητήσει να της φτιάξω μια μόλις είδε την δική μου μπλε τσαντούλα κι εγώ άρχισα να ψάχνω υφάσματα σκεπτόμενη τα γούστα της Ευαγγελίας. Έκανα ένα πραγματικό casting υφασμάτων, τα φωτογράφισα, της τα έστειλα και την άφησα να επιλέξει. Ομολογώ ότι με εξέπληξε η επιλογή της, αλλά αρχίζοντας να δουλεύω το νέο μου project επιβεβαίωσα γι' άλλη μια φορά το πόσο καλό μάτι έχει τελικώς η αδερφή μου για να διαλέγει τα κατάλληλα υλικά και να κάνει τους πιο όμορφους συνδυασμούς. 

Η τσάντα έγινε ακόμη πιο γρήγορα (μιας και είχα φτιάξει ήδη τρεις), διάλεξα να καπιτονάρω ταυτόχρονα και τη φόδρα και να ρελιάσω μετά τα περιθώρια ραφής για ένα πολύ καθαρό αποτέλεσμα στο εσωτερικό και βεβαίως της προσέθεσα μια εσωτερική τσεπούλα, αφού πάντα είναι χρήσιμη. 

Η καινοτομία αυτής της τσάντας είναι τα δερμάτινα λουράκια που χρησιμοποίησα για πρώτη φορά, θέλοντας να δώσω ένα πιο επίσημο ύφος στην τσάντα. Καλός και ο ιμάντας, αλλά το δέρμα έχει την ευκολία του να ταιριάζει σχεδόν με τα πάντα. Έτσι, προτού ολοκληρώσω την τσάντα έκανα μια έρευνα αγοράς, βρήκα ένα ωραίο λουρί με χρυσά μεταλλικά στοιχεία, γι' αυτό κι εγώ έβαλα ασορτί D-ring κρικάκια για να δώσω μια συνοχή στο τελικό αποτέλεσμα. 

Το ρέλι το έφτιαξα εγώ από το ίδιο ύφασμα που χρησιμοποίησα για τη φόδρα και το έραψα όλο στο χέρι. Πραγματικά μου φάνηκε πως θα έκανα πιο γρήγορα από το να το γαζώσω στη μηχανή. Βλέπετε, όλες αυτές οι γωνίες και τα στενά περιθώρια ραφής δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα για να χειριστείς κάτω από τη ραπτομηχανή. Αφήστε που το ρέλιασμα είναι μια τέλεια αφορμή για να δώσεις προσοχή στη λεπτομέρεια, ν' αφοσιωθείς ουσιαστικά σε κάτι και να χαρείς την κάθε βελονιά που θα συμβάλει για ένα όμορφο τελικό αποτέλεσμα.  

Η τσαντούλα μου άρεσε πολύ στην Ευαγγελία κι εύχομαι να τη χρησιμοποιεί καθημερινά και να τη χαρεί! Και βέβαια, αν και λιγοστός ο χρόνος για ράψιμο όλο και κάτι τρέχει στο παρασκήνιο και τί αφορά...τσάντα! Άλλο πατρόν αυτή τη φορά, δώρο και πάλι για μια φίλη. Ελπίζω να βρω το χρόνο για να την ολοκληρώσω άμεσα και να σας την παρουσιάσω. 

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία

My pale blue boxy bag

Επιτέλους μπορώ να σας παρουσιάσω ακόμα μια τσάντα που ολοκλήρωσα την περασμένη βδομάδα. Χρησιμοποιώντας το αγαπημένο μου πατρόν -γι' αυτό το διάστημα, αν μη τί άλλο- έραψα άλλη μια τσαντούλα με σκοπό ν' αξιοποιήσω ιδιαίτερα υφάσματα που για πολύ καιρό είχαν χαθεί στην αφάνεια των ραφιών μου...

Το συγκεκριμένο πατρόν είναι ιδανικό για όσους αγαπούν τις μικρές αλλά ευρύχωρες τσάντες. Επίσης, δεν είναι απαιτητικό σε μεγάλες ποσότητες υφάσματος ειδικά αν τα πλαϊνά κατασκευαστούν με άλλο ύφασμα. 

Έτσι, ακόμη και τα σχετικώς μικρά ρετάλια μπορούν να μεταμορφωθούν σ' ένα χρηστικό αντικείμενο, όπως είναι η τσάντα. 

Κι ενώ είχα ετοιμάσει τη τσάντα μου από τα τέλη Γενάρη μου έλειπε ένας ταιριαστός ιμάντας, μιας και αν έβαζα μπεζ η τσάντα γινόταν πολύ άτονη, ενώ άλλη επιλογή δεν μπορούσα να σκεφτώ. 

Όπως άλλωστε σας έχω πει είμαι αρκετά παρορμητική με το ράψιμο, πράγμα που σημαίνει ότι ακόμη ράβω για τη χαρά της δημιουργίας, ακόμη κι αν αυτό εγκυμονεί μικρούς κινδύνους, όπως ας πούμε να μείνει μια τσάντα ημιτελής γιατί δεν προέβλεψα απ' την αρχή όοοολα τα υλικά που επρόκειτο να χρειαστώ!  

Κι ενώ εδώ η αγορά είναι σχετικά μικρή αναφορικά με τις ραπτικές πρώτες ύλες (ακόμα μνημονεύω τη "Νίτσα", το χιώτικο κατάστημα που ήταν συνώνυμο της αξιοπιστίας και της ποικιλίας) ευτυχώς το διαδίκτυο μ' έσωσε γι' άλλη μια φορά. Ψάχνοντας για τον ιδανικό ιμάντα -μιας και το μπλε του υφάσματος είναι πολύ ιδιαίτερο- κατέληξα σ' ένα αγγλικό ηλεκτρονικό κατάστημα κι επί τη ευκαιρία αγόρασα και κάτι εξτρά... Τώρα, αν θα καταφέρω να το ράψω το μπλουζάκι δεν ξέρω...

Κι έτσι, γρήγορα γρήγορα τη Δευτέρα προτού φύγουμε για το πικ-νικ τοποθέτησα τον ιμάντα και φύγαμε όλοι παρέα (Βασίλης, Ευγενία, ταπεράκια, φωτογραφική μηχανή και τσάντες). 

Ο Βασίλης σε ρόλο φωτογράφου κι εγώ σ' εκείνο του μοντέλου, με την αυστηρή οδηγία να μη φαίνομαι... Άλλωστε, η πρωταγωνίστρια ήταν η τσάντα! 

Τί λέτε, ωραία δεν έγινε; Όσο για τις προηγούμενες τσάντες μπορείτε να τις δείτε εδώ κι εδώ. 

Φιλάκια πολλά, 

Ευγενία  

Το πικ-νικ της Καθαράς Δευτέρας

Και να που για τρίτη χρονιά γιορτάσαμε την Κ. Δευτέρα στην Κρήτη με το καθιερωμένο μας πικ-νικ. Τα εδέσματά μας μπήκαν από νωρίς στα ταπεράκια και πήραμε το δρόμο για το αγαπημένο μας μέρος, ένα όμορφο ύψωμα με θέα προς τα βουνά Γιούχτα και Ψηλορείτη.  

Και τί ιδιαίτερη αντίθεση δημιουργούσε η καταπράσινη φύση μαζί με τις επιβλητικές κορφές γεμάτες χιόνι. 

Ο καιρός σχεδόν καλοκαιρινός, η ατμόσφαιρα διαυγής και το φως να αναδεικνύει τη φύση που ήδη ξύπνησε. Είναι αλήθεια ότι οι πάρα πολλές βροχές ευνόησαν την περιοχή, η οποία κατά γενική ομολογία δε φημίζεται για το υγρό της κλίμα. Έτσι, με μεγάλη ανακούφιση ο ντόπιος πληθυσμός μιλάει για τα γεμάτα νερό φράγματα. 

Εμείς δεν είχαμε και πολλά να κάνουμε. Αφού τσιμπήσαμε τα σαρακοστιανά μας ξαπλώσαμε κάτω από τον ίσκιο μιας ελιάς και απολαύσαμε την όμορφη απραξία μας. Αφοσιωθήκαμε στο άκουσμα των ζουζουνιών και του απαλού αέρα, ενώ κάποια στιγμή έκαναν την εμφάνισή τους επιβλητικοί αετοί και γύπες τριγύρω από το βουνό του Γιούχτα. 

Τα παιγνιδίσματα είτε σε ζευγάρια είτε σε μεγαλύτερη παρέα διήρκησαν πολλή ώρα κι εμείς ατενίζαμε σχεδόν υπνωτισμένοι τις πτήσεις τους! Μακάρι να μπορούσαμε να τα φωτογραφίσουμε καλύτερα...

Βέβαια, δεν χάσαμε την ευκαιρία να φωτογραφίσουμε και κάποιες χειροτεχνίες που είχα ολοκληρώσει το προηγούμενο διάστημα 

ενώ σας αποχαιρετώ με μια φωτογραφία, σκεπασμένοι με δυο παπλωματάκια που είχα φτιάξει τις δυο τελευταίες χρονιές και που σήμερα αξιοποιήθηκαν δεόντως! 

Ελπίζω να περάσατε κι εσείς όμορφα τη σημερινή μέρα και σας εύχομαι καλή Σαρακοστή. 

Ευγενία